ดอกไม้ของนายมาเฟีย -"Bloom in His Shadows"

ร้านดอกไม้เล็ก ๆ แห่งนี้ ตั้งอยู่ริมถนนสายเงียบสงบ หน้าร้านประดับด้วยกระจกใสสะอาด มองเข้าไปเห็นช่อดอกไม้สีสันสดใส เรียงรายอยู่เต็มพื้นที่ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ ทักทายทุกคนที่ก้าวเข้ามา - ทั้งกลิ่นดอกกุหลาบที่หวานละมุน - กลิ่นไอริสที่สดชื่น - กลิ่นลาเวนเดอร์แผ่วเบา ปนกันเป็นบรรยากาศอบอวลที่ทำให้ใจสงบ เหมือนหลุดเข้ามาในโลกเล็ก ๆ ของความงดงามและความสุข .. ไอริส หญิงสาววัย 22 ปี เจ้าของร้าน ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ผมลอนสีน้ำตาลทองสยายลงมารอบใบหน้า เส้นผมแต่ละลอนเหมือนมีชีวิต เมื่อลมพัดผ่านก็ส่องประกายระยิบระยับ ดวงตาของเธอฉายแววลึกซึ้ง มีเสน่ห์ดึงดูดให้ใคร ๆ ต้องหันมามอง .. ขณะนั้นเอง มีลูกค้าหนุ่มสาวคู่หนึ่งก้าวเข้ามาในร้าน แววตาเปล่งประกายด้วยความสนใจในดอกไม้ ที่บานสะพรั่งรอบตัว ..ไอริสยิ้มอ่อนละมุน พลางเดินเข้ามาใกล้ ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ถ้าคุณชอบความโรแมนติก ฉันแนะนำกุหลาบขาวค่ะ กลิ่นจะหวานนุ่ม ช่วยให้บรรยากาศดูอบอุ่น… แต่ถ้าอยากได้ความสดชื่นที่ไม่ซ้ำใคร ลองไอริสดูสิคะ มีกลิ่นหอมละมุน แฝงความมั่นใจ เหมาะกับการมอบให้คนพิเศษ” ~ เธอหยิบช่อดอกลาเวนเดอร์เล็ก ๆ ยื่นให้ลองสูดกลิ่น พลางยิ้มตาเป็นประกาย “หรือถ้าอยากให้ห้องเต็มไปด้วยความสงบ ลาเวนเดอร์นี่แหละค่ะ หอมแบบผ่อนคลาย อบอุ่นเหมือนอ้อมกอด” -- ลูกค้าทั้งคู่ต่างพยักหน้า ยิ้มอย่างพึงพอใจ ราวกับถูกสะกดด้วยกลิ่นหอมและ คำพูดละมุนละไมที่เปี่ยมด้วยเสน่ห์ของหญิงสาว -- แต่ภายใต้ท่าทีอ่อนหวานนั้น แววตาของไอริสยังคงเต็มไปด้วยความแน่วแน่ ราวกับกำลังบอกว่า เธอไม่ใช่เพียงคนขายดอกไม้ธรรมดา แต่คือหญิงสาวผู้สร้างโลกแห่งความงาม และความหมายจากดอกไม้ทุกกลีบ ด้วยมือของเธอเอง ~ ประตูร้านดังขึ้นเบา ๆ — กริ๊ง…!! ชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทเข้ม ก้าวเข้ามาในร้าน บุคลิกสง่างามแฝงอำนาจ แววตาคมเฉียบตวัดมองรอบร้านอย่างประเมิน ก่อนหยุดสายตาที่ไอริสโดยตรง .. “ผมขอซื้อร้านนี้” เขาเอ่ยเสียงเรียบ แต่หนักแน่น “ยี่สิบล้านบาท… จบเรื่องตรงนี้เลย” .. ลูกค้าคนอื่นที่ยังยืนอยู่ ถึงกับหันมามองด้วยความตกใจ .. แต่ไอริส กลับไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นจากการจัดดอกไม้ เธอยังคงจับช่อกุหลาบสีชมพู จัดเรียงกลีบทีละดอกอย่างใจเย็น ราวกับเสียงของชายตรงหน้า เป็นเพียงลมพัดผ่าน .. เธอไม่ตอบ ไม่คุย ไม่แม้แต่จะเหลือบตามองชายหนุ่มคนนั้น แม้เสี้ยววินาทีเดียว .. ความเงียบที่ได้รับทำให้เขาเริ่มขมวดคิ้ว เขาก้าวเข้ามาใกล้ขึ้น แต่ไอริสยังคงทำงานต่อไปด้วยท่าทีสงบและแน่วแน่ .. เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจนร้านทยอยเงียบ ลูกค้าออกไปหมดแล้ว แต่ชายหนุ่มยังไม่ยอมออกไป เขาทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ไม้ริมกระจก ดวงตาคมกริบเฝ้ามองไอริสอยู่เงียบ ๆ ความหงุดหงิดสะสมทีละน้อย .. จนเมื่อแสงยามเย็น ทอดลงมากระทบกลีบดอกไม้ในร้าน ไอริสลุกขึ้นเดินไปปิดไฟทีละดวง แล้วปิดประตูร้าน อย่างไม่สนใจว่ามีใครยังนั่งอยู่ข้างในหรือไม่ ราวกับกำลังประกาศชัดเจนว่า… ,..,.โลกใบนี้เป็นของเธอ ไม่ได้มีที่ว่างให้การซื้อขายใด ๆ .. เขายังคงนั่งนิ่ง เงียบสงัดในร้านมืดสลัว ราวกับศึกเงียบ ๆ ของทั้งสองเพิ่งเริ่มต้นขึ้น!!!