ฉีเทียนเหลียง ท่านอ๋องทมิฬ เล่ม 1

​  ค่ำคืนวสันต์ เสียงดังรัญจวนดังออกมาไม่มีขาด กว่าสองชั่วโมงแล้ว ค่ำคืนวสันต์ยังดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง องครักษ์ และเหล่านางกำนัลต่างก้มหน้า ทั้งหมดหน้าแดง เห่อร้อน จากการได้ยินบทรักร้อนแรงจากด้านใน ไม่มีใครกล้าพูดสิ่งใด รอฟังแค่เสียงเรียกหาของบุคคลผู้ทรงอำนาจที่อยู่ด้านใน เผื่อจะรับสั่งเรียกหาให้ไปรับใช้เท่านั้น ค่ำคืนส่งตัวเข้าหอของอนุคนใหม่ช่างเรียบง่ายนัก ไม่มีแม้กระทั่งผ้าแดงตามประตู หรือหน้าต่าง ฮ่องเต้เพิ่งพระราชทาน สาวงามบรรณาการคนล่าสุด ให้แก่พระอนุชา ท่านอ๋องหก ผู้เป็นน้องชายแท้ๆ ร่วมพระมารดาเดียวกัน ท่านอ๋องหกฉีเทียนเหลียง ผู้ที่ถูกขนานนาม ว่าสุภาพบุรุษแห่งแคว้น อ๊าาาา!!! เสียงหวีดร้องอย่างเจ็บปวด สลับกับเสียครวญคราง ที่ฟังแทบไม่รู้ว่าพูดสิ่งใด ไม่สามารถบอกได้แน่ชัดว่านางสุขสม หรือเจ็บปวด ค่ำคืนวสันต์ที่ถูกเรียกถวายตัวครั้งแรก อนุคนใหม่ผู้ถูกเลือกให้ปรนนิบัติท่านอ๋องในค่ำคืนนี้ "หยุดก่อนเพคะ ทรงพระกรุณาด้วย เมตตาด้วยเพคะ" เสียงคนงามขอความเมตตา "ได้! กรุณาใช่ไหม! เมตตาใช่ไหม! เราจะทั้งเมตตากรุณาเจ้าให้ถึงใจทีเดียว" เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้งรุนแรงกว่าเดิม ท่านอ๋องผู้เมตตาจับอนุคนงามเปลี่ยนท่า เขาจับนางพลิกตัวคว่ำลง แล้วดึงรั้งสะโพกกลมมนซึ่งบัดนี้เต็มไปด้วยรอยฝ่ามือ ฟาดหนักเป็นปื้นแดงหลายรอยให้โด่งชิดลำตัวเขา กดแผ่นหลังขาวเนียนที่มีรอยขบกัด และรอยช้ำแดงสีกุหลาบนับไม่ถ้วนลงต่ำ จัดนางอยู่ในท่าหมอบคลานสี่ขา แต่หมอบตัวลงต่ำจนเต้าอวบแทบละพื้น แต่ก้นกลมมนกลับโด่งลอยยั่วตา สายตาเขาจับจ้องไปที่เนินอวบอูมที่อวบย้อย มองเห็นกลีบดอกไม้ชัดเจน เขาสอดนิ้วบดบี้ติ่งเสียว เรียกน้ำหวาน ร่างบางบิดส่ายอย่างกระสัน นิ้วเรียวยาวสองนิ้วดันลึกแทงลงกลางกลีบบางไม่อ่อนโยนนัก แต่กลับเรียกเสียงครางหวาน สะโพกกลมส่ายร่านตามจังหวะชักพาของนิ้วแกร่ง เขาแทงลึกบ้างแรงบ้าง ช้าบ้าง เป็นจังหวะพิศวาสอันรัญจวน และไม่ลืมเกี่ยวติ่งกระสันให้ร่างบางสุขสมร้อนรุ่ม  น้ำหวานฉ่ำเยิ้มอาบทั่วนิ้วเรียว ทั้งเลือดทั้งน้ำสวาทไหลนองลงบนเตียง อารมณ์พิศวาสร้อนแรงสุมกายสาว ร่างบางทั้งตอดรัด ทั้งขมิบส่ายตามนิ้วแกร่ง นางใกล้เห็นสวรรค์รำไร เขาส่งนางขึ้นสวรรค์ไปกี่รอบแล้วไม่รู้ ทั้งที่ท่านอ๋องรูปงามทั้งดิบเถื่อน รุนแรงกระหายเลือด ร่างกายนางปวดร้าวแทบปริแตก กลางกายสาวแสบร้อน ปวดหนึบ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า ภายใต้ความเผ็ดร้อน รุนแรง นางกลับเสร็จสม ถึงใจ สุดท้ายเขาควงนิ้วปัดป่ายกว้านโพรงสวาท กวาดไปตามผนัง เสียดแทงตุ่มเสียวตามตำแหน่งต่างๆ นางตอดระรัว ขมิบถี่ แอ่นเนินสวาทบดบี้กับนิ้วเรียว ฉีดน้ำหวานพุ่งเป็นสายแล้วครางหวานแหลมอย่างสุขสม "ข้าเมตตาส่งเจ้าขึ้นสวรรค์มากี่รอบแล้ว เหตุใดเจ้าไม่เมตตาพาขาขึ้นสวรรค์ไปกับเจ้าด้วยเล่า" เสียงตัดพ้อแกมเอือมระอาดังขึ้น คล้ายขำขัน แต่คนสนิทเท่านั้นจะรู้ว่าอารมณ์ขันบนเตียงของท่านอ๋องรูปงาม คือ หนึ่งศพมีชีวิตเสมอ ร่างที่เพิ่งทรุดซบลงอย่างหมดแรง หลังเสร็จสม กรีดร้องบาดลึก เมื่อเอ็นอวบเก้านิ้วกระแทกทีเดียวมิดลำ เขาสาวยาว ชักออกเกือบสุดแล้วกดกระแทกลึก บดเบียดในโพรงสวาท ครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงหน้าขาฟาดกระทบเนื้อดังลั่นเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด "ไม่ไหว หม่อมฉันไม่ไหวแล้ว" เสียงครางโหยหวน ฟังแล้วน่าเวทนา แต่กลับไม่มีผู้ใดกล้ายื่นมือเข้าช่วย เสียงฝ่ามือ ฟาดกระทบเนื้ออย่างแรงดังออกมาจากห้อง ป๊าบ "ตอดแรงๆ" ป๊าบ เสียงฟาดฝ่ามือใส่ไม่ยั้ง สลับกับคำสั่งที่แสดงอารมณ์หงุดหงิดไม่ได้ดังใจ "ข้าสั่งให้ขมิบแรงๆ ตอดอีก ตอด ขมิบอีก" โธ่เว้ย!!! เสียงด่าทอ บริภาค หยาบคาย ดังลั่นห้อง "นี่มันคนหรือ ท่อนไม้ ถ้าเจ้าไม่อยากปรนนิบัติเรา งั้นก็จงไปปรนนิบัติทหารในค่ายทหารสักกอง แค่ปีเดียว รับรองฝีมือเจ้าได้พัฒนาแน่" ​บทสรุปของค่ำคืนวสันต์อันหวานชื่น สุดท้าย เป็นเสียงตุ๊บที่ดังเหมือนของหนักตกลงพื้น ถ้าให้เดาอนุคนใหม่ น่าจะโดนฝ่าพระบาทถีบตกจากเตียง "ใครอยู่ด้านนอกเข้ามา" เสียงดัง เกรี้ยวกราดจากด้านในดังขึ้น นางกำนัลผู้เฝ้าหน้าประตูตัวสั่นเทา ได้แต่กัดริมฝีปากแน่น ไม่กล้าส่งเสียงร้องออกมา "ไม่ได้เรื่อง ลากนางออกไป ส่งไปอยู่ตำหนักเย็น" องครักษ์ รับคำทันทีที่สิ้นเสียงรับสั่ง ทหารสองนายและขันทีสองคน ขออนุญาตก่อนเปิดประตูเข้าไป ภาพที่เห็น คือ ซากศพมีชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง นางยังมีเค้าความงาม แต่ดูไม่ออก เพราะร่างเปล่าเปลือย จมกองเลือด มีเลือดเปรอะที่หว่างขา ไหลเลื่อยลงไปตามเรียวขา และปลีน่อง ริมฝีปากแตกยับ เนื้อตัวมีรอยฟัน รอยกัด และรอยช้ำสีกุหลาบทั่วตัว โดยเฉพาะบริเวณลำคอ และเนินอกอิ่ม เต้าอวบที่เคยอวบอิ่ม บัดนี้ข้างหนึ่งแดงฉานไปด้วยเลือด ขันทีเฒ่าทำใจกล้าเหลือบมองหาต้นเหตุของเต้าอวบอาบเลือด เม็ดทับทิมยอดอกถูกกัดจนขาด ขันทีอีกคนผูกเสื้อคลุม คลุมพระวรกายเปลือยเปล่า ที่เอ็นอวบยังคงตั้งลำชี้ชูชันไม่สงบ ขันทีอาวุโสพูดเสียงเบาขึ้นมาว่า "จะทรงเก็บพระครรภ์ไว้ไหมพระเจ้าค่ะ" เสียงตวาด เกรี้ยวกราดดังขึ้นอย่างบ่งบอกอารมณ์ ผู้พูดได้ดี กาน้ำชาบนโต๊ะ ถูกปัดแตก เจ้าของตำหนัก พูดเสียงดัง "ข้าไม่ฆ่านางให้ตายก็ถือว่าเมตตามากแล้ว โสเภณีชั้นต่ำเยี่ยงนี้เจ้าจะให้นางคลอดลูกให้ข้าอีกงั้นเหรอ" "ส่งนางไปรักษาที่ตำหนักเย็น บอกหมอหลวงด้วยว่าถ้านางตาย ให้เขาหิ้วหัวตัวเองมาให้ข้าด้วย" "รักษาหายแล้วให้ส่งไปเป็นโสเภณีในกองทัพ ประจำการหนึ่งปี ถือว่าทำความดีไถ่โทษ ครบหนึ่งปีแล้วปล่อยนางไป" ขันทีชรากลืนน้ำลายยากลำบาก ทุกคนรู้ดี โสเภณีในกองทัพ โอกาสรอดชีวิตยากเหลือเกิน ไม่มีใครโต้แย้ง ทั้งหมดก้มหน้าต่ำ รับคำสั่งและทำความเคารพอย่างพร้อมเพรียง "เรียกอันอันมาปรนนิบัติข้าจะอาบน้ำ" นางกำนัลคนหนึ่งรีบรับคำสั่ง แล้วแทบวิ่งออกไปตาม อันอัน ที่ท่านอ๋องเรียกหา  อันอัน คือ นางกำนัลส่วนตัวของท่านอ๋อง นางชื่อ เสี่ยวผิงอัน อันอัน คงมีแต่ท่านอ๋องที่เรียกได้ ในตำหนักนี้นอกจากพ่อบ้านชราที่เป็นพี่เลี้ยงท่านอ๋องมาตั้งแต่ยังเล็ก ก็คงเป็นเสี่ยวผิงอันที่เป็นนางกำนัลที่โตมากับท่านอ๋องคนนี้เท่านั้น ที่เข้าหน้าท่านอ๋องได้ในตอนที่ทรงกริ้ว อันอันมาถึงยังไม่ทันทำความเคารพท่านอ๋องเสร็จ ร่างบางก็ถูกคว้าเอวยกลอย เสียงหงุดหงิดจากร่างหนา บึกบึน "ไม่ต้องมากพิธี ไปอาบน้ำให้ข้า" เหล่าขันที และนางกำนัลถอยออกมาจากห้องจนหมด คนเก่าคนแก่รู้ดีถ้ายังยืนมองต่อไป อาจถูกควักลูกตาได้ อันอัน เป็นสาวใช้ประจำตัวที่ท่านอ๋องเรียกหาทุกครั้ง ยามไม่สบอารมณ์ โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง นางน่าจะเป็นที่อิจฉา ของเหล่าสาวๆ ในตำหนัก แต่ไม่เลย มีหลายคนภาวนาขออย่าให้ท่านอ๋องเลือกพวกนางด้วยซ้ำ หากปรนนิบัติท่านอ๋องอำมหิตผู้นี้ ไม่เป็นที่ถูกใจ พวกเธอคงกลายเป็น ซาก ตูม เสียงน้ำสาดกระจาย อันอันสำลักน้ำ นางโดนโยนลงกลางสระน้ำอุ่น สระสำหรับสรงน้ำส่วนตัวของท่านอ๋อง ทั้งๆ ยังไม่ได้เตรียมตัว เสื้อผ้ายังอยู่ครบ ร่างหนาปลดเสื้อคลุม และเดินเปลือยเปล่าตามลงมา ใบหน้าอันอันไม่มีเค้าว่าโกรธที่โดนโยนลงมากลางสระ นางยิ้ม และเดินเข้าหาท่านอ๋องเพื่อปรนนิบัติ นางพาท่านอ๋องนั่งลง ยกผมเขาขึ้นอย่างเบามือ ค่อยๆ ตักน้ำอุ่นราดลงบนไหล่หนา ในมือมีผ้าถูตัวเตรียมพร้อม ดูแลเขาอย่างใส่ใจยิ่ง ท่านอ๋องหลับตาลงตลอดที่นางปรนนิบัติ หล่อนอาบน้ำให้เขาจนสะอาด คิดว่าปรนนิบัติถี่ถ้วนแล้ว ท่านอ๋องรักความสะอาดมาก เสียงทุ้มดังขึ้น พร้อมจับมือนางไปโอบกุม ท่อนลำอวบที่แข็งชี้ชัน พร้อมรบของเขา "ล้างมันให้สะอาด" นางกำนัลคู่ใจที่ปรนนิบัติมาสิบปีเต็ม ย่อมรู้ว่า ล้างให้สะอาดต้องทำอย่างไร นางเลื่อนมือถูตามลำอวบ ล้างคราบเมือก คราบเลือดออกให้เขา ทั้งร่นส่วนหัวออก มือนุ่มสาวล้างจากโคนถึงปลายลำด้วยน้ำหนักมือที่รู้ว่าเขาจะชอบ ท่านอ๋องเลื่อนตัวขึ้นสูงนั่งพิงขอบสระ เขาคว้าเอวบางตามมา กริยาไม่อ่อนโยนนัก ก่อนกดหัวนางลงไปหาท่อนลำอวบที่ขยายตัวเต็มที่ เสียงครางกระเส่าบอกความสุขสม เมื่อริมฝีปากนุ่ม ครอบลงมาที่เอ็นอวบ นางฝีมือดี ปรนนิบัติถูกใจเหมือนที่เคย โพรงปากนุ่ม ทั้งดูดทั้งเลีย พร้อมทั้งลงลิ้นระรัวไปที่หัวหยัก มือนุ่มสองมือสาวเข้าออกยาวเป็นจังหวะ นางไล้เลียตลอดลำ รวมไปถึงพวงสวรรค์ ทำความสะอาดให้เขาทุกซอกทุกมุม อาาาา เสียงครางทุ้มสุขสม เขาจับประคองศีรษะหล่อนแล้วดันเข้าออกลึก นางเปิดคอพยายามกลืนท่อนลำอวบที่ขยายตัวยาวใหญ่คับปาก แรงกระแทกลึกทำเอาท่อนอวบชนผนัง หล่อนตาเหลือก น้ำตาเล็ด เสียงอ๊อกๆ ดังขึ้น  เขาไม่ได้สนใจ "ดูดแรงๆ อ๊าใช่ ดูดแรงๆ แรงอีก! " นางดูดท่อนเอ็นอวบจนแก้มตอบลงทั้งสองข้าง ดูดแรงๆ ลึกๆ พร้อมเกร็งรอบริมฝีปากรูดท่อนเอ็นให้เขาเป็นจังหวะ  อารมณ์พิศวาสที่ลุกโชนขึ้นทำเอาร่างบางสะท้าน เขาเด้าเข้ามาในปากลึก รุนแรงกระแทกผนังคอนุ่มไม่หยุด เสียงครางกระเส่าบอกความสุขสม ก่อนจะกระตุกเกร็งแอ่นค้างท่อนลำบดลึกในโพรงปากนุ่ม พิษสีขาวขุ่นร้อนฉีดพุ่งเต็มคอ  นางพยายามกลืนลงไป แต่ปริมาณที่มากมายทำให้พิษขาวขุ่นไหลเยิ้มที่ข้างปากและลำคอ เขาชอบแตกในปาก ถ้านางไม่ยอมกลืนกินพิษร้ายที่เขาพ่นออกมา เขาจะโมโหมาก ทุกครั้งที่ไม่ได้ดั่งใจ ไม่ถูกใจเขาก็อาละวาดตลอด จำได้ว่ามีครั้งหนึ่ง หล่อนไม่ไหว เขาเด้าใส่ปากหล่อนรุนแรง หล่อนอ๊อกอาเจียน ไม่ยอมดูดกินพิษให้เขา หล่อนโดนทำโทษ ด้วยการถูกถอดขากรรไกรออกให้กรามค้าง แล้วเขาก็ใช้โพรงปากนุ่มหล่อนเป็นช่องทางปรนนิบัติแทบทั้งคืน จนหล่อนหมดสติ การลงโทษถึงจบลง เมื่อรีดพิษจนหมดหยดสุดท้ายเสร็จ แต่งานนางยังไม่จบ ต้องไล้เลียทำความสะอาดให้เขาอีกรอบ ถ้าเขาเกิดอารมณ์ต้องการขึ้นอีก หล่อนต้องปรนนิบัติต่อจนกว่าจะป้อนเขาให้อิ่มเอม จากนั้นต้องอาบน้ำเปลี่ยนชุดทรงให้เขาใหม่ (นั่นหมายถึงถ้านางไม่สลบ หรือหมดสติไปก่อนนะ) เขาอารมณ์ดีขึ้นมาก หญิงใดก็ไม่สู้ สัตว์เลี้ยงตัวโปรด อันอัน ของเขาตัวนี้  ​ ถ้าชื่นชอบ อย่าลืมกดหัวใจ และกดติดตามกันคะ สายโหด หื่น เติมเลือดมารอกันเลย ขอบคุณนักอ่านทุกคนค่ะ ​