องศานี้มีเวลา

เวลา... งานปาร์ตี้สุดหรูหราจัดขึ้นในรีสอร์ตสวยหรูระดับประเทศ ภายในงานมีหนุ่มสาวมากหน้าหลายตาที่ฉันเองก็เคยเห็นในทีวีบ้างหรือตามหนังสือพิมพ์บ้างเพราะส่วนมากแขกที่มาในงานนี้มีแต่เหล่าลูกผู้ดีมีเงิน ไฮโซ ดารา นางแบบ พริตตี้ เครื่องดื่มมึนเมาแบรนด์ดังมากมายราคาเกินกว่าคนอย่างฉันจะเอื้อมถึงถูกเด็กเสิร์ฟเดินถือถาดแจกจ่ายรอบงาน อาหารการกินทั้งหลายที่ฉันเองไม่เคยได้กินถูกจัดวางเรียงรายเต็มโต๊ะไปหมด "เวลา" เสียงหัวหน้างานเรียกฉันพร้อมกับถือถาดอาหารเข้ามาหา "เดี๋ยวเธอเอาอาหารกับเครื่องดื่มไปเสิร์ฟลูกค้าที่ห้อง XXX ทีนะ เสร็จแล้วก็กลับมายืนประจำโซนของกินเหมือนเดิม" "ค่ะ" ฉันตอบรับพลางรับถาดอาหารและเครื่องดื่มมาไว้ในมือก่อนจะเดินออกไปอีกทาง ปกติแล้วฉันจะรับจ๊อบตามงานแบบนี้รวมถึงงานแจกใบปลิวเพื่อหาค่าใช้จ่ายส่วนตัว ถ้างานไหนดีหน่อยฉันก็ทำแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ได้ค่าแรงแล้วรีบกลับบ้าน แต่ส่วนมากงานแบบนั้นนาน ๆ ทีถึงจะมี งานที่ได้ทำบ่อย ๆ ก็จะเป็นงานที่ฉันกำลังทำอยู่ตอนนี้ เวลาต่อมา... "กรี๊ด! ชะช่วยด้วยฮือ ๆ" ฉันกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวเมื่ออยู่ ๆ ก็ถูกมือใหญ่ของคนที่นอนอยู่ในห้องกระชากตัวจนล้มลงบนเตียง "นี่!! เงียบ ๆ หน่อยได้ไหม!" เสียงผู้ชายที่คร่อมร่างฉันเอาไว้ตะโกนใส่หน้าฉัน ซึ่งฉันก็เห็นหน้าเขาไม่ชัดนักเพราะในห้องไม่ได้เปิดไฟเอาไว้ มีเพียงแสงไฟจากข้างนอกที่เล็ดลอดเข้ามาเท่านั้น "นะนายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ นายปล่อยฉันไปเถอะ ฉันกลัวแล้วฮือ ๆ" ฉันยกมือไหว้ผู้ชายที่คร่อมร่างฉันเอาไว้ด้วยความหวาดกลัว กลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยออกมาจากลมหายใจของเขาทำให้ฉันรู้ว่าเขาเมามากแค่ไหน หากแต่เรี่ยวแรงกลับเยอะจนฉันสู้ไม่ไหว "นอนอยู่ใต้ร่างฉันแล้ว ถ้าจะกลับออกไปก็ต้องสว่างก่อนนะ" นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยิน หนึ่งปีต่อมา... "ฉันจะดูแลเธอกับเหลนของฉันให้ดีที่สุด จะไม่แย่งลูกของเธอซึ่งก็คือเหลนของฉัน แค่เธอรับปากว่าจะเลี้ยงดูเหลนของฉันอย่างดี" หญิงสูงวัยที่มีศักดิ์เป็นทวดของลูกฉันเอ่ยบอก ท่านเป็นบุคคลแรกที่ตามหาฉันเจอเมื่อหลายเดือนก่อน แล้วก็เป็นเพียงคนเดียวที่รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน ท่านรับปากว่าจะปิดเรื่องของฉันกับลูกไว้เป็นความลับ รอจนกว่าฉันจะพร้อมหรือหลานชายของท่านนั่นก็คือพ่อของลูกฉันตามหาฉันเจอด้วยตัวเขาเอง "ขอบคุณคุณหญิงมากนะคะที่ดูแลหนูกับลูกเป็นอย่างดี แล้วก็ขอบคุณคุณหญิงมาที่ให้โอกาสหนูได้เตรียมใจก่อนจะเจอพ่อของลูก" ฉันยกมือไหว้หญิงสูงวัยพร้อมกับส่งยิ้มบางไปให้ ถึงจะไม่อยากพรากพ่อพรากลูก แต่เรื่องราวร้าย ๆ ที่เจอมาก็ทำให้ฉันไม่กล้าสู้หน้าเขาและยังกังวลอยู่ ทั้งเรื่องที่เขามีแฟนอยู่แล้วก็ทำให้ฉันไม่กล้าหอบลูกไปเรียกร้องความรับผิดชอบจากเขา ยังดีที่ท่านเข้าใจและให้ฉันใช้เวลากับตัวเอง "เรียกฉันทวดเถอะ ยังไงเธอก็เป็นแม่ของเหลนฉัน" "ค่ะ คุณทวด" "แล้วนี่จะเลี้ยงเองหรือว่าจ้างคนเลี้ยงล่ะ ฉันมีสาวใช้เยอะแยะ ให้มาช่วยเธอเลี้ยงดีไหม" คุณทวดเอ่ยถามพลางเงยหน้ามองฉันก่อนจะเอื้อมมือไปแตะตัวคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเบาะนุ่มนิ่ม "หนูอยากเลี้ยงเองค่ะคุณทวด ยังไงตอนนี้หนูก็ไม่ได้ทำงานอะไร สวนส้มก็มีคนงานที่คุณทวดจ้างมาดูแลให้ เวลาว่างเยอะแยะเลยค่ะ" คุณทวดไม่ได้สร้างบ้านสวนหลังเล็กให้ตามที่ฉันขอหลังจากที่เราเจอกัน แต่ท่านซื้อที่ดินร้อยกว่าไร่เพื่อทำสวนผลไม้ให้ฉันในโซนต่างจังหวัดอีกด้วย ชีวิตฉันตอนนี้มีความสุขกว่าเมื่อก่อนเป็นไหน ๆ "ความจริงฉันมีเรื่องอยากจะขอร้องเธอเรื่องหนึ่ง" คนที่นั่งมองเหลนน้อยหลับเอ่ยขึ้นพลางเงยหน้ามาสบตากับฉัน "เรื่องอะไรเหรอคะ?" "ถ้าวันหนึ่งนาทีโตขึ้น ฉันอยากให้นาทีมารับช่วงต่อกิจการของฉันอีกครึ่งหนึ่งที่ยังไม่ได้ยกให้ใคร" "..." แต่ฉันรู้ว่าท่านมีหลานสามคนแถมยังมีเหลนอีกคนหนึ่งที่รุ่นราวคราวเดียวกับนาทีนี่นา "ความจริงฉันคิดเรื่องนี้มาได้สักพักแล้วล่ะ ฉันมีหลานอยู่สามคนก็จริงเธอก็รู้จักใช่ไหม" "ค่ะ" "ตาอัคคีน่ะแต่งงานมีลูกมีเมียแล้ว แต่ทางเมียเขาก็มีธุรกิจอีกหลายอย่าง รายนั้นก็เลยไม่ขอรับอะไรจากฉันเพราะที่ฉันให้ไปก็มากมายแล้ว ไหนจะของทางเมียเขาอีก เขากลัวดูแลไม่ไหวเลยสละสิทธิ์ ส่วนหลานสาวฉันรายนั้นพ่อแม่เขาอยากให้สานต่อกิจการอย่างอื่น ก็เลยเหลือแค่ตาอาสาคนเดียว" "..." "แต่ช่วงหลัง ๆ มาตาองศามันทำตัวแย่ ฉันเลยคิดว่าจะยกให้นาทีแทน" เอาเป็นว่าสำหรับคนเป็นแม่แล้วก็อยากให้ลูกได้สิ่งดี ๆ อยากให้ลูกสุขสบายนั่นแหละ ถ้าลูกชายฉันจะรวยระดับหมื่นล้านก็ไม่เห็นจะแปลก มันน่าดีใจด้วยซ้ำ ที่สำคัญสำหรับมนุษย์ที่มีทั้งกิเลสความอยากได้อยากมีในตัว ก็ต้องไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว "ตกลงค่ะคุณทวด" ในเมื่อคุณทวดเป็นฝ่ายเสนอมาเองทำไมฉันจะต้องคิดมาก ฉันไม่ได้ขอร้องคุณทวดและที่สำคัญโตขึ้นลูกชายของฉันจะได้ไม่ต้องมีชีวิตที่ลำบากเหมือนกับฉัน