กลรัก|สัมพันธ์(เพื่อน)ร้าย

มหาลัยวัยว้าวุ่น

มหาวิทยาลัย

ร่างของนักศึกษาจากรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดังหลายคนต่างทยอยกันเข้ามา หนึ่งในนั้นเป็นร่างของภาวินนักศึกษาจากคณะบริหารธุรกิจสาขาธุรกิจระหว่างประเทศ

ชายหนุ่มสามารถสอบเข้าคณะนี้ได้ด้วยคะแนนรั้งท้ายที่เฉียดฉิวที่สุด ในขณะที่เพื่อนอีก 2 คน คนหนึ่งสอบติดคณะวิศวกรรมศาสตร์ ส่วนอีกคนหนึ่งก็สอบติดคณะบริหารธุรกิจสาขาการจัดการโรงแรมด้วยคะแนนที่สูงลิ่วมาเป็นอันดับต้นๆ

" มาช้าจริงๆเลย กูกับลินมารอมึงตั้งนานแล้วนะ "

" กูก็มาแล้วนี่ไงมึงจะบ่นอะไรนักหนา "

ร่างสูงเหลือบตามองไปยังเพื่อนคนสวย หญิงสาวอยู่ในชุดนักศึกษาตัวไม่เล็กไม่ใหญ่เกินไปกับกระโปรงพลีทยาวจนถึงเข่า ผมสีน้ำตาลดัดเป็นลอนอ่อนๆ มัดเป็นหางม้าขึ้นไปพร้อมกับติดโบว์เล็กๆส่งให้เธอดูสวยหวานกว่าปกติ รูปร่างอวบอัดมีน้ำมีนวลของวัยสาวแรกแย้มดูเปร่งปรั่งแม้กระทั่งคนที่เดินผ่านไปมาก็ต้องเหลียวหลังมอง แต่ติดตรงที่เจ้าหล่อนมีเจ้าที่ยืนคุมเป็นยักษ์วัดแจ้งอยู่ด้านหน้าถึงสองคน ทำเอานักศึกษาชายต้องถอยร่นออกไปอย่างรวดเร็ว

ภาวินเบนสายตากลับมายังเพื่อนอีกคนหนึ่ง ภูริชอยู่ในชุดนักศึกษาเช่นเดียวกับเขา จะแตกต่างกันตรงที่ชายหนุ่มนั้นเซ็ตผมเป็นทรงสุภาพเรียบร้อย ในขณะที่ภาวินปล่อยสบายๆ ผมสีดำสนิทตกลงมาปรกบนใบหน้า มือหนาก็ทำเพียงแค่เสยและปัดมันขึ้นไปเผยให้เห็นถึงความเย็นชาก็เท่านั้น แต่กลับเรียกสายตาของบรรดานักศึกษาหญิงที่เดินผ่านไปผ่านมาได้เป็นอย่างดี

" มาแล้วก็รีบๆไปกันเถอะ ถ้าสายรุ่นพี่จะว่าเอาได้ " สาวน้อยเพียงหนึ่งเดียวมักจะทำหน้าที่เป็นกรรมการคอยห้ามทำไม่ให้ทั้งคู่ทะเลาะกันอยู่เสมอ

" มึงอยู่คณะเดียวกับลิน ยังไงกูฝากลินด้วยนะ " ภูริชตื่นเข้ามาตบไหล่และพูดฝากฝังหญิงสาวเอาไว้กับเขา ใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์อยู่แล้วกลับยิ่งไม่สบอารมณ์ขึ้นไปอีก

" กูไม่รับฝาก! " พูดจบช่วงขายาวก็เดินนำลิ่วไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะรอหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย

" อ๊ะ! เดี๋ยวสิวินรอเราด้วย! "

ภาพที่เห็นจนชินตาก็คือหญิงสาวร่างเล็กวิ่งตามชายหนุ่มผู้แสนเย็นชาทุกวัน แต่กระนั้นพวกเขาทั้ง 3 คนก็ยังเป็นเพื่อนรักเพื่อนซี้กันอยู่

จนกระทั่ง...

" วันนี้มึงช่วยอะไรกูหน่อยสิวะไอ้วิน "

" อะไร "

" มึงช่วยกูบอกรักลินหน่อยสิ "

กึก!

ตุบ!

ลูกบาสขนาดใหญ่ที่ถูกหมุนด้วยความเร็วสูงร่วงลงสู่พื้นกลิ้งไปมาโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่คนที่หยุดกลับเป็นเจ้าของลูกบาสนั้นซะเอง

ใบหน้าเย็นชาชะงักกึก ดวงตาสีดำสนิทราวกับห้วงมหาสมุทรอันน่าค้นหาเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยด้วยความตกใจ

" มึงพูดว่าอะไรนะ " เขาต้องการถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

" กูชอบไวโอลิน แล้วมึงล่ะชอบเขาหรือเปล่า "

" ... " เป็นประโยคคำถามที่ปูทางมาเพื่อสะกัดกั้นคำตอบบางอย่าง จนภาวินต้องนิ่งเงียบไป

" มึงคงไม่ได้คิดจะแย่งผู้หญิงคนเดียวกับกูหรอกนะไอ้วิน "

" เออ...กูไม่แย่งมึงหรอก " ไม่แน่ใจว่านี่คือคำตอบที่ออกมาจากใจจริงๆหรือเป็นคำตอบที่จำใจต้องตอบกันแน่ เพราะสีหน้าที่แสดงออกมามันดูขัดกันโดยสิ้นเชิง

" ดี...งั้นกูฝากเรื่องนี้ไว้กับมึงด้วยนะ กูชอบไวโอลินจริงๆ อยากดูแลเขาไปตลอดชีวิต "

" อืม "

ไม่รู้มันคือเวรกรรมจากชาติปางไหนที่ให้ชายหนุ่มต้องมายืนดูคนสองคนบอกรักกันท่ามกลางบรรยากาศที่แสนโรแมนติก พลุไฟหลากสีที่ถูกส่งขึ้นบนฟากฟ้าด้วยฝีมือผู้ช่วยอย่างภาวินแตกกระจายออกเป็นรูปร่างต่างๆ ส่งแสงสว่างไสวกระจายลงมาจนถึงพื้นด้านล่าง

หญิงสาวที่อยู่ในชุดกระโปรงสีขาวดูตกใจและลังเลเล็กน้อย เธอคงไม่คิดว่าจะจู่ๆเพื่อนที่อยู่ร่วมกันมา 20 ปี จะบอกรักเธอขึ้นมาได้

ใบหน้าเล็กผินกลับมามองผู้ช่วยคนสำคัญที่ยืนมองดูอยู่ไกลๆ ดวงตาสีอ่อนมีแววลังเลอะไรบางอย่างแต่เขาไม่สามารถตอบได้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร ชายหนุ่มจึงได้ตัดสินใจทำสิ่งที่โง่ที่สุดลงไป นั่นคือการพยักหน้ารับและคลี่ยิ้มให้กับเธออย่างที่เขาไม่เคยทำมาก่อน

เพื่อน 2 คนกำลังจะรักกันทำไมเขาถึงจะไม่ช่วยสนับสนุนล่ะ

เสียงที่อยู่ในใจดังสะท้อนไปมา แม้จะรู้สึกอึดอัดแต่ถ้าหากเรื่องนี้เป็นความสุขของเธอเขาจะทำโดยไม่ลังเลเลย

" ยินดีด้วยนะ "

ร่างของเพื่อนสนิททั้งสองคนเดินเข้ามาใกล้ มือที่แนบชิดติดกันทำให้ภาวินรู้ได้ทันทีเลยว่าเธอคงตอบตกลงไปแล้ว

" ขอบใจมึงมากนะวินที่ช่วยกูในวันนี้ กูสัญญาเลยว่าถ้ามึงชอบผู้หญิงคนไหนกูจะช่วยเหลือมึงอย่างเต็มที่แน่นอนเพื่อน " มือหนาตบบ่าเพื่อนสนิทที่ไว้ใจมากที่สุด พร้อมกันนั้นก็ดึงมือเพื่อนอีกคนที่ควบตำแหน่งแฟนสาวให้เดินจากไปพร้อมกัน

ร่างเล็กไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมามอง หรือจริงๆเธออาจจะมองแต่เป็นชายหนุ่มเองที่ไม่พร้อมที่จะมองภาพนั้นต่อ เขาเลือกที่จะเดินหันหลังและจากไปอีกทางอย่างเงียบๆ

ไม่นานนักคู่รักนักศึกษาดีเด่นก็ได้ทุนการศึกษาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ จำเป็นต้องทิ้งให้เพื่อนสนิทอีกคนอยู่ที่ประเทศไทยเพียงลำพัง

5 ปีต่อมา

บริษัทยักษ์ใหญ่ในเครือ SJ Group เจริญรุ่งเรืองขึ้นมากกว่า 10 ปีที่แล้ว ภายใต้การบริหารของประธานบริษัทจากตระกูลศุภโชติจรัญ นอกจากนี้อิทธิพลยังแผ่รวมไปถึงบริษัทลูกเล็กๆที่อยู่ภายใต้การกำกับดูแลของ ภาวิน ศุภโชติจรัญ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่หันมาเอาดีด้านการทำธุรกิจเหมือนพ่อ

แต่พอพูดถึงเรื่องทำธุรกิจก็ทำเอาผู้เป็นพ่อปวดหัวไม่น้อย เพราะแทนที่ลูกชายจะมารับตำแหน่งที่บริษัทเขากลับวิ่งโร่ไปเปิดบริษัทและโรงงานผลิตสินค้าเป็นของตัวเองแทน อีกทั้งโรงงานที่เปิดขึ้นมาใหม่ยังเป็นโรงงานผลิตถุงยางอนามัยที่ใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือนยอดการสั่งผลิตก็ไต่ขึ้นมาถึงจุดสูงสุด บ่งบอกถึงความเชื่อมั่นของผู้บริโภคในสินค้าที่ผลิตเป็นอย่างมาก

ภาวิน ประธานบริษัทหนุ่มหล่อไฟแรงที่พึ่งจบการศึกษามาได้ไม่นานได้ผันตัวเองจากเดือนคณะบริหารธุรกิจผู้แสนเย็นชามาเป็นเพลย์บอยหนุ่มมาดทะเล้นเสือร้ายแห่งวงการได้อย่างไม่น่าเชื่อด้วยการชักนำของเพื่อนกลุ่มใหม่ แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าไม่ใช่เพียงเพราะสาเหตุนี้ถึงได้เปลี่ยนคนหนึ่งคนจากหน้ามือเป็นหลังมือได้ แต่มันมีเหตุผลอย่างอื่นแฝงอยู่ต่างหาก

มือหนากดต่อสายหาใครบางคนก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา

" วันนี้พวกมึงจะไปผับกันหรือเปล่า "

[ ไม่ล่ะพรุ่งนี้กูมีสอบ ] เสียงเพื่อนคนแรกตอบกลับมาจากการประชุมสาย เขาคือนคินทร์[1]นักศึกษาแพทย์ชั้นปีที่ 6 ของมหาวิทยาลัย HS ผู้เป็นที่กล่าวถึงของสาวๆทั้งมหาวิทยาลัยในเรื่องของความเก่งและฉลาด อีกทั้งยังเป็นหลานของผอ.โรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง หรือเขาก็คือว่าที่ผอ.ในอนาคตนั่นเอง

[ ช่วงนี้กูก็มีเตรียมสอบอัยการว่ะ ] คนต่อไปที่ปฏิเสธชายหนุ่มก็คือตุลา[2]ลูกชายผู้พิพากษาชื่อดัง จากการที่เขาทำคดีหลายๆคดีติดต่อกันจนทำให้ตอนนี้ชื่อเสียงเป็นที่ดังกระฉ่อนไปทั่วโลกโซเชียล และคาดว่าตุลาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็คงจะเดินตามรอยพ่อได้ไม่ยากนัก

" อย่าบอกนะว่ามึงจะปฏิเสธกูอีกคนนึงไอ้อีธาน " เมื่อเห็นว่าถูกปฏิเสธมาแล้วถึง 2 หนชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะพูดดักคอเอาไว้เสียก่อน

[ มีผู้หญิงหรือเปล่า ]

" แน่นอนสิวะ วันนี้กูกำลังอยากได้คนมาเทสสินค้าล็อตใหม่อยู่พอดี "

ทายาทมาเฟียหนุ่มเดาะลิ้นอย่างถูกใจ

[ งั้นกูก็ต้องไปดิวะ จะพลาดของดีแบบนี้ได้ยังไง ]

อีธาน[3]คือเพื่อนนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์จากมหาวิทยาลัยเดียวกัน ตัวตนของเขานั้นภายนอกเหมือนจะเป็นเพียงนักศึกษาธรรมดาทั่วไปแต่สิ่งที่คนอื่นไม่รู้นั่นก็คือเขาเป็นทายาทของมาเฟียตระกูลดัง ผู้กุมชะตาของมาเฟียทั้งแผ่นดินเอาไว้นั่นเอง

" นี่สิวะถึงจะเป็นเพื่อนรักของกู ส่วนมึงสองคนไสหัวกลับไปอ่านหนังสือของพวกมึงต่อได้เลยไอ้ลูกแหง่! "

กลุ่มชายโสด(และโฉด)ทั้ง 4 เป็นที่ประจักษ์ทั้งทางด้านหน้าตา ความเก่งกาจ และฐานะที่สมบูรณ์พร้อม ต้องมาดูกันว่าผู้หญิงแบบไหนถึงจะสามารถเข้าตาและตะเกียกตะกายขึ้นสู่อำนาจอันสูงสุดเหล่านี้ได้

[1] นคินทร์ พระเอกจากเรื่อง กลรัก|เด็กร้าย

[2] ตุลา พระเอกจากเรื่อง กลรัก|พันธะร้าย

[3] อีธาน พระเอกจากเรื่อง กลรัก|เกมรักร้าย