เมียหมอ

โรงพยาบาล ใบหน้าคมคายราวกับเทพเจ้าปั้นละสายตาจากแฟ้มเอกสารคนไข้ที่อยู่ในมือ ก่อนจะมองหญิงชราที่เขาได้ทำการรักษาจนเกือบจะหายดี ถึงแม้จะสวมใส่แว่นตากรอบหนาแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อของเขาลดน้อยลงไปแต่อย่างใด นายแพทย์ภีรวัฒน์หรือที่ใครๆ ต่างรู้จักในชื่อหมอภีม เขาเป็นหมอผ่าตัดชื่อดังประจำโรงพยาบาลเอกชนที่มีพ่อแท้ๆ เป็นถึงผู้อำนวยการ สาวน้อยสาวใหญ่ไม่เว้นแม้แต่พยาบาลสาวสวยต่างแวะเวียนพากันมาขายขนมจีบไม่เว้นแต่ละวัน แต่เขาก็ไม่เคยสนใจใครเป็นพิเศษ ถึงแม้อายุจะปาเข้าไป33แล้วแต่ก็ยังครองตัวเป็นโสดและไม่เคยคิดจะคบใครจริงจัง “อาการของคุณยายวันนี้ดีขึ้นมากเลยนะครับ ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีอะไรแทรกซ้อน หมอจะอนุญาตให้กลับบ้านได้” “เพราะได้หมอเก่งมารักษา ยายเลยหายเป็นปลิดทิ้ง ถือว่าเป็นบุญของยายจริงๆ ที่ได้มาเจอหมอเก่งๆ แบบนี้” หญิงชราชมหมอหนุ่มไม่ขาดปาก จากอาการป่วยที่เข้าขั้นว่าแย่ แต่พอได้มารักษากับหมอภีรวัฒน์กลับกลายเป็นหายดีวันดีคืนจนเกือบจะกลับมาเป็นปกติอย่างไม่น่าเชื่อ “ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวไปดูคนไข้รายอื่นก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้จะมาเยี่ยมใหม่” หมอหนุ่มกล่าวคำลา ก่อนจะเดินออกจากห้องพักฟื้นของผู้ป่วย แต่เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงร้องเรียกจากทางด้านหลัง “เดี๋ยวก่อนค่ะหมอ หมอภีม” “???” หมอหนุ่มหันกลับหลังไปมอง แล้วเห็นว่าเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนนึงที่วิ่งเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ ในมือทั้งสองข้างของเธอมีแต่ข้าวของพะรุงพะรังเต็มไปหมด “ฉันซื้อผลไม้มาให้ค่ะ” หญิงสาวยื่นสิ่งของให้คนตรงหน้า เธอตั้งใจซื้อและนำมาให้เขาถึงที่โรงพยาบาล “ให้ผม?” “จำฉันได้ไหมคะ?” “จำได้ครับ คุณเป็นน้องสาวของคนไข้ที่ผมเคยผ่าตัด” หมอหนุ่มตอบกลับอย่างไม่คิดอะไร “ดีใจจังที่หมอยังจำได้ ตอนนี้พี่ชายฉันดีขึ้นมากแล้วค่ะ เลยอยากซื้อของเล็กๆ น้อยๆ มาขอบคุณหมอ” “ขอบคุณครับ” “ฉันชื่อมินนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” “เช่นกันครับ” ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตรก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาจากตรงนั้น โดยมีสายตาของหญิงสาวที่คอยมองตามออกมาอย่างอาลัยอาวรณ์ “คุณหมอของพราวเสน่ห์แรงจริงๆ เลยนะ มีสาวๆ ซื้อของมาให้ทุกวัน” พยาบาลคนสนิทเอ่ยแซวด้วยความสนิทสนม เธอรู้สึกว่าชินเสียแล้วที่เจ้านายของเธอมีสาวน้อยสาวใหญ่มาสนใจคอยตามตื้ออยู่แทบทุกวัน “ผมให้พวกคุณเอาไปแบ่งกันกินนะ” หมอหนุ่มเลือกที่จะไม่สนใจแล้วยื่นสิ่งของที่เพิ่งได้รับมาให้กับพยาบาลคนสนิทแทน “แต่น้องคนสวยอุตส่าห์ซื้อมาให้เลยนะคะ จะไม่กินหน่อยเหรอ?” “ไม่ดีกว่า” “หรือว่าคนนี้ยังไม่ถูกใจหมอ” “แค่งานที่โรงพยาบาลก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว ผมไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่นหรอก” “…..” คอนโด ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นติดต่อกัน ปลุกให้คนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับไหลค่อยๆ ตื่นลืมตาขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย มือบางควานหาสมาร์ตโฟนที่อยู่แถวนั้นเพื่อดูเวลา แล้วพบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสามทุ่มแล้ว อันนาหยัดตัวลุกขึ้นนั่งเพื่อตั้งสติ พร้อมก้มตัวหยิบชุดคลุมผ้าบางที่ตกอยู่บนพื้นห้องขึ้นมาสวมใส่ปกปิดเรือนร่าง แกร้ก~ กลิ่นบุหรี่ลอยคละคลุ้งปะทะเข้าที่ใบหน้าเป็นอย่างแรกเมื่อเปิดประตูห้องออกไป ก่อนจะพบกับบุคคลที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี “หมอภีม!” “ฉันยืนรอตั้งนานมัวทำอะไรอยู่?” “โทษทีนะหมอ พอดีไม่ค่อยสบายเลยกินยาแล้วเผลอหลับไป” “…..” ดวงตาคู่คมมองสำรวจร่างเล็กอย่างพิจารณา พร้อมกับแทรกตัวเข้ามาในห้องของเธออย่างถือวิสาสะ “จะมาทำไมไม่โทรบอกกันก่อน?” อันนาเอ่ยถามชายหนุ่มตรงหน้า เขาคือภีรวัฒน์หรือหมอภีมผู้ชายที่เธอกำลังมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย แต่มันก็เป็นแค่ความสัมพันธ์ฉาบฉวย เพราะเขาให้สถานะเธอเป็นได้แค่คู่นอนที่เอาไว้แก้ขัดในเวลาที่ต้องการ ไม่มีสิทธิ์เป็นอย่างอื่น “แค่ทางผ่านเลยแวะมา” “…..” คนตัวเล็กรู้สึกจุกอยู่ในลำคอแต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้ ด้วยความรักมากเธอเลยยินยอมและเป็นฝ่ายเลือกเองที่จะอยู่แบบนี้ “ฉันนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว จะมัวชักช้าอยู่ทำไม มาทำหน้าที่ของเธอสิ” “ไม่ไหวหรอกหมอ ขอพักก่อนได้ไหม” เธอพูดเสียงแผ่ว อาจจะเป็นเพราะถูกพิษไข้เล่นงาน เลยทำให้หมดเรี่ยวแรงและอารมณ์ที่จะมาทำเรื่องอย่างว่ากับชายหนุ่มในตอนนี้ “เธอจะไหวหรือไม่ไหว เดี๋ยวฉันตัดสินใจให้เอง” “…..” “หรือลืมไปแล้วว่าตัวเองมีหน้าที่ต้องทำอะไร?” “อันรู้ตัวดี ไม่ต้องมาย้ำ” หญิงสาวจัดการถอดกางเกงของชายหนุ่มออกอย่างรู้งาน ก่อนจะคลานลงต่ำไปนั่งกลางหว่างขาพร้อมส่งสายตายั่วยวนมองใบหน้าหล่อเหลา “มองหน้าฉันทำไม?” “อันรักหมอ” “ไร้สาระ!” เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะใช้มือหนาล้วงเข้าไปในชุดชั้นในเพื่อบีบเคล้นเต้าอวบทั้งสองข้างอย่างเอาแต่ใจ “นมใหญ่ชะมัด!” “ยะ…อย่าบีบแรงสิ” ร่างบางเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บเมื่อถูกหมอหนุ่มบีบที่หน้าอกจนแดงเถือกเป็นรอยฝ่ามือ มือเล็กเลื่อนไปชักรูดท่อนเอ็นขนาดเกือบเท่าข้อมือที่ตั้งชัน ก่อนจะโน้มริมฝีปากลงไปครอบจนมิดลำในคราเดียว “ซี๊ด~ อืม~” ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นเปล่งเสียงร้องครางอย่างสุดจะกลั้น เมื่อร่างบางใช้ลิ้นร้อนโลมเลียไปทั่วบริเวณท่อนเอ็นจนเปียกแฉะ เธอกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากเมื่อแก่นกายเริ่มขยายใหญ่จนคับแน่นโพรงปาก “ยังใช้ปากเก่งเหมือนเดิม ไม่เสียแรงที่ฉันอุตส่าห์ลงทุนมาหาถึงที่นี่” “อ๊ะ!” เสียงหวานเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อถูกชายหนุ่มขยุ้มเส้นผมที่ท้ายทอยอย่างแรงเพื่อระบายอารมณ์ แล้วจับศีรษะเธอโยกขึ้นลงตามจังหวะที่เขาต้องการ เสียงลามกดังขึ้นตามจังหวะเมื่ออันนาจับแท่งเอ็นถูไถที่ริมฝีปากบางพร้อมอมมันจนมิดลงไปในลำคอแล้วดูดเบาๆ จนแก้มตอบ “วันนี้ฉันอยากเข้าไปแตกในตัวเธอ” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบบอกคนตัวเล็กเบาๆ ที่ข้างใบหู เพื่อให้เธอหยุดการกระทำ ซึ่งพอได้ยินดังนั้น เธอจึงพยักหน้ารับแบบไม่อิดออด ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมด แล้วล้วงมือไปหยิบถุงยางอนามัยที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของหมอหนุ่ม ขึ้นมาสวมใส่ให้เขาอย่างรู้งาน ดวงตาคู่คมจ้องมองเรือนร่างอรชรของคนตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา ผิวขาวนวลเนียนและใบหน้าแสนหวาน มันทำให้เขาละสายตาจากเธอไม่ได้เลยจริงๆ คนตัวเล็กขยับตัวขึ้นไปนั่งบนตักแกร่ง พร้อมยกสะโพกมนทาบทับลงไปยังท่อนเอ็นลำใหญ่ โดยไม่ทันได้สังเกตว่าชายหนุ่มกำลังจ้องมองการกระทำของเธออยู่ “อื้ออ” ริมฝีปากบางร้องสั่นระริกเมื่อแก่นกายลำใหญ่เข้ามาในร่องสวาทของเธอจนมิดด้าม มือเล็กวางลงบนบ่าแกร่งเพื่อพยุงตัว แล้วค่อยๆ ขยับบั้นท้ายขึ้นลงตามจังหวะที่ต้องการ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นไปทั่วบริเวณเมื่อหมอหนุ่มกระแทกเอวสอบสวนขึ้นมาแบบที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว “จะ…จุก เบาๆ หน่อยสิ” “โดนฉันเอาบ่อยขนาดนี้ นึกว่าจะหลวมไปแล้วซะอีก” ไม่พูดเปล่าแต่คนตัวโตยังโน้มริมฝีปากลงไปดูดเม้มที่ยอดอกของเธออย่างมูมมาม พร้อมกับถาเอวสอบไปพร้อมๆ กัน “เบาหน่อยสิหมอ ฉันเจ็บนะ” “โคตรแน่น!” เรือนร่างอรชรสั่นคลอนไปตามแรงที่ชายหนุ่มส่งมาโดยที่ไม่มีท่าทีว่าเขาจะยอมผ่อนแรงลงแต่อย่างใด ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น เมื่อคนที่อยู่ใต้ร่างเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วและแรงขึ้น จนทำให้เธอหลุดเสียงร้องครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น “อื้อออ มะ…หมอ~” “ถ้าเสียวก็ครางออกมาสิ” “จูบอันหน่อยได้ไหม” “ฉันเคยทำแบบนั้นกับเธอเหรอ?” หญิงสาวส่ายหน้าแทนคำตอบ พลางเบือนหน้าหันหนีไปอีกทางเพราะไม่กล้าสู้หน้าเขา เป็นอย่างที่บอก ถึงแม้จะร่วมรักกันมาหลายครั้ง แต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะยอมจูบเธอ “ไม่อยู่ค้างด้วยกันหรอกเหรอ?” คนตัวเล็กเอ่ยถาม พลางเดินไปสวมกอดชายหนุ่มไว้แน่นจากทางด้านหลังในขณะที่เขากำลังจัดแจงสวมใส่เสื้อผ้าหลังจากที่ร่วมรักกับเธอนานเกือบชั่วโมง “พรุ่งนี้ฉันมีผ่าตัดเช้า” “งั้นขอแวะไปหาที่โรงพยาบาลหน่อยได้ไหม เดี๋ยวอันซื้อขนมไปฝาก” “ฉันเคยบอกไปแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำตัววุ่นวาย” “แล้วหมอจะมาหาอันอีกเมื่อไหร่?” “…..” ชายหนุ่มส่งสายตาดุดันกลับไปแทนคำตอบ เขารู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่โดนซักไซ้หรือถามเซ้าซี้ “อันก็แค่อยากรู้” “เอาไว้ถ้าอยากเอาขึ้นมาเมื่อไหร่จะแวะมาหาก็แล้วกัน” “…..”