กักขังครั้งที่ 6
4326 คำ
2/02/20xx
23.22 น.
"งั้นวันนี้มิวขอลาไปกับเพลงงมงายที่มีคนขอมาตั้งแต่มิวเข้ามาในร้านเลยล่ะกันเนาะ ^^"
วู้!!
ฉันยิ้มออกมาบางๆพร้อมกับเริ่มดีดคอร์ดเพลงคลอขึ้นเรื่อยๆก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าตัวเองเข้าไปหาไมค์ที่ตั้งอยู่ข้างหน้าฉันพร้อมกับเริ่มร้องเพลงขึ้นมาเบาๆขณะที่สายตาฉันก็เหม่อมองไปที่ลูกค้าภายในร้านที่กำลังนั่งฟังฉันร้องเพลงอยู่
'เกิดมาได้เจอคนที่ตามหามานานแสนนาน ทำให้รู้ว่าเธอมีค่ามากแค่ไหน จะอยู่ตรงนี้ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เหลือใคร
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังเหมือนเดิม....'
วู้ๆๆ!
ฉันยิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อมองไปที่เพื่อนตัวเองที่นั่งอยู่หน้าเวทีที่กำลังโบกมือไปมาด้วยท่าทีเมาๆอยู่ ฉันที่เพิ่งเล่นเพลงจบค่อยๆยิ้มออกมาพร้อมกับก้มหัวลงนิดๆ
"ขอบคุณที่ทนฟังกันนะคะ ขอให้คืนนี้ฝันดีทุกคน ^^"
"จะฝันดีมากกว่านี้ครับถ้าข้างๆกายมีน้องมิวสิคไปนอนด้วยย"
ฮิ้วววว!
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับส่ายหน้าไปมาช้าๆและมองไปที่พี่ผู้ชายคนนึงที่แซวฉันด้วยสายตาขำๆ
"ไม่ได้หรอก มิวสิคก็มีพ่อมีแม่นะทำงี้พ่อแม่มิวจะคิดไงเนี้ย ^^"
"โอ้ยยท่านอยู่ไหนครับพี่จะไปสู่ขอน้อง!!"
ฮิ้วว!
"เมาแล้วไปนอนนะคะ ^^"
ฮิ้วววววว!
ฉันหัวเราะอีกครั้งพร้อมกับมองพี่คนนั้นที่โดนเพื่อนตัวเองปลอบอย่างขำๆก่อนจะก้มเก็บกีตาร์ที่ตัวเองเพิ่งเล่นเสร็จและเดินลงไปข้างเวทีพร้อมกับยกมือไหว้พี่เจ้าของร้านพร้อมกับยิ้มให้เขา
"โทษทีนะลูกค้าพี่มีแต่พวกแบบนี้อยู่เรื่อย"
"มิวชินแล้วล่ะค่ะ อีกอย่างก็รับมือเป็นแล้วด้วย"
"อืม ยังไงวันนี้ก็เล่นดีเหมือนเดิมนะไปพักเถอะ ^^"
"ค่ะ ^^"
ฉันยิ้มให้พี่กรเจ้าของร้านอีกครั้งก่อนจะทักทายพี่ๆวงต่อไปที่กำลังเดินขึ้นอย่างสนิทและพี่ๆเขาก็ทักทายฉันพร้อมกับลูบหัวบ้างด้วยท่าทีเอ็นดู หลังจากนั้นฉันก็เดินไปหาเหมียวกับนินิวที่กำลังนั่งอยู่แถวหน้าเวทีพร้อมกับยิ้มให้พวกเธอบางๆ
"ไง เหลือให้ฉันสักแก้วไหมเนี้ย??"
"หมดจ้า เสียใจด้วยนะคะ"
"ใจร้าย!"
ฉันเอ่ยขึ้นเบาๆพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ไปด้วยและมีบ้างที่ยิ้มให้ลูกค้าที่ยิ้มทักทายฉัน ก่อนที่ฉันจะเสยผมตัวเองขึ้นช้าๆและรับแก้วจากยัยเหมียวที่ส่งแก้วมาให้ฉัน
"ร้านแบบนี้ดีกว่าที่คิดนะ อารมณ์แบบชิวดี"
"ฉันบอกพวกแกแล้วร้านพี่กรนี่ดีสุด"
ฉันตอบกลับเหมียวไปทันทีที่เธอชมขึ้นแบบนั้น คือฉันมาร้องเพลงร้านพี่กรได้เกือบสองอาทิตย์แล้วล่ะตามที่พี่ชินน์แนะนำมาซึ่งร้านพี่เขามันดีกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะมันก็มีบางที่จะโดนลูกค้าแซวเพราะเราที่เป็นผู้หญิงแต่เมื่อฉันได้รู้วิธีรับมือมันกลับเป็นเหมือนสีสันในชีวิตเลยล่ะสนุกดีแถมสมองก็ปลอดโปร่งเหมือนที่พี่ชินน์แนะนำอีกด้วย
"นี่นานแค่ไหนแล้วว่ะที่เราไม่ได้เห็นแกยิ้มแบบมีความสุขแบบนี้? ^^"
ฉันมองยัยนินิวที่มันพูดขึ้นมาแบบนั้นก่อนที่จะยกยิ้มออกมาอีกครั้งพร้อมกับเอื้อมมือไปคล้องคอมันแล้วดึงมันเข้ามาหาตัวอย่างหมั่นเขี้ยว
"ฉันก็ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักไงฉันเลยมีความสุข แล้วมันไม่ดีไงว่ะ ^^"
"ดีจ่ะดี แต่ปล่อยกูก่อนหายใจไม่ออกอีป้านี่!"
"เรียกป้าไม่ได้แล้วนิวยัยมิวมันเสน่ห์ร้ายแรงกว่าแกอีกรู้ตัวไหม?"
"เออว่ะ แหมเดินไปไหนมาไหนผู้ชายมองกันตรึ้มวันหลังนี่กูมาสมัครเป็นพนักงานเสริฟที่นี้ดีไหมว่ะชีวิตคงดีแน่ๆ"
เราสามคนหัวเราะออกมาเสียงดังกับมุขที่ยัยนินิวมันว่าขึ้นก่อนที่ฉันจะยกแก้วเพื่อชนกับเพื่อนรักทั้งสองอย่างอารมณ์ดี คือเราสามคนไม่ได้มานั่งชิวอะไรกันแบบนี้ค่อนข้างนานแล้วล่ะแถมวันนี้ก็เป็นครั้งแรกด้วยที่เพื่อนฉันมาฟังฉันร้องเพลงฉันจึงรู้สึกดีเป็นพิเศษน่ะ
ฟึ้บๆ
"หือ...อะไร?"
ฉันขมวดคิ้วมองนินิวที่มันสกิดฉันอย่างสงสัยก่อนจะมองมองที่พยักหน้าให้ฉันมองไปที่ข้างหลังฉันอย่างงงๆก่อนที่ฉันจะหันมองตามและพบกับร่างสูงที่กำลังยืนอยู่ข้างหลังฉัน
"...มีอะไรรึป่าวคะ?"
ฉันถามออกไปเบาๆพร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตรซึ่งชายหนุ่มที่ดูน่าจะอายุน้อยกว่าฉันยิ้มออกมาช้าๆพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ตัวเองมาตรงหน้าฉัน
"คือขอไลน์หน่อยได้ไหมครับ?"
"โอ๊ะโอ..."
เสียงเพื่อนทั้งสองคนของฉันร้องขึ้นเบาๆก่อนที่พวกมันจะส่งยิ้มมาให้ฉันและหันหน้าหนีไปทันที...ทีงี้ล่ะไม่อยู่ช่วยกันเลยนะ ฉันยกยิ้มออกมาอย่างเจือนๆพร้อมกับสบสายตากับเขา คือถ้าปกติโดนแซวๆบนเวทีมันก็โอเคอยู่หรอกเพราะเขาอาจจะแซวกันขำๆแต่ถึงกับเดินเข้ามาขอเลยแบบนี้มันก็มีน้อยนะเพราะพวกเขาดูจริงจังกันมากกว่านั้นอ่ะ
"ได้ไหมคือเรามองมิวสิคมานานแล้วอ่ะ มาฟังเพลงทุกวันที่มิวสิคเข้ามาด้วยเลยอยากรู้จัก...ได้ไหมครับ?"
"เอ่อคือ..."
"ไม่ได้หรอกครับน้อง มิวสิคไม่โสดน่ะ ^^"
"...พี่ชินน์"
ฉันเงยหน้ามองพี่ชินน์ที่เพิ่งเดินเข้ามาขณะที่เขายกยิ้มให้ฉันอย่างที่ทำประจำพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นลูบผมฉันเบาๆ ก่อนจะมองไปที่ผู้ชายคนที่มาขอไลน์ฉันยิ้มๆ
"อ่อ งั้นก็ไม่เป็นไรครับ...โทษทีนะผมไม่รู้ว่าเป็นแฟนกัน"
"ครับ ไม่เป็นไร ^^"
พี่ชินน์เอ่ยขึ้นอย่างไม่ถือสาพร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างสุภาพพร้อมกับมองเขาที่เดินเลี่ยงออกไปยิ้มๆ ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันพร้อมกับมองพี่ชินน์ไม่ว่างตาเจ้าตัวที่เหมือนจะรู้ตัวว่าฉันมองอยู่เลิกคิ้วขึ้นด้วยท่าทีกวนๆก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆฉัน
"อะไรล่ะช่วยเนี้ยไม่ดีรึไง รึว่าอยากให้ไลน์เขา?"
"ก็เปล่า ก็กะจะขอบคุณอยู่นี่ไง"
"หน้าตาเหมือนอยากขอบคุณมากก"
"พี่ชินน์น่ะ กวน!"
ฉันว่าขึ้นพร้อมกับใบหน้าตัวเองที่ส่ายไปมาเพราะมือใหญ่ของเขาที่เอื้อมมือขึ้นมาบีบแก้มฉันไว้อย่างกวนๆ ก่อนที่ฉันจะชงักไปนิดเมื่อฉันสบสายตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนตัวเองที่มองมา
"ไงสาวๆไม่เจอกันนาน ^^"
"สวัสดีค่ะพี่ชินน์ แหม...ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะคะ"
"จริงๆก็อยากหล่อกว่าเดิมนะแต่ถ้าบอกว่าพี่หล่อเหมือนเดิมก็โอเคดีกว่าหล่อน้อยลง"
"พี่ชินน์นี่ติดพูดยาวเหมือนยัยมิวสิคมาใช่ไหมเนี้ยพูดวกไปวนมางงไปหมด 555+"
ฉันหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อยัยเหมียวมันเอ่ยแซวพี่ชินน์ขำๆซึ่งดูเจ้าตัวก็ไม่อะไรแถมยังหัวเราะไปกับพวกเราอีก
"ช่วงนี้อยู่กับมิวบ่อยน่ะ ฟังมิวโม้ที่ชมรมไม่พอยังต้องมาเจอที่ร้านอีก ^^"
"เกินไปไหมเนี้ย พี่ชินน์เป็นคนแนะนำร้านนี้ไม่ใช่ไง"
"ครับครับ ดุจังนะเราน่ะพันธุ์อะไรครับเนี้ย?"
ปึ่ก!
"กวนจริงๆคนแก่นิ"
ฉันเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจพร้อมกับตีพี่ชินน์ที่ไหล่เบาๆซึ่งเจ้าตัวก็ดูไม่อะไรก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนๆฉันต่อซึ่งเขาที่เป็นคนเข้ากับคนง่ายอยู่แล้วมันจึงไม่ยากที่เขาจะสนิทกับเพื่อนฉันด้วย อ่อแล้วที่พี่ชินน์มานี่ได้เขาไม่ได้มีเล่นหรอกแต่เขามาหาเพื่อนที่ร้านน่ะอันที่จริงเขาเป็นหุ้นกับเพื่อนเขาด้วยแล้วก็ไม่บอกฉันแต่แรกนะฉันมารู้ตอนที่มาเล่นวันแรกนี่ล่ะพี่กรบอกฉัน
"งั้นวันนี้มิวกลับก่อนนะคะเดียวจะแวะไปส่งนินิวกับเหมียวก่อน"
"อืม ขับรถดีๆล่ะถึงห้องแล้วไลน์บอกนะ"
"โอเค"
"อ่อ พรุ่งนี้อย่าลืมล่ะไปหอประชุมใหญ่ล่ะพี่จะซ้อมอีกรอบก่อนงานจริง"
"ไม่ลืมๆ เดียวเจอกันที่งานพรุ่งนี้เลยเนาะ ^^"
"ครับ"
"บายๆนะคะพี่ชินน์"
"ครับ ฝันดีล่ะทั้งสามคน ^^"
ฉันกับเพื่อนยิ้มให้พี่ชินน์ที่เดินออกมาส่งอีกครั้งก่อนที่ฉันจะปลดล็อคประตูให้เพื่อนเข้าไปนั่งขณะที่ฉันก็เอากระเป๋ากีตาร์เข้าเก็บหลังรถ ฉันเดินตามมาขึ้นคนสุดท้ายพร้อมกับมองเพื่อนตัวเองที่กำลังนอนหมดสภาพภายในรถอยู่ด้วยสายตาเอือมๆ
"พี่ชินน์อ่ะดี"
"อืมกูเห็นด้วย"
ทันทีที่ฉันเข้ามานั่งในรถพร้อมกับสตาร์ทยัยนินิวก็เอ่ยขึ้นทันทีพร้อมกับยัยเหมียวที่เสริมขึ้นเช่นกัน ฉันยิ้มออกมาช้าๆขณะที่ขับรถออกจากร้านพี่กรเพื่อไปส่งเพื่อนทั้งสอง
"มึงไม่อะไรหน่อยหรอคะ พวกกูเชียร์อยู่ทุกวันเนี้ย!!?"
"กูก็ไม่ได้ไม่อะไร แต่ตอนนี้มันยังไม่ใช่เวลานั้น"
"มึงไม่เปิดใจมากกว่า"
"ใช่ เปิดใจอ่ะมิวเปิดใจๆ"
"จ้า..."
ฉันตอบกลับคนเมาทั้งสองคนยิ้มๆก่อนที่พวกมันจะเงียบไปอีกครั้งเพราะเริ่มจะเคลิ้มๆหลับ ซึ่งมันก็ดีที่พวกมันไม่พูดอะไรต่อ...ใช่ฉันรู้ว่าพี่ชินน์เขาคิดยังไงกับฉันแต่จะให้ฉันไปถามเขาตรงๆมันก็ไม่ใช่อีกอย่างฉันว่าฉันเหมาะที่จะเป็นแค่พี่น้องกับเขามากกว่า ฉันในตอนนี้ฉันไม่พร้อมจะคบใครหรอกฉันยังโอเคและสบายใจที่จะอยู่แบบนี้อยู่ตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้ว..
3/02/20xx
15.45 น.
"ค่ะๆ เดียวให้มิวเข้าไปที่หลังเวทีเลยหรือต้องไปข้างหน้าก่อน"
(มาข้างหน้าก่อนพี่นัดเจอกันตรงหน้าเวทีน่ะ)
"โอเคๆ เดียวมิวจะถึงล่ะแค่นี้นะคะ"
(ครับ)
ฉันรับคำพี่ชินน์อีกสองสามคำก่อนจะกดวางสายพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปที่หน้าหอประชุมของมหาลัยซึ่งตอนนี้มีรถมากมายที่กำลังขับเข้ามาเพื่อหาที่จอดเช่นเดียวกับฉันอยู่ วันนี้มันเป็นวันก่อนเริ่มงานวันนึงน่ะส่วนวันพรุ่งนี้วันจริงฉันกะจะให้ยัยนินิวมาส่งเอาเพราะถ้าเอารถมาฉันว่าฉันหาทางออกไม่ได้แน่ๆ ฉันมองไปรอบๆก่อนที่จะขับเข้าเข้าไปในช่องที่ว่างและลงจากรถพร้อมกับกระเป๋ากีตาร์ที่สะพายอยู่ที่หลัง
"ชั้นแปดสินะ"
ฉันเงยหน้ามองอาคารที่ประชุมตรงหน้าอย่างเพลียๆก่อนจะเดินเข้าไปในตัวอาคารอย่างรู้ทางและเดินไปที่ลิฟท์ที่ตอนนี้มีคนรอขึ้นอยู่ เขาคงจะขนของขึ้นข้างบนกันล่ะเพราะงานนี้งานใหญ่แถมยังมีนักศึกษาจากหลายมหาลัยมาดูงานอีกด้วยส่วนชมรมฉันได้จัดที่ชั้นแปดเพราะชั้นนั้นสำหรับงานพวกดนตรีและของสวยๆงามๆน่ะ งานจัดทุกชั้นจนถึงชั้นแปดแถมปีนึงยังมีครั้งเดียวอีกด้วย
ติ๊ง...
ฉันเงยหน้าขึ้นมองลิฟท์ที่ค่อยๆเปิดออกก่อนจะก้าวเข้าไปภายในลิฟท์ที่ตอนนี้มีคนที่อยู่ในนั้นอีกสี่คนก่อนที่จะเอื้อมมือตัวเองไปกดชั้นแปดพร้อมกับประตูลิฟท์ที่ค่อยๆปิดช้าๆ
"รอด้วยค่ะ!"
ติ๊ด...
ฉันกดเปิดทันทีที่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่เพิ่งมาถึงดังขึ้นก่อนที่ฉันจะมองเธอนิ่งเมื่อฉันเห็นว่าเธอคือใคร นลินเบิกตามองมาที่ฉันนิดๆก่อนที่เธอจะยิ้มให้ฉันพร้อมกับเดินเข้ามาภายในลิฟท์
"ขอบคุณนะมิวสิค ^^"
"...ไม่เป็นไร ^^"
ขลินส่งยิ้มมาให้ฉันอีกครั้งก่อนที่เราจะเงียบไป ฉันเงยหน้ามองลิฟท์ที่มันค่อยๆขึ้นไปที่ล่ะชั้นก่อนจะถึงชั้นสี่ฉันเหลือบมองไปที่คนข้างหลังก่อนจะหลบทางให้พวกเธอได้เดินออกไปก่อนที่ลิฟท์จะปิดลงอีกครั้งและตอนนี้เลยเหลือแค่ฉันกับนลินสองคน
"..."
"มิวสิคมาเล่นงานนี้ด้วยหรอ?"
"อ่อ อืมมีเล่นดนตรีน่ะแล้วลินล่ะมาทำอะไร?"
"มีโปคเจคที่ต้องขึ้นนำเสนออ่ะ นี่ลินมาสายด้วยนะรถโคตรเยอะ"
"อืม รถเยอะจริงๆแหละ"
"...ว่าแต่ ช่วงนี้ลินไม่ค่อยเห็นมิวไปไหนกับไอ้วูฟเลยอ่ะมีอะไรกันรึป่าว?"
ฉันมองนลินที่ถามขึ้นอย่างสงสัยด้วยสายตานิ่งๆ ซึ่งเธอก็มองมาที่ฉันด้วยสายตาอยากรู้จริงๆจนฉันต้องถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับยิ้มออกมาช้าๆ
"ไม่มีอะไรหรอก แค่ช่วงนี้มิวไม่ว่างเท่าไหร่น่ะ"
"อ่องี้นี้เอง ถึงว่า..."
"..."
"เฮ้ยยังไงก็สู้ๆนะ เดียวลินรอดูมิวสิคแสดง ^^"
"ขอบคุณนะ สู้ๆเหมือนกันล่ะ ^^"
"จ้า ^^"
ติ๊ง!
ฉันโบกมือลานลินพร้อมกับก้าวเดินออกมาจากลิฟท์ก่อนเธอทันทีที่ลิฟท์มันเปิดออกมา ฉันกระซับกระเป๋าตัวเองไว้ให้แน่นขึ้นก่อนจะส่ายหน้าไปมาช้าๆเพื่อไล่เรื่องไม่เป็นเรื่องออกจากหัวขณะที่สายตาฉันก็มองไปรอบๆเพื่อหาชมรมตัวเอง
"มิวสิคทางนี้!"
ฉันหันไปตามเสียงลุลาที่ตะโกนเรียกฉันพร้อมกับยิ้มทักทายรุ่นพี่และรุ่งน้องที่ชมรมอย่างเป็นกันเอง พี่ชินน์ที่ยืนอยู่กับเพื่อนตัวเองเมื่อเห็นฉันเขาก็โบกมือทักทายนิดๆก่อนจะหันไปคุยงานกับเพื่อนตัวเองต่อ
"คนเยอะมากเลยอ่ะเกือบหาที่จอดไม่ได้"
"อืม มันเยอะจนฉันไม่อยากจะนึกถึงวันพรุ่งนี้เลยคิดล่ะเพลียค่ะ!"
ฉันพยักหน้าเห็นด้วยกับลุลาที่เสริมคำพูดฉันกลับมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ฉันมองไปรอบๆเพื่อดูสถานที่ที่ตอนนี้มีคนจากมากมายหลายคณะกำลังเร่งทำงานกันอยู่อย่างดุเดือด มันก็ต้องดุเดือดแหละเพราะพรุ่งนี้งานจริง
"ทุกคนครับ"
ฉันที่กำลังมองไปรอบๆหันกลับมามองพี่ชินน์ที่เอ่ยขึ้นแบบนั้นทันทีเพราะพี่เขากำลังจะเริ่มคุยงานแล้ว พี่ชินน์เวลาทำงานค่อนข้างดุน่ะและพี่เขาจะพูดครั้งเดียวด้วยเพราะงั้นเราต้องตั้งใจฟังเอามากๆ
"พี่ไปคุยกับฝ่ายสถานที่มาวันนี้เรามีเวลาซ้อมแค่สามสิบนาทีเพราะการแสดงอื่นจะได้ซ้อมต่อเพราะงั้นทุกคนขึ้นไปประจำที่ของตัวเองเลยนะครับและอยู่ให้ถูกด้วยพี่จะดูภาพรวมก่อนที่จะเริ่มเล่น"
"โอเคครับ/ค่ะ!"
"ป่ะ"
ฉันพยักหน้าตอบกลับลุลาที่เอ่ยขึ้นแบบนั้นพร้อมกับเดินตามเธอและคนในชมรมขึ้นไปบนเวทีที่ถูกตกแต่งไว้อย่างดี ฉันเดินไปจัดเครื่องดนตรีช่วยน้องๆในชมรมและจัดเก้าอี้สำหรับนั่งร้องไปด้วยเพราะวันนี้เราต้องทำเวลาเราจึงต้องช่วยกันทุกคน
"โอเค พร้อมแล้วเข้าประจำที่เลยนะครับ"
เพื่อนพี่ชินน์ที่อยู่ในชมรมเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกอย่างแล้ว ฉันหยิบกีตาร์ของตัวเองขึ้นมาวางไว้ที่ตักพร้อมกับมองไปรอบๆเพื่อดูความเรียบร้อยช่วยพี่ๆตอนนี้บนเวทีมีเก้าอี้อยู่ห้าตัวซึ่งเราจะนั่งดีดกีตาร์และร้องกันข้างๆฉันมีทอมกับคอมนั่งอยู่และอีกข้างก็เป็นลุลากับที่ว่างอีกทีของพี่ชินน์ที่กำลังเดินดูความเรียบร้อยอยู่ การแสดงครั้งนี้มีฉันคอมและพี่ชินน์ที่เล่นกีตาร์ส่วนอีกสองร้องนำเพียงอย่างเดียว
"โอแล้วใช่ไหม??"
"อืม ภาพรวมดีแล้วมึงไปเตรียมเลยเดียวจะได้เริ่มกันสักที"
"อืมๆ" พี่ชินน์รับคำเพื่อนตัวเองพร้อมกับเดินมานั่งที่ตัวเองและมองมาที่พวกฉันยิ้มๆ "พร้อมล่ะเนาะ ถ้าเราซ้อมตรงนี้ดีแล้ววันนี้ไม่ต้องไปซ้อมที่ชมรมต่อโอเคไหม?"
"หูยย โอเคเลยค่ะพี่ชินน์ ^^"
"ออกหน้าออกตามึงน่ะลา"
"เงียบปากไปและร้องเพลงให้ดีก็พอมึงน่ะ!"
"โอเคๆ เริ่มเลยๆ"
ฉันขยับนั่งดีๆอีกครั้งพร้อมกับมือตัวเองที่เอื้อมขึ้นจับไมค์ที่ตั้งอยู่เข้ามาจ่อที่ริมฝีปากตัวเองช้าๆเมื่อคนในวงเริ่มบรรเลงเพลงขึ้น ฉันค่อยๆปล่อยให้เสียงเพลงออกจากลำคอตัวเองเบาๆเมื่อถึงท่อนที่ตัวเองต้องเริ่มร้องฉันปล่อยให้ตัวเองเปล่งเสียงเพลงออกมาเรื่อยๆพร้อมกับเหม่อมองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่กำลังอินไปกับเพลง ฉันยิ้มออกมานิดๆเมื่อท่อนของตัวเองจบไปพร้อมกับมือฉันที่เลื่อนมาที่กีตาร์พร้อมกับดีดให้เพลงต่อไปที่เราเอามาผสมใส่กันทันที ฉันเล่นไปพร้อมกับวงพร้อมกับยิ้มให้กับพี่ชินน์ที่กำลังส่งยิ้มมาให้ฉันนิดๆ
"..."
ฉันโยกตัวไปกับเพลงเบาๆพร้อมกับมองออกไปที่ผู้คนที่กำลังยืนดูพวกเราซ้อมยิ้มๆและมันทำให้ฉันยิ่งมีความสุขกับการเล่นดนตรีมากกว่าเดิมเพราะคนดูที่ดูมีความสุขไปด้วยแต่ริมฝีปากฉันกับชงักไปนิดเมื่อสายตาฉันมันไปปะทะกับสายตาที่คุ้นเคยที่เขากำลังยืนมองมาที่ฉันอยู่...สองอาทิตย์ได้แล้วมั่งที่ฉันไม่ได้เจอเขาหรือได้รับอะไรจากเขาเลย เขาก้าวเดินออกไปโดยที่ไม่หันกลับมามองแต่ตอนนี้ร่างสูงเจ้าของดวงตาแข็งกร้าวนั้นกำลังจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่วางตา
ฟึ้บๆ
ฉันสะดุ้งนิดๆพร้อมกับหันมองลุลาที่สะกิดฉันเบาๆอย่างตกใจก่อนที่ฉันจะเริ่มดีดเพลงที่ฉันต้องโซโลคนเดียวทันที ให้ตายฉันทำไมเหม่อได้นะฉันเหลือบมองไปที่พี่ชินน์นิดๆและเห็นว่าเขากำลังมองมาที่ฉันอยู่ด้วยสายตาขอโทษซึ่งเขาก็มองมาที่ฉันนิ่งๆพร้อมกับเริ่มร้องท่อนตัวเอง ฉันกัดริมฝีปากตัวเองพร้อมกับตั้งสติดีดกีตาร์จนจบและฉันก็ไม่หันมองไปข้างหน้าอีกเลยจนจบเพลง...เขามาที่นี้ทำไมกัน??
วู้ๆๆ
ทุกคนในวงก้มรับเสียงปรบมือพร้อมกับเสียงโห่ร้องชอบใจของคนที่มาดูเราซ้อมยิ้มๆนอกจากฉันที่กำลังนั่งนิ่งอย่างรู้สึกผิด คือเมื่อกี้ฉันขึ้นผิดอ่ะมันเป็นอะไรที่ผิดพลาดมาก...และที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดเพิ่มเพราะฉันเอาเรื่องส่วนตัวมาทำให้มันพัง
"ขอโทษนะ มิวผิดเอง"
"ไม่เป็นไรๆ ยังไงก็ยังขึ้นถูกนี่เนาะพี่ชินน์ ^^"
ลุลาเอ่ยขึ้นเพื่อปลอบฉันก่อนที่เจ้าตัวจะมองไปที่พี่ชินน์ที่กำลังนั่งมองมาที่ฉันอยู่ ฉันค่อยๆมองไปที่เขาด้วยสายตารู้สึกผิดพี่ชินน์สบสายตาฉันเพียงแวบเดียวก่อนที่เขาจะเมินหนีและลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที
"เล่นโอเคเลยเพราะงั้นพี่จะให้ทุกคนกลับบ้านแล้ววันพรุ่งนี้เจอกันหลังเวทีสามโมงเช้าตรงเวลาด้วยนะครับ"
"โอเคครับ/ค่ะ"
ฉันมองตามพี่ชินน์ที่พูดอยู่ก่อนที่ฉันจะเก็บกีตาร์ที่ฉันเล่นและเดินเข้าไปหาพี่ชินน์ที่กำลังก้มเก็บของตัวเองอยู่ พี่ชินน์เหลือบมองฉันนิดๆก่อนจะหันไปสนใจของตัวเองต่อ
"มิว...มิวขอโทษนะพี่ชินน์"
"มิวก็รู้ไม่ใช่หรอว่าพี่อยากทำโชว์นี้ให้ดีที่สุด พี่รู้นะว่าที่เราเหม่อน่ะเพราะอะไร"
ฉันเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นพร้อมกับมือฉันที่จับสายสะพายกีตาร์ไว้แน่นเช่นกัน พี่ชินน์ที่เก็บของทุกอย่างเสร็จลุกขึ้นและเดินไปคุยกับเพื่อนตัวเองที่ยืนตรงหน้าเวทีต่อทิ้งให้ฉันอยู่กับความผิดพลาดตัวเองฉันหลุบสายตาลงต่ำพร้อมกับเดินลงจากเวทีและเดินไปที่ทางลงทันทีคือฉันรู้ว่าเรื่องนี้ฉันผิดโอเคฉันยอมรับและฉันก็ไม่โกรธด้วยที่ถูกพี่ชินน์ตำหนิ อะไรที่ผิดฉันก็ต้องโดนตำหนิซึ่งมันก็ถูกอยู่แล้ว
กึ่ก...!
"!!"
"ไง...เมื่อกี้ร้องเพราะดีนะครับผมนี่ล่ะสายตาจากพี่ไม่ได้จริงๆ ^^"
ฉันเบิกตามองคนที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความตกใจเมื่อร่างสูงที่อยู่ในชุดนักศึกษาเดินมายืนตรงหน้าฉัน วูฟที่ยังคงเหมือนเดิมทุกอย่างส่งยิ้มให้ฉันพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาสังเกตอย่างไม่ปิดบังเขาหัวเราะออกมาเบาๆพร้อมกับเดินเข้ามาหาฉันมากขึ้น
"มิวโอเครึป่าวผมเห็นตอนเล่นพี่แปลกๆไปน่ะ เป็นเพราะผมรึป่าวนะ? ^^"
"...ไม่ มันไม่เกี่ยวกับนาย"
แต่แม้หัวใจฉันจะเต้นแรงขนาดไหนแต่ฉันก็ควบคุมมันไว้พร้อมกับกำมือตัวเองแน่นขณะที่สายตาฉันก็สบสายตากับวูฟไม่หลบ วูฟเหยียดยิ้มออกมาอีกครั้ง
"งั้นก็ดีแล้วล่ะครับ เพราะถ้าเป็นงั้นจริงๆผมคงรู้สึกผิดอ่ะ...แต่จะว่าไปเราก็ไม่ได้เจอกันหลายวันแล้วเนาะ"
"..."
ฉันเงียบและไม่ยอมตอบอะไรเขากลับแต่ดูคนตรงหน้าก็คงไม่ต้องการคำตอบจากฉันเพราะสายตาเขานั้นมันมีแต่ความสนุกแต่ฉันไม่ยอมหรอกฉันไม่ยอมให้เขาได้กลับมาเล่นกับหัวใจฉันอีกแน่
"พี่ไม่คิดถึงผมหน่อยหรอครับ ผมน่ะคิดถึงพี่ทุกวัน...ทุกคืนเลยนะ ^^"
หมับ!
"ถ้าอย่างนั้นก็คิดถึงมันต่อไปเถอะครับ แต่ก็คงจะได้แค่คิดถึงน่ะนะเพราะจะกลับมาก็คงไม่ได้แล้ว ^^"
"ตายเถอะ เสียบเร็วไปไหม?"
ฉันก้มมองมือตัวเองที่จู่ๆก็มีมือใหญ่ของใครอีกคนกุมมือฉันไว้ ฉันค่อยๆเงยหน้ามองเขาก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่อคนที่กำลังยืนข้างฉันอยู่นั้นคือพี่ชินน์ พี่ชินน์ในตอนนี้สบสายตากับวูฟด้วยแววตาดุดันเมื่อวูฟพูดขึ้นแบบนั้น
"คนที่ไม่เคยให้เกียรติคนอื่นน่ะไม่สมควรได้รับความรักจากใครหรอกนะ"
"มึง!"
"กูเคยบอกมึงแล้วไงว่าถ้ามิวเดินออกมาจากมึงกูจะเข้าไปเดินข้างเธอและตอนนี้...มึงก็คงจะรู้ว่ากูพูดจริงทำจริง"
"หึ อย่ามาอวดเก่งไปเลยมิวน่ะเขารักกู!"
"หุบปากไปดีกว่าไหมวูฟ!"
วูฟที่ได้ยินฉันที่พูดขึ้นแบบนั้นชงักไปนิดก่อนที่สายตาแข็งกร้าวของเขาจะเหลือบมาสบสายตากับฉันนิ่ง ฉันกลื้นน้ำลายลงคอช้าๆพร้อมกับบีบมือพี่ชินน์แน่นขณะที่สบสายตากับคนตรงหน้าด้วยสายตาดุดัน
"ข้อมูลที่นายมีมันชาติที่แล้วรึป่าวที่ว่าฉันรักนายน่ะ ไปอัพข้อมูลใหม่บ้างนะจะได้ไม่สำคัญตัวเองผิดอีก!"
"มิวสิค!"
"ไปเถอะค่ะพี่ชินน์ อย่าไปฟังหมาเห่าเลยรำคาญหูแย่"
ฉันว่าพร้อมกับดึงมือพี่ชินน์ให้เดินตามมาโดยที่สายตาฉันก็ยังคงสบสายตาอยู่กับวูฟก่อนที่ฉันจะเหยียดยิ้มออกมาช้าๆและเดินผ่านเขาออกมาทันที จบไปก็คือจบฉันไม่เข้าใจว่าเขาจะมาระรานเพื่ออะไรแต่ถ้าเขายังไม่หยุดการกระทำแบบนี้ฉันก็จะตอบโต้กลับเช่นกัน คิดว่าฉันจะยืนอยู่ที่เดิมรอให้เขาเข้ามาหาได้ตลอดรึไงวูฟนี่ไม่เคยรู้จักฉันจริงๆแหละว่าฉันน่ะเป็นคนยังไงแต่ถ้าเขาอยากจะรู้ก็ได้...ฉันจะทำให้เขาเห็นเองว่าที่ผ่านมานั้นยังไม่ใช่ครึ่งของฉันเลยจริงๆ
- ผู้เขียน
