ตอนที่ 2
3491 คำ
วโรโดมนั่งทำงานโดยไม่พักหลังจากที่โมโหยัยเด็กแสบตัวดีที่เถียงเขาฉอดๆว่าโตแล้วดูแลตัวเองได้แล้วจะไปต่างจังหวัดพร้อมทีมงานให้ได้หากเขาปล่อยให้กันติชาไปเขาก็จะโดนแม่บ่นว่าให้ไม่หยุดแน่ที่ปล่อยให้ยัยเด็กแสบไป หนุ่มหล่อยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู
“เฮ้ย จะหกโมงแล้วเหรอวะ” ร่างสูงใหญ่เกินมาตฐานหนุ่มไทยที่สูงร้อยแปดสิบห้าผุดลุกขึ้นเขาลืมยัยเด็กแสบป่านนี้คงกลับบ้านไปแล้ว “ช่างเถอะไปหาอะไรกินดีกว่า” ชายหนุ่มบ่นเบาๆแต่ไม่ลืมเดินไปชะโงกมองห้องทำงานของป้าตีที่ยัยเด็กแสบมักจะอยู่ที่นั่นรอเขาแต่ไม่เห็นจึงเดินเลยไปที่ลิฟต์แล้วโทรหาเพื่อนนัดแนะกันไปดื่ม
“ไอ้ต้นแกอยู่ไหน” พอเพื่อนรับสายเขาก็ถามทันที
“อ้าว ไอ้ท่านประธานครับ ใช้ผมทำงานแล้วยังจะถามอีกเนาะ แกมีอะไรงานฉันยังไม่เสร็จเลย” ปองคุณตอบเพื่อนหรือเจ้านายที่สั่งงานให้เขามาถ่ายรูปดาราวัยรุ่นทั้งหญิงและชายเพื่อทำปฏิทินขายเพื่อการกุศลตามที่คุณทักษินาและคุณวีระตีทำมาตลอดทุกปีเพราะดาราแต่ละคนมีแฟนคลับมากมายจึงได้ช่วยเหลือกันคนละเล็กละน้อยช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสและพิการตามสถานสงเคราะห์ที่ขาดแคลน
“ฉันจะชวนนายไปดื่มน่ะ”
“อีกครึ่งชั่วโมงได้มั้ย เหลือถ่ายอีกสองชุดน่ะแสงมันจะหมดแล้ว” ปองคุณบอกเพื่อนเขาถ่ายมาตั้งแต่ตะวันขึ้นยันตะวันตกดินสรุปแล้ววันนี้ทั้งวันเพื่อให้ได้ตามคอนเซปของท่านประธานใหญ่ก็คือวโรโดมเพื่อนของเขานี่แหละ
“ได้ งั้นเจอกันที่เดิม” ที่เดิมของพวกเขาคือคลับหรูกลางกรุงเทพมหานครที่พวกเขาถือบัตรสมาชิกอยู่นั่นเองและยังสนิทกับเจ้าของเพราะเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนเตะฟุตบอลเล่นกีฬาของมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน
“โอเคเพื่อน” ตกลงกันได้แล้วเขาก็วางสายจากปองคุณแล้วโทรหายัยเด็กแสบ
“ตู้ด ตู้ด ตู้ด...หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามรถติดต่อได้”
“ยัยเด็กแสบเอ้ย ทำไมดื้ออย่างนี้นะเฮ้อ” มือหนากดตัดสาวโดยไม่ฟังให้จบเพราะติดต่อกันติชาไม่ได้ที่จริงเขารักยัยน้องตัวน้อยมากเพราะเห็นมาตั้งแต่ตัวแดงและเล่นด้วยกันมาตลอดจนเขาอายุสิบแปดแม่ก็บอกเขาว่าห้ามมีแฟนเพราะมีคู่หมั้นแล้วและคู่หมั้นของเขาคือยัยน้องตัวน้อยน่ารักวัยสิบขวบที่ติดเขาเป็นตังเมนี่เอง จำได้ว่าตอนนั้นเขาโวยวายไม่ยอมรับหลบหน้าหลบตาและขอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเพื่อให้ไกลจากคู่หมั้นที่เขาไม่เต็มใจแต่แม่ของเขายังต่อรองว่าไปเรียนได้ห้ามมีแฟนเพราะเขาจะต้องแต่งงานกับกันติชาคนเดียวเท่านั้นคนอื่นท่านจะไม่ยอมรับเป็นสะใภ้เด็ดขาดหากเขาขัดคำสั่งมีแฟนมีเมียเขาจะถูกตัดแม่ตัดลูกทำให้เขาต้องยอมอย่างน้อยก็ขอไปทำใจก่อน แล้วชายหนุ่มก็ได้ไปเรียนต่อสมใจพร้อมกับปองคุณและภูวิศเพื่อนรักอีกคนที่อังกฤษจนจบปริญญาตรีแล้วเขากับปองคุณก็ไปต่อโทที่ฝรั่งเศษเมืองน้ำหอมและแฟชั่นแล้วทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยร่างสูงก้าวเดินไปช้าๆคิดถึงเรื่องเก่า
“โอ้ะ”
“โอ้ยย”
เสียงร้องดังขึ้นพร้อมกันแรงปะทะทำให้ฝ่ายหญิงถลาไปกองกับพื้นหินอ่อนร่างสูงตั้งหลักได้ก็นั่งยองๆถามดาราสาวที่นั่งนิ่วหน้าบนพื้นพร้อมกับจะต่อว่าคนที่ทำให้เธอล้มลงมากองกับพื้นจึงเงยหน้าขึ้น
“ขอโทษครับ เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับคุณญาทิตา” วโรโดมก้มถามดาราสาวที่เงยหน้าขึ้นมองผู้บริหารหนุ่มรูปหล่อที่เข้าถึงตัวได้ยากอย่างวโรโดมที่เธอพยายามทำความรู้จักเขาแต่ไม่มีโอกาสสักทีแต่วันนี้โชคดีตกใส่โครมเบ้อเริ่มเธอจะไม่ปล่อยให้หลุดมือแน่
“ทิตาเจ็บเท้าค่ะ โอ้ยย” ญาทิตาหรือทิตาดาราสาวในสังกัดช่องสิบใส่แอ็คติ้งลงไปเต็มที่เพื่อให้สมจริงสมจังเรื่องการแสดงนี่เธอถนัดอยู่แล้ว
“ลุกไหวมั้ยครับ” ชายหนุ่มมองดาราสาวที่ทำสีหน้าว่าเจ็บเสียเต็มประดาแต่เขาก็เป็นสุภาพบุรุษพอเพราะเป็นคนชนเธอจึงถามดาราสาว
“สงสัยจะไม่ไหวค่ะ อู้ยย” ดาราสาวแกล้งลุกขึ้นแล้วทรุดลงไปอีกเพื่อให้หนุ่มหล่อในดวงใจช่วยเหลือแต่ เมธา สิริวงค์หรือพี่เมธวัยสามสิบห้าปีคนสนิทที่ติดตามเขาเป็นเงาตามตัวตั้งแต่มารับตำแหน่งทำหน้าที่ขับรถเป็นเลขาส่วนตัวเป็นบอดี้การ์ดและอีกหลายอย่างเดินมาหาเจ้านายเพราะเขาลงมาทำธุระให้วโรโดม
“มีอะไรครับคุณโดม” เมธาถามเจ้านายและนั่งยองๆข้างเจ้านายมองดาราสาวตนสวยที่นั่งพับเพียบตรงหน้าอย่างสงสัย
“พอดีผมชนคุณญาทิตาล้มครับ แล้วเธอก็เจ็บเท้าผมรบกวนพี่เมธช่วยพาเธอไปห้องพยาบาลหน่อยนะครับเดี๋ยวผมไปรอที่รถ อ้อ ให้คุณหมอดูแลเธออย่างดีด้วยนะครับ ขอโทษอีกครั้งนะครับ” วโรโดมพูดจบก็ลุกขึ้นเดินจากไปทันทีเขาเกลียดผู้หญิงประเภทนี้ที่สุดถึงเขาจะมีผู้หญิงมากมายเข้าหาแต่เขาก้เลือกเหมือนกันเพราะความสัมพันธ์สั้นๆแค่ครั้งสองครั้งเขาก็ไม่อยากให้มีปัญหาแล้วที่ผ่านมาเขาทำได้ดีมาตลอดเพื่อยัยเด็กแสบ เฮ้ย ไม่สิเขาทำเพื่อตัวเองต่างหากล่ะ อีกอย่างแม่ของเขาต้องไม่ยอมแน่ๆอีกไม่ถึงหกเดือนเขาก็ต้องแต่งงานกับกันติชาคิดแล้วอยากดื่มให้เมาเพื่อจะได้ลืมเรื่องยัยเด็กแสบที่เข้ามากวนประสาทเขาทุกวันจนเดินไปถึงรถชายหนุ่มก็ขึ้นไปนั่งรอเมธาที่จัดการเรื่องดาราสาวให้เขา
“ลุกยืนไหวมั้ยครับคุณญาทิตา” เมธาถามดาราสาวที่มองตามเจ้านายของเขาหน้าละห้อยแล้วหันมาทำตาเขียวใส่เขาอย่างๆไม่พอใจที่มาขัดจังหวะ
“ฉันไม่รบกวนนายหรอกจะไปไหนก็ไป ไป้” ร่างสูงเพรียวของดาราสาวลุกขึ้นอย่างคล่องแคล่วผิดจากเมื่อกี้ตอนที่วโรโดมอยู่จนเมธายิ้มขำ
“ไม่เป็นอะไรจริงๆนะครับ หึหึๆๆ” เมธาแกล้งถามซ้ำอีกครั้งเสียงแหลมก็หวีดออกมา
“ฉันบอกไม่เป็นไรไงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ ฮ้า” ญาทิตาว่าให้เมธาเสียงดังและแถวนี้ก็ไม่มีคนด้วยเธอจึงใส่เต็มที่ด้วยความโมโหที่ไม่ได้ดั่งใจ
“ไปก็ไปครับ ผมจะได้รายงานเจ้านายด้วยว่าคุณไม่ได้เป็นอะไร คราวหน้าคราวหลังก็ดูหน่อยนะครับจะอ่อยใครก็ดูประวัติสักนิดจะได้ไม่หน้าแตก เจ้านายของผมท่านเลือกกินครับ” เมธาพูดจบก็หันหลังเดินยิ้มออกไปอย่างรวดเร็วไม่สนใจเสียงกรีดร้องที่ดังตามหลัง
“กรี้ดดด ไอ้บ้ไอ้ขี้ข้า” ญาทิตาด่าตามหลังเมธาอย่างลืมตัวจนทำให้หนุ่มหล่อที่เดินมาถึงกับตกใจกับคำพูดของดาราสาวชื่อดังอย่างญาทิตา
“เอ่อ ขอโทษที่ทิตาเสียงดังนะคะ พอดีทิตาเห็นตรงนี้เงียบดีไม่มีคนเยอะก็เลยซ้อมบทค่ะ” ดาราสาวแถอย่างหน้าด้านๆดีที่หนุ่มหล่อเดินมาไม่ทันเห็นเมธาเธอจึงรอดตัวหวุดหวิด
“อ่อ ครับ เชิญตามสบายนะครับ” หนุ่มหล่อพูดแล้วจะเดินจากไป
“คอยดูนะคุณโดม หยิ่งดีนักทิตาจะทำให้คุณมาสยบแทบเท้าให้ได้คอยดูสิ” ดาราสาวพูดออกมาเบาๆด้วยความโกรธที่ถูกเมิน
เมธาเดินยิ้มมาถึงรถเขาก็ขึ้นนั่งประจำที่คนขับและเคลื่อนรถออกจากบริษัทไปที่คลับหรูตามที่เจ้านายต้องการ
“เป็นยังไงบ้างครับพี่เมธ” ทั้งที่รู้อยู่แล้วเขาก็อยากถามว่าจะเป็นเหมือนที่เขาคิดจริงหรือเปล่าหรือดาราสาวนั่นเจ็บจริง
“เป็นอย่างที่คุณโดมคิดนั่นแหละครับ”
“ไม่เจ็บก็ดีแล้วครับ แต่ผมก็ชนเธอจริงๆนั่นแหละ” ชายหนุ่มยอมรับว่าเขาชนเธอจากนั้นเมธาก็พาเจ้านายไปที่คลับหรูของรุ่นพี่ที่สนิทกันนั่งดื่มรอปองคุณทำงานให้เสร็จก่อนจะได้มาดื่มด้วยกัน
“อ้าว มาคนเดียวเหรอน้องชาย” ปัญญารุ่นพี่ของสามหนุ่มถามวโรโดมเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินเข้ามาในคลับของเขาคนเดียว
“มากับพี่เมธครับพี่ เดี๋ยวนายต้นจะตามมาผมขอมุมเงียบๆหน่อยนะครับ” ชายหนุ่มบอกรุ่นพี่เพราะเขาอยากดื่มเงียบๆ
“งั้นตามพี่มาเลย มุมนี้ว่างสำหรับพวกนายเสมอน้องชาย” ปัญญาก็พาหนุ่มหล่อเดินผ่านสาวแท้สาวเทียมที่ส่งเสียงกรี๊ดตามหลังหนุ่มหล่อมาดเท่พกเสน่ห์มาเต็มเปี่ยมอย่างวโรโดม ธนาภัทรโชติ หนุ่มในฝันของสาวแก่แม่หม้ายสาวแท้สาวเทียมที่อยากได้เขามาครอบครอง
“ตามสบายโดม ต้องการอะไรก็บอกเด็กของพี่ได้เลย พี่ขอตัวไปดูแขกหน่อยวันนี้ลูกค้าเยอะ”
“ขอบคุณครับ” วโรโดมขอบคุณรุ่นพี่ก่อนจะสั่งวิสกี้รสดีมาดื่มรอเพื่อนส่วนเมธาก็ดื่มโค้กเป็นเพื่อนเจ้านายเพราะเขาต้องขับรถเพราะไม่รู้ว่าวันนี้ใครจะเมาเพราะสองหนุ่มดื่มทีไรก็มีคนหนึ่งต้องเมากลับบ้านทุกที
“เฮ้ โดม มานานหรือยังวะ หวัดดีครับพี่เมธ”
“หวัดดีครับ” เมธารับไหว้หนุ่มรุ่นน้องเพื่อนของเจ้านาย
“ทำไมนายช้าจังเลยวะ” วโรโดมต่อว่าเพื่อนที่มาช้าทั้งที่ปองคุณบอกเขาว่าแค่ครึ่งชั่วโมงแต่นี่เขารอเกือบชั่วโมงแล้ว
“โทษทีเพื่อน รถติดฉิบหายเลยว่ะ” เขาไม่ได้แก้ตัวแต่รถติดจริงๆ
“เออๆๆ มาดื่มกันดีกว่า”
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าวะโดม” ปองคุณเห็นท่าทางของเพื่อนเครียดๆ
“มีสิ ก็เรื่องยัยเด็กแสบของแกนั่นแหละ” เขายอมรับว่าตัวเองเครียดกับงานแล้วยังมาปวดหัวกับยัยเด็กแสบที่เอาแต่ใจอย่างกันติชาอีก
“อ้าว เฮ้ย แล้ววันนี้แกไปส่งน้องติชาแล้วเหรอวะ” ปองคุณนึกขึ้นได้ก็ถามหาลูกสาวของเจ้านายของแม่และยังเป็นเจ้านายของเขาเหมือนกันนั่นแหละ
“ไม่ได้ไปส่ง ยัยเด็กแสบกลับไปก่อนฉัน”
“อ้าว แล้วป่านนี้จะถึงบ้านหรือยังวะ งั้นเดี๋ยวฉันโทรหาน้องติชาก่อนนะ” ปองคุณล้วงโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรหากันติชาทันทีเขารอสายแป๊บหนึ่งสาวน้อยก็รับสาย
“น้องติชาถึงบ้านหรือยังครับ”
“ยังไม่ถึงค่ะ พี่ต้นมีอะไรหรือเปล่าคะ ดื่มเหล้าอีกล่ะสิเดี๋ยวติชาก็ฟ้องป้าจิตรซะเลยนี่”
“ตอนนี้อยู่ไหน เดี๋ยวพี่ไปรับ” ปองคุณมองเพื่อนตาขวางที่ทิ้งน้องสาวของเขา
“ใกล้ถึงบ้านแล้วค่ะ พี่หวานใจมาส่งค่ะ” เสียงใสดังเจื้อยแจ้วตอบพี่ชายคนสนิทเพราะมีปองคุณนี่แหละที่เป็นห่วงเป็นใยเธอแต่อีกคนอย่าให้พูดเลยแล้วเธอจะหาข้ออ้างอะไรไปยกเลิกการแต่งงานดีล่ะ
“งั้นก็ดีแล้วพี่จะได้หายห่วง ต่อไปให้โทรบอกพี่นะรู้มั้ยยัยเด็กดื้อถ้าไม่ฟังพี่จะฟ้องคุณน้า” ปองคุณเอาแม่ของเธอมาขู่
“พี่ต้นอ่ะ ลองฟ้องสิติชาจะโป้งพี่ต้นและไม่รักพี่ต้นเลยคอยดูสิ” สาวน้อยปากยื่นปากยาวจนหวานใจขำเพราะเธอมักจะได้ยินปองคุณกับกันติชาโต้เถียงกันเป็นประจำ
“โอเคๆงั้นพี่ไม่ฟ้องก็ได้ เดี๋ยวน้องติชาไม่รักพี่ล่ะแย่เลย แค่นี้นะบอกแม่พี่ด้วยว่าวันนี้นอนคอนโดนะครับน้องสาวสุดที่รัก” ปองคุณพูดแล้วก็ยิ้มกับโทรศัพท์เมื่อเสียงแว้ดกลับมาเขาก็ปิดโทรศัพท์
“เพราะแกนี่แหละที่ทำให้ยัยเด็กแสบดื้อและเอาแต่ใจน่ะ” วโรโดมว่าให้เพื่อนเขารู้ว่าปองคุณรักกันติชาเหมือนน้องสาวในใส้ทั้งรักทั้งห่วงเพราะดูแลมาตั้งแต่ตัวแดงๆเหมือนเขานี่แหละ
“จะมาโทษฉันทำไมวะ เมื่อก่อนแกก็เหมือนกันแล้วทำไมแกถึงได้ใจร้ายกับน้องติชาวะ เธอน่ารักออกยิ่งโมโหหน้าแดงแก้มป่องนี่น่าหยิกจะตาย” ปองคุณพูดถึงกันติชาอย่ารักใคร่
วโรโดมก็เห็นด้วยว่ากันติชายิ่งโตยิ่งสวยน่ารักที่เขาไม่อยากแต่งงานกับเธอเพราะกันติชายังเด็กอายุแค่ยี่สิบเอ็ดเองแต่แม่ๆจะให้แต่งงานกันแล้วสาระพัดจะหาข้ออ้างมาพูดให้เขาแต่งงานจนได้
“นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ยัยเด็กนั่นแสบจะตายหาเรื่องให้ฉันปวดหัวได้ทุกวันละวันนี้เธอเพิ่งเสนอตัวไปกับทีมงานถ่ายทำภาพยนต์ที่ต่างจังหวัดในที่ประชุมจนฉันไม่กล้าห้ามต้องยอมให้แม่คุณไปแล้วอะไรจะเกิดขึ้นแกก็คงจะเดาออกนะ” วโรโดมพูดแล้วก็หัวเสียขึ้นมาอีกงานเขาก็เยอะมากอยู่แล้ว เขาจะต้องตามไปดูแลเธออีกนี่สิถ้าไม่ไปแม่ๆคงโวยวายใส่เขา
“ฮื่อ แต่ยังไงหวานใจก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว แกก็บอกป้านาไปสิ” ปองคุณบอกเพื่อนบางทีวโรโดมก็ทำเหมือนหวงกันติชาบางที่ก็เหมือนไม่ชอบจนเขาชักสงสัยแล้วว่าเพื่อนรักเป็นไบโพล่าร์หรือคนสองบุคลิคหรือเปล่า
“พอๆพูดเรื่องนี้แล้วปวดหัวดื่มดีกว่า” วิศรุตยกแก้ววิสกี้ขึ้นชนกับเพื่อนจากนั้นสองหนุ่มก็คุยกันสัพเพเหระก่อนที่จะได้ยินเสียงแหลมดังขึ้นก่อนจะหันไปมองก็เห็นนางแบบสาวกลุ่มใหญ่ประมาณเจ็ดแปดคนยืนหน้าสลอนตรงหน้าพวกเขา
“สวัสดีค่ะคุณต้น ดีใจจังที่เจอกันที่นี่ วิกกี้ยังหาที่นั่งไม่ได้เลยของนั่งด้วยคนได้มั้ยคะ” นางแบบสาวที่เคยร่วมงานกับปองคุณพูดเสียงดังเพื่อเรียกร้องความสนใจจากหนุ่มที่นั่งร่วมโต้ะกับปองคุณเพราะนางแบบชื่อดังอย่างเธอต้องระดับวโรโดม ธนาภัทรโชติ เท่านั้น
“อ้าว สวัสดีครับคุณวิกกี้ เชิญครับมีสาวๆสวยๆมานั่งคุยด้วยคงสนุกจริงมั้ยวะโดม” ปองคุณโยนไปให้เพื่อนเพราะรู้ว่าตอนนี้อารมณ์ของเพื่อนไม่คงที่เท่าไหร่หากเขาไม่ถามก่อนเดี๋ยวจะโดนหวี่ยงแหใส่
“ตามสบาย” หนุ่มหล่อพูดห้วนๆแต่สาวๆก็ไม่รู้สึกเพราะถือคติว่าด้านได้อายอดอยู่ที่คืนนี้ใครจะถูกหนุ่มนักธุรกิจอันดับต้นๆของเมืองไทยและช่างภาพชื่อดังชวนไปเล่นชักเย่อกันต่อ
“ขอบคุณมากนะคะคุณโดม” นางแบบสาวยิ้มให้หนุ่มหล่อที่เธอหมายตาว่าจะต้องได้ครอบครองเขาในคืนนี้เพราะในกลุ่มเธอมีภาษีดีกว่าเพื่อนนางแบบด้วยกันไม่แน่เธออาจจะได้งานเพิ่มหรือเป็นดาราในสังกัดช่อง10ก็ได้
“น้องชาย” ปองคุณเรียกบริกรหนุ่มมาสั่งเครื่องดื่มให้สาวๆ “สาวๆอยากดื่มอะไรก็สั่งได้เลยนะครับคืนนี้นายเลี้ยงนะโดม” ปองคุณโยนให้เพื่อนเลี้ยงทันทีเพราะมันเงินเดือนเยอะกว่าเขา
“ตามสบาย” หนุ่มหล่อพูดคำเดิมกวาดสายตามองสาวสวยทุกคนที่เขาคิดว่าผ่านมีดหมอมากันทุกคนแต่จะมากจะน้อยมันต้องพิสูจน์แล้วคืนนี้เซ็งๆอยู่ด้วยเขาจะพิสูจน์คนไหนดีนะ
จากนั้นเสียงคุยกันฟังไม่ได้ศัพท์วิกกี้ก็ขยับไปเบียดหนุ่มหล่อแล้วชวนเขาคุยจนวโรโดมผ่อนคลายขึ้นมือของวิกกี้ป้วนเปี้ยนอยู่หน้าขาของเขาโดยไม่มีใครเห็นเพราะโต้ะกลางสูงจึงบังไว้
“คุณโดมจะไปไหนต่อคะ” นางแบบสาวเอียงหน้าไปกระซิบข้างหูของชายหนุ่มเพราะเธออยากให้เขาชวนหากเขาไม่ชวนเธอก็จะเสนอตัวเอง
“คงกลับคอนโดถามทำไมหรืออยากไปต่อกับผม” ชายหนุ่มถามตรงๆไม่อ้อมค้อมเพราะเขาแค่อยากสนุกไม่ผูกมัดหากเธอพอใจแค่นั้นเขาก็ไม่มีปัญหา
“ไปได้มั้ยละคะ”
“ได้แต่เราต้องตกลงกันก่อน”
“ไม่มีปัญหาค่ะ งั้นดื่มเพื่อคืนนี้ของเราสองคนค่ะ” วิกกี้ดีใจที่คืนนี้วโรโดมยอมให้เธอขึ้นเตียงด้วยตามที่เธอต้องการเพราะเคยได้ยินเพื่อนนางแบบคุยให้ฟังถึงความแซ่บถึงใจของชายหนุ่มจนเธออยากลิ้มลองของหนุ่มไทยไซส์ฝรั่งอย่างวโรโดมสักครั้ง
“แกจะกลับหรือยังต้น” หนุ่มหล่อถามเพื่อนที่นั่งหัวเราะร่วนอยู่ท่ามกลางสาวๆล้อมหน้าล้อมหลัง
“ยังนายจะกลับแล้วเหรอวะ อ้อ กลับก่อนเลยเพื่อนขอให้สนุกนะคืนนี้” ปองคุณพูดแล้วขยิบตาให้วโรโดมที่ลุกขึ้นควงนางแบบสาวเดินออกไปจากคลับหรู
“ไปคอนโดส่วนตัวครับพี่เมธ” ชายหนุ่มบอกคนสนิทที่รู้ความหมายของเจ้านายว่าไปคอนโดส่วนตัวเพราะวโรโดมจะมีห้องส่วนตัวที่ไม่ต้องกลัวมีใครแอบถ่ายคลิปแต่ก็มีบ้างที่ไปตามโรงแรมหากอยู่ไกลหรือไม่ได้อยู่ในพื้นที่กรุงเทพจากนั้นเมธาก็พาเจ้านายไปส่งที่คอนโดส่วนตัวเมื่อถึงลานจอดรถชั้นใต้ดินวโรโดมก็ลงจากรถเดินไปที่ลิฟต์พร้อมกับวิกกี้ที่คิดว่าชายหนุ่มพามาคอนโดส่วนตัวของเขา
“คอนโดนี้น่าอยู่นะคะคงจะแพงน่าดู” แค่เข้าลิฟต์ส่วนตัวเธอก็รู้ว่าราคาคงจะแพงมากขนาดคอนโดของเธอราคาก็เกือบห้าล้านยังใช้ลิฟต์รวมเลยแล้วที่นี่ต้องไม่ต่ำกว่าสิบล้าน
“เชิญครับ” ชายหนุ่มเปิดประตูห้องให้นางแบบสาวเดินเข้าไปก่อนแล้วเธอก็นั่งลงโซฟาหรูกลางห้องมองไปรอบห้องกว้างที่จัดแบ่งห้องพักถึงสามห้องห้องรับแขกห้องครัวเล็กและระเบียง
“ดื่มอะไรดีครับ” ชายหนุ่มถามแล้วเดินไปที่บาร์มุมห้องเพื่อเลือกหาเครื่องดื่มให้ตัวเองและนางแบบสาว
"ดื่มคุณโดมได้มั้ยคะ"
"ได้ครับ ตอนนี้ต้องการเครื่องดื่มมั้ยครับ" ชายหนุ่มเข้าใจความหมายที่นางแบบสาวบอก
“ต้องการสิคะ ขอวิสกี้ค่ะ”
วโรโดมเดินกลับมาพร้อมวิสกี้สองแก้วก่อนจะวางลงตรงหน้านางแบบสาวแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้ามเธอ
“เชียส / เชียส”
ทั้งสองยกแก้วขึ้นชนกันดังกริ๊กแล้วเธอก็ยกขึ้นจิบช้อนตามองเขาให้รู้ว่าคืนนี้เธอพร้อมที่จะพลีกายให้เขาข่มเหงย่ำยีได้ตามใจชอบ
“ไม่ผูกมัด ไม่ติดต่อ ครั้งเดียวจบ ถ้ารับไม่ได้ก็เชิญกลับได้เลย” เสียงห้าวดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ
“วิกกี้มาถึงที่นี่แล้วจะกลับรีบกลับทำไมละคะ วิกกี้รับได้อยู่แล้วค่” วิกกี้ไม่พูดเปล่าเธอลุกขึ้นยืนถอดชุดเดรสรัดรูปสั้นแค่หน้าขาปิดแค่แก้มก้นรูดลงไปกองกับพื้นพรมนุ่มเหลือแต่ชุดชั้นในสีแดงซีทรูปิดเนินสามเหลี่ยมใหญ่และอกภูเขาไฟของเธอไว้ก่อนจะถอดเสื้อชั้นในหลุดออกไปตามด้วยกางเกงในตัวเล็กที่ปิดเนินสามเหลี่ยมของเธอไม่มิดจนเปลือยเปล่าเธอก็นั่งลงบนตักของหนุ่มหล่อขั้นเทพที่พกข้าวหลามลำใหญ่มาเต็มเป้า
- ผู้เขียน
