ตอนที่ 6

3435 คำ

“ไม่ได้” เสียหวานแหวเสียงดังตอบเขาเช่นกัน “ทำไมไม่ได้ พี่มาดูแลคู่หมั้นไงล่ะ ติชาก็รู้ว่าแม่ๆของเราอยากให้เราสนิทสนมกันไม่ใช่เหรอ” วโรโดมลุกขึ้นเดินไปหายัยเด็กแสบขณะที่พูดจนถึงตัวของกันติชาที่ถอยหลังไปเมื่อเขาเดินชิดมาเรื่อยๆ “หยะ หยุดนะ ติชาไม่อยากเถียงกับพี่โดมเรื่องนี้อีก ในเมื่อเราไม่ดีรักกันก็ไม่ต้องฝืนใจกันติชาจะบอกแม่เองค่ะ” กันติชาเสียงสั่นเมื่อพี่โดมเดินเข้ามายืนใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมเย็นๆของเขาโชยมาจึงหันหน้าหนี “แน่ใจเหรอว่าพวกท่านจะฟังน่ะ” วโรโดมชักจะสนุกมากขึ้นเมื่อเห็นท่าทางตื่นๆของยัยเด็กแสบ “ค่ะ ติชายังเด็กยังอยากเรียนต่อหาความรู้ประสบการณ์ทำงานมากกว่าจะแต่งงานอย่างน้อยก็อีกหลายปีพี่โดมก็จะได้แต่งงานกับคนที่รักหากติชาไปเรียนต่อแล้วไม่กลับเมืองไทยนานๆคุณป้าก็ยอมเองค่ะ” กันติชาวางแผนอย่างเด็กๆทั้งๆที่เพื่อนรักทั้งสองสอนวิธีอ่อยหนุ่มมาเป็นอย่างดีแต่เธอก็ไม่กล้าเพราะแค่นี้เขาก็เกลียดเธอมากอยู่แล้ว “คิดอะไรเป็นเด็กๆ ช่างเหมาะกับเธอจริงๆกันติชา เฮ้อ” วโรโดมถอนหายใจอย่างแรงเขาอยากจะเอาหัวโหม่งกำแพงห้องจริงๆยัยเด็กแสบคิดได้แค่นี้เองเหรอวิธีนี้เขาใช้มาก่อนยังไม่ได้ผลเลย “ใช่ ติชายังเด็ก พอใจหรือยัง” กันติชาพูดจบก็ผลักอกแกร่งออกไปอย่างแรงจนวโรโดมเซแล้วเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว “เฮ้อ คบเด็กสร้างบ้านจริงๆ” หนุ่มหล่อส่ายหน้าก่อนจะเดินตามยัยเด็กแสบไปอย่างไม่รีบเร่งเพราะลงไป แค่ชั้นเดียวก็ถึงห้องทำงานแล้ว ฝ่ายกันติชาเดินหน้างอเป็นหมากรุกไปนั่งที่โต้ะทำงานใกล้กับหวานใจที่มองสาวน้อยแล้วยิ้ม “วันนี้ใครทำให้น้องติชาของพี่หวานหงุดหงิดคะ” หวานใจเดาถูกตั้งแต่แรกแล้วคนที่จะทำให้กันติชาไม่พอใจก็มีแต่คุณโดมคนเดียวเท่านั้น “อย่าให้พูดถึงเลยค่ะพี่หวาน มีงานอะไรให้ติชาทำบ้างคะ” กันติชาไม่ยอมพูดถึงวโรโดมกลับถามหางานของเธอ ตั้งแต่วโรโดมเข้ามาช่วยงานเขาก็ดูแลในส่วนบริหารงานทั้งหมดแต่ป้าตีและแม่ของเขาก็ยังทำตามปกติหากทั้งสองท่านจะวางมือเขาก็รับไหวเพราะได้เซ็ทระบบงานใหม่ทั้งหมดแบ่งแต่ละแผนกชัดเจนมีผู้จัดการหัวหน้าดูแลและบริษัทในเครือก็แต่ตั้งผู้บริหารดูแลจนทำงานง่ายขึ้น “นี่ค่ะ” หวานใจชี้ไปที่แฟ้มงานกองเป็นตั้งตรงหน้าเมื่อเห็นกันติชาตาโตเธอก็ยิ้มขำ “ทำไมเยอะจังเลยล่ะคะพี่หวาน” “นี่เป็นงานด่วนค่ะที่เราจะต้องอ่านแล้วส่งไปให้คุณโดมนำเข้าที่ประชุมค่ะค่ะ” หวานใจบอกสาวน้อยหน้ายุ่งตั้งแต่เจ้านายหยุดพักร้อนหนึ่งเดือนงานทุกอย่างก็ให้วโรโดมดูแลแทนสรุปแล้วตอนนี้วโณโดมเป็นผู้ดูแลบริหารคนเดียว “ค่ะ” กันติชาพยักหน้ารับรู้และหยิบแฟ้มงานมาอ่านรายละเอียดที่แต่ละแผนกเสนอมาทั้งเรื่องละครใหม่รายการใหม่หนังเรื่องใหม่และอีกนับไม่ถ้วนที่เธอจะต้องตรวจดูก่อนจะส่งไปให้วโรโดมดูอีกครั้งเพื่อก่อนจะนำเข้าห้องประชุมกันอีกครั้งถึงจะได้บทสรุปว่าเรื่องไหนควรทำเรื่องไหนยังต้องรอหรือไม่ผ่านในที่ประชุมก็ให้เอากลับไปแก้ไขแล้วมายื่นเสนออีกครั้งแล้วสองสาวก็ก้มหน้าทำงานกันอย่างเพลินๆ “จ้ะเอ๋” “อุ้ย / อุ้ย นมหก” สองสาวต่างวัยอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะปกติชั้นนี้ไม่มีใครขึ้นมานอกจากมีธุระด่วนแต่ต้องแจ้งเลขาไม่งั้นจะขึ้นลิฟต์มาไม่ได้เพราะจะล๊อคไว้สำหรับท่านประธานบริษัทกับท่านรองประทานเท่านั้นยกเว้นตอนประชุมผู้บริหาร “อันหลังนี้ผมต้องเก็บ โอ้ว” ปองคุณก้มลงใช้สองมือช้อนอากาศขึ้นมาแล้วอมยิ้มเมื่อเห็นหน้าเลขาของน้าตีแดงเรื่อ “บ้า” หวานใจส่งค้อนให้ช่างภาพสุดหล่อที่ขยิบตาให้เธอ “คิก คิกๆ พี่ต้นคิดได้ยังไงคะ คิกๆ” กันติชาหัวเราะขำท่าทางของปองคุณ “ไม่เห็นต้องคิดเลยครับน้องติชา คุณเลขาทำนมหกพี่ไม่เก็บก็เสียดายแย่สิจริงมั้ยครับคุณเลขา” ปองคุณพูดแล้วหยักคิ้วหลิ่วตาใส่หวานใจ “ฉันแค่อุทานนะคุณต้น ไม่ได้คิดลามกเหมือนคุณนะ” หวานใจว่าให้ปองคุณที่ทำท่าน่าเกลียดส่อไปในทางลามก “อ้าว ลามกอะไรกันคู้น “ “พอๆค่ะ พี่ต้นมาถึงนี่มีอะไรหรือเปล่าคะ” กันติชาตัดบทพูดก่อนที่ทั้งสองจะปะทะคารมกัน “มีสิ เมื่อคืนทำไมไม่โทรหาพี่ล่ะครับ พี่บอกแล้วหากนายโมมันลืมหรือไม่ว่างให้โทรหาพี่จะมารับน้องติชาเองได้นี่ครับ” ปองคุณต่อว่าสาวน้อยที่ทำให้เป็นห่วงหากเกิดอะไรขึ้นกับเธอพวกเขาจะว่ายังไงเพราะพ่อแม่ของกันติชาไว้ใจให้ครอบครัวของเขาดูแลแก้วตาดวงใจของพวกท่านเขารับไม่ไหวแน่ๆ “เดี๋ยวนะคะ คุณต้นว่าอะไรนะคะ” หวานใจถามปองคุณเมื่อคำพูดของเขาเปลี่ยนไปไม่ขี้เล่นเหมือนเมื่อกี้ “ก็เมื่อคืนน้องติชาไม่ได้กลับบ้านน่ะสิแล้วคุณไปอยู่ไหนมาถึงไม่รอน้องติชาน่ะ” ปองคุณก็หันมาถามหวานใจที่ทำหน้าเหรอหราเธอไม่รู้จริงๆกันติชาบอกว่าวโดมจะไปส่งนี่นา “จริงเหรอคะน้องติชา” “ค่ะ ติชาไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยนะคะพี่ต้น แล้วที่นี่ก็ปลอดภัยด้วยต่อไปติชาจะพักที่นี่จนกว่าแม่จะกลับมาค่ะ ขอบคุณพี่ต้นกับพี่หวานมากนะคะ” สาวน้อยบอกทั้งสองที่เป็นห่วงเธอเพราะเธอจะต้องดูแลตัวเองและช่วยเหลือตัวเองจะได้ไม่เป็นภาระของใคร “งั้นให้ยัยแหม่มมาอยู่เป็นเพื่อนพี่จะได้สบายใจ” ปองคุณยังไม่ปล่อยสาวน้อยให้อยู่คนเดียวจึงจะให้ยัยแหม่มเด็กในบ้านที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเขามาอยู่เป็นเพื่อนกันติชา “ไม่ค่ะพี่ต้น ติชาโตแล้วนะคะขอให้ติชาได้ลองทำอะไรด้วยตัวเองบ้างได้มั้ยคะ” กันติชาบอกพี่ชายคนสนิทหากทุกคนยังรุมล้อมเธออยู่อย่างนี้แล้วเธอจะโตได้ยังไง “แต่ว่า” “นะคะพี่ต้น ติชาอยากทำอะไรด้วยตัวเองบ้างไม่ใช่ต้องพึ่งพาคนอื่นตลอดพี่ต้นก็มีงานพี่หวานก็มีงานพี่โดมก็มีงานติชาไม่อยากรบกวนไปมากกว่านนี้ค่ะ” กันติชาขอร้องปองคุณสาวน้อยคิดไว้แล้วว่าเธอจะแอบไปเรียนขับรถพอเป็นแล้วค่อยบอกพ่อกับแม่ “ก็ได้ แต่มีอะไรก็โทรหาพี่เข้าใจมั้ย เฮ้อ น้าตีกลับน้าธิศกลับมาพี่จะโดนเล่นงานมั้ยเนี่ย” ปองคุณบ่นเป็นหมีกินผึ้งแต่เขาก็จะคอยดูแลห่างๆละกัน “ติชารับผิดชอบเองค่ะ” “งั้นเที่ยงนี้ไปกินข้าวกันนะ พี่ไปหานายโดมก่อนเดี๋ยวเจอกัน” ช่างภาพหนุ่มเดินออกไปก่อนจะหันกลับมาขยิบตาให้หวานใจแล้วผิวปากเดินไปห้องของวโรโดมที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของชั้น “เอ้ะ สองคนนี้ชักยังไงแล้วนะคะ” กันติชามองหวานใจอย่างล้อเลียนเมื่อเห็นพี่ต้นของเธอหยอกล้อ “ไม่มีอะไรค่ะน้องติชา คนเจ้าชู้อย่างคุณต้นก็หว่านเสน่ห์ไปทั่วแหละค่ะ” หวานใจก็ไม่คิดว่าปองคุณจะจีบเธอเพราะกิติศัพท์ของปองคุณและเพื่อนรักอย่างวโรโดมกับภูวิศ นั้นไม่ธรรมดาเลยโดยเฉพาะเรื่องสาว “ใช่ค่ะ เหมือนกันหมด” กันติชาพูดโดยรวมถึงวโรดมอีกคนเพราะนั่นก็อันดับหนึ่งเรื่องผู้หญิงถึงแม้จะแอบซุ่มกินเงียบๆก็ยังมีข่าวเล็ดลอดออกมาอยู่เสมอ จากนั้นสองสาวก็ทำงานกันต่อแล้วเสียงโทรศัพท์ของกันติชาก็ดังขึ้น “กว่าจะโทรมาได้นะยัยมิ่ง” “ก็งานยุ่งไงยะ มิ่งไม่น่ามาฝึกงานที่รีสอร์ทเลยอ่ะติชาเหนื่อยเป็นบ้าเลย” มิ่งกมล สกุลชัย หรือยัยมิ่งสาวเหนือตัวเล็กหุ่นฉบับกระเป๋าโอดครวญกับเพื่อนรักเพราะทั้งสามถูกบังคับให้ฝึกงานในรีสอร์ทชื่อดังของครอบครัวที่อำเภอแม่จันจังหวัดเชียงราย “ทนเอาน่ายัยมิ่ง อีกเดือนเดียวเองนะแก” กันติชาเอาคำพูดของเกวลีมาปลอบเพื่อนรัก “ก็ใช่ไงต้องทน แต่วันนี้ไปรีแล็กซ์กันหน่อยมั้ยติชาที่รัก ฮิ ฮิๆ” มิ่งกมลพูดแล้วหัวราะเพราะเธอแอบหนีงานเข้ากรุงเทพเพื่อผ่อนคลายสักหน่อยตั้งแต่กลับไปเชียงรายเกือบสองเดือนแล้วที่เธอไม่ได้เข้ากรุงเทพจึงหาข้ออ้างกับพี่ชายเพื่อมาหาเพื่อนรักทั้งสอง “ติชาไม่ว่างไปหาแกถึงเชียงรายหรอกนะยัยมิ่งแม่ไม่อยู่ด้วยสิรอฝึกงานเสร็จก่อนแล้วติชาจะชวนวลีไปเที่ยวนะจ้ะ” “ได้จ้า แต่วันนี้เราไปแดนซ์กันดีมั้ยจ้ะเพื่อนรัก” “เอ้ย ยัยกิ่งมาได้ยังไง คิดถึงๆ” กันติชาได้ยินเสียงดังขึ้นตรงหน้าเธอก็ลุกขึ้นกระโดดกอดเพื่อนรักที่ยืนยิ้มอยู่หน้าโต้ะทำงาน “คิดถึงแกกับวลีมากๆเลยอ่ะ” สองสาวกอดกันแล้วหัวเราะเพราะไม่ได้เจอกันตั้งแต่ฝึกงานแต่เธอกับเกวลียังเจอกันบ่อยๆเพราะอยู่กรุงเทพเหมือนกัน “ขอพี่พลมาน่ะสิจ้ะ” มิ่งกมลบอกเพื่อนรักเพราะลงเครื่องมาเธอก็แวะมาหากันติชาแล้วค่อยไปหาเกวลีก่อนกลับคอนโดและเย็นนี้ค่อยไปเที่ยวกัน “อยู่กี่วันเดี๋ยวติชาจะขอลาหยุดแล้วเราไปลั่นล้าที่หัวหินกันดีมั้ยแก” สาวน้อยก็อยากไปสูดอากาศบริสุทธิ์เหมือนกัน “ดีสิงั้นมิ่งไปหายัยวลีก่อนนะเดี๋ยวจะโทรมาบอก" “ไม่กินกลางวันด้วยกันก่อนเหรอมิ่ง” “ไม่ๆ เรื่องเที่ยวต้องมาก่อน ไปนะเพื่อนรักเดี๋ยวจะโทรมารายงานจ้ะ บ้าย มิ่งไปก่อนนะคะพี่หวานใจสวัสดีค่ะ” มิ่งกมลมาเร็วไปเร็วอย่างว่องไวสมตัว “น้องมิ่งนี่มาเร็วไปเร็วเสมอต้นเสมอปลายจริงๆนะคะน้องติชา” หวานใจพูดถึงเพื่อนรักของกันติชาที่ทำอะไรรวดเร็วมาถึงไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ไปแล้ว “นี่แหละค่ะยัยมิ่งเขาล่ะค่ะ ว่าแต่พี่หวานไปเที่ยวกับติชามั้ยคะ” “ถ้าเป็นวันหยุดพี่ไปได้ค่ะ” หวานใจก็อยากไปเที่ยวกับสามสาวเหมือนกันแต่ติดที่งานของเธอต้องรับผิดชอบถึงแม้เจ้านายไม่อยู่เธอก็ต้องจัดการให้เรียบร้อยเพราะยังมีวโรโดมคอยดูงานให้ต่อ “งั้นเราไปเสาร์อาทิตย์ดีมั้ยคะ ไปกันหลายคนสนุกดีค่ะ” “ได้เลยค่ะ พี่ไม่ได้ไปเที่ยวทะเลนานแล้วเหมือนกันค่ะ” หวานใจตกลงไปกับสามสาวที่ตอนนี้ยังรอเกวลีตัดสินใจเพราะมิ่งกมลไม่มีปัญหา เมื่อเลิกงานกันติชาก็ลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ที่ป้าจิตรจัดให้ลุงชัยเอามาส่งคุณหนูของเธอที่บริษัทขึ้นไป บนห้องเพนท์เฮ้าส์เพื่อเตรียมตัวไปลั่นล้ากับเพื่อนๆในคืนนี้ กันติชาอาบน้ำแต่งตัวสวยน่ารักออกมาจากห้องก็เจอกับคนที่เธอไม่อยากเจอนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกมองเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า “จะไปไหนติชา” วโรโดมพูดเสียงห้วนเมื่อเห็นร่างบอบางอวบอิ่มเดินออกมาในชุดเสื้อเชิ้ตแขนกุดสีน้ำเงินเข้มขับผิวขาวนวลผุดผาดกระโปรงยีนส์สีซีดยาวเหนือเข่าประมาณหนี่งคืบอวดขาเรียวขาวเนียนรองเท้าผ้าใบแบรนด์ดังสีน้ำเงินเข้มดูเหมือนเด็กมัธยมทั้งที่เธอเรียนจบปริญญาตรีแล้ว “ติชาจะไปกินข้าวกับเพื่อนค่ะ” สาวน้อยตอบเขาเสียงขุ่นพอกัน “ที่ไหนแล้วมีใครไปบ้าง” หนุ่มหล่อยังซักถามต่อเพราะเขาอุตส่าห์มาอยู่เป็นเพื่อนแต่กันติชากลับจะออกไปกินข้าวกับเพื่อนหรือว่าที่มาอยู่เพนท์เฮ้าส์แค่ข้ออ้างเพื่อจะได้ไปเที่ยวได้สะดวกมากกว่า “พี่โดมจะถามทำไมคะ ติชาแค่ไปกินข้าวกับยัยมิ่งและวลีค่ะ ขอตัวนะคะ” กันติชาพูดจบก็เดินไปที่ประตูเพื่อจะลงลิฟต์ไปชั้นล่าง “เดี๋ยว ให้พี่เมธไปส่งจะไปกินข้าวที่ไหนก็บอก” เสียงห้าวพูดตามหลัง “ไม่เป็นไรค่ะ ติชาไม่อยากรบกวนเดี๋ยววลีมารับค่ะ” เธอนัดกับเพื่อนรักไว้แล้เกวลีจะมารับมาส่งเธอถึงที่นี่เลยเพราะตึกนี้ไม่เคยหลับพนักงานเปลี่ยนกะทำงานกันตลอดทั้งวันทั้งคืนเพราะมีข่าวเช้าข่าวกลางวันข่าวดึกและงานจิปาถะของสถานีที่ทุกแผนกต้องมีคนคอยทำงานสแตนบายรอตลอดเวลาหากมีเรื่องด่วนก็พร้อมทำงานกันทันที “งั้นไม่ต้องไป” “เอ้ะ จะมากไปแล้วนะคะ พี่โดมมีสิทธ์อะไรมาห้ามติชา” “มีสิ ก็สิทธ์ของคู่หมั้นไงล่ะหรือติชาจะเถียง อ้ะ ไม่งั้นพี่คงต้องบอกป้าตีแล้วล่ะ” วโรโดมเอาแม่ของเธอมาอ้าง “ตามใจพี่สิ ติชาไม่ได้ทำอะไรผิดแค่จะไปกินข้าวกับเพื่อนแม่ไม่ว่าหรอกค่ะเพราะติชาไปกันบ่อยๆอยู่แล้วค่ะ” กันติชาพูดอย่างไม่สนใจทำให้วโรโดมหงุดหงิดที่ยัยเด็กแสบไม่เชื่อฟังเขาจึงลุกขึ้นเดินไปขวางประตูอย่างรวดเร็ว “เอ้ะ” กันติชาร้องออกมาอย่างขัดใจเมื่อถูกขัดขวาง “ถ้าไม่ให้พี่เมธไปส่งพี่จะไปด้วยเลือกเอา” “ก็ได้ คนเผด็จการ ให้พี่เมธไปส่งก็ได้” สาวน้อยพูดสะบัดเสียงใส่อย่างหงุดหงิดที่ถูกห้ามทั้งที่เขาไม่เคยสนใจเธอแล้วตอนนี้จะมายุ่งวุ่นวายกับเธอทำไมล่ะ “เชิญ อ้อ อย่ากลับดึกล่ะ” เสียงทุ้มพูดห้วนๆดังตามหลังมาแต่สาวน้อยไม่สนใจเดินลิ่วไปที่ลิฟต์โดยมีเมธาเดินตามหลังไปติดๆตามคำสั่งเจ้านายที่ยืนมองจนทั้งสองเข้าลิฟต์เขาก็กลับเข้าไปในห้องเปิดทีวีดูรายการช่องสิบเพื่อดูข้อบกพร่องก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบวิสกี้เทใส่แก้วแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิมแต่ใจคิดไปถึงยัยเด็กแสบที่ออกไปกินข้าวกับเพื่อนก่อนจะถือแก้ววิสกี้เข้าไปในห้องน้ำแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่าลงไปแช่ในอ่างจากุชชี่กลมกลางห้องเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ความตึงเครียดเมื่อยล้าของร่างกาย กันติชาเดินเข้าลิฟต์ไปก็โทรบอกเพื่อนรักทั้งสองให้ไปเจอกันที่คลับเพราะเธอมีคนไปส่งเมื่อตกลงกันแล้วกันติชาก็เดินตามเมธาไปที่รถ “รบกวนพี่เมธด้วยนะคะ” “ครับ น้องติชา” เมธาเปิดประตูรถให้คู่หมั้นของเจ้านายก่อนจะเดินไปฝั่งคนขับถึงแม้เขาจะไม่อยู่แต่ก็มีมือรองอีกสองคนที่คอยดูแลวโรโดม “ไปที่ ดีรอสคลับ ทองหล่อค่ะพี่เมธ” กันติชาบอกเมธาเมื่อเขากำลังขับรถออกไปจากที่จอด “ไหนว่าไปกินข้าวครับ” เมธาถามสาวน้อยที่นั่งเบาะหลังแล้วยิ้มขำที่เจ้านายถูกกันติชาหลอกว่าไปกินข้าวแต่เธอกลับไปเที่ยวคลับหรูซะงั้น หากวโรโดมรู้จะว่ายังไงเดี๋ยวไปถึงแล้วค่อยโทรบอกละกัน “ก็กินข้าวด้วยค่ะ” ก็ในคลับมีอาหารทุกอย่างนี่นาเธอก็กินข้าวแล้วดื่มนิดหน่อยแดนซ์อีกสักสองสามสเต็ปค่อยกับบ้าน ใช่คืนนี้เธอจะกลับไปนอนที่บ้านในเมื่อเขาอยากยุ่งวุ่นวายดีนักเธอก็จะปั่นให้หัวหมุนเลยทีเดียว คิดแล้วก็ยิ้มกริ่ม เมธามองกระจกหลังเห็นแววตาวาววับและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของสาวน้อยของเจ้านายแล้วตะหงิดใจว่าเธอจะก่อเรื่องอะไรอีก “ครับผม” จากนั้นเมธาก็ตั้งใจขับรถพากันติชาไปคลับหรูย่านทองหล่อที่นัดกับเพื่อนๆไว้ เมื่อถึงสองสาวเพื่อนรักก็ยืนรออยู่หน้าคลับแล้ว “สวัสดีค่ะ / สวัสดีค่ะ” สองสาวยกมือไหว้เมธาที่เดินมาส่งกันติชา “สวัสดีครับ” เมธามองสองสาวที่จัดเต็มเสื้อผ้าหน้าผมทำเอากันติชาอนุบาลไปทันที “ไปเถอะติชา มิ่งโทรมาจองโต้ะไว้แล้ว” มิ่งกมลบอกเพื่อนแล้วคล้องขนเดินเข้าไปในคลับอย่างรู้ดีเหมือนมากันประจำการ์ดหน้าประตูยังก้มคำนับแล้วยังเดินนำไปที่โต้ะจองไว้ที่ชั้นลอยที่มองลงมาชั้นล่างได้อย่างทั่วถึงเพราะมีแค่สิบโต้ะจะไม่ใหรู้ได้ยังไงเพราะคลับนี้พวกเธอมากันเป็นประจำเพราะเป็นคลับของเพื่อนพี่ชายมิ่งกมลนั่นเอง เมธาเดินตามไปส่งสาวๆที่โต้ะแล้วเขาก็ให้พนักงานของคลับหาโต้ะให้ใกล้กับสามสาวเพื่อจะดูแลได้สะดวกก่อนจะโทรหาเจ้านาย “ว่าไงครับพี่เมธ” วโรโดมเห็นเบอร์โทรของคนสนิทโชว์หน้าจอเขากดรับสายแล้วถามทันที “คือว่าน้องติชามากินข้าวที่ ดีรอสคลับครับ” “อะไรนะ ไปกินข้าวที่คลับนี่นะ ยัยเด็กแสบ เอ้ย พี่เมธเฝ้าดูไว้นะครับเดี๋ยวผมจะตามไป” “ครับคุณโดม” เมธารับคำสั่งเจ้านายแล้วสั่งโค้กมาดื่มรอเจ้านายและคอยดูสามสาวเป็นระยะ “นี่ติชาเดี๋ยวนี้แกมีบอดี้การ์ดด้วยเหรอยะ” เกวลีถามเพื่อนเธอรู้เรื่องของกันติชากับวโรโดมเป็นอย่างดีพอๆกับมิ่งกมลเพราะทั้งสามเรียนโรงเรียนหญิงชื่อดังที่ลูกหลานเศรษฐีเรียนกันเยอะทั้งเด็กกรุงเทพและเด็กต่างจังหวัดอยากให้ลูกหลานได้เข้าโรงเรียนดีสังคมดี “จะบ้าเหรอวลี พี่เมธมาส่งตามเพราะพี่โดมน่ะสิ” กันติชาหน้างอเมื่อพูดถึงวโรโดม "หรือว่าพี่โดมเขาชอบแกแล้วล่ะติชา” วลีถามขึ้นอย่างตื่นเต้นคิดว่าหนุ่มหล่อแห่งซิงเกิ้ลเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ชอบเพื่อนรักของเธอเข้าแล้ว “นั่นสิติชาไม่งั้นจะให้คนสนิทมาเฝ้าทำไมล่ะ” มิ่งกมลก็คิดเหมือนเกวลีเพราะสองสาวรู้ว่าเพื่อนหลงรักคู่หมั้นสุดฮอตในหมู่สาวๆ “เฮ้อะ อย่างพี่โดมน่ะเหรอจะชอบติชา ที่ให้พี่เมธมาส่งก็คงจะกลัวป้าณาว่าน่ะสิไม่มีทางเขาจะสนใจติชาหรอก เอ้า ดื่มดีกว่าเดี๋ยวจะแดนซ์ให้กระจายเลยอัดอั้นมานานแล้วชน” สามสาวยกแก้วค็อกเทลสีสวยขึ้นชนกันแล้วดื่มหลายครั้ง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more