bc

ใต้ร่มสกุณี

book_age16+
519
ติดตาม
4.1K
อ่าน
หนีตอนตั้งครรภ์
ปลอมตัว/จำแลง
เพลย์บอย
ดราม่า
หวาน
ชายจีบหญิง
stubborn
like
intro-logo
คำนิยม

บางฉากบางตอน

“ดูคุณจะเหนื่อยจังเลยนะ ไปทำอะไรมาเหรอ ถึงได้กลับบ้านดึกๆ ดื่นๆ ทุกคืนอย่างนี้”

“ในข้อตกลงของคุณพ่อกับพวกคุณระบุไว้ด้วยเหรอคะว่าฉันไปไหน ทำอะไร”

“ไม่มีใครละเอียดถึงขนาดนั้นหรอก แต่ที่ผมถามก็เพราะผมเป็นผัวของคุณ ผมมีสิทธิ์จะรู้ว่าเมียไปไหน! ไปทำอะไร! และไปกับไอ้หน้าไหนด้วย! ถามจริงๆ เถอะคุณปิ๊งมันเหรอ ไอ้ผู้ช่วยมือขวาของพ่อคุณน่ะ คุณปิ๊งมันเหมือนปิ๊งไอ้ลินคนสวนใช่มั้ย! เพราะคนอย่างคนแพ้ทางผู้ชายจนๆ น่าสงสารๆ และไร้ญาติขาดมิตรอยู่แล้วด้วยนี่!”

“ฉันไม่จำเป็นต้องบอกอะไรคุณทั้งนั้น! และช่วยกรุณาออกไปจากห้องฉันด้วย ฉันเหนื่อยและอยากจะพักผ่อน!”

“เหนื่อย! คุณไปทำอะไรกับมันมาถึงได้เหนื่อยขนาดนี้! และกลับบ้านเอาป่านนี้! หรือคุณแพ้ทางมันจนอ่อนระทวยเวลามันทำตัวน่าสงสารๆ เหมือนตอนที่ไอ้ลินเคยทำกับคุณเมื่อหลายเดือนก่อน! แล้วคุณยับยั้งใจไม่หลงไปกับมันได้เหมือนที่ทำกับไอ้ลินหรือเปล่า! หรือป่านนี้คุณล้ำเส้นไปถึงไหนต่อไหนกับมันแล้ว!”

“อย่าคิดว่าคนอื่นจะทำเหมือนคุณกับพ่อคุณนะ! หรือถ้ามี! คนอย่างฉันก็จะไม่มีวันโง่ซ้ำสองเหมือนตอนที่หลงมอบความสงสารให้กับผู้ชายหลอกลวงอย่างคุณแน่!”

“และคุณก็อย่าหลงคิดว่านายปาลิน หรือแม้แต่ไอ้ลินคนสวนจะยอมให้เมียที่แต่งงานกันมาเกือบครึ่งค่อนปีตบแล้วไม่คิดจะตอบโต้อะไรนะ เพราะมันไม่มีวันโง่ปล่อยเมียไว้เฉยๆ อีกต่อไปแล้ว!”

‘เผียะ’ ปาลินยกมือขึ้นลูบตรงจุดเดิมอีก อะดรีนาลีนในกายของเขาก็หลั่งออกมาเช่นกัน และมันก็มากพอที่จะครอบงำจิตใจของเขา จนลืมเลือนคำปฏิญาณของตัวเองที่จะไม่แตะต้องเธอหากไม่มีความเต็มใจเข้ามาเกี่ยวข้อง

“ผมไม่ยักรู้นะว่าคุณชอบความรุนแรง ทีกับไอ้ลินทำไมคุณยอมมันได้ยอมมันดี แล้วผมกับมันต่างกันตรงไหนไม่ทราบ! หรือสำหรับผม คุณจะยอมก็ต่อเมื่อต้องใช้กำลังเท่านั้น! หรือนี่คือแผนการล่อ แผนการอ่อยให้ผมอดทนต่อเสน่ห์คุณไม่ได้ ครั้งแรกของเราถึงจะน่าตื่นเต้น! หรือกว่าจะได้คุณผมจะต้องเอาหุ้นมาแลกด้วยหรือเปล่า!”

“ปล่อยฉันลงนะ ออกไปจากห้องฉัน!!! ออกไปให้ห่างจากตัวฉันนะ ฉันเกลียดคุณ!!! คนหลอกลวง!!! ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดคุณ!!!”

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
EP_1
ตอนยอมเพื่อแลกรัก   กลุ่มนักธุรกิจนับร้อยต่างพากันทยอยออกจากห้องจัดงานประชุมสัมมนามันสำปะหลังนานาชาติและนิทรรศการมันสำปะหลังแห่งชาติประจำปี ในโรงแรมระดับห้าดาวในกรุงเทพมหานคร ซึ่งประเทศไหนเป็นเจ้าภาพในฐานะผู้ส่งออกอันดับหนึ่งของโลก  “เต๋อ! จะกลับเลยเหรอ พ่อว่าจะคุยอะไรด้วยหน่อย” ไกรเดช ไวทยาสกุล หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบสอง ซึ่งเป็นหนึ่งในคนที่เข้าร่วมสัมมนา สาวเท้าเร็วกว่าปกติ เพื่อตามเขยป้ายแดงไปให้ทัน เพราะมีเรื่องจำเป็นจะต้องเปิดปากคุยในทันที แม้สถานที่และเวลาจะไม่อำนวยให้ก็ตาม “ครับ! พอดีผมมีนัดกับลูกค้ารายใหญ่ไว้ที่โรงแรมใกล้ๆ นี้ อีกห้านาทีจะถึงเวลานัดแล้ว งั้นผมขอตัวก่อน สวัสดีครับคุณพ่อ” แต่ศตวรรษ ธีระแสงสินไทย นักธุรกิจหนุ่มกลับปฏิเสธพ่อตาทันควัน ก่อนจะยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแล้วเดินผละไป โดยไม่สนใจสายตาอันผิดหวังระคนขุ่นเคืองเบื้องหลังสักนิด “อ้าวเฮียไจ้นั่นเอง ผมก็มองอยู่ตั้ง เมื่อเช้าเห็นแวบๆ ไม่ได้เจอกันนานเลย ไปนั่งดื่มอะไรเย็นๆ ก่อนแล้วค่อยกลับดีมั้ย ผมกำลังรอคนขับรถอีกชั่วโมงถึงจะมา พอดีงานเลิกเร็วกว่าที่คิดไว้ ขี้เกียจโทรไปเปลี่ยนเวลากับมัน” ประมุข พลชนะชัยชาญ ที่เพิ่งแยกจากกลุ่มเพื่อน เอ่ยทักทายเพื่อนร่วมวงการที่หันมาเห็นพอดิบพอดี “ได้ครับเฮีย” ไกรเดชหันไปหาหนุ่มใหญ่วัยห้าสิบห้าที่เขาเองก็มักจะเรียก ‘เฮียซ้ง’ จนติดปาก แม้ใจจะไม่อยากไปตามคำเชิญสักแค่ไหน แต่เขาก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ เพราะประมุขถือได้ว่าเป็นนักธุรกิจที่มีอิทธิพลในวงการค้ามันสำปะหลังคนหนึ่ง ทั้งสองจึงเดินตรงไปยังไวน์ เลานจ์ ในโรงแรมที่เพิ่งบริการสำหรับแขกกระเป๋าหนักๆ ไวน์ขวดละเกือบหมื่นถูกเจ้าภาพสั่งมาอย่างไม่ต้องคิดนาน ยำทูน่า กับปลาดิบและกับแกล้มจานละเป็นพันก็ถูกสั่งอย่างไม่คิดเช่นกัน ไกรเดชอดสังเวชตัวเองไม่ได้ ต้องมาตกอยู่กับสภาพที่การเงินฝืนเคืองจนไม่ได้ลิ้มลองของแพงพวกนี้มานานเป็นปีแล้ว “เฮียไจ้อยากกินอะไรสั่งตามสบายเลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจวันนี้ผมขออนุญาตเป็นเจ้ามือ นานทีปีหนเราจะเจอกัน มีอะไรก็บอกเล่ากันได้ คนกันเองทั้งนั้น เราอยู่ในวงการเดียวกัน รู้ตื้นลึกหนาบางกันดี ไม่ต้องพูดกันหลายคำหรอก” ประมุขมักจะไม่ได้เอ่ยสิ่งที่ตัวเองรู้ออกมาอย่างโจ่งแจ้ง แต่ก็อยากจะสื่อให้รุ่นรู้ว่า ปัญหาภายในที่ไกรเดชพยายามเก็บงำเอาไว้นั้น หาได้รอดหูรอดตาเขาไปได้แม้แต่น้อย และคงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีจะโอ้อวดหรือปิดบังต่อคนตรงหน้า “ขอบคุณครับเฮีย ผมเองก็พยายามจะแก้ปัญหาด้วยตัวเองอยู่ครับ แต่มันก็ยากไม่น้อย” ประมุขพยักหน้ารับน้อยๆ “ผมเข้าใจครับเฮีย ถึงได้ออกปากชวนเฮียมานั่งคุยกันไงครับ ยังไงก็อย่าเห็นผมเป็นคนอื่นคนไกลนะ มีอะไรก็บอกได้ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไรผมยินดีเสมอ” ประมุขส่งยิ้มน้อยๆ และส่งแววตาอย่างเห็นอกเห็นใจไปให้ประหนึ่งมีจิตอยากช่วยเหลือจริงๆ ทว่าไกรเดชก็ยังพอจะอ่านออกว่าจะต้องเอาอะไรมาแลกกับความช่วยเหลือจากเสี่ยเงินหนารายนี้   “คุณพ่อสวัสดีค่ะ” ดาราวดี ธีระแสงสินไทย ผู้เป็นลูกสาวคนเล็กรีบยกมือไหว้พ่อที่เดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทีเอื่อยเฉื่อย “อ้าว! จะกลับแล้วเหรอ ยังไม่ทันได้คุยอะไรกับพ่อเลย” ไกรเดชพยักหน้ารับไหว้ลูกสาวแล้วต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นรีบเก็บของเข้ากระเป๋าสะพายเหมือนจะกลับ “ค่ะคุณพ่อ พอดีพี่เต๋อจะพาไปกินข้าวกับลูกค้าน่ะค่ะ แยมไปนะคะคุณแม่คุณพ่อ” แล้วก็รีบลุกขึ้นยกมือไหว้พ่อแม่ลวกๆ อย่างรีบเร่ง จนคนพ่อต้องตัดสินใจเอ่ยในสิ่งที่ไม่คิดว่าจะต้องได้เอ่ย “ตกลงผัวเราว่าไงจะช่วยพ่อหรือเปล่า วันนี้เห็นกันตอนสัมมนาก็บอกว่าจะรีบไปพบลูกค้า เลยไม่รู้ว่าจะเอายังไงดี พ่อรออยู่นะ แต่งงานมาตั้งสามเดือนแล้วยังไม่เห็นออกปากมาตรงๆ สักครั้ง แยมได้บอกผัวเราให้ช่วยพ่อหรือเปล่า” ดาราวดีหันมายิ้มแห้งๆ กับพ่อ “เอ่อ! แยมพูดหลายครั้งแล้วค่ะคุณพ่อ แต่พี่เต๋อกับพ่อพี่เต๋อบอกว่า ตอนนี้การเงินยังฝืดๆ อยู่น่ะค่ะ เลยยังช่วยอะไรคุณพ่อไม่ได้ ไหนจะหมดกับค่าสินสอดค่าจัดงานอีกหลายสิบล้าน แยมเลยไม่รู้จะว่ายังไงค่ะ คุณพ่อลองไปคุยกับพี่เต๋อเองดีกว่านะคะแยมไม่กล้าแล้วล่ะคะ แยมไปนะคะ” ไกรเดชได้แต่มองตามแผ่นหลังลูกสาวไปอย่างขุ่นเคืองอีกระลอกก่อนจะหันไปหาเมียที่ยืนหน้าแห้งหันมาหาสามีพอดิบพอดี “ตกลงมันจะไม่ช่วยเราหรือเปล่าวะ” ไกรเดชโพล่งออกมาดังๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งกับชุดรับแขกอย่างกลัดกลุ้ม “ปิ่นก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ คุณพี่ใจเย็นๆ ก่อนดีกว่านะคะ ตอนนี้ทางพ่อเต๋ออาจจะฝืดเคืองอย่างที่ลูกบอกเราก็ได้ งานแต่งกับค่าสินสอดก็หมดเยอะนะคะ” ดารา ไวทยาสกุล เมียคนที่สองของเขาปลอบใจอย่างคนอารมณ์เย็น “โอ๊ย! ฝงฝืดอะไรกัน พวกมันมีเป็นพันๆ ล้าน ขอให้ช่วยแค่สี่ซ่าห้าสิบล้านไม่ทำให้ขนหน้าแข้งมันร่วงหรอก เว้นเสียแต่ว่ามันจะไม่อยากช่วยเท่านั้น เธอไม่ต้องมาแก้ตัวแทนมันหน่อยเลย ยัยแยมก็ไม่ได้เรื่อง มีผัวแทนที่จะสั่งได้ดันให้ผัวกดหัวซะอีก ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ” อีกครั้งที่เขาโพล่งออกมาด้วยความหัวเสีย เมื่อเห็นเมียพยายามจะเข้าข้างฝ่ายเขย ดาราถึงกับเงียบกริบในทันที ด้วยรู้ดีว่าสามีไม่ชอบให้ใครขัดใจ “ไม่ช่วยก็อย่าช่วย กูหาทางของกูเองก็ได้วะ แล้วอย่ามาบ่นว่ากูมีสมบัติให้น้อยก็แล้วกัน” ว่าแล้วเขาก็คว้ามือถือในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาทันควัน “เฮียซ้งเหรอครับ ผมไจ้นะครับ” 

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

เล่ห์รักนายหัว

read
7.1K
bc

Relazione เจ้าหัวใจสายใยรัก

read
4.2K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
13.9K
bc

สวาทรักใต้เพลิงแค้น

read
15.0K
bc

สะใภ้ขัดดอก

read
40.1K
bc

ลุ้นรักสลับใจ

read
1K
bc

หวงรักเมียเด็ก

read
1K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook