ตอนที่ 4
2956 คำ
“ได้ ลุงจะไปคุยกับเขาให้ได้เรื่องยังไงลุงจะรีบบอกรุตนะ หลานไม่โกรธลุงนะที่เอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาขอให้หลานช่วยน่ะ” ปฐพีถามหลานชายเสียงอ่อนจนวิศรุตรู้สึกได้ว่าลุงดินก็ไม่โอเคเหมือนกันที่เอาเรื่องของน้องชายมารบกวนเขา
“ลุงดินไม่ต้องคิดมากหรอกครับ ผมไม่เป็นไร ได้เรื่องยังไงลุงก็โทรบอกผมนะครับหรือจะชวนป้าจีมาฮันนีมูนรอบที่สามสิบสี่สิบที่เกาะของผมก็ได้นะครับ ฮ่าฮ่าๆ..” วิศรุตพูดจบก็หัวเราะเสียงดังเพื่อไม่ให้ลุงดินรู้สึกผิด
“ฮ่าฮ่าๆ ไดๆงั้นอาทิตย์หน้าลุงไปพร้อมกับปู่ของเราดีกว่าเตรียมตัวไว้ให้ดีล่ะลุงจะพาหนุ่มๆไปถล่มถึงเกาะเลย” ปฐพีหัวเราะดีใจที่หลานชายไม่โกรธเขาที่เป็นหนังหน้าไฟให้น้องชาย จากนั้นลุงหลานคุยกันเสร็จก็วางสายวิศรุตก็ล้มตัวลงบนเตียงแล้วหลับไปอย่างง่ายดาย
วิศรุตไปวิ่ิงออกกำลังกายในตอนเช้าแล้วแวะไปเยี่ยมๆมองๆวิลล่าที่สาวสวยพักแต่ไม่เห็นความเคลื่อนไหวเขาก็กลับมาอาบน้ำแล้วลงไปที่ห้องทำงาน
"สวัสดีค่ะคุณรุต” คุณอร หรือ อรทัย เลขาสาวใหญ่ทักทายเจ้านายที่เดินเข้ามาที่โต้ะทำงานของเธอท่าทางเบื่อๆ
“วันนี้มีงานอะไรเร่งด่วนหรือเปล่าครับคุณอร” ชายหนุ่มถามเลขาคนเก่งรุ่นใหญ่ที่กำลังยุ่งอยู่กับเครื่องถ่ายเอกสาร
“ไม่มีอะไรด่วนค่ะ ก็มีแค่ของสดที่ต้องสั่งผู้จัดการห้องอาหารเพิ่งส่งขึ้นมาค่ะ” คุณอรยื่นแฟ้มรายการที่ต้องสั่งให้เจ้านายตรวจดูเพราะวิศรุตจะตรวจสอบทุกอย่างด้วยตัวเองเขาไม่อยากให้แขกวีไอพีที่เสียเงินแพงๆให้ได้บริโภคอาหารสมราคาไม่อยากให้รีสอร์ทที่เขาสร้างมากับมือต้องเสียชื่อ
“ขอบคุณครับ” ศรุตรับแฟ้มงานจากเลขาแล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้องทำงานแล้วลงทั้งตรวจสอบตรางหุ้นที่ทำกำไรให้เขาเป็นกอบเป็นกำแต่ต้องเล่นให้เป็นถ้าไม่เป็นก็หมดตัวได้เหมือนกันชายหนุ่มและค้นหาข้อมูลของบริษัทของคุณวัฒนาพ่อของเขาไปด้วยจนเกือบลืมเวลากินอาหารถ้าเลขาไม่โทรเข้ามาเตือนวิศรุตก็ลุกขึ้นจากโต้ะทำงานเดินออกจากห้องเพื่อลงไปกินอาหารกลางวันที่ห้องอาหารจะได้ดูว่าแขกที่มาพักพอใจอาหารฝีมือเชฟระดับมิชลีนของโรงแรมหรือเปล่าเมื่อเดินเข้ามาในห้องอาหารก็เห็นสาวสวยที่ควงสองหนุ่มแฝดนั่งโต้ะตรงริมชายหาดเขาจึงเดินอ้อมไปนั่งโต้ะที่หันหลังชนกันทันทีเพราะอยากรู้ว่าเธอเป็นใครทำไมถึงมีบอดี้การ์ดตามมาและยังมีหนุ่มแฝดรูปหล่อมาตามมาอีก
วิศรุตแอบฟังโต้ะของสาวสวยด้านหลังคุยกันและเขาก็รู้ว่าทั้งสามคนเป็นพี่น้องกันชายหนุ่มจึงนั่งยิ้มคนเดียวเหมือนคนบ้าแล้วกินอาหารคิดในใจว่าพรุ่งนี้เขาต้องเข้ากรุงเทพซะแล้วหลังจากที่ไปหาคุณปู่มาเมื่ออาทิตย์ก่อน
เมื่อกลุ่มพี่น้องสาวสวยหนุ่มหล่อออกไปจากห้องอาหารวิศรุตก้มองจนลับตาแล้วเขาก็ลุกเดินออกไปที่หน้าฟร้อนเพื่อดูแลความเรียบร้อย
“คุณศรุตคะ” ฟารีดา จันทร์กระจ่าง ดาราสาวชื่อดังคู่ควงคนล่าสุดของวิศรุตที่อยากเป็นเจ้าของหัวใจของชายหนุ่มตามเขามาถึงเกาะ
"คุณฟ้า มาได้ยังไงครับ" วิศรุตถามอย่างงงๆเพราะเขาไม่รู้ว่าดาราสาวจะมาหาเขาถึงเกาะ
"ฟ้าจองวิลล่าของที่นี่ค่ะ นี่เพิ่งมาถึงคุณรุตพาฟ้าเที่่ยวหน่อยนะคะ" ฟารีดาถามหนุ่มหล่อที่หน้าตึงไม่พอใจที่เธอมาหาเขาที่เกาะ
“ผมมีงานต้องนะคุณฟ้า ไม่มีเวลาพาคุณเที่ยวหรอก” ศรุตตอบนางเอกสาวที่หน้าจืดเจื่อนเล็กน้อยเธออุตส่าห์เบี้ยวงานมาหาเขาถึงเกาะ
“ก็ฟ้าคิดถึงคุณรุตนี่คะ งั้นไปกินข้าวเป็นเพื่อนฟ้าก่อนนะคะ” นางเอกสาวเกาะแขนของเขาอวดพนักงานที่มองมาอย่างสนใจ
“ผมอิ่มแล้ว คุณไปกินเถอะแล้วอย่าทำอย่างนี้อีก” วิศรุตแกะมือของฟารีดาออกจากแขนของเขาและเตือนให้รู้ว่าอย่าเยอะเขาไม่ชอบแล้วเดินไปหาลูกน้องคนสนิทที่ยืนมองเจ้าอย่างขำๆ
“คุณศรุต..” ฟารีดาเรียกตามหลังชายหนุ่มที่เธอหมายหมาดว่าจะจับเขา “มองอะไรยะ” ดาราสาวหันไปเจอสายตาของพนักงานที่มองเธอจึงตวาดด้วยโมโห
“อะไรวะ มองก็ไม่ได้ทำไมไม่เห็นเหมือนในทีวีเลย” พนักงานชายบ่นคนเดียวเบาๆแต่เขาไม่กล้าพูดหรอกเพราะกลัวตกงานจึงทำงานของเขา
วิศรุตเดินไปหาลูกน้องคนสนิททั้งสอง สมภพ ใจงาม หรือ นายภพ บอดี้การ์ดมากฝีมือ และ เจนจบ พรประสบโชค เลขาส่วนตัวของเขาที่มีหน้าที่ดูแลตลาดหุ้นและทำตามคำสั่งของเจ้านายที่มักจะถูกให้อยู่โยงดูแลรีสอร์ทแทนบ่อยๆ เพราะอรทัยจะดูแลในส่วนของรีสอร์ทไม่รู้เรื่องงานอื่นๆของเขา
“ยิ้มอะไรกัน” ศรุตรู้ว่าลูกน้องทั้งสองหัวเราะเขาที่ถูกดาราสาวตื้อ
“เปล่าครับ ผมยิ้มให้ต้นไม้ใบหญ้าทั่วไปแหละครับ” เจนจบตอบเจ้านายหน้าตาขึงขังจนสมภพขำเพื่อนที่แก้ตัวน้ำขุ่นๆ
“งั้นไปตรวจงานกันเถอะเผื่อนายจะได้หายบ้าเมื่อเจอสาวๆน่ะ” วิศรุตพูดจบเขาก็เดินนำลูกน้องไปที่แผนกทำความสะอาดก่อนแล้วนึกขึ้นได้ "อ้อ เจนจบนายช่วยหาข้อมูลของสาวสวยที่พักวิลล่าห้าให้หน่อยแล้วจองตั๋วเข้ากรุงเทพให้ฉันด้วย”
“วิลล่าห้า คนที่ใส่ชุดว่าน้ำสีขาวขายาวๆสะโพก..”
“หยุด อย่าวิจารณ์เธอ”
“เจ้านายครับ ผมไม่ได้วิจารณ์นะครับ ผมชมเธอต่างหากเล่า” สมภพบอกเจ้านายปกติเขาก็ชมสาวๆของเจ้านายบ่อยๆไม่เห็นว่าอะไรเลยนี่นาแต่นี่เขายังพูดไม่จบเลยกลับถูกห้ามซะงั้น
วันนี้ทั้งเจ้านายลูกน้องทำงานยุ่งกันทั้งวันทั้งปรับปรุงดูแลแหล่งน้ำและที่กักเก็บน้ำจืดเอาไว้ใช้ให้เพียงพอกับรีสอร์ทจนเสร็จก็กลับเข้ารีสอร์ทก็ค่ำแล้ว
“นี่เธอคุณศรุตไปไหน” ดาราสาวสวยถามพนักงานต้อนรับสาวที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์
“ขออภัยนะคะคุณฟารีดา ดิฉันไม่ทราบจริงๆค่ะว่าเจ้านายไปไหนเพราะท่านไม่ได้แจ้งไว้ค่ะ” พนักงานต้อนรับตอบดาราคนสวยที่เธอชื่นชอบ
“อะไรกัน เธอเป็นลูกน้องภาษาอะไรเจ้านายไปไหนทำไมถึงไม่รู้ล่ะ ห้ะ..” ฟารีดาเหวี่ยงใส่พนักงานสาวที่กำลังอึ้งกับกิริยาของดาราสาวที่ภาพลักษ์สวยหวานเรียบร้อยแต่ตอนนี้กลายเป็นคนละคน
“เอ่อ ..”
“ไม่ต้องไปถามน้องเขาหรอกค่ะคุณฟารีดา เจ้านายไปทำงานคงจะกลับค่ำๆค่ะ” อรทัยเดินลงมาได้ยินดาราสาวกำลังเหวี่ยงพนักงานค้อนรับที่ทำหน้าตกใจกับเสียงแว้ดๆของดาราสาวที่เธอชื่นชอบ
“ก็แค่นี้แหละ” เมื่อพูดจบดาราสาวก็สะบัดหน้าเดินหนีไปทางสระน้ำเพราะรู้ว่าอรทัยเป็นเลขาของวิศรุตที่เธอเคยโทรมาถามข้อมูลของวิศรุตแต่เลขาไม่ให้ข้อมูลของเจ้านายกับเธอ
“เป็นไงนก ถึงกับอึ้งเลยเหรอจ้ะ” อรทัยถามพนักงานสาวที่ยกมือไหว้ขอบคุณเธอ
“ค่ะพี่อรทัย สร้างภาพกันชัดๆเลยค่ะ นกคงต้องเลิกเป็นแฟนคลับเธอแล้วล่ะค่ะ สู้คุณจัสมินคนสวยก็ไม่ได้ค่ะ ทั้งสวยทั้งน่ารักพูดก็หวานแล้วที่สำคัญนะคะมีน้องชายหล่อมากกกค่ะ.” นกคุยกับเลขาของเจ้านายที่สนิทกัน
“สาวสวยลูกครึ่งคนนั้นน่ะเหรอ”
“ใช่ค่ะ ขนาดเธอมีบอดี้การ์ดตามมาตั้งสองคนยังเธอยังไม่เบ่งเหมือนยัยดารานั่นเลยนะคะ” นกยังพูดต่อเพราะเธอได้ยินจัสมินคุยกับลูกน้องและพนักงานที่ดูแลวิลล่าของเธอยังชมเลยว่าทั้งสามพี่น้องไม่ถือตัวสักนิดทำให้นกค้นหาดูข้อมูลของสาวสวยและติดตามอินสตาแกรมของเธอทันที
“นกอย่าพูดเสียงดังสิเดียวคนอื่นได้ยินมันไม่ดี ถ้าเจ้านายรู้จะพากันโดนเชิญออกจากงานนะจ้ะ” เลขาของวิศรุตเตือนพนักงานต้อนรับที่กำลังเม้าท์มอยอย่างได้อารมณ์จนเธอต้องเบรกก่อน
“นกขอโทษค่ะพี่อรทัย ปากมันพาไปค่ะ” นกหน้าจ๋อยรีบขอโทษพี่อรทัย
“คุยกับพี่ไม่เป็นไรหรอกแต่อย่าไปคุยกันจนลืมดูลูกค้าล่ะ แล้วนี่ไปไหนกันหมดล่ะนกถึงอยู่คนเดียวน่ะ” อรทัยถามหาพนักงานหน้าฟร้อนที่มีกะละสามคนแล้วเธอเห็นนกอยู่คนเดียว
“แป๋มปวดท้องค่ะ ฝ้ายก็เลยพาไปส่งที่ห้องพยาบาลค่ะ.”
“อ้าวเหรอ งั้นพี่ไปดูแป๋มก่อนนะ หากมีอะไรนกก็โทรหาพี่นะ” อรทัยพูดจบก็ไปดูพนักงานสาวที่ห้องพยาบาล
เมื่อกลับมาถึงรีสอร์ทด้วยสภาพมอมแมมวิศรุตและคนสนิทก้แยกกันไปอาบน้ำชะล้างความสกปรกเพราะตอนนี้บ้านพักส่วนตัวหลังเกาะของเขากำลังก่อสร้างอยู่ป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้วอีกไม่นานคงจะเสร็จ เมื่ออาบน้ำเสร็จวิศรุตก็ลงมาที่ห้องอาหารเพราะบอกให้ลูกน้องไปรอเพื่อคุยกันเรื่องบ้านพักของเขา
“คุณศรุตคะ” เสียงแหลมดังขึ้นข้างหลังเขาทำให้ชายหนุ่มหยุดเดินหันไปมองดาราสาวที่เดินตามหลังเขามา
“ครับคุณฟ้า มีอะไรหรือเปล่าครับ” วิศรุตถามดาราสาวที่เรียกเขา
“ไปไหนมาคะ ฟ้ารอคุณศรุตทั้งวันเลยค่ะ”
“ผมไปไหนมาไหนจะต้องรายงานคุณฟ้าด้วยเหรอครับ..” หนุ่มหล่อย้อนถามดาราสาวเพราะเขาคิดว่าเธอน่าจะเข้าใจอะไรได้ง่ายกับข้อตกลงที่ชัดเจนและเขาไม่ชอบให้ผู้หญิงมาตามตื้อหากเขาต้องการเจอก็จะให้ลูกน้องโทรนัดเองแต่ฟารีดากลับตามเขามาจนถึงเกาะซึ่งผิดข้อตกลง
“เอ่อ ก็ฟ้า..” ดาราสาวถึงกับสะอึกเมื่อได้ยินคำถามของหนุ่มหล่อถึงกับพูดไม่ออก
“ผมว่าคุณกลับไปทบทวนข้อตกลงของเราใหม่ดีกว่านะว่าที่คุณทำอยู่นี่มันอยู่ในข้อตกลงหรือเปล่า..”
“คุณศรุต ฟ้าขอโทษค่ะ อย่าโกรธฟ้านะคะฟ้ารักคุณค่ะ” ฟารีดาโผเข้ากอดวิศรุตที่ยืนนิ่งล้วงมือซุกในกระเป๋ากางเกง
“พอเถอะคุณฟ้าผมขอตัวก่อน” วิศรุตพูดจบก็ปลดมือของฟารีดาออกแล้วเดินหนีไปทันทีแล้วเขาก็โทรบอกลูกน้องให้สั่งข้าวไปกินกันที่ซุ้มหน้าบ้านหลังเล็กของลูกน้องทั้งสอง
ฟารีดามองตาหลังวิศรุตที่เดินหนีเธอไปซึ่งๆหน้าและคำพูดของเขาทำให้เธอไม่กล้าตามไปเพราะกลัวชายหนุ่มจะตัดสัมพันธ์กับเธอจึงหันหลังกลับไปที่บาร์ของรีสอร์ทสั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่มแก้เซ็งที่ปล่อยวิศรุตหลุดมือไปในคืนนี้
วิศรุตตื่นแต่เช้าเขาก็อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงเรือกลับฝั่งอย่างไม่สนใจดาราสาวและสั่งเลชาไว้ว่าถ้าสาวสวยที่ชื่อ จัสมิน วรเกียรติสกุล จองวิลล่าของรีสอร์ทเมื่อไหร่ก็ให้จัดวิลล่าที่ดีที่สุดให้เลยและต้องมีว่างตลอดสำหรับเธอด้วย จากนั้นทั้งสามหนุ่มก็พากันลงเรือโดยสมภพเป็นคนขับเรือส่วนตัวของเจ้านายเข้าฝั่งเพื่อให้ทันเที่ยวบินเช้า
“ฉันว่าคุณฟารีดาคงปรี้ดแตกแน่ๆเลยว่ะ” สมภพคุยกับเจนจบเบาๆตามหลังเจ้านายที่เดินนำเข้าไปในเกท
“ก็แหงล่ะ อุตส่าห์ตามไปถึงเกาะแต่ถูกทิ้งไว้ที่เกาะน่ะ..”
“ดูท่าจะอยู่ได้ไม่นานแล้วว่ะ”
“ใช่ นายจัดการให้ด้วยนะเจนจบ” วิศรุตหยุดเดินแล้วหันไปบอกลูกน้องทั้งสองที่หยุดเดินแทบไม่ทัน
“แฮ่ะ ๆได้ยินด้วยเหรอครับ”
“ไม่ได้ยินมั้ง อย่าลืมจัดการให้ด้วยนะฉันเบื่อผู้หญิงประเภทนี้ที่สุด” วิศรุตพูดกับลูกน้องที่รู้จักเขาดีว่าไม่ชอบให้ผู้หญิงทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“ครับคุณรุต” ลูกน้องทั้งสองรับคำสั่งแล้วขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพเมื่อเครื่องลงจอดที่สนามบินสุวรรณภูมิทั้งสามหนุ่มก็เดินออกไปขึ้นรถที่สั่งให้ลูกน้องมารับ
“ไปโรงแรมเจ้าพระยา กรีนปารค์..” เมื่อวิศรุตพูดจบลูกน้องทั้งสองคนหันมามองหน้ากัน
“อ้าวไม่กลับบ้านเหรอครับคุณรุต” เจนจบถามอย่างงงๆเพราะเขาดูตารางงานของเจ้านายแล้วไม่มีนัดที่นั่นนี่นา
“ฉันอยากเปลี่ยนบรรยากาศหน่อยไม่ได้เหรอเจนจบ..”
“ได้ครับ แต่ว่า..”
“แล้วที่ฉันให้ไปหาข้อมูลน่ะได้หรือยัง..” ศรุตถามลูกน้องเพราะเขาอยากรู้ประวัติของจัสมินให้ละเอียดจะได้รู้ว่าจะรุกต่อหรือถอยเพราะดูแล้วเธอก็ไม่ธรรมดา เขาหาข้อมูลของเธอได้ไม่มากรู้แต่ว่าเธอเป็นลูกหลานมหาเศรษฐีนักธุรกิจชื่อดังแล้วเธอปอยู่ไหนมาทำไมเขาไม่เคยเห็นข่าวของเธอทั้งๆที่เขายังเคยเจอคุณลุงคุณอาของเธอแล้วเขายังเป็นลูกค้าวีไอพีของโทมัสและมีรถหรูของบริษัทอยู่ใรครอบครองหลายคันแล้วลุงดินของเขายังเป็นเพื่อนกับคุณธนากรตาของเธออีก
“คุณรุตเพิ่งบอกผมเมื่อคืนนี้เองนะครับ งั้นวันนี้ผมไปตามเรื่องให้ดีกว่าครับ” เจนจบบอกเจ้านายเพราะเขาให้นักสืบหาประวัติของจัสมินให้แต่ยังไม่ได้ข่าวเลย
“ดี ได้เรื่องยังไงนายรีบบอกฉันด่วนนะ..” วิศรุตบอกเลขาส่วนตัวของเขาที่เปิดกูเกิ้ลหาชื่อของจัสมินและตอนนี้เจนจบเข้าใจแล้วว่าทำไมเจ้านายมาพักที่โรงแรม เจ้าพระยา กรีนปาร์ค เพราะสาวสวยที่เขากำลังหาประวัติเป็นผู้บริหารที่นี่นั่นเอง
“ผมจะจัดการให้เร็วที่สุดครับ รับรองไม่เกินสามชั่วโมงเจ้านายจะรู้ทุกเรื่องของเธอครับ” เจนจบบอกเจ้านายเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับคำสั่งให้หาประวัติของสาวสวย
“ขอบใจมาก”
เมื่อถึงโรงแรมหรูของสาวสวยที่วิศรุตหมายตาไว้เขาก็ลงจากรถเดินเข้าไปพร้อมกับสมภพเข้าไปเช็คอินส่วนเจนจบก็ไปทำงานให้เจ้านาย
“นายจัดการจองห้องพักหรูที่สุดของที่นี่เลยนะภพ..” วิศรุตบอกลูกน้องแล้วเขาก็ไปนั่งรอที่ล๊อบบี้กวาดสายตาคมสวยของเขาไปทั่วบริเวณล๊อบบี้หรูหราโอ่อ่าที่มีแขกทั้งคนไทยและต่างชาติที่นั่งดื่มกาแฟคุยกันบางคนก็เพิ่งมาถึงก็จองห้องพักเหมือนเขา
“สวัสดีค่ะมิสเตอร์ จะรับเครื่องดื่มอะไรมั้ยคะ” พนักงานต้อนรับสาวถามเป็นภาษาอังกฤษถูกฝึกฝนมาเป็นอย่างดีแล้วยืนบิดมือยิ้มแก้มแดงเขินอายหนุ่มฝรั่งนัยย์ตาสวยที่เพิ่งมาถึงและอาสามาบริการเผื่อความสวยจะโดนตาชายหนุ่ม
“Black Coffee..” ศรุตตอบกลับเป็นภาษาอังกฤษแล้วเขาก็ก้มมองโทรศัพท์ที่พี่ชายส่งมาให้แล้วยังเหลือบตามองว่าทำไมพนักงานสาวยังไม่ไปไหนเขาจึงเงยหน้ามองแล้วถามเธอ
“มีอะไรครับ”
“มะ ไม่มีค่ะ เอ่อ ขอโทษคะมิสเตอร์” พนักงานสาวตื่นจากห้วงฝันที่มีชายหนุ่มนัตย์ตาสวยตรงหน้าจนยกมือไหว้ขอโทษแขกฝรั่งแล้วรีบเดินไปบอกเพื่อนให้เอากาแฟไปเสริฟเพราะเธอไม่กล้าไปใกล้เขาอีกแล้ว
ฝ่ายสมภพก็ไปติดต่อห้องพักให้เจ้านายตามคำสั่งที่เจาะจงห้องพักดีที่สุดของโรงแรมเจ้าพระยา กรีน ปาร์ค ที่จัสมิน เบอร์นัวต์ วรเกียรติสกุล สาวลูกครึ่งคนสวยเป็นผู้บริหาร
“สวัสดีครับ ผมต้องการห้องสวีทที่แพงที่สุดของที่นี่หนึ่งห้องครับ” สมภพไปถึงหน้าเคาน์เตอร์ต้อนรับที่มีรีเซฟชั่นสาวนั่งอยู่ถึงห้าคนทำเอาเขามองอย่างเพลิดเพลิน
“ทางโรงแรมต้องขออภัยท่านด้วยนะคะ ตอนนี้ห้อง Grand Deluxe 2 Bedroom with Poolของเราเต็มค่ะ ตอนนี้มีห้อง Deluxe 2 Bedroom ว่างอยู่ค่ะ..” พนักงานสาวบอกชายหนุ่มแต่งตัวดีตรงหน้าที่มากับฝรั่งหนุ่มหล่อที่แต่งตัวธรรมดาแต่เสื้อผ้าบนตัวเขาไม่ธรรมดาเลยล่ะ (ห้องสูทใหญ่มีสองห้องนอนมีสระว่ายน้ำ และ ห้องสูทกลางสองห้องนอน)
“ช่วยหน่อยเถอะครับ เจ้านายของผมต้องการพักห้องที่ดีที่สุดของโรงแรมครับ เพราะท่านตั้งใจมาพักที่นี่เลยนะครับ คุณคนสวยใจดีช่วยผมหน่อยนะครับไม่งั้นผมแย่แน่ๆเลย” สมภพอ้อนพนักงานต้อนรับสาวสวยที่ยืนมองหน้ากัน
- ผู้เขียน
