ตอนที่ 6
3335 คำ
“นิสัยไม่เปลี่ยนเลยนะ ผ่านมาตั้งหลายปียัยแนนก็ยังนิสัยเหมือนเดิม” พรพรรณพูดแล้วส่ายหน้าอย่างระอากับนิสัยของตรีเนตรที่แทบจะไม่มีใครเชิญออกงานเพราะแรงวีนเหวี่ยงของเธอทั้งที่ตอนเรียนจบใหม่ๆตรีเนตรเป็นไฮโซสาวของสังคมเลยก็ว่าได้
“ช่างเถอะน่าพรรณอย่าไปสนใจเลยเตรียมตัวกันดีกว่า แล้วแกต้องระวังตัวด้วยละ” จัสมินบอกเพื่อนรักที่กำลังท้องอย่างเป็นห่วง
“จ้า แม่มะลิน้อย” จากนั้นช่างแต่งหน้าทำผมก็มาดูความเรียบร้อยของนางแบบทุกคนอีกครั้ง
เวทียกสูงประมาณแปดสิบเซ็นรูปตัวทีกว้างสองเมตรทอดยาวกว่ายี่สิบเมตรมีแสงไฟสว่างขึ้นมาจากพื้นรอบๆก็มีเก้าอี้สำหรับแขกทุกคนที่มาชมงานและร่วมบริจาคเงินสมทบทุนช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสที่ต้องการความช่วยเหลือ โดยมีครอบครัวของจัสมินทุกคนนั่งเรียงเป็นแถวยาวสองแถวผู้ใหญนั่งด้านหน้าหนุ่มๆสาวๆนั่งด้านหลังเพื่อมาเซอร์ไพรส์เจ้าของวันเกิดของหลานสาวคนโต และตอนนี้ก็ใกล้เวลาเริ่มงานแล้วตัวเลขบนเวทีกำลังนับเวลาถอยหลังเพื่อเปิดงานในอีกสิบนาทีที่จะถึงมีเสียงเพลงดังคลอเบาๆแขกทุกท่านในงานต่างก็ไปนั่งที่ตามชื่อของตัวเองที่ติดไว้ไล่ตามจำนวนเงินที่บริจาคจนเหลือห้านาทีสุดท้ายไฟในห้องแกรนด์บอลรูมใหญ่ก็หรี่ลงและเสียงเพลงก็ดังขึ้นเรื่อยๆแสงไฟบนเวทีระยิบระยับเปลี่ยนสีไปสลับกันแล้วไฟก็ดับไปแต่สว่างตรงหน้าเวทีที่พิธีกรชายชื่อดังยืนอยู่
“สวัสดีครับแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ขอต้อนรับสู่งานแฟชั่นโชว์ ในวินเทอร์ซีซั่นนี้ภายใต้ชื่อ อ้อมกอดแห่งขุนเขา ที่นำผ้าพื้นเมืองของแต่ละภาคมาผสมผสานออกแบบและตัดเย็บอย่างปราณีตให้ทันสมัยทั้งชุดราตรีที่เรียบหรู แฟชั่นวัยทำงาน วัยรุ่นและวัยเด็กที่มีทั้งแบบครอบครัว แบบคู่รัก แบบกลุ่มเพื่อนๆ ที่เก๋ไก๋ทันสมัยของแบรนด์ J.M.มาให้ทุกท่านได้ชื่นชมจับจองเป็นเจ้าของ ขอเชิญชมแฟชั่นโชว์ได้นะบัดนี้ครับ...”
เมื่อพิธีกรพูดจบเสียงเพลงก็ดังขึ้น เหล่านายแบบนางแบบก็ทยอยเดินกันออกมาตามรันเวย์ที่ไฟสว่างขึ้นตามนางแบบเดินทุกย่างก้าวจนสุดเวทีไฟหลากหลายสีก็เปล่งแสงสลับสีจนผ่านไปกว่าสิบนาทีก็ถึงคิวชุดราตรีสั้นที่ออกแบบอย่างทันสมัยสามารถใช้ได้ทั้งออกงานและไปทำงานได้มีทั้งหรูหราและเก๋ไก๋ ทุกคนจ้องมองบนเวทีอย่างไม่คลาดสายตารวมถึงวิศรุตที่ถอดแว่นตาดำออกเพื่อจะได้มองสาวสวยของเขาอย่างชัดเจน
“ออกมาแล้วครับคุณรุต” สมภพบอกเจ้านายที่จ้องตาไม่กระพริบกับสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ที่ทยอยเดินออกมาไล่ๆกันแต่เขาจ้องคนเดียวที่ใส่ชุดราตรีเปิดไหล่สีทองสั้นแค่เข่าจับจีบรอบเอวปล่อยชายเหมือนสุ่มไก่เล็กๆโชว์ไหล่ขาวเนียนขาเรียวสวยบนร้องเท้าส้นสูงที่ก้าวเดินอย่างมืออาชีพควงแขนมาพร้อมกับหนุ่มคู่แฝดสุดหล่อที่ใส่เสื้อเชิ้ตผ้าฝ้ายแขนยาวปลดกระดุมสามเม็ดโชว์กล้ามอกที่สาวๆเห็นแล้วอยากลูบไล้เล่นแล้วมีเสียงปรบมือดังขึ้นเมื่อเธอเดินผ่านกลุ่มญาติๆแต่สาวสวยมองเห็นไม่ชัดเพราะสมาธิจดจ่ออยู่ที่รันเวย์จนหมดรอบของเธอก็มีนางแบบมืออาชีพออกมาเดินกันอีกหลายชุดทั้งหญิงและชายจนเวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงก็ถึงรอบสุดท้ายที่เสียงเพลงจังหวะช้าลงจัสมินก็เดินออกมาด้วยชุดราตรีเกาะอกสีขาวผ้ามันวาวเนื้อนิ่มพริ้วแนบลำตัวเน้นเนินอกขาวเนียนผ่าข้างทุกย่างก้าวโชว์เรียวขายาวสวยของเธอและควงคู่มากับหนุ่มหล่อที่ญาติๆกันเท่านั้นดูออกว่าเป็นเจนิสน้องชายคนรองของเธอที่ดูแลพี่สาวคนสวยตามคำสั่งแด๊ดดี้ที่ไม่ให้นายแบบมาจิ้จ้ะลูกสาว เมื่อสองพี่น้องเดินกลับไปยืนหน้าเวทีแล้วโค้งคำนับแขกทุกท่านในงานก็ได้ยินเสียงปรมมือล้นหลาม
วิศรุตเหมือนตกอยู่ในห้วงภวังค์จนลืมปรมมือสมภพต้องสะกิดเจ้านายที่ปรมมือตามเสียงดังกว่าใครแล้วจู่ๆไฟในงานก็ดับลงมืดไปทั้งห้องเรียกเสียงร้องดังอื้ออึงว่าเกิดอะไรขึ้นไฟถึงดับแล้วเสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดก็ดังขึ้นจากกลุ่มญาติๆและแขกที่พอเข้าใจก็ช่วยร้องตามจะดังไปทั่วห้องแกรนด์บอลรูมโดยมีน้องชายของเธอเป็นผู้ถือเค๊กขึ้นมาให้พี่สาวเป่าบนเวทีและนางแบบนายแบบทุกคนก็เดินตามกันขึ้นมบนเวที
“แฮ้ปปี้เบิดเดย์ทูยู.....”
“ฟู่ ฟู่ ฟู่..”
“เย่ /เย้/ เฮ้ /ฟิ้วว ..”
เมื่อจัสมินเป่าเทียนดับหมดไฟก็สว่างขึ้นทั้งห้องเธอก็เห็นญาติทุกคนยืนอยู่หน้าเวทีจนเธอน้ำตาคลอทั้งนัตตี้และครองขวัญก็เข้ามากอดอวยพรให้หลานสาวและมีพนักงานของโรงแรมถือดอกมะลิช่อใหญ่ส่งกลิ่นหอมไปตามทางเดินเข้ามามอบให้จัสมิน
“ของคุณจัสมินครับ” พนักงานบอกเจ้านายสาวที่ยืนยิ้มก้มรับดอกมะลิช่อใหญ่ที่นักข่าวต่างถ่ายรูปเธอที่ยกดอกมะลิขึ้นจรดจมูกสูดกลิ่นหอมจนเจ้าของช่อดอกไม้เป็นปลื้มแล้วชวนลูกน้องออกไปจากงานก่อนที่จะเจอคุณลุงคุณป้าและพี่ชาย
“ไปดื่มบนห้องกันดีกว่าว่ะภพ” วิศรุตบอกลูกน้องแล้วขึ้นลิฟต์ไปห้องพักสุดหรูของเขาและสั่งไวน์แดงมาดื่มกับลูกน้อง
“คุณจัสมิสสวยมากเลยนะครับ” สมภพชมสาวสวยที่เจ้านายชอบถึงกับตามมาดูเธอเดินแบบถึงกรุงเทพทั้งๆทีงานบนเกาะกำลังยุ่งแต่วิศรุตก็จัดการจนเสร็จได้อย่างรวดเร็ว
“ฮื่อ สวยมากจริงๆ แต่นายเห็นญาติของเธอหรือเปล่าล่ะสงสัยฉันต้องแซะถามคุณลุงสักหน่อยแล้วเพราะเห็นนั่งติดกับตาของเธอ” ชายหนุ่มแน่ใจว่าลุงขอเขาต้องสนิทกับตาของเธออย่างแน่นอนเพราะเห็นคุยกันอยู่ตลอด
“ไม่กลัวคุณดินสงสัยเหรอครับ.”
“ดื่มไปเลยภพอย่าพูดมาก อ้อ พรุ่งนี้กลับบ้านสักสิบเอ็ดโมงนะ” วิศรุตสั่งลูกน้องแล้วนั่งฝันหวานถึงสาวเจ้าที่ยกช่อดอกมะลิของเขาขึ้นดมกลิ่นหอมของมันในตอนนั้นเขาอุ่นวาบในใจอย่างบอกไม่ถูกแล้วจู่ๆเขาก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอนและล้มตัวลงนอนคิดมโนไปไกลเหมือนหนุ่มน้อยกำลังมีความรักเพ้อฝันจนเผลอหลับไป
บนเวทียังสนุกสนานกันเมื่อนางแบบนายแบบยิงปืนโฟมใส่เจ้าของงานและเพื่อนๆที่ยืนอยู่บนเวทีและพิธีกรก็ได้แจ้งรายชื่อผู้ที่บริจาคให้มาส่งมอบเงินหรือเช็คบนเวทีจนครบทุกคนแล้วสรุปยอดงานการกุศลในคืนนี้ได้ยอดบริจาคถึงยี่สิบหกล้านห้าแสนบาท ซึ่งเยอะกว่าทุกปีแล้วแขกทุกท่านก็แยกย้ายกันไปหาเครื่องดื่มและอาหารขนมที่เจ้าของงานจัดเลี้ยงก่อนกลับ
จัสมินยกช่อดอกมะลิขึ้นจรดจมูกสูดกลิ่นหอมของมันเข้าเต็มปอดเธอคิดว่าต้องเป็นญาติหรือพี่น้องคนใดคนหนึ่งมอบให้เพราะไม่มีใครรู้ว่าเธอชื่อมะลิเหมือดอกไม้ที่ถืออยู่
“เอ้ หนุ่มคนไหนที่มอบดอกมะลิให้หลานสาวป้าขวัญกันน้า” ครองขวัญแซวหลานสาวเธอก็คิดว่าคงเป็นหลานคนใดคนหนึ่งที่มอบให้เจเจ้ของพวกเขา
“ไหนผมดูการ์ดสิครับ เอ้ะ มีซองด้วยครับ” จัสตินบอกพี่สาวดึงซองที่พับครึ่งออกมาตอนแรกคิดว่ามีแต่การ์ด
“ไหนแม่นัตตี้ดูสิลูก” นัตตี้รับซองสีขาวมาจากหลานชายเปิดดูเธอก็ตาโตเมื่อเห็นยอดเงินในเช็คที่มีมูลค่าถึงห้าล้านบาท “ฮ๊า ขวัญแกช่วยดูหน่อยสิว่านัตตี้นับเลขผิดหรือเปล่า” นัตตี้ยื่นเช็คให้เพื่อนดู
“ก็ห้าล้านไง เอ้ะ ใครกันน่ะเจเจ้” ครองขวัญถามหลานสาวที่ทำหน้างง
“จัสมินไม่รู้ค่ะป้าขวัญ..” จัสมินส่ายหน้าเธอไม่รู้ว่าเป็นใคร
“เช็คจริงหรือเปล่าครับ” เจนิสมองชื่ออักษรย่อพีทีจุดดับเบิ้ลยูภาษาอังกฤษที่ไม่สามารถเดาได้เลยว่าเป็นเช็คของใคร
“พรุ่งนี้แม่นัตตี้จะเอาไปขึ้นเงินเดี๋ยวก็รู้ว่าเป็นใครลูก..”
จากนั้นจัสมินก็ออกไปพบญาติโดยมีบอดี้การ์ดสุดหล่อทั้งสองคนเดินไปที่กลุ่มญาติกับน้องๆของเธอที่มาทำเซอร์ไพรส์วันเกิดที่เธอคิดว่าปีนี้ไม่จัดงานแค่รับบริจาคอย่างเดียวก็พอ
“สวัสดีค่ะคุณยายคุณปู่คุณย่าคุณลุงคุณป้า ทุกคนนะคะ” จัสมินไหว้ญาติผู้ใหญ่ของเธอทุกคนรมทั้งอดัมก็ไม่พลาดที่จะมางานวันเกิดของลูกสาวเมื่อทุกคนอวยพรวันเกิดของเธอแล้วจัสมินเดินไปกอดแด๊ดดี้กับหม่ามี้
“แด๊ดดี้รักยัยหนูมากที่สุดนะครับลูก” เบนจามินกอดลูกสาวแน่นอวยพรเสียงสั่นเครืออย่างปลื้มใจเมื่อเห็นลูกสาวสุดที่รักมีความสุขกับสิ่งที่เธอชอบ
“จัสมินก็รักแด๊ดดี้มากที่สุดในโลกค่ะ” สองพ่อลูกบอกรักกันจัสมินรู้ดีว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆของเบนจามินแต่เขาก็รักเธอเหมือนลูกในไส้จริงๆและตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมาเขาดูแลประคบประหงมลูกสาวมาเป็นอย่างดีไม่แตกต่างจากลูกชายแฝดที่รักเจเจ้ของเขามาก
“จัสมินรักม่ามี้มากที่สุดในโลกค่ะ”
“ม่ามี้ก็รักยัยหนูมากนะลูก..” มัลลิกากอดลูกสาวคนสวยที่อายุครบยี่สิบเจ็ดปีและเมื่อเช้าได้อวยพรกันก่อนจัสมินไปทำงานแล้ว
จากนั้นทุกคนก็พากันไปที่ห้องบอลรูมเล็กที่จุแขกได้ประมาณร้อยกว่าคนที่นัตตี้ได้สั่งอาหารเตรียมไว้เลี้ยงวันเกิดหลานสาวทั้งญาติๆนายแบบนางแบบและทีมงานทุกคนเมื่อเสร็จงานแล้วทุกคนก็ดื่มกินกันอย่างสนุกสนานจนญาติผู้ใหญ่แด๊ดดี้ม่ามี้กลับบ้านไปแล้วก็เหลือหนุ่มๆสาวที่ยังนั่งดื่มกัน
“พี่ให้ของขวัญช้าหน่อยไม่เป็นไรนะครับน้องจัสมิน” วีระเดชสามีของเพื่อนสาวยื่นเช็คมูลค่าหนึ่งแสนบาทให้เธอ
“ขอบคุณพี่เดชมากนะคะ ขอบใจนะแกมากนะพรรณ” จัสมินรับเช็คจากสามีเพื่อนและยกมือไหว้ขอบคุณวีระเดชและขอบใจเพื่อนรัก
“กระแตขอดื่มแสดงความยินดีกับพี่เดชกับยัยพรรณด้วยนะคะ”
“ยินดีด้วยค่ะพี่เดช” สองสาวแสดงความยินดีกับเพื่อนและสามีอีกครั้ง
“ขอบคุณมากครับน้องกระแตน้องจัสมิน” วีระเดชยิ้มแก้มปริเมื่อพูดเรื่องลูก
จัสมินเห็นเพื่อนมีความสุขเธอก็มีความสุขด้วย แต่ตอนนี้เธอกำลังคิดถึงเจ้าของช่อดอกมะลิว่าเป็นใครแถมยังบริจาคมากถึงห้าล้านเลยทีเดียว จัสมินกับเพื่อนๆนั่งดื่มกันจนเกือบห้าทุ่มวีรเดชกับพรพรรรณก็ขอตัวกลับก่อนเธอกับกฤติกาที่กอดคอกันกลับห้องอย่างมึนๆจนถึงห้องพักจึงแยกกันไปนอนโดยไม่อาบน้ำเมื่อล้มตัวนอนเธอก็ลุกไม่ขึ้นจึงปล่อยเลยตามเลยดีว่าเพราะเช็ดเครื่องสำอางค์ออกไปแล้ว
วิศรุตนอนหลับสบายและฝันดีอีกด้วยจึงทำให้ชายหนุ่มตื่นสายเพราะเขาบอกคนสนิทว่าจะเข้าบ้านสายหน่อยพอออกมาจากห้องก็เห็นลูกน้องเตรียมตัวเสร็จแล้ว
“อ้าวนายเก็บของเสร็จแล้วเหรอภพ”
“เสร็จแล้วครับ ผมสั่งอาหารเช้าบวกเที่ยงมาให้คุณรุตแล้วนะครับ เดี๋ยวผมไปเก็บของให้”
“เฮ้ย ไม่ต้องเดี๋ยวฉันเก็บเอง ว่าแต่วันนี้มีข่าวอะไรหรือเปล่าล่ะ” วิศรุตถามลูกน้องเพราะเขาว่างานเมื่อคืนต้องเป็นข่าวอยู่แล้วเพราะมีแขกมาเยอะ
“มีครับ” สมภพตอบเจ้านายและยื่นโทรศัพท์ของเขาให้ดูข่าวงานแฟชั่นเมื่อคืน
“เปิดตัวทายาทสาวสวย จัสมิน เบอร์นัวต์ วรเกียรติสกุล ที่เก็บตัวมานานออกสื่ออีกครั้งรอบหนึ่งปีในงานแฟชั่นการกุศลของแบรนด์ J.M. ที่ทำประจำทุกปีพร้อมเซอร์ไพรส์วันเกิดของคุณจัสมินอีกด้วย”วิ ศรุตอ่านเสียงดังแล้วเขาก็เลื่อนดูข่าวอื่น “เอ้ะ นี่ ช่อดอกมะลิปริศนาจากหนุ่มคนไหนมารายงานตัวด้วยค่ะ” ชายหนุ่มอ่านแล้วยิ้มจนสมภพชักจะหมั่นใส้เจ้านาย ทั้งที่ตัวเองแอบทำยังยิ้มแก้มแตกขนาดนี้แล้วถ้าได้ให้กับมือจริงๆล่ะจะขนาดไหน
“หุบยิ้มบ้างก็ได้ครับเจ้านาย ไปกินข้าวก่อนครับปลื้มใจมันไม่อิ่มหรอกครับ” สมภพยังไม่วายพูดประชดเจ้านายที่ลุกไปที่โต้ะอาหารแต่โดยดีส่วนเขาก็เข้าไปเก็บของให้เจ้านายถึงจะห้ามแต่ถ้าว่างเขาก็จะช่วยเจ้านายบ่อยๆ
เมื่อรับประทานอาหารเช้าอิ่มแล้ววิศรุตกับสมภพก็ไปเช็คเอ้าท์แล้วพากันกลับบ้านของคุณปู่ที่ใหญ่ราวกับวังแต่คุณปู่ชอบเรียกว่าบ้านเพราะท่านว่ามันดูอบอุ่นมากกว่าเรียกคฤหาสน์เมื่อรถแล่นเข้าไปจอดในบ้านแม่หนูก็เดินออกมารับคุณหนูของเธอ
“สวัสดีครับแม่หนู คิดถึงจังเลยครับ” วิศรุตจะเป็นเหหมือนเด็กทันทีเมื่ออยู่กับแม่หนูของเขา
“สวัสดีค่ะ คิดถึงแม่หนูแต่ไปพักที่โรงแรมนี่นะคะ”
“นี่พี่ต่อบอกแล้วล่ะสิ ผมแค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศเท่านั้นเองครับ” ศรุตยังปากแข็งเขายังไม่อยากพูดเพราะไม่รู้จักจัสมินจริงๆเลย
“เข้าบ้านเถอะค่ะ คุณท่านรออยู่ บ่นตั้งแต่เช้าแล้วค่ะว่าหลานชายคนโปรดติดสาวหรือเปล่าถึงมาช้า”แม่หนูพูดล้อคุณหนูที่ยิ้มขำกับคำพูดของแม่หนูที่พูดถึงคุณปู่ของเขา
วิศรุตเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ราคาสองร้อยกว่าล้านที่ตกแต่งอย่างหรูหราที่สุดจนถึงธรรมดสุดๆที่ท่านเจ้าสัวสร้างไว้เพื่อครบครัวและลูกหลานของท่าน
“สวัสดีครับปู่” หนุ่มลูกครึ่งร่างใหญ่ยกมือไหว้คุณปู่แล้วนั่งลงข้างท่าน
“อื้อ หวัดดีหลานชายยังจำทางกลับบ้านได้อยู่เหรอ” ท่านเจ้าสัวถามหลานชายแล้วยิ้ม
“โธ่ ปู่ครับ ผมจะไปไหนได้ล่ะคิดถึงปู่จะแย่” ศรุตไม่พูดเปล่าชายหนุ่มกอดคุณปู่ของเขาด้วยความรักและเทิดทูนสุดหัวใจเพราะท่านเลี้ยงดูจนเขาเติบใหญ่จนสร้างเนื้อสร้างตัวได้ด้วยตัวเอง
“นี่ขนาดคิดถึงปู่นะ ยังหนีไปนอนโรงแรมอีกน่ะ”
“โห้ นี่แท็กทีมกันพูดหรือเปล่าครับ ทั้งพี่ต่อ แม่หนู แล้วคุณปู่อีกนี่ยังเหลือลุงดินกับป้าจีอีกผมต้องหูชาแน่ๆเลยครับ” ศรุตแกล้งโอดครวญเพราะรู้ว่าทุกคนรักและหวังดีต่อเขา
“ใช่ ลองบอกเหตุผลมาสิว่าทำไมถึงไปพักที่ เจ้าพระยา กรีนปาร์ค แล้วทำไมเมื่อคืนไม่มาทักลุงล่ะ” คุณปฐพีเดินเข้ามาทันได้ยินหลานชายพูดถึงท่านกับภรรยาพอดีเมื่อคืนคนของท่านเห็นหลานชายกับลูกน้องคนสนิททำลับๆล่อๆอยู่ที่ร้านกาแฟจึงแอบดูและรู้ว่าเข้าไปดูแฟชั่นการกุศลด้วยแต่นั่งหลังสุดเหมือนหลบใครและอาจจะเป็นท่านก็ได้
“โอ้ย พูดถึงก็มาเลย ลุงดินครับคนเยอะขนาดนั้นผมเลยไม่เข้าไปทักยังไงวันนี้เราก็เจอกันอยู่แล้วนี่ครับ” ศรุตตอบลุงของเขาและกรอกตาไปมาเมื่อถูกคุณปู่และคุณลุงถามเขา
“แล้วเงินบริจาคห้าล้านนั่นล่ะไหนจะช่อดอกมะลิอีก หมายความว่ายังไงล่ะหลานชาย” สมกับเป็นคุณปู่ของเขาจริงๆรู้ทุกเรื่องของเขามันน่าจะตัดเงินเดือนลูกน้องจริงที่เก็บความลับไม่อยู่เลย แต่ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งประมุขของเผ่าพงษ์ไพศาลได้ถ้าท่านอยากรู้
“ก็ ไม่มีอะไรครับ ผมก็อยากทำบุญแค่นั้นเอง” ชายหนุ่มแก้ตัวไปน้ำขุ่นท่ามกลางสายตาของปู่และลุงที่จ้องเขาเขม็ง
“ปู่ไม่ได้ว่าอะไรนี่นา แต่อยากให้รุตมีครอบครัวสักทีไม่ใช่เอาแต่โฉบไปโฉบมาควงคนนั้นทีคนนี้ทีแต่แม่หนูคนนั้นก็น่ารักเหมือนกันนะ” ท่านเจ้าสัวพูดแล้วยิ้มล้อเลียนหลานชายที่หน้าแดงเพราะท่านยังไม่เคยเห็นหลานชายสนใจใครเป็นจริงเป็นจังยกเว้นตอนวัยเรียนที่คบกับลูกสาวนักธุระกิจแต่พอรู้ว่าวิศรุตเป็นลูกชายของเมียรองหญิงสาวก็หันไปคบหนุ่มไฮโซทันทีแต่ยังโชคดีที่หลานชายของท่านแค่ชอบยังไม่ถึงกับรักจึงทำให้วิศรุตไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเป็นจริงเป็นจัง
“ปู่ครับ เอาไว้ให้ผมจีบเธอติดก่อนนะครับ ตอนนี้เธอยังไม่รู้จักผมด้วยซ้ำ”
“คนนี้เล่นๆไม่ได้นะรุต หนุ่มในตระกูลของหนูจัสมินโหดๆทุกคนเลยนะ ไม่เชื่อถามเจ้าต่อดูสิ” ปฐพีบอกหลานชายให้ถามลูกชายคนเล็กของท่านเพราะ ภพธร หรือ นายต่อ วัย 20ปีลูกหลงของลุงดินกับป้าจีที่อ่อนกว่าวัลลพสิบสี่ปีและอ่อนกว่าเขาสิบสองปีเพราะคุณศจีมีลูกยากหลังจากพยายามอยู่นานแต่ไม่ท้องท่านก็เลยทำใจแล้วจู่ก็มาท้องตอนอายุเกือบสี่สิบปีแล้ว
“ทำไมต้องถามนายต่อละครับลุงดิน”
“อ้าว ก็นายต่อเป็นเพื่อนกับเจ้าสองแฝดน่ะสิ นี่รุตไม่รู้เหรอ” ปฐพีถามหลานชายที่ไม่รู้ว่าน้องชายสนิทกับน้องชายฝาแฝดของจามิน
“จริงเหรอครับ ลุงดินก็รู้จักตาของเธอใช่มั้ยครับ” วิศรุตยิ้มพรายขึ้นมาแววตาระยิบระยับสงสัยเขาต้องเสียค่าข้อมูลให้น้องชายสุดแสบที่รวมเอานิสัยของเขากับพี่ชายคนโตไปรวมกันจนแสบที่สุดในบ้านแต่ตอนนี้ตกเป็นรองหลานชายแล้ว
“ก็รู้จักสนิทสนมกันดีแต่ถ้าหลานจะรักจะชอบก็ใช้ความสามารถของตัวเองเอาชะนะใจเธอ”
“แหม หน้าระรื่นเชียวนะอย่าทำให้เสียมาถึงปู่ล่ะ” ท่านเจ้าสัวว่าให้หลานชายที่ยิ้มไม่หุบ
“ปู่ก็ ผมเห็นเธอน่ารักดีไม่ถือตัวทำงานก็เก่ง ไม่แน่เธออาจจะมีแฟนแล้วก็ได้ครับ หลานชายปู่อาจจะแพ้ตั้งแต่ไม่ได้จีบแล้วก็ได้ครับ” วิศรุตพูดแล้วยิ้ม
- ผู้เขียน
