วิธีการเป็นผู้รอดชีวิตจาก 13 กฎเหล็กของอควาเรียมต้องห้าม

ซ่าาา~!! ค่ำคืนนั้น สายฝนโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย ท้องฟ้ามืดมิดไร้ดวงดาว ถูกบดบังด้วยม่านเมฆหนาทึบ เสมือนกำลังโอบอุ้มความลับดำมืดบางอย่างไว้ ณ ใจกลางเมืองที่เคยเต็มไปด้วยแสงสีและชีวิตชีวา บัดนี้กลับมีเพียงแสงไฟสลัวจากป้ายไฟนีออนเก่าๆ ของอาคารร้างขนาดมหึมาที่ตั้งตระหง่านอยู่ริมถนน อควาเรียมไตรตัน เสียงกระซิบอื้ออึงของลมที่พัดโหมกระหน่ำดูคล้ายกับเสียงร่ำไห้ของวิญญาณที่ถูกจองจำอยู่ภายใน ขณะที่ความเงียบงันปกคลุมพื้นที่โดยรอบ มีเพียงหยดน้ำฝนที่สาดซัดกระทบกระจกตู้ปลาขนาดยักษ์ที่แตกร้าว เผยให้เห็นเงามืดทะมึนของบางสิ่งบางอย่างที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าอยู่เบื้องหลัง กลิ่นอับชื้นของน้ำเค็มและสนิมเหล็กปะปนกับกลิ่นสาบของความตาย คล้ายจะเตือนให้ผู้ที่บังเอิญเดินผ่านได้รู้ว่า ที่แห่งนี้ไม่ใช่เพียงแค่ซากอดีตที่ถูกทิ้งร้าง หากแต่เป็นสุสานที่เต็มไปด้วยเรื่องราวอันน่าสะพรึงกลัว ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ ไม่มีใครกล้าเอ่ยถึง อควาเรียมแห่งนี้เป็นเหมือน ‘กล่องดำ’ ที่เก็บงำความจริงอันน่าขนลุกไว้เบื้องหลังข่าวลือเรื่องการทดลองผิดจรรยาบรรณ และการหายตัวไปอย่างลึกลับของผู้คนในอดีต เสียงกระซิบเหล่านั้นไม่ใช่เพียงแค่เรื่องเล่าปรัมปรา แต่คือคำเตือนจากสิ่งที่ไม่มีใครมองเห็น และกำลังรอคอย ‘ผู้ถูกเลือก’ ให้ก้าวเข้าสู่กับดักที่ไม่มีวันหนีรอด ท่ามกลางความมืดมิดและเสียงคำรามของพายุ บัตรเชิญสีดำสนิทใบหนึ่งถูกวางอยู่บนโต๊ะไม้เก่าๆ ภายในห้องที่ถูกทิ้งร้างของอควาเรียม ตัวอักษรสีเงินที่ส่องประกายเรืองรองเขียนไว้ว่า ‘งานพิเศษสำหรับบุคคลที่ถูกเลือก’ พร้อมคำมั่นสัญญาถึง ‘ของรางวัลล้ำค่า’ มันเป็นบัตรเชิญปริศนาที่กำลังจะเปลี่ยนชีวิตของใครบางคนไปตลอดกาล ลมพัดหวีดหวิวเข้ามาจากหน้าต่างที่แตกหัก ทำให้บัตรเชิญใบนั้นปลิวพลิกไปมา เผยให้เห็นด้านหลังที่สลักคำเตือนเอาไว้ ‘จงระวัง... ทุกย่างก้าวคือกฎเกณฑ์’