บรรยากาศในเกรซเฮาส์.
ที่เมื่อครู่ยังเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
ถูกเปลี่ยนเป็นความเคร่งขรึมทันที
ที่มารุตทิ้งระเบิดใส่วงสนทนา
..
“เลิกพูดเรื่องผู้หญิงนั่นได้แล้ว”
เขากัดกราม น้ำเสียงดุดัน
“ฉันสนใจไอ้ชายแก่ในชุดสูทที่แก๊งเราตามไป
สะกดรอยมากกว่า…แต่กลับถูกเก็บเรียบ
ในพริบตา ใครมันบังอาจกล้าหยามแบบนี้”
. .
ทุกคนรอบโต๊ะเงียบลง
ความตึงเครียดคืบคลานเข้ามาแทนที่
.
พริ้นซ์—ชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง
ใบหน้าเรียบเฉียบ
แววตานิ่งราวกับนักวิเคราะห์-เอ่ยขึ้นเสียงเย็น
“ฉันสืบได้บางอย่าง…”
เขาเลื่อนแฟ้มบนโต๊ะไปตรงหน้ามารุต
“มีคนเห็นชายแก่คนนั้นวนเวียนอยู่แถวนอกร้าน
ดอกไม้เดือนละครั้ง มักจะจอดรถเงียบ ๆ
ไม่ลงมา บางครั้งก็เพียงนั่งมองจากไกล ๆ
เหมือนเฝ้าดูใครสักคนข้างในนั้น”
..
มารุตขมวดคิ้ว หัวใจเต้นแรงกับสิ่งที่ได้ยิน
..
“หมายความว่า…เขาอาจไม่ใช่แค่คนธรรมดา
ที่ผ่านมา?”
กริตตรินท์ถามพลางหรี่ตา
แววขี้เล่นเมื่อครู่หายไปสิ้น
กลายเป็นสายตาคมดุ
...
พริ้นซ์พยักหน้าเบา ๆ
“ฉันยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร
แต่ที่แน่ ๆ…ชายคนนี้ไม่ธรรมดา...
และเขามีความเกี่ยวข้อง...
กับเจ้าของร้านดอกไม้อย่างแน่นอน”
. .
สายตาทุกคู่หันมาที่มารุตทันที
มารุตนั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะทุบโต๊ะดัง ปัง!
..
“ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร…ฉันจะลากมันออกมาให้ได้ และฉันต้องรู้ให้ได้ว่า ไอริส เป็นใครกันแน่!”
..
เสียงคำประกาศของเขา
สะท้อนก้องไปทั่วห้องโถง
เคร่งเครียดจนแม้แต่เงาก็ไม่กล้าไหวไหว
...
------
ในความคิดของมารุต
ผมยอมรับกับตัวเองอย่างไม่เต็มใจนัก
—การขยายอิทธิพลมาเมืองนี้
ยากกว่าที่คิดเอาไว้มากนัก
...
ทุกก้าวที่ผมเดิน
เหมือนกำลังเหยียบอยู่บนดินที่เต็มไปด้วยกับดัก
ตอนแรกผมเชื่อว่าเงินและกำลัง
จะทำให้ทุกอย่างง่าย แต่ตอนนี้ผมกลับเห็นชัดเจน
ว่า…ไม่ใช่ผมคนเดียวที่หมายตาทำเลผืนนี้
...
หลายแก๊ง หลายกลุ่ม ต่างก็พยายามขยับเข้ามา
จ้องจะเป็นเจ้าของย่านนี้
เพื่อใช้เป็นศูนย์กลางธุรกิจสีเทา บ่อนกาสิโน
ค้าอาวุธ และสิ่งที่สังคมมองไม่เห็น
แต่ผมรู้ดีว่ามันคือทองคำในคราบมลทิน
...
และที่น่าขำ—หรืออาจจะน่าหวาดหวั่น
—คือปัญหาใหญ่ที่สุดของผมตอนนี้
กลับไม่ใช่แก๊งใดแก๊งหนึ่ง
แต่เป็นผู้หญิงคนเดียว… ไอริส
...
เธอเหมือนเงาที่มองไม่ทะลุ
เหมือนปริศนาที่ไม่สามารถไขได้
ผมเจอผู้หญิงมานับร้อย
แต่ไม่มีใครทำให้หัวใจผมปั่นป่วนได้แบบนี้
..
เธอไม่แสดงความกลัว ไม่ยอมก้มหัวต่ออำนาจ
ไม่แม้แต่สะทกสะท้านต่อการคุกคามของผม
....
และทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าเธอ…
ผมกลับรู้สึกเหมือนถูกสะกด
...
ใช่—เธอทำตัวราวกับมีเวทมนต์
เสน่ห์ของเธอไม่ใช่แค่ความงามภายนอก
แต่เป็นอะไรบางอย่างที่แฝงอยู่ลึกในสายตา
และรอยยิ้ม ทำให้ผมทั้งอยากครอบครอง
และอยากหลีกหนีในเวลาเดียวกัน
...
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร…
ผมจะหาคำตอบให้ได้ว่าแท้จริงแล้ว
เธอคือใคร และ
เธอต้องการอะไรจากสงครามเงาในเมืองนี้