EP.4
911 คำ
ปึก!!
ฉันที่เดินตามเขามาอย่างติด ๆ จนไม่ทันได้สังเกตว่าเขาหยุดเดินทำให้ชนกับแผ่นหลังแกร่งอย่างจัง ๆ พี่ริวหันมามองแล้วเลิกคิ้วพลางเอียงใบหน้าหล่อทำท่าทีสงสัย
“ขอ..ขอโทษค่ะ”
“เธอชื่ออะไร?”
“คะ? อ้อ ชื่อพะพายค่ะ”
“อืมม~”
เขาลากเสียงยาวพลางพยักหน้าอย่างเข้าใจ ทุกคนรู้ไหมอะไรที่มีเสน่ห์ที่สุดบนใบหน้าของพี่ริว…ดวงตาไง…ถ้าได้มองฉันไม่อยากละสายตาไปไหนเลยแหละ ได้เห็นทีไรก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
“ยิ้มอะไร?”
นั้นไงละ เผลอยิ้มจนโดนจับได้ ควบคุมอาการไม่อยู่จริง ๆ นะ
พอเขาถามเสียงห้วนทำให้ฉันต้องหุบยิ้มทันที นี่คงจะเป็นครั้งแรกเลยแหละมั้งที่เราได้ยืนคุยกันแบบนี้ ไม่รู้ว่าคืนนี้จะเก็บเอาไปฝันอีกรึเปล่า เขินจัง ใครไม่เคยมีโมเม้นต์แอบชอบรุ่นพี่คงไม่เข้าใจความรู้สึกนี้หรอก มันฟินสุด ๆ เลยแหละ
“เปล่าค่ะ ว่าแต่มีเรื่องอะไรหรอคะ??”
ทันทีที่ฉันเอ่ยถามมุมปากของเขาก็กระตุกขึ้น รอยยิ้มที่ใคร ๆ ก็ว่าเป็นรอยยิ้มแห่งความฉิบหาย มันจะฉิบหายได้ยังไง รอยยิ้มยังไงก็คือรอยยิ้มสิ ไม่ใช่ปืนไม่ใช่มีดสักหน่อย
“เข้าเรื่องเลยละกัน”
“ค่ะ”
“เธอชอบฉัน?”
เขาชี้นิ้วที่ฉันก่อนจะกลับมาชี้ตัวเอง พี่ริวนี่น้าา เรื่องแบบนี้ยังจะต้องถามอะไรอีกหรอ ที่ทำอยู่ทุกวันนี้เขาไม่เรียกว่าชอบมั้ง ส่องโซเซียลของเขาอยู่ทุกวัน วิ่งตามต้อย ๆ เพื่อเอาขนมไปให้ นี่ถ้าแอบเข้าห้องน้ำชายได้ฉันคงทำไปแล้ว ไม่ได้โรคจิตนะคะแค่คลั่งรัก
“ค่ะ”
“ที่เธอกำลังตามตื้อฉันนี่คือ จีบ?”
“ค่ะ”
“พูดอะไรสักอย่างนอกจาก ค่ะ ๆๆ ได้ไหม รำคาญ!"
เขาเอ็ดฉันไปที ก็จะให้ตอบยังไงละ งงก็งง อยู่ ๆ ก็ลากฉันมาถามเรื่องพวกนี้ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยสนใจเลยด้วยซ้ำ
“ก็พายชอบพี่ ชอบมานานแล้วด้วยจะว่าพายจีบพี่ก็ได้ แต่ที่พายทำพายไม่ได้หวังอะไรมากขอแค่ให้พี่สนใจพายก็พอ”
“เหอะ!! นางเอกหลงยุครึไงวะ” คนตรงหน้าสบทออกมาเบา ๆ
“งั้นหวังนิดหนึ่งก็ได้ค่ะ”
“แล้วเหนื่อยไหม?”
อยู่ ๆ น้ำเสียงเขาก็เปลี่ยนไป ฉันเงยขึ้นสบดวงตาคมแม้จะเป็นแววตาที่ว่างเปล่าแต่คำพูดของเขากำลังทำให้ฉันคิดไปไกล
“ที่เธอคอยตามตื้อฉันเนี่ย เหนื่อยบ้างไหม??”
ถ้าให้ตอบแบบเอาความจริงคงจะตอบได้คำเดียวว่า เหนื่อยโคตร ๆ เลยพี่ริว!
“ไม่เหนื่อยค่ะ พายชอบพี่ถึงแม้จะเหนื่อยแค่ไหนพายก็ยอม”
ฉันตอบพร้อมกับระบายยิ้มออกมาหรือว่าที่เขาอยากคุยกับฉันในวันนี้เพราะเริ่มจะสนใจในตัวฉันแล้ว เฮ้ยย เป็นไปได้นะ แบบว่า...ต่อไปนี้เธอจะจีบฉันยังไงก็ได้ ฉันจะไม่หยิ่ง จะสนใจเธอให้มากขึ้น ถ้าเป็นแบบนั้นละก็เข้าทางไอ้พายคนนี้เลยละจากเปอร์เซ็นต์ที่เป็นศูนย์อาจจะกลายเป็นร้อยก็ได้ ใครจะไปรู้
“งั้นหรอ”
ว่าพร้อมยกมือหนาขึ้นมาลูบกลุ่มผมฉันเบา ๆ ช็อตนี้ฉันตาย ขุดหลุมรอฝังฉันเลยนะแม่ ๆ
ฉันและพี่ริวสบตากันครูใหญ่ ไม่เคยคิดเคยฝันว่าจะได้เห็นแววตาและสัมผัสที่แสนอบอุ่นจากเขา ฮืออ ชีวิตคอมพลีคแล้วไอ้พายเอ๊ยยย
“งั้นต่อไปเธอก็ไม่ต้องเหนื่อยแล้วนะ”
“คะ??”
“เธอไม่ต้องตามจีบฉันแล้วนะ เพราะฉันจะเป็นคนจีบเธอเอง”
เกินคาด!เหมือนสวรรค์กำลังเล่นตลก เมื่อคำพูดนี้ดันออกจากปากคนที่ได้ฉายาว่า โหดและเย็นชาที่สุด ถ้าตอนนี้ฉันฝันอยู่ก็ขอให้รีบตื่นก่อนที่หัวใจวายด้วยเถอะ ไม่ไหวแล้วว
งับ!!
เสียงฟันกระทบฟันของฉันดังขึ้นเมื่อมือหนาเลื่อนมาดันคางฉันขึ้น ก็คงเผลออ้าปากหวอด้วยความตกใจ อึ้ง ทึ่ง เสียว อยู่ละสิ
“ขืนอ้าปากแบบนี้บ่อย ๆ คราวหน้าฉันจะปิดปากเธอด้วยปากของฉันเอง”
เธอ~~ แบบนี้จะตายเอาได้นะ แต่ยังไม่อยากตายหรอก อยากฟินก่อน ปากปิดปากก็เท่ากับจูบนะสิ อึ่ยยย
“แล้วนี่เลิกเรียนกี่โมง?”
“หะ..ห้าโมงค่ะ”
“อืมดีเลย ฉันรอหน้าตึกนะ”
“คือ ไม่ต้องค่ะ”
“ไม่ได้ ฉันบอกแล้วไงว่า..ฉันจะจีบเธอ”
เขาว่าแค่นั้นก็เดินออกไปทันที ทิ้งให้ฉันยืนอึ้งกับคำพูดของเขาเพียงลำพัง จ..จีบฉันจริงหรอ? พี่ริวหนุ่มฮอตวิศวกรรมไฟฟ้าเนี่ยนะจะหันมาสนใจฉันจริง ๆ คือมันก็ดีอยู่หรอกแต่มันแปลกตรงที่ว่าอยู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป จากหน้ามือเป็นหลังมือนี่สิ ชักจะยังไง...ถ้าจะมาหลอกก็อย่ามาเลยนะ ไอ้พายคนนี้มันโง่นัก
- ผู้เขียน
