Werewolf ล็อคหัวใจนายหมาป่า

16.00 น "นี่ทำบ้าอะไรกับรถฉันทำไมมันถึงเป็นรอยแบบนี้!!?" "พวกผมไม่ได้ทำอะไรนะครับ...ก่อนที่คุณจะเอามาเปลี่ยนน้ำมันเครื่องมันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว" "นี่อย่ามาตอแหลนะ ตอนก่อนฉันเอามาฉันก็ดูอยู่ไม่รู้ล่ะยังไงฉันก็จะเอาเรื่อง!!" พนังงานชายเหลือบสายตามองกันอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อหญิงสาวสวยที่อยู่ในชุดนักศึกษารัดติ๋วและสั้นเสมอหูตรงหน้าที่ยังอารมณ์เสียจะเอาเรื่องที่ทำรถสปอร์ตคันหรูของเธอเป็นรอย ซึ่งพวกเขาก็มั่นใจเช่นกันว่าไม่ได้ทำอะไรนอกเสียจากเปลี่ยนน้ำมันเครื่องตามเธอสั่ง "อู่ก็ออกจะใหญ่แต่ทำงานได้แบบ..." หล่อนยังคงพูดออกมาอีกพร้อมกับมองไปรอบๆอู๋ด้วยสายตาเหยียดพร้อมกับเพื่อนหล่อนอีกคนที่เหลือบสายตากลับมามองพนักงานชายคนนั้นอีกครั้ง "ฉันจะคุยกับเจ้าของอู่ เขาอยู่ไหน?" "เขาไม่อยู่หรอกครับ" "บ้ารึไง นี่ฉันจะคุยกับใครได้ล่ะห๊ะ!!?" "เขาไปเรียนผมไม่แน่ใจว่า..." ปรื้น..!! เสียงกระหึ่มของบิ๊กไบค์คันใหญ่สีดำขลับขับเข้ามาภายในอู๋พร้อมกับบิ๊กไบค์สีขาวอีกคันที่ขับตามกันมามันทำให้บทสนทนาของผู้เสียหาย?และพนักงานขัดไปนิด เมื่อเธอเห็นบิ๊กไบค์ขับเข้ามาหญิงสาวทั้งสองก็รีบหันไปส่องกระจกเพื่อตรวจสอบตัวเองอีกครั้งเพื่อดูความเรียบร้อย...มันเหมือนกับว่าพวกเธอได้รออยู่แล้วรอว่าเวลานี้พวกเขาทั้งสองจะมา "ฉันโอเครึยัง?" "อืม สวยล่ะฉันล่ะ?" "เป๊ะ!" สองสาวยิ้มให้กันอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าพร้อมกับหันกลับมามองพนักงานอีกครั้งด้วยใบหน้าที่กำลังกลัวๆ พนักงานชายขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจและมองพวกเธอที่อยู่ๆก็เปลี่ยนอารมณ์ทันทีที่ได้ยินเสียงท่อรถของเจ้านายตน "พี่ทำแบบนี้แล้วพวกหนูจะทำยังไงละคะ รถนี่ราคาก็ไม่ใช่น้อยๆ" "ใช่ พี่ทำแบบนี้พ่อของเพื่อนหนูด่ามันแน่!" "คือ..." "มีเรื่องอะไร?" เสียงนิ่งๆของร่างสูงที่เพิ่งเอารถตัวเองไปเก็บถามขึ้นหลังจากเดินมาถึง เขาในเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ปลดกระดุมลงสองเม็ดพร้อมกับแขนเสื้อที่พับขึ้นอย่างลวกๆมันกลับทำให้ใจหญิงสาวที่กำลังยืนอยู่เต้นไม่เป็นสับ นี่ยังไม่รวมใบหน้านิ่งๆไร้อารมณ์ของเจ้าตัวอีกนะ....พนักงานที่ยืนอยู่มองหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้งก่อนจะหันกลับมามองเจ้านายของตัวเอง "คือว่า..." "คือฉันเอารถมาเปลี่ยนน้ำมันเครื่องน่ะค่ะ...แต่พอกลับมาเอารถตัวเองกลับมีรอย ซึ่งฉันมั่นใจว่าเป็นฝีมือของลูกน้องคุณ" "..." ร่างสูงขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีพร้อมกับลากสายตานิ่งๆของตัวเองขึ้นสบสายตาพนักงานชายที่ยืนอยู่เจ้าตัวที่รู้ตัวว่าถูกมองส่ายหัวไปมาอย่างรวดเร็ว "ไม่ใช่นะครับคุณทร็อต พวกผมไม่ได้ทำให้รถเธอเป็นรอยรถเธอมันเป็นมาอยู่แล้ว" "โกหก!!" "ใจเย็นๆก่อนนะครับพี่สาวคนสวย ^^" หญิงสาวที่ขัดขึ้นนิ่งไปทันทีที่มีร่างสูงอีกคนขัดขึ้นด้วยเสียงทุ้มต่ำ เขาที่อยู่ในชุดนักศึกษาที่ดูไม่เรียบร้อยนักแต่กลับให้ความรู้สึกที่ดูเร่าร้อนกว่ามากแม้มีชุดที่ใส่ปรกอยู่เธอมองร่างสูงผู้มาใหม่ที่เดินเข้ามายืนข้างๆทร็อตก่อนที่เธอจะหลบสายตาร้อนๆนั้นด้วยท่าทีเขินๆเมื่อหลงสบสายตา...เธอทั้งสองมองหน้ากันอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้เห็นทั้งสองคนใกล้ขนาดนี้ เพราะมันยากมากที่จะเข้าหาแต่พวกเธอก็สามารถแม้จะต้องแลกด้วยอะไรบางอย่าง คนนึงก็หล่อนิ่งน่าค้นหา ส่วนอีกคนก็ร้อนแรงเปิดเผย...ให้ตาย แดดที่ว่าร้อนยังเทียบอะไรกับพวกเขาทั้งสองคนในตอนนี้ไม่ได้เลยให้ตายสิ! "รถพวกคุณคันนี้ใช่ไหมครับ?" "คะ...ค่ะใช่ค่ะ" ร่างบางตอบกลับไปด้วยความเบลอนิดๆก่อนที่เธอจะตั้งสติพร้อมกับตอบคำถามของทร็อตไป เขาก้าวเข้าไปหาสปอร์ตสีแดงเพลิงตรงหน้าพร้อมกับมองหารอยที่เธอว่าถึงก่อนที่จะมาหยุดที่ตรงประตูที่เป็นลอยขูดยาวอยู่ ฟึ่บ...! "นี่ไงคะที่เพื่อนฉันว่าถึง...มันเป็นรอยยาวลึกมากเลย" "..." ทร็อตเลื่อนสายตาขึ้นสบสายตากับหญิงสาวที่มาด้วยกันกับเจ้าของรถที่เดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับชี้ให้ดูรอยขูดตรงหน้า ทร็อตเหลือบตาลงต่ำไปมองเนินหน้าอกทรงโตที่พ้นออกมาจากเสื้อนักศึกษาที่เธอกำลังใส่อยู่ในตอนนี้ด้วยสายตานิ่งเรียบซึ่งดูก็รู้ว่าคงไม่ได้อยากให้เขาดูแค่รอยที่รถ ทร็อตเหยียดยิ้มมุมปากก่อนจะหันกลับมาดูรอยตรงหน้าตัวเองอีกครั้ง หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างคิดไปเองว่าเขากำลังสนใจเธออยู่เพราะรอยยิ้มเมื่อกี้หันไปยิ้มกับเพื่อนตัวเองที่ยืนอยู่ "คุณบอกว่าเอารถมาเปลี่ยนน้ำมันเครื่องวันนี้สินะครับ" "ใช่ค่ะ" "ให้กูช่วยดูด้วยไหมทร็อต?" "ไม่...มึงขึ้นไปรอข้างบนเลยเดียวกูตามไป" "เออ งั้นกูไปก่อน...ผมไปก่อนนะครับคุยกันดีดีล่ะ ^^" วูฟว่าก่อนจะเดินออกไปทันทีที่ทร็อตตอบแบบนั้น ในเมื่อไม่มีอะไรน่าห่วงเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องอยู่ถึงข้างล่างจะมีแอร์แต่แม่งก็โคตรจะร้อนจนเขาไม่สามารถจะอยู่ช่วยได้เลย และทร็อตคงจะรู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหนทร็อตจึงได้หันมาหาแบบนั้น "เท่าที่ผมดูเมื่อกี้...ผมว่าที่มันเป็นรอยมาแบบนั้นมันไม่น่าจะเกิดจากทางพนักงานผมนะครับ" "บ้ารึไง...ตอนมาพิงค์ยังไม่เห็นเลยนะ" "นี่ตกลงว่ามันเป็นรถเพื่อนหรือรถคุณกันแน่...ดูคุณจะรู้เรื่องรถเพื่อนเยอะกว่าเจ้าของรถเขาซะอีก" "..." สองสาวมองหน้ากันอย่างทำตัวไม่ถูกทันทีที่ทร็อตถามขึ้นแบบนั้น เจ้าของสายตาเฉียบคมเหลือบมองทั้งสองสลับกันไปมาด้วยแววตานิ่งเรียบก่อนจะเหยียดยิ้มออกมาอีกครั้ง "แต่ที่ผมมั่นใจว่ารอยนั้นทางพนักงานเราไม่ได้ทำเพราะรอยมันทู้...ถ้ามันเป็นรอยใหม่มันต้องคมกว่านี้แต่นี่มันเหมือนกับว่าโดนขูดมาหลายวันแล้ว" "ตะแต่..." "ถ้าคุณจะดูวงจรปิดทางเราก็เต็มใจนะครับ พี่ครับช่วยไป..." "ไม่ๆ ฉันไม่อะไรแล้วค่ะพวกฉันไม่เอาเรื่อง!" "บ้ารึไง คุณพูดงี้อู่ผมก็เสียหายสิ" เสียงที่ปกติจะมั่นคงดูดุดันขึ้นทันทีที่หญิงสาวพูดแบบนั้น ร่างสูงก้าวเข้าไปหาพวกเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่งเล่นเอาเธอทั้งสองขยับเข้าหากันด้วยท่าทีกลัวๆทันที "ถ้าจะเข้าหาแล้วมาเข้าหาวิธีนี้นอกจากจะทำให้ผมรำคาญมากแล้วยังรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นอีกรู้ไหม...ที่นี้มันอู่ผมไม่ใช่ที่ที่พวกคุณจะมาทำอะไรตามใจชอบ" "..." "พี่ช่วยส่งลูกค้าด้วยนะครับ ส่วนค่าเปลี่ยนน้ำมันเครื่องผมไม่เอา" ร่างสูงเอ่ยขึ้นด้วยเสียงนิ่งเรียบโดยที่สายตาดุดันของตัวเองก็ยังไม่ละออกจากสองสาวเขามองพวกเธออีกครั้งก่อนจะหันหนีและเดินออกมาด้วยความรู้สึกเอือมๆ เขาเบื่อเบื่อที่ต้องมาทำอะไรที่มันไม่ได้เกี่ยวกับงานแบบนี้มันโคตรจะทำให้เขารำคาญ! แกร็ง! "เรียบร้อย?" "อืม" ทร็อตตอบแค่นั้นขณะที่เขาก้าวเข้าไปนั่งที่โซฟาภายในห้องของเขาที่สร้างไว้อยู่ด้านบนของอู่ วูฟมองพี่ชายตัวเองที่เดินมานั่งที่โซฟาอีกตัวด้วยสีหน้าล้อๆ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพี่ชายเขาในตอนนี้อารมณ์กำลังดำดิ่งขนาดไหน...และอีกอย่างเขาก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าผู้หญิงสองคนนั้นไม่ได้มีปัญหาอะไรจริงๆเขารู้สึกเสียดายอยู่นะแต่เมื่อโดนสายตาดุๆของอีกคนที่มองมาเขาจึงจำต้องหนีขึ้นมาด้านบนให้พี่เขาจัดการ...เสียใจด้วยสาวๆอ่อยที่ไหนไม่อ่อยดันมาอ่อยอยู่ที่ทำงานของพี่เขา อดไปตามๆกัน "ไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้มั่ง มึงก็รู้ว่าผู้หญิงเดียวนี้เขากล้า" "กูจะไม่อะไรเลยถ้าแม่งไม่มาพูดให้อู๋กูเสียๆหายๆ แม่งบ้าไปแล้วรึไงถึงกล้าขนาดขูดรถตัวเองมา" "เฮ้อ ก็มึงแม่งเอาแต่เก็บตัวแบบนี้ไงพี่ชายผู้หญิงเลยต้องวิ่งมาหาถึงที่" "..." ทร็อตเงียบไปอีกครั้งพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเมื่อรู้สึกว่ามันเริ่มจะไร้สาระเกินไปแล้ว วูฟที่เห็นแบบนั้นก็หัวเราะออกมาด้วยเสียงกวนๆพร้อมกับมือตัวเองที่กำลังตอบข้อความในไลน์ตัวเองไปด้วยก็เพราะทร็อตเอาแต่ห่วงความส่วนตัวแบบนี้ไงผู้หญิงถึงต้องบุกหา มันต้องแบบเขานี่ทั้งมั่วและทั่วถึงครับ 555+ "แล้วนี่ไม่มีเรียน?" "ทำไมเวลากูมาอยู่กะมึงมึงชอบถามแต่เรื่องเรียนจังว่ะ?" "ก็พ่อมึงให้กูค่อยตอกคำนี้เข้าสมองมึงน่ะสิ วันๆแม่งไร้สาระมึงอ่ะ" "แหม่...กูไร้สาระตรงไหนเขาเรียกเก็บตัวโว้ย!" "เก็บเหี้ยไรช่วงนี้ไม่ใช่ฤดูแข่ง!" "ถูกของมึงครับพี่ที่มันไม่ใช่ฤดูแข่ง แต่ตอนนี้มันฤดูร้อนกูไม่อยากขับรถตากแดด!" "บางครั้งกูก็อยากด่ามึงว่าไอ้ควาย...รถแม่งก็มีหลายคันเสือกเลือกขับบิ๊กไบค์" "ก็อยากขับแบบเดียวกับมึง เดียวแม่งมันไม่ดิสคู่กูไม่โอ" ทร็อตกรอกตาไปมาอย่างปวดหัวก่อนจะทิ้งตัวลงนอนราบไปกับโซฟาอย่างเพลียๆ มันกับเขาชอบที่จะมีอะไรเหมือนๆกันมานานแล้วตั้งแต่เด็ก ชอบทุกอย่างเหมือนกันแค่คนละสีเท่านั้นไอ้วูฟสีขาวส่วนเขาสีดำซึ่งเขาก็ไม่อะไรเพราะตัวเองก็โอเคมาแต่ไหนแต่ไรล่ะพียงแต่ช่วงนี่ไอ้น้องคนนี้มันเริ่มจะเกเรมากขึ้น ตอนนี้เขาเรียนมาถึงปีสุดท้ายของสายอาชีพนั้นคือปวส.ปี 2 แล้วซึ่งมันโคตรจะโอเคเพราะเขาจะได้เริ่มทำงานจริงๆจังๆสักที ผิดกับคนน้องซึ่งมันเพิ่งอยู่ปีหนึ่งมหาลัย G ที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับสถาบันที่เขาเรียนอยู่ แต่ก็ใช่ว่ามันจะไม่มีสาระเพราะไอ้นี่มันเป็นนักแข่งรถตัวท็อปของประเทศ และนี่คงเป็นข้อดีที่สุดของมันที่ทำให้พ่อมันไม่สามารถตามจิกหัวได้ อ่อพ่อของวูฟกับแม่ของเขาเป็นพี่น้องกันน่ะจึงไม่แปลกที่พวกเขาจะสนิทกันขนาดนี้และเขากับมันก็ห่างกันแค่ปีเดียวมันเลยทำให้พวกเขาสามารถคุยกันเหมือนเพื่อนเล่นได้ ก๊อกๆ "เข้ามา" "คุณทร็อตครับ พวกผมปิดร้านเลยนะครับ" "อ่อ หกโมงแล้วสินะโทษทีผมลืมดูนาฬิกา" "ครับ นี่บัญชีของวันนี้ครับ" ทร็อตยื่นมือไปรับสมุดบัญชีของร้านมาก่อนจะพยักหน้าส่งให้พนักงานของทางร้านตัวเองไปก่อนที่เขาจะวางมันลงที่โต๊ะตรงหน้าเขากับวูฟที่นั่งอยู่ พนักงานที่ส่งสมุดให้เขาเสร็จก็เดินออกไปเพื่อปิดร้านทันทีเพราะในตอนนี้มันเป็นเวลาปิดร้านแล้ว ทร็อตลุกขึ้นจากโซฟาตัวที่ตัวเองนอนอยู่พร้อมกับเดินไปที่กระจกตรงหน้าที่สามารถมองลงไปดูภายในอู่ตัวเองได้ด้วยสายตาเรียบนิ่ง "ก็นึกว่ามึงจ้างคนทำบัญชีร้านแล้ว" "ยังไม่หา" "ยังไง? ให้กูหาให้ไหมในม.กูเยอะเเยะสวยๆก็เพียบหรือจะเอาแบบทรงโตเหมือนสองสาวเมื่อกี้นี้ก็เยอะนะ!" "กูหาคนมาทำงานไม่ใช่หาคนมาทำเรื่องอย่างว่า" "แหม...อย่ามาตอแหลคิดว่ากูไม่รู้รึไงว่ามึงมีคนที่อยากให้มาทำอยู่แล้วเพียงแต่เธอไม่สนที่จะทำงานให้มึง ^^" ทร็อตเหลือบสายตากลับเข้ามาภายในเพื่อมองไอ้คนน้องที่มันกำลังนั่งมองเขาอย่างคนรู้ทันอยู่ วูฟลุกขึ้นจากโซฟาและเดินมายืนข้างๆเขาด้วยท่าทีกวนๆ "หรือกูพูดอะไรผิดครับพี่ ว่าแต่นี่ก็หกโมงเย็นแล้วพี่ไม่ไปเฝ้าเขาละครับเดียวเธอก็เลิกงานแล้วนิ ^^" "แสนรู้กว่าหมาก็มึงนี่ล่ะ" "ทำเป็นกลบเกลื่อน...แล้วนั้นจะไปไหน?" "ไปไหนก็เรื่องกู" "มึงเอาแต่ใจเย็นแบบนี้เดียวหมาตัวอื่นก็คาบไปแดก!" "แล้วมึงคิดว่าหมาตัวอื่นมันจะกล้ามาคาบไปแดกหรอถ้ากูจ้องจะแดกอยู่แบบนี้?" วูฟอ้าปากกว้างพร้อมกับเบิกตาด้วยความตกใจกับคำพูดของพี่ชายตัวเอง คือปกติทร็อตจะไม่ใช่คนที่จะขึ้นกับคำพูดของเขาง่ายๆไงแต่นี่กับอารมณ์เสียทันทีที่วูฟพูดถึงเอาจริงๆเขาก็ตามๆมานานแล้วนะเพียงแต่ไม่แน่ใจจนมาถึงวันนี้...ถึงว่าทำไมชอบหายไปตอนช่วงห้าโมงเย็นในทุกๆวัน แปลกที่วูฟกลับรู้สึกว่ามันโคตรจะน่ารำคาญที่จะต้องมีโซ่ผูกคออาจเพราะเขารักอิสระละมั่งเขาถึงไม่เข้าใจฟิลของพี่ชายตัวเอง แต่มันก็ชักจะทำให้เขาอยากรู้ซะแล้วสิว่าหญิงสาวคนที่กำลังมีอิทธิพลต่อพี่ชายของเขานั้นหน้าตาเป็นไง...เด็ดขนาดไหนถึงทำให้หมาป่าจอมหยิ่งอย่างพี่เขาตามแจได้ขนาดนี้?