เปลี่ยนไปแล้ว🔥
1419 คำ
ณ ผับ XXX
ปึก! ปึก! ปึก!
" อ๊ายยยย! แคทเสียวจังเลยค่ะวิน! " เสียงครางกระเส่าพร้อมกับการกรีดร้องอย่างมีจริตของหญิงสาวดังขึ้น เธอยกมือขึ้นคล้องลำคอแกร่งก่อนจะฝังริมฝีปากสีแดงสดเข้าไปในซอกคอและกดจนเป็นรอยจางๆ เพื่อประกาศต่อหน้าคนอื่นว่าผู้ชายคนนี้เป็นของเธอ ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาแย่งทั้งนั้น
" อืมมม อ่าาส์~ " ชายหนุ่มหอบหายใจแรง เขาโยกท่อนล่างเข้าออกรูสวาทที่ผ่านศึกมาอย่างช่ำชองเพียงไม่นานสักพักก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นจนเต็มถุงยางรุ่นใหม่
" อ่ะ! " ร่างบางมองเขาด้วยความงงงวย เมื่อร่างสูงหยัดกายขึ้นแล้วถอดท่อนเอ็นที่เริ่มอ่อนตัวออก
" ทำไมไม่ทำต่อล่ะคะวิน "
" ผมเสร็จแล้วจะให้ทำต่อทำไม " ภาวินยกยิ้มที่มุมปากขึ้น เขารู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเรียกร้องอะไรอยู่
" คุณเสร็จแล้วแต่แคทยังไม่เสร็จนี่คะ " ร่างบางกะบึงกะบอนเพราะอารมณ์ค้างเติ่งจากการถูกเล้าโลม แต่ชายหนุ่มกลับทิ้งเธอเอาไว้กลางคันเสียดื้อๆ
" ไม่เสร็จคุณก็ไปหากินข้างนอกต่อสิ เราตกลงกันแล้วไงว่าผมแค่จะทดสอบสินค้าชิ้นใหม่ของผมเฉยๆ ไม่ได้คิดจะมีอะไรกับคุณจริงๆ "
" วิน! " หญิงสาวตะคอกใส่ชายหนุ่มอย่างลืมตัว
" คุณแคทอย่ามาขึ้นเสียงกับผมที่นี่! อย่าลืมสิว่าคุณเป็นแค่ผู้ช่วยเลขาไม่ใช่เมียผม ลุกขึ้นเก็บเสื้อผ้าของคุณออกไปได้แล้วก่อนที่ผมจะอารมณ์เสียไล่คุณออกแทน "
ริมฝีปากบางสั่นระริก เธอรู้ดีว่าตัวเองเป็นเพียงแค่ผู้ช่วยเลขาหน้าห้องแต่กระเสือกกระสนอยากจะกินเนื้อหงส์ ก็เลยยอมที่จะเป็นคนบำบัดความใคร่ให้เขาบ้างในบางครั้ง แต่ใครจะรู้ว่านอกจากภาวินจะไม่สนใจเธอแล้วยังทำกับเธอแบบขอไปทีอีก ถึงยังไงเธอก็เป็นคนสวยคนหนึ่ง ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่ชอบผู้หญิงแบบเธอแล้วจะชอบผู้หญิงแบบไหนกัน
" ออกไปสิ! "
ผู้ช่วยเลขาคนสวยกระฟัดกระเฟียดใส่จากนั้นก็รีบเก็บข้าวของระเห็จออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
ผู้ชายบ้า! คิดว่าตัวเองดีนักหรือไง ก็แค่หล่อ แค่รวยล่ะวะ คอยดูนะฉันจะหาผู้ชายที่ดีกว่าแกเป็นร้อยเท่าให้ได้
เธอก่นด่าเขาอยู่ในใจ
ชายหนุ่มเอนตัวพิงกับพนักโซฟาด้วยความเหนื่อยล้า ภาวินใช้ชีวิตแบบนี้มาตั้งแต่ก่อนเรียนจบจากมหาวิทยาลัย ทุกค่ำคืนจะนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ส่วนตอนเช้าก็จะออกเดทกับทุกคนที่อยากจะรู้จัก นานวันเข้าก็เริ่มติดเป็นนิสัยกลายเป็นเพลย์บอยและคาสโนว่าหนุ่มอย่างที่เห็นอยู่ทุกวันนี้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะด้านหน้าประตูทำให้ชายหนุ่มหลุดออกจากภวังค์ เขาอนุญาตให้การ์ดของผับเข้ามาในห้องเพราะคาดว่าอีกฝ่ายคงจะมีเรื่องสำคัญมารายงานให้ฟัง
" มีอะไร "
" เด็กในร้านรายงานว่ามีคนมาขอพบเฮียครับ "
" ใคร? "
" แจ้งว่าเป็นเพื่อนสนิทของเฮียชื่อคุณภูริชและคุณไวโอลิน "
กึก!
ชื่อที่ออกจากปากของลูกน้องทำเอาชายหนุ่มหยุดชะงัก ใบหน้าที่เรียบเฉยตึงเครียดขึ้นมาอย่างเห็นชัดเจน
" อยู่ที่ไหน " น้ำเสียงแหบพร่าถูกเค้นออกมาจากลำคออย่างยากเย็น มือหนาเผลอกำแน่นเข้าหาตัวโดยที่เจ้าของร่างไม่ทันสังเกต
" อยู่ที่บาร์ครับ "
" อืม กูรู้แล้ว "
ร่างกายและจิตใจประสานกันได้อย่างลงตัว เมื่อชายหนุ่มผุดลุกขึ้นร่างกายก็ไม่จำเป็นต้องรอฟังคำสั่งเริ่มเดินออกไปตามทางที่คุ้นเคยทันที
กึก กึก กึก
แต่ละก้าวที่เดินชายหนุ่มรู้สึกถึงเท้าที่หนักอึ้ง เพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปีในที่สุดวันนี้ก็จะได้เจอกันอีกครั้ง
ดวงตาสีดำไม่จำเป็นต้องเสียเวลากวาดมองไปรอบๆเขาก็สามารถระบุตำแหน่งของเพื่อนได้ทันที สิ่งที่ภาวินมองได้เด่นชัดที่สุดคงจะเป็นผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มสลวยที่ถูกปล่อยสยายไว้กลางหลังกับร่างบอบบางของเจ้าของที่เขาไม่ได้เห็นมาหลายปี
" ไง...หายหัวไปตั้งนาน กลับมาได้แล้วหรือยังไง "
ชายหนุ่มเอ่ยทักทายเพื่อนที่ไม่เจอหน้ากันมาหลายปี ร่างสูงกระดิกนิ้วเรียกบาร์เทนเดอร์ให้นำเครื่องดื่มที่เขาชื่นชอบออกมา วิสกี้ยี่ห้อที่ดีที่สุดถูกนำออกมาเสิร์ฟ ถือว่าเป็นการเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของเพื่อนเก่า
" ไม่เจอหน้าแค่ไม่กี่ปี มึงบ่นเก่งขึ้นเหมือนกันนะไอ้วิน "
ภูริชผินหน้ากลับมามอง ใบหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยสักนิด
ในขณะที่อีกคน...
ไวโอลินคลี่ยิ้ม ใบหน้าสวยดุจเจ้าหญิงในตอนเด็กที่ใครมองก็ต่างพากันตกหลุมรัก บัดนี้เปลี่ยนไปราวกับคนละคน เธอดูสวยหวานมีความมั่นใจในตัวเอง รูปร่างเปร่งปรั่งมีน้ำมีนวล หน้าอกกลมกลึง สะโพกผาย น่าจับน่าขย้ำเป็นที่สุด
" ทำไม ทีพวกมึงยังเปลี่ยนไป กูจะเปลี่ยนบ้างไม่ได้รึไงวะ " รอยยิ้มเจ้าเล่ห์กระดกขึ้นบนใบหน้าของผู้พูด ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเพื่อนกำลังคิดอะไรอยู่
ภาวินในตอนนี้ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว...
มือหนากระดิกเรียกพนักงานเสิร์ฟที่อยู่ในชุดนักศึกษาให้ออกมา แต่ละคนนุ่งสั้นจนแทบจะมองทะลุปรุโปร่งเข้าไปข้างในได้ ชายหนุ่มเลือกหญิงสาวที่อวบและอึ๋มที่สุดให้มานั่งบนตักจากนั้นก้มใบหน้าซุกไซ้ลงบนหน้าอกอวบอิ่มคู่นั้น ทำเอาเพื่อนรักที่นั่งอยู่แทบพ่นเครื่องดื่มออกมาทันที
" เฮ้ยๆๆๆ! ทำอะไรของมึงวะเนี้ย มึงไม่เห็นหรือไงว่าลินก็นั่งอยู่ด้วย "
ภาวินปรายตามองไปยังหญิงสาวอีกคน เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ใบหน้าเล็กมีร่องรอยของความไม่พอใจอยู่ในนั้นแต่แล้วก็หายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเธอเสมองไปทางอื่น
" อะไรวะแค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้ อุตส่าห์ไปเรียนเมืองนอกเหมือนนามาพวกมึงยังไม่ชินอีกหรือไง " เจ้าของผับเดาะลิ้นด้วยความชอบใจ
หลายปีที่ไม่เจอกันทำให้ชายหนุ่มเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่แล้วยังไงล่ะอยู่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันไม่ต้องผูกมัดกับใครให้วุ่นวาย
" เห็นไหมลินเราบอกแล้วว่าไอ้เชี้ยวินมันไม่เหมือนเดิม "
" อะไรวะทำเป็นรับกันไม่ได้ ทำอย่างกับพวกมึงยังไม่เอากันงั้นแหละ "
" ไอ้เชี้ยวินพูดอะไรให้เกียรติลินหน่อย กูไม่เคยทำอะไรให้ลินเสื่อมเสีย "
" ฮะ! อย่าบอกนะว่าลินยังซิง ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มึงทนไหวหรือว่ามึงไม่มีน้ำยากันแน่วะไอ้ภู "
เสียงหัวเราะดังลั่นของภาวินทำเอาหญิงสาวอับอายจนแทบอยากจะมุมหน้าหนี
แต่ก็จริงอย่างที่เขาพูด ตอนนี้เธออายุ 25 ปีแล้ว ถึงแม้จะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแต่ก็ยังไม่เคยมีประสบการณ์อย่างว่าสักครั้ง ไม่ใช่ว่าแฟนหนุ่มของเธอจะไม่เคยขอเพียงแต่ว่าเธอยังไม่พร้อมที่จะมอบครั้งแรกให้เขาต่างหาก
ภูริชหน้าแดงก่ำ กำมือแน่นด้วยความโมโหที่ถูกสบประมาท เขาหันมามองแฟนสาวด้วยความโกรธเคืองเล็กน้อย
" กูจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของกู มึงอย่าเสือก " กลับไปเขาต้องเผด็จศึกไวโอลินให้ได้เพื่อไม่ให้ภาวินสบประมาทได้อีก ต่อให้ครั้งนี้เธอปฏิเสธก็ตาม
" หึ! แล้วแต่พวกมึงแล้วกัน กูไม่ว่างต้องเอาเวลาไปเผด็จศึกแม่สาวน้อยคนสวยของกูแล้ว ถ้าพวกมึงอยากได้อะไรเพิ่มก็สั่งเด็กเอาแล้วกันนะ วันนี้กูเลี้ยงเอง "
พูดจบชายหนุ่มก็อุ้มร่างอวบอิ่มเข้าในอ้อมอกพาเธอเดินจากไปต่อหน้าต่อตา
ไวโอลินหน้าชาเล็กน้อยมือกำเข้าหากันแน่นอย่างไม่รู้ตัว
- ผู้เขียน
