แค้นรักคุณ

เสียงซุบซิบนินทา มันดังกว่าเสียงอาจารย์ที่พูดอยู่หน้าห้องเลคเชอร์ "นั่นไง... ลลิน ลูกสาวตระกูลจันทรัตน์ ที่เขาว่าครอบครัวคนโกง ยักยอกเงินของบริษัท xxx โดนจับได้ "เห็นว่าพ่อแม่ขับรถตกเขาตายหนีหนี้ไม่ใช่เหรอ... น่าสมเพช" ลลิน กำปากกาในมือแน่นจนข้อขาวซีด เธอเงยหน้าขึ้นจากสมุดจด... สบตากับกลุ่มนักศึกษาที่จับกลุ่มมองเธออยู่มุมห้อง เธอไม่ร้องไห้... เธอไม่เถียง... เธอแค่... "ทน" นับตั้งแต่วันที่ "คุณลุงธนู" เข้ามาแจ้งข่าวร้ายที่โรงพยาบาล... วันที่เธอกลายเป็นเด็กกำพร้าที่แบกรับ "หนี้" และ "ข่าวฉาว" ของครอบครัวไว้เต็มบ่า... ชีวิตของเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ลูกคุณหนูที่ต้องดรอปเรียนไปปีกว่าเพราะ ปัญหาทางบ้าน ถาโถมเข้าใส่ชีวิตเธอเเบบไม่ทันตั้งตัว เเต่ยังดีโชคชะตาปรานี คุณลุงธนูช่วยรับอุปการะเธอ ส่งเสียค่าใช้จ่ายเท่าที่ทำได้ แต่สำหรับค่าเทอมปีสุดท้ายในโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งนี้... มันหนักหนาเกินไป และที่หนักหนากว่าเงิน... คือ "สายตา" ของผู้คน [กริ๊งงงง!] เสียงออดเลิกคลาส ลลินรีบเก็บของลงกระเป๋าเป้ที่เริ่มเก่า เธอเดินจ้ำอ้าวออกจากห้อง ไม่สนใจเสียงกระซิบที่ไล่หลังมา เธอต้องรีบไป... เธอมี "งาน" ที่ต้องทำเพื่อปากท้องและเพื่ออนาคต หนีหายจากสังคมเดิมๆ ที่จอมปลอมแห่งนี้ ผับ xoxo เพียงไม่กี่ชั่วโมงต่อมา... "ลลิน" ในชุดนักนักเรียนมปลายปีสุดท้าย ที่มอมแมมได้หายไปแล้ว... เหลือเพียง "ลิน" ในชุดเดรสรัดรูปสีดำสั้นกุดของ "XOXO" ผับหรูระดับไฮเอนด์ที่ซ่อนตัวอยู่ใจกลางเมือง ผับไฮโซ... คือช่องทางทำเงินที่ "ดีและไวที่สุด" สำหรับคนที่ไม่เหลืออะไรอย่างเธอ "ลิน! โต๊ะ VVIP โซน C เรียก" เสียงเจ๊มด ผู้จัดการร้าน ตะโกนข้ามเสียงเพลงบีตหนัก "ค่ะเจ๊!" ลลินสูดหายใจลึกปั้นยิ้ม "บริการ" ที่ฝึกมาอย่างดี ถือถาดเหล้าดองเชอร์รี่ราคาแพงเดินตรงไปยังโซนที่มืดที่สุดของร้าน เธอเกลียดงานนี้เกลียดสายตาที่โลมเลีย เกลียดมือที่พยายามฉวยโอกาส แต่เธอก็ "ต้องการ" มัน เงิน... เงินเท่านั้นที่จะทำให้เธอจ่ายค่าเทอมเทอมสุดท้าย และ "หนี" ไปจากที่นี่ หนีไปจากข่าวฉาวที่ตามหลอกหลอนเธอ หนีไปเรียนต่อที่อื่นที่ไม่มีใครรู้จัก "ลูกสาวคนโกง" อย่างเธอ เธอกำลังจะทำสำเร็จอยู่แล้ว อีกแค่นิดเดียว แต่คืนนี้ โชคชะตาไม่เข้าข้างเธอ "มิน" พนักงานเสิร์ฟสาวอีกคนเดินหน้าซีดกลับมาจากโต๊ะ VVIP โซน C "ลิน... ช่วยด้วย!!! แขกโต๊ะนั้น" มินกระซิบเสียงสั่น น้ำตาคลอ "เขาจะให้ฉันดื่ม... แต่ฉัน... ฉัน..." มินก้มหน้ามองท้องตัวเองที่ยังไม่นูนชัด ลินมองหน้าเพื่อนร่วมงานที่ซีดเผือด แล้วหันไปมองกลุ่มชายมีอายุที่นั่งหัวเราะเสียงดังอยู่ที่โต๊ะนั้น โต๊ะที่ขึ้นชื่อเรื่อง "ทิปหนัก" แต่ก็ "เล่นแรง" ที่สุด หัวใจของลลินเต้นแรง นี่คือทางแยก ถ้าเธอเมิน เธอก็ปลอดภัย ได้เงิน แล้วก็จบไป แต่ถ้าเธอช่วย "เธอไปพักหลังร้านเลยมิน" ลลินตัดสินใจในเสี้ยววินาที "โต๊ะนี้ ฉันจัดการเอง" "ลิน! แต่ว่า" "ไป!" ลลินวางถาดของตัวเองลงคว้าถาดของมิน แล้วเดินตรงไปยังโต๊ะ VVIP นั้น "ขอโทษนะคะ พอดีพี่มินไม่ค่อยสบาย ให้ลินดูแลแทนนะคะ" เธอยิ้มหวาน รอยยิ้มที่เธอใช้หาเงิน ชายหัวล้านที่นั่งหัวโต๊ะยิ้มเหี้ยม "ไม่สบาย? หรือไม่อยากดื่มกับพวกฉัน" เขาชี้ไปที่แก้วช็อตที่เรียงเป็นตับ "ดื่มนี่ให้หมด แล้วฉันจะทิปเธอ 'สองเท่า' ของที่น้องคนนั้นจะได้" ลินมองแก้วเหล้าสีอำพัน... แล้วมองหน้าชายคนนั้น เธอรู้... นี่คือบททดสอบ "ถ้าลินดื่มแทน... ถือว่าพี่มินไม่ผิดนัดแขกนะคะ" "หึ ปากดีนี่" ชายคนนั้นหัวเราะ "ได้! ถ้าเธอกล้าดื่มแทนเพื่อน ฉันให้เลยสามเท่า!" ลลินหลับตาลง ...เพื่อเงิน... ...เพื่ออิสรภาพ... ...และเพื่อปกป้องเพื่อน เธอหยิบแก้วแรกขึ้นมา... [อึก!] ...เหล้าที่บาดคอ คือจุดเริ่มต้นของ "คืนนั้นที่ไม่มีวันลืม"