ตำหนักซ่างเหอ
1549 คำ
ตำหนักซ่างเหอ
เว่ยชิงฟงรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกด้านซ้ายจนไม่อาจข่มตาหลับลง
ใบหน้าสูงศักดิ์อาบย้อมด้วยเหงื่อเม็ดโตริมฝีปากแห้งผาก
ร่างสูงในอาภรณ์ตัวในสีสว่างลุกขึ้นนั่งบนเตียงบรรทมสองตามองกวาดไปทั่ว
‘ที่นี่ที่ใด...ไม่ใช่ตำหนักจื่อเฉิน’
เมื่อครู่นั้นเขายังอยู่กับกู้หยุนเหลียนในตำหนักจื่อเฉิน เว่ยชิงฟงตัดสินใจจบชีวิตตนเองพร้อมกันกับกู้หยุนเหลียนเมียรัก
นางกระอักโลหิตต่อหน้าเขา ความเจ็บปวดอันล้ำลึกวิ่งผ่านเข้ามาในอกด้านซ้ายจนต้องยกมือขึ้นกุมไว้
….นี่พระองค์ยังไม่ตายหรอกหรือ…
เครื่องเรือนตกแต่งอันไม่คุ้นตาหากแต่ก็ไม่ถึงกับไม่คุ้นเคย...เว่ยชิงฟงพลันขมวดคิ้วแน่น..
“ใครอยู่ข้างนอก”
ทันทีที่น้ำเสียงดุดันเฉียบขาดตวาดก้อง น้ำเสียงนี้กลับไม่ใช่เสียงยามปกติของพระองค์ฟังดูคล้ายอ่อนวัยกว่า
“ขอชินอ๋องอย่าทรงกริ้ว...เป็นกระหม่อมเองพะย่ะค่ะ”
เป็นน้ำเสียงของเกากงกงข้ารับใช้ข้างกาย
“บังอาจ!!!....เจ้าเรียกข้าว่าอะไร!!!!”
เว่ยชิงฟงตวาดซ้ำน้ำเสียงทรงอำนาจคุกคามผู้เป็นบ่าวรับใช้เต็มที่
.....ชินอ๋อง.....
นั่นเป็นราชทินนามแท้จริงก่อนที่เขาจะสวมรอยเป็นรัชทายาทแห่งแคว้นขึ้นนั่งบัลลังก์มังกร
สิบกว่าปีที่ผ่านมาความลับสวรรค์นี้มีแต่กู้หยุนเหลียนกับบิดานางเท่านั้นที่รู้
ต่อให้กู้หยุนเหลียนกล้าเปิดโปงเขาได้แล้วจะอย่างไร ถึงอย่างไรเขาก็ยังคงนั่งบนบัลลังก์มังกรในฐานะหวังเยียแคว้นเว่ยอยู่ดี
เป็นมันผู้ใดบังอาจลบลู่หวังเยียผู้เกรียงไกรเช่นเขา!!!
“ท่านอ๋องโปรดระงับโทสะพะย่ะค่ะ”
เกากงกงคุกเข่าลงกับพื้นดังตึง เว่ยชิงฟงพุ่งร่างออกจากม่านบังตาฝ่ามือข้างหนึ่งคว้าเข้าที่ลำคอเกากงกงแน่น
พลันสีหน้าเว่ยชิงฟงเปลี่ยนเป็นซีดเผือด ด้วยเกาซู่หนิงที่คุกเข่าตัวสั่นอยู่ด้านหน้าเตียงกลับมีรูปลักษณ์อยู่ในวัยกลางคนหาใช่วัยชรา
…..เป็นไปได้อย่างไรกัน!!!…..
“....เจ้า.....”
เว่ยชิงฟงแม้น้ำเสียงลดความกระด้างลง มากหากแต่มือยังไม่คลายออกจากลำคอของเกาซู่หนิง
“กระ...กระหม่อมเกาซู่หนิง...พะย่ะค่ะ”
ร่างในชุดขันทีขั้นสองสั่นเทิ้มเขาเพิ่งจะเข้ามารับใช้ชินอ๋องได้ไม่นาน นี่เป็นครั้งแรกที่ถูกพระองค์บันดาลโทสะเช่นนี้
“เกาซู่หนิง”
“...พะย่ะค่ะ....กระหม่อมแซ่เกา...เป็นบุตรชายโทนเข้าวังตอนอายุสิบสองปีพะย่ะค่ะ”
ดั่งจะอ่านใจผู้เป็นนายว่าคาดคั้นเรื่องใดอยู่ยามปกติชินอ๋องเป็นคนเด็ดขาดระวังตน
แม้ยามบรรทมก็ไม่ทรงให้ผู้ใดเข้าใกล้ ไม่รู้ว่าวันนี้ข้ารับใช้เช่นเขากระทำอันใดไม่ถูกพระทัยชินอ๋อง
“....ปีนี้เจ้าอายุเท่าไหร่!!...”
ไม่คาดคิดจะถูกผู้เป็นนายถามคำถามเช่นนี้ ถึงกระนั้นเกาซู่หนิงตอบคำถามชินอ๋องไปตามจริง
“ปีนี้...กระหม่อมอายุยี่สิบเจ็ดปีพะย่ะค่ะ”
....ยี่สิบเจ็ดปี.....ไม่ผิดขันทีรับใช้ผู้นี้คือเกาซู่หนิงผู้ที่ติดตามรับใช้เขามาตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นชินอ๋อง
ข้ารับใช้ใกล้ชิดทุกคนของเขาจะถูกตรวจสอบประวัติอย่างละเอียดและรายงานตรงต่อเขา
ภายหลังเว่ยชิงฟงสวมรอยเป็นรัชทายาทเว่ยชิงหานกลับมา
ยังคงเป็นเกาซู่หนิงผู้นี้ติดตามรับใช้อยู่ข้างกายในฐานะเว่ยชิงหานหวังเยีย
แล้วเหตุใดเกาซู่หนิงถึงได้มีอายุที่อ่อนวัยลงทั้งยังเรียกเขาว่า....ชินอ๋อง....
เป็นผู้ใดเล่นตลกกับหวังเยียผู้ยิ่งใหญ่เช่นเขากันแน่
ยิ่งขบคิดเว่ยชิงฟงยิ่งแสดงสีหน้ายากจะบรรยายดวงตามังกรลุ่มลึกฉายแววกดดันผู้คนหนักขึ้น
“...ท่าน....ท่านอ๋อง....เป็นอันใดไปพะย่ะค่ะ”
เกาซู่หนิงหลั่งเหงื่อเย็นแม้จะรู้ว่าเจ้านายของตนไม่เหมือนผู้อื่น
อีกทั้งชินอ๋องยังเพิ่งสูญเสียพระมารดาไปไม่นานนัก
หากแต่ยามได้เห็นดวงตาทรงอำนาจเช่นนี้เกาซู่หนิงสิ้นไร้เรี่ยวแรงดั่งตนเองตายไปครึ่งตัว
“ท่านอ๋องพะย่ะค่ะ”
“ออกไป!!!” เว่ยชิงฟงตวาดลั่น
ไม่เพียงเกาซู่หนิงที่กัดฟันหอบสังขารหนีออกมาจากห้องบรรทม
บรรดานางกำนัลต้นห้องด้านนอกเมื่อได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดของผู้เป็นนายก็พากันหลบออกมาเช่นกัน
ชินอ๋องชิงฟงล้มป่วยอยู่หลายวันหลังจากทราบข่าวการสิ้นพระชนน์กระทันหันของอัครชายาซูเฟย
ยามนี้พระองค์เพิ่งฟื้นจากอาการป่วยย่อมอาละวาดเป็นธรรมดา
ในห้องบรรทมที่เดิมนั้นเองเว่ยชิงฟงบันดาลโทสะใส่ข้าวของจนเละเทะไปกว่าครึ่งจึงได้สงบลง
หากเกาซู่หนิงเรียกขานเขาว่าชินอ๋องดังนั้นเวลานี้คือ รัชศกชินหลวนที่ยี่สิบ ปีที่เว่ยชิงฟงอายุสิบแปดปีพอดี
“...หึ....”
เว่ยชิงฟงล้มตัวลงนั่งไปบนพื้นที่นี่คือตำหนักซ่างเหอ ที่พำนักเดิมของเขาก่อนที่จะรับพระทานบรรดาศักดิ์ชินอ๋อง
ครั้งเดียวที่เว่ยชิงฟงกลับมาเหยียบวังหลวงแคว้นเว่ยในฐานะชินอ๋องคือหนึ่งเดือนหลังจากที่เขาออกจากวังหลวง
เป็นเหตุให้พระมารดาตายจากไปเป็นปีเดียวกันกับที่เกาซู่หนิงเข้ามารับใช้เว่ยชิงฟงเช่นกัน
ดวงตามังกรทรงอำนาจคู่นั้นหลับตาแน่น
“...หึหึ!!....เป็นเช่นนี้เอง...สวรรค์ข้าไม่เคยทำผิดต่อท่านแม้เพียงครั้ง”
“ท่านกลับเล่นตลกกับข้าผู้เป็นโอรสสวรรค์เช่นนี้ได้อย่างไร”
เว่ยชิงฟงรวบรวมสติคืนมาดวงตามังกรลุ่มลึกไร้ซึ่งความกังวลใดๆ กับชาติพบที่ผ่านมาในฐานะเว่ยหวังเยียชิงหาน
ชาติภพที่เพิ่งผ่านมาสดๆ ร้อนๆ ของเขาผ่านพ้นไปแล้ว
แม้ยามนี้เว่ยชิงฟงจะย้อนอดีตกลับมาเป็นชินอ๋องอีกครั้งกลับเป็นช่วงเวลาที่เขาทุ่มกำลังเตรียมการทุกอย่างไว้พร้อมหมดแล้วเช่นกัน
....เหลือแต่รอให้เว่ยชิงหานติดกับ....
เรื่องราวหลังจากนี้ชินอ๋องชิงฟงจะขอพระราชทานราชโองการเดินทางขึ้นเหนือพร้อมรัชทายาทออกปราบปรามกบฏ
....จากนั้นจึงยอมเสียสละตนเองช่วยชีวิตรัชทายาทจนมีชัยเหนือข้าศึก....
นั่นคือฉากหน้าอันลือลั่น ส่วนความลับสวรรค์อันยิ่งใหญ่เทียมฟ้านั้นคือเว่ยชิงฟงชินอ๋องลอบสังหารรัชทายาท
และใช้ยาเม็ดตลบสวรรค์ปลอมตัวเป็นรัชทายาทเว่ยชิงหานขึ้นนั่งบัลลังก์มังกรอย่างมีเกียรติ
....ทั้งใต้หล้าทั้งหญิงงามล้วนอยู่ในกำมือพระองค์....กู้หยุนเหลียนหญิงงามผู้นั้น....
ความเจ็บปวดอันล้ำลึกในอกด้านซ้ายยังคงติดอยู่ในความทรงจำ
เว่ยชิงฟงแค่นยิ้มหวังเยียผู้ยิ่งใหญ่สิ้นใจตายด้วยมีดสั้นในมืออัครชายาผู้เป็นที่รัก
‘สายน้ำไหลไป มีที่ใดไหลย้อนกลับ’
คำพูดประโยคนี้เป็นเขาเองที่เอ่ยปลอบใจนาง
เสี้ยววินาทีที่คมมีดเล่มบางกรีดลงที่ขั้วหัวใจเว่ยชิงฟงสามารถกำชัยชนะเหนือบุรุษในดวงใจของเมียรักได้สำเร็จ
“มีผู้ใดอยู่ด้านนอก”
เว่ยชิงฟงร้องเรียกข้ารับใช้เข้ามาอีกครั้ง
“ทูลท่านอ๋อง..กระหม่อมเกาซู่หนิงพะย่ะค่ะ”
“เข้ามา”
ทันทีที่สิ้นเสียงเรียกขานร่างขันทีคนสนิทในอดีตก้าวเข้ามาด้านในห้องบรรทมอีกครั้ง
“เวลานี้เป็นยามใด”
น้ำเสียงเยือกเย็นทรงอำนาจเอ่ยถามร่างสูงในอาภรณ์ตัวในสีขาวซีดยืนหันหลังให้
“ทูลท่านอ๋อง...เข้ายามซวี(หนึ่งทุ่ม)แล้วพะย่ะค่ะ”
เกาซู่หนิงเอ่ยตอบสายตามองต่ำไม่วอกแวกแม้จะยืนอยู่ท่ามกลางกองเศษซากเละเทะ
“.....พระ..มารดา...”
เว่ยชิงฟงรู้สึกแน่นในอกจนไม่อาจเอ่ยถ้อยคำถัดมา
“อัครชายาซูเฟยปลงพระศพเข้าสุสานหลวงเมื่ออาทิตย์ก่อนพะย่ะค่ะ”
เกาซู่หนิงทูลตอบไปตามจริง
....เป็นเช่นนั้น....ครั้งนั้นเว่ยชิงฟงถูกลอบทำร้ายบาดเจ็บหนักจนไม่สามารถเข้าร่วมพิธีปลงพระศพพระมารดา
หนึ่งเดือนหลังจากนั้นจึงไปขอรับโทษกับพระบิดาอาสาออกรบ เว่ยชิงฟงแววตาเข้มข้นขึ้นอีกครั้ง
“เจ้าสั่งคนเก็บกวาดให้เรียบร้อย”
“เรื่องในวันนี้หากผู้ใดแพร่งพรายออกไปข้าจะให้พวกมันมีชีวิตที่เหลือไม่น้อยหน้าซากศพ”
น้ำเสียงทรงอำนาจกล่าวถ้อยคำหนักแน่นดุจดั่งเอ่ยออกมาจากนรกอเวจี
“เตรียมชุดให้ข้า...ข้าจะเข้าเฝ้าพระบิดา”
“พะย่ะค่ะ”
เกาซู่หนิงรับคำก่อนถอยออกไปจากห้องบรรทม
---------------------------------------------
สามารถติดตามภาค 1 ในเรื่อง 'ชะตารักตำหนักสุสาน'
หากชื่นชอบโปรดกดติดตาม
เป็นกำลังใจให้นักเขียนได้นะคะ
รักนักอ่านมาก 'เสี่ยวเกอเกอ'
- ผู้เขียน
