บทที่ 02 ไม่อยากขัดใจพ่อ [2]
2237 คำ
บทที่ 02
ไม่อยากขัดใจพ่อ [2]
“เฮ่ย!” ตั้งใจจะรีบลุกมาอาบน้ำแต่พอหันมาอีกทีกลับเห็นศิลายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน
บ้าจริง เมื่อครู่นี้เธอเปิดสปีกเกอร์โฟนเสียด้วย ไม่ทันคิดว่าเขาจะเดินเข้ามาทั้งที่รู้ว่าเธอนอนอยู่ แม้ว่านี่จะเป็นห้องนอนของเขาก็ตาม
“พี่จะออกไปข้างนอกค่ะ เข้ามาเอากุญแจรถเฉยๆ”
“อ้อ ค่ะ ตะ ตามสบาย” ณาลัลน์แสร้งยิ้ม หัวใจเธอเต้นแรงจวนจะกระดอนออกมาเต้นด้านนอกอยู่รอมร่อ สายตาของเขาดูวิบวับ แต่เครื่องหน้ากลับยังเรียบเฉยเธอจึงไม่แน่ใจนักว่าเขาอยู่ในโหมดอารมณ์ไหนกันแน่ ได้ยินสิ่งที่เธอคร่ำครวญกับเพื่อนไปเมื่อครู่หรือเปล่า ถ้าได้ยิน เขาจะรู้สึกยังไงกับเรื่องที่เธอแอบชอบเขาแถมยังคิดเลยเถิดฝันว่าอยากจะแต่งงานกับเขาด้วย
“พี่จากัวร์คะ” ณาลัลน์ตัดสินใจเรียกเขาเอาไว้ อีกเพียงสองก้าว เขาก็จะก้าวออกไปพ้นประตูอยู่แล้ว ในมือถือกุญแจรถที่เพิ่งจะหยิบไปจากตู้กุญแจที่ติดอยู่ที่ผนังด้านข้างตู้เสื้อผ้า
สายตาที่เขาหันมามองเธอดูไม่มีอะไรผิดปกติ ใจหนึ่งเธอก็คิดว่าเขาคงไม่ได้ยิน แต่อีกใจก็อดที่จะกังวลไม่ได้ ครั้นจะถามออกไปก็กลัวว่าถ้าเขาไม่ได้ยินมันจะกลายเป็นเธอที่ร้อนตัวไปเสียเอง
“น้องลัลน์มีอะไรจะถามพี่รึเปล่าคะ” ศิลาแสร้งถาม
“พะ พี่จะกลับกี่โมงคะ”
“ยังไม่แน่ใจค่ะ น้องลัลน์มีอะไรรึเปล่าคะ หรือว่าจะให้พี่ซื้ออะไรมาฝากไหม”
“ปะ เปล่าค่ะ ลัลน์ คือว่าลัลน์รู้สึกเหมือนจะหิวน่ะค่ะ” เธออ้างไปน้ำขุ่นๆ ศิลาทำทีเป็นเลิกคิ้วสูง เพราะจำได้ว่าก่อนหน้านี้เขาบอกเธอแล้วว่าถ้าหิวให้โทรสั่งอาหาร
“เดี๋ยวลัลน์โทรสั่งอาหารเองค่ะ พี่จากัวร์ไปเถอะ”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวค่ะ” ณาลัลน์นึกอยากจะตีปากตัวเองเหลือเกิน
“มีอะไรเหรอคะ”
“คือลัลน์มีเรื่องจะถามพี่น่ะค่ะ”
“น้องลัลน์ถามมาได้เลยค่ะ” ศิลาบอกเสียงเรียบแล้วรอฟัง เขาตั้งใจจะมองสบตาเธอเพราะรู้ดีว่ามันจะยิ่งทำให้เธอประหม่า ในใจพยายามกลั้นยิ้มเพราะความจริงก็คือเขาได้ยินทุกคำที่เธอพูดกับเพื่อนไปเมื่อครู่
หัวใจเจ้ากรรมดันเต้นแรงเพราะไม่เคยรู้ความลับของเธอมาก่อน แต่ชะตาก็น่าจะเข้าข้างเขาอยู่บ้างที่ทำให้เขาได้มารู้ในวันที่เขาเองก็กำลังคิดว่าเขาสนใจเธออยู่เหมือนกัน เพียงแต่ไม่อยากจะกระโตกกระตากเพราะกลัวว่ามันจะทำให้เสือในร่างกระต่ายน้อยตกใจ
“ตกลงว่าน้องลัลน์มีอะไรจะถามพี่เหรอคะ”
แกล้งเร่งให้คนจิตอ่อนรู้สึกกดดันอีกสักหน่อยก็แล้วกัน
“เรื่องที่พี่จากัวร์จะให้ลัลน์พักที่นี่น่ะค่ะ แน่ใจนะคะว่าจะไม่มีปัญหา” ณาลัลน์ถามไม่เต็มเสียงสักเท่าไรนัก ซึ่งศิลาก็รู้ทันทีว่าปัญหาที่เธอพูดถึงคือเรื่องอะไร
“ตลอดเวลาที่น้องลัลน์อยู่ที่นี่ พี่จะไม่พาใครขึ้นมาเด็ดขาดค่ะ”
“จริงเหรอคะ”
“จริงค่ะ แค่สองสามวัน ไม่น่ามีปัญหาอะไร หรือถ้าไม่ไหวจริงๆ พี่จะไปเปิดโรงแรมก็แล้วกันค่ะ น้องลัลน์พักที่นี่ได้ตามสบายนะคะ ไม่ต้องกังวล” ศิลาอธิบายตามตรง ณาลัลน์ยิ้มบางพลางพยักหน้า ทว่าแววตาของเธอกลับวูบไหวอย่างเห็นได้ชัด
“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ แล้วก็ขอโทษที่ให้พี่ต้องลำบาก” ณาลัลน์บอกพร้อมกับยกมือไหว้ ท่าทีอ่อนน้อมของเธอต่างจากหญิงสาวที่ขึ้นไปเต้นอยู่บนโต๊ะเมื่อคืนลิบลับ
“น้องลัลน์คะ”
“พี่จากัวร์ไปเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วง แต่ถ้าจะไม่กลับก็โทรบอกลัลน์สักนิดก็แล้วกันนะคะ ลัลน์จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” ณาลัลน์ตัดบท พูดจบเธอก็คว้าโทรศัพท์มือถือเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที
ศิลายืนจ้องบานประตูห้องน้ำอยู่ครู่ใหญ่ ในสมองกำลังคิดแผนการที่จะเข้าใกล้เธอให้ได้มากกว่านี้ เพียงแต่ยังไม่อยากทำให้เธอรู้สึกว่าเขามีใจ เพราะเขาไม่อยากจะทำให้เธอผิดหวัง เขายอมรับว่าอยากทำความรู้จักณาลัลน์ให้มากขึ้น เพียงแต่อยากรู้จักณาลัลน์ในมุมที่ไม่ใช่น้องณาลัลน์ แต่เป็นนางสาวณาลัลน์คนเมื่อคืนต่างหาก
‘ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะคุณลุง ลัลน์เองก็ไม่ได้ดีพร้อมทุกอย่างแบบที่คุณลุงคิดหรอกนะคะ วันๆ ลัลน์ก็ทำแต่งาน งานบ้านก็ทำไม่ค่อยเก่งสักอย่าง แถมยังสวยสู้คนอื่นก็ไม่ได้ นมก็ไม่ใหญ่ ก้นก็ไม่เด้ง ไม่ใช่สเปคพี่จากัวร์เขาหรอกค่ะ’
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะแย้งคำพูดพวกนั้นของเธอให้หมด เพราะเธอน่ะโคตรตรงสเปค
เธอทำงานเก่ง เรื่องนั้นเขารู้เพราะเห็นมาตลอด ส่วนเรื่องงานบ้านถึงเธอจะทำไม่เป็นก็ไม่เห็นเป็นอะไร ในเมื่อเขามีเงินจ้างแม่บ้าน
เรื่องความสวยน่ะเหรอ เขายังจำภาพที่สายตาทุกคู่มองมาที่เธอเมื่อคืนได้ดี หรือหากใครที่มันคิดว่าเธอไม่สวยก็ปล่อยให้มันโง่ไปแบบนั้นนั่นแหละ ดีเสียอีก เขาจะไม่มีคู่แข่ง
สุดท้ายก็เรื่องนมเรื่องก้น ศิลายืนยันได้ว่าเห็นตัวเล็กๆ อย่างนี้ซ่อนรูปไม่เบา อกเป็นอก เอวเป็นเอวที่แม้แต่นางแบบที่เคยเปลื้องผ้าต่อหน้าเขาบางคนก็ยังสู้ไม่ได้
“อ้าว พี่จากัวร์ยังไม่ไปอีกเหรอคะ” ณาลัลน์ที่เดินออกมาจากห้องน้ำรีบถามเมื่อเห็นว่าศิลายังคงนั่งอยู่ที่ปลายเตียง
“พี่รอชวนน้องลัลน์ออกไปกินข้าวด้วยกันน่ะค่ะ เมื่อกี้น้องลัลน์บ่นหิวใช่ไหมคะ พี่นัดกับเพื่อนไว้ที่ร้านอาหารพอดี น้องลัลน์จะได้ไม่ต้องโทรสั่งอาหาร อีกอย่างไปไม่นานหรอกค่ะ พี่จะได้มีข้ออ้างขอกลับก่อนด้วย” ศิลาอ้างออกไปเป็นฉากๆ ทั้งที่ความจริงแล้วเขาแค่เพียงอยากจะหาโอกาสได้ใกล้ชิดเธอ
“ก็ได้ค่ะ งั้นพี่จากัวร์รอลัลน์แต่งตัวแต่งหน้าแป๊บหนึ่งนะคะ” ณาลัลน์รีบบอก ก่อนจะหยิบถุงเสื้อผ้าชุดเดิมของเธอที่ซักรีดเรียบร้อยแล้ว ศิลาเพิ่งเอามาวางไว้ให้เธอที่โต๊ะตรงประตูทางเข้าห้องน้ำเมื่อครู่หายกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบ ส่วนศิลาก็เดินออกมารอด้านนอกเพราะไม่อยากจะเสียมารยาท
ณาลัลน์เป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาปล่อยให้เธอได้เดินเข้าไปใช้ห้องน้ำของเขาเพียงลำพังโดยไม่ตามเข้าไป...
ไม่นานณาลัลน์ก็เดินออกมาจากห้อง สวมเสื้อผ้าของตัวเองซึ่งเป็นชุดเดียวกันกับเมื่อคืน แต่งหน้าอ่อนๆ เพราะมีเครื่องสำอางขนาดพกพาติดกระเป๋าเอาไว้อยู่แล้ว รวบผมยาวๆ เอาไว้ดูเรียบร้อยเหมือนปกติ มันทำให้ศิลาอดจะคิดถึงภาพที่เธอรูดยางมัดผมออกแล้วสะบัดผมให้สยายไปตามแผ่นหลังเมื่อคืนขึ้นมาไม่ได้ เธอส่งยิ้มให้เขาก่อนจะออกมาจากห้องพร้อมกัน
“พี่จากัวร์นัดเพื่อนไว้ที่ร้านไหนเหรอคะ”
“ร้านสเต๊กแถวๆ คอนโดเพื่อนพี่ค่ะ น้องลัลน์ทานเนื้อไหมคะ”
“ของโปรดเลยค่ะ”
คำตอบของณาลัลน์ทำให้ศิลาเบาใจขึ้นบ้าง เพราะก่อนหน้านี้เขาเองก็ลืมถามเธอก่อน
ไม่นานศิลาก็ขับรถมาจอดหน้าร้านอาหารที่เขานัดกับเพื่อนเอาไว้ เดินนำเธอเข้าไปด้านในที่เพื่อนของเขาจองโต๊ะรอไว้แล้ว
ศิลาเลื่อนเก้าอี้ให้ณาลัลน์นั่งลงตามมารยาท แต่พฤติกรรมของเขากลับทำให้เพื่อนอีกสองคนที่นั่งรออยู่ก่อนจับตามองเป็นพิเศษ
“อะแฮ่ม”
“ก็แนะนำสิวะ มาถึงก็บริการเหมือนพาสาวมาเดทไม่เห็นหัวเพื่อนแบบนี้ นายจะให้พวกฉันทำอะไรนอกจากมอง” เพื่อนคนหนึ่งของศิลาเอ่ยปาก เขายิ้มให้เธอเพียงแต่ไม่แน่ใจว่าควรจะเรียกเธอว่าอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอกับศิลาเป็นอะไรกันเพราะไม่อยากเชื่อเท่าไรนักว่าเสือที่หวงความโสดอย่างศิลาจะพาสาวมาเปิดตัว
“นี่น้องลัลน์ น้องสาวฉันเอง น้องลัลน์คะ กับพี่เฟิร์สกับพี่เฟียร์ส เพื่อนพี่เองค่ะ เป็นฝาแฝดกัน เฟิร์สมีลักยิ้มเป็นพี่ เฟียร์สผมสีเข้มกว่าเป็นน้อง”
“สวัสดีค่ะพี่เฟิร์ส พี่เฟียร์ส ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” ณาลัลน์บอกพร้อมกับยกมือไหว้ ความสวยหวานและอ่อนน้อมของเธอทำให้ทั้งเฟิร์สและเฟียร์สมองตาค้างและคิดตรงกันว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติ
ไม่ได้เว่อร์หรอก ทั้งสองคงกำลังรู้สึกแปลกใจที่หญิงสาวตรงหน้าดูยังไงก็ไม่ใช่สเปคของศิลาเลยสักนิด เพื่อนทุกคนต่างก็รู้ดีว่าเสืออย่างศิลาชอบเหยื่อเซ็กซี่และร้อนแรง แต่จะให้เชื่อว่าเป็นแค่น้องสาวแบบที่เจ้าตัวแนะนำก็ไม่เหมือนจริงสักเท่าไร
“ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องลัลน์”
“น้องสาวจริงเหรอไอ้ศิลา”
“อืม ตอนคุณน้าคลอดน้องลัลน์ ฉันสิบขวบ เป็นคนซื้อผ้าอ้อมเตรียมรับขวัญ”
“โอ้โห ของจริง”
“น้องลัลน์มีแฟนรึยังครับ”
“ยังไม่มี และฉันไม่อนุญาตให้พวกนายจีบ” ศิลาดักทาง น้ำเสียงเข้มๆ ของเขาทำให้ณาลัลน์รู้สึกแปลกใจอยู่นิดหน่อย แต่เข้าใจได้ว่าเขาน่าจะกำลังทำตัวเหมือนพี่ชายหวงน้องสาวตามที่เขาแนะนำเธอในสถานะนั้นกับเพื่อนของเขาตั้งแต่แรก
“นี่หวงน้องหรือหวงก้าง”
“ถ้าพวกนายยังไม่เลิกแซวน้องลัลน์ ฉันจะพาน้องลัลน์ไปกินข้าวร้านอื่น”
“เออๆ ไอ้เสือนี่มันดุจริงๆ น้องลัลน์ครับ”
“สั่งอาหารก่อนดีไหมครับคุณเฟิร์ส” ศิลาไม่วายดักทางอีกรอบ ก่อนที่เขาจะก้มหน้ามองรายการอาหารในเมนู ทำทีเป็นไม่สนใจสายตาค่อนขอดของเพื่อนทั้งที่ออร่าความหึงฟุ้งกระจาย
ณาลัลน์แอบยิ้มเพราะรู้สึกตลกกับท่าทีแปลกๆ ของศิลา แต่ไม่ได้ใส่ใจ เธอเลือกสั่งอาหารตามที่ตัวเองชอบ เป็นของทานเล่นสองอย่าง ซุปหนึ่งอย่างกับสเต๊กเนื้อระดับความสุกปานกลางอีกหนึ่งอย่าง
“น้องลัลน์ดื่มไวน์ไหมครับ”
“ดื่มได้ค่ะ”
“แค่น้ำเปล่า” ศิลาพูดแทรก ทำเอาณาลัลน์ยิ้มแห้งทีเดียว
“นี่ตกลงแกจะไม่ให้น้องลัลน์เขาพูดอะไรเลยนอกจากรายการอาหารหรือยังไง” เฟียร์สอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากถาม
“ใช่”
“เอิ่ม น้ำเปล่าก็น้ำเปล่าค่ะ” ณาลัลน์ตัดบทเพราะไม่อยากให้เป็นประเด็น แม้จะรู้สึกแปลกใจอยู่บ้างเพราะไม่เคยถูกศิลาตีกรอบขนาดนี้มาก่อน ปกติแล้วเวลาไปทานอาหารกับลูกค้าก็มีบ้างที่เธอจะต้องดื่มไวน์ตามมารยาท แต่พอทบทวนดูดีๆ เธอก็แน่ใจว่าน่าจะเป็นผลมาจากที่เขาเห็นเธอดื่มแอลกอฮอล์เมื่อคืน คิดแล้วเธอก็รู้สึกอายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“ลัลน์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ”
“ค่ะ เอากระเป๋าไว้ที่พี่ก็ได้นะคะ น้องลัลน์จะได้ไม่ต้องถือไป”
“ขอบคุณค่ะ” ณาลัลน์ยิ้มพร้อมกับส่งกระเป๋าถือใบเล็กของเธอให้กับเขาโดยดี เพราะในนั้นก็ไม่ได้มีของสำคัญอะไร ส่วนโทรศัพท์มือถือเธอก็ถือติดมือเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
“อะไร ยังไงไอ้เสือ ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าแค่น้องสาว หวงขนาดนี้มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่นอน” เฟิร์สเปิดประเด็นทันทีที่ณาลัลน์ลุกออกไป
“น้องก็คือน้อง”
“พูดแบบนี้ก็แปลว่ายังไม่ได้น่ะสิ”
แม้จะเป็นความจริงที่รู้กันดีว่าเสืออย่างศิลาไม่เคยปล่อยเหยื่อเอาไว้นาน แต่ครั้งนี้กลับถูกศิลาช้อนตามองอย่างไม่พอใจเสียอย่างนั้น
“นายยิ่งมองแบบนี้ ฉันยิ่งมั่นใจได้ว่าน้องลัลน์คนนี้ไม่ใช่น้องสาวธรรมดา”
“เฮ้อ”
“อย่าบอกนะว่า...” เฟียร์สพยายามคาดเดา
สังหรณ์ใจอยู่แล้วตั้งแต่ที่เห็นศิลาพาณาลัลน์เดินเข้ามา เพราะโดยปกติ ศิลาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมากินข้าวกับเพื่อน ไม่ว่าจะในสถานะไหนก็ตาม
หากอยากจะเห็นศิลาใกล้ชิดกับผู้หญิงสักคนก็คงจะต้องตามไปดูที่เล้าจ์ ก่อนที่เขาจะพาเธอคนนั้นกลับไปใกล้ชิดกันต่อกันที่คอนโด และจบลงในเช้าของวันถัดมา เพราะศิลาไม่ชอบมีความสัมพันธ์ระยะยาว
“อืม คนนี้แหละ”
- ผู้เขียน
