ยืมแฟนไปเป็นเมีย

ยืมแฟนไปเป็นเมีย...ตอนที่ 1 ต้องตาของเพื่อนซี้ ผมนั่งรอแอนแฟนสาวอยู่ที่ล๊อบบี้อพาร์ทเมนต์...วันนี้เป็นวันที่แอนจะรายงานตัวฝึกงานกับบริษัทของผมที่ผมทำงานอยู่เป็นวันแรก ผมกับแอนพักอยู่ที่เดียวกันแต่คนละห้องเพราะเราเป็นแค่แฟนกันยังไม่ใช่สามีภรรยาแต่เราก็วางอนาคตไว้ว่าอีกไม่กี่ปีข้างหน้าเมื่อแอนเรียนจบและเริ่มใช้ชีวิตวัยทำงานเราจะมาอยู่ห้องเดียวกันและเป็นคู่ผัวเมียกัน ส่วนเรื่องแต่งงานนั้นในฐานะมนุษย์เมืองเราก็ขอไม่พูดถึง “พี่อิฐ...มาแล้วค่า” แอนส่งเสียงมาก่อน ผมหันไปมองก็เห็นแฟนสาวของผมปรากฏตัวในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอฟิตสั้นพร้อมหน้าตาที่ต้องบอกว่าสวยเป็นพิเศษ “ขอโทษที่ให้คอยนานนะคะ...แอนกลัวดูดีไม่พอไม่ประทับใจเจ้านายพี่ค่ะ...ก็เลยแต่งหน้านานไปหน่อย” แอนบอก “แต่จริงๆแอนไม่แต่งหน้าก็สวยดูดีอยู่แล้วนะ” ผมส่งสายตามองใบหน้า “ก็อยากให้มันดูดีเป็นพิเศษนี่คะ...เอ...หรือว่าแอนแต่งเยอะไป...มันดูไม่สวยเหรอคะ” แอนถาม “สวยสิ...สวยมาก...วันนี้แอนสวยเป็นพิเศษเลยนะ” ผมบอก แอนได้ยินก็ยิ้มหวานออกมา “ขอบคุณค่ะ...น่ารักที่สุด...แบบนี้ต้องตอบแทนอย่างงามแล้ว...อิอิ...คืนนี้ห้องใครดีคะ” แอนถาม “อืมม...ห้องแอนดีกว่า...เมื่อคืนวานห้องพี่” ผมบอก “จัดไปค่ะ...งั้นไปกันดีกว่านะคะ...เดี๋ยวสาย” แอนบอก จากนั้นก็เดินจับมือผมเพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อจะเดินทางไปบริษัท... ผมทำงานอยู่ในบริษัทผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์รายใหญ่ ผมเป็นหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อตั้งแต่เริ่มทำงานใหม่ๆเพราะบริษัทนี้เจ้าของคือดิวเพื่อนซี้ของผม เราเรียนปริญญาตรีมาด้วยกันเรียกได้ว่าสนิทสนมกันมากทำโปรเจคก่อนจบก็ทำด้วยกัน และถ้าไม่ได้ดิวผมก็คงเรียนไม่จบเพราะตอนอยู่ปีสามที่บ้านผมล้มละลายไม่มีเงินส่งเสียให้ ตอนนั้นค่าเทอมก็ไม่มีผมก็เลยตัดสินใจจะดร็อปเรียนเพื่อกลับไปหางานทำที่บ้าน แต่ดิวก็แสดงน้ำใจอันใหญ่หลวงทั้งจ่ายค่าเทอมทั้งใช้หนี้ที่บ้านทั้งไถ่ถอนจำนอง พอเรียนจบจะทำงานดิวก็ชวนให้มาทำบริษัทที่แม่ของดิวเพิ่งยกให้เพราะพ่อของดิวเพิ่งเสียไป ผมทำงานได้ปีเดียวดิวก็ดันให้ผมเป็นหัวหน้าฝ่ายซึ่งไม่มีใครจะว่าได้เพราะทุกคนในบริษัทรู้ว่าดิวกับผมเป็นเพื่อนรักกัน “คุณดิว...ผมพาแอนมาแนะนำตัวครับ” ผมบอก เมื่อพาแอนเข้าไปในห้องของดิว “ไอ้อิฐ...อยู่ดีๆมึงพูดซะเป็นทางการ...นี่อยู่ในสถานะกันเองนะเฟ้ย” ดิวบอก จากนั้นก็หันมองมาทางแอนที่ยกมือไหว้ พอดิวรับไหว้เสร็จก็ส่งยิ้มหวานให้แฟนผม “น้องแอน...ทำตัวตามสบายเลย...ไม่ต้องเป็นทางการเหมือนไอ้อิฐนะ...คือ...แบบว่าเราตกลงกันว่าเวลาประชุมหรือพบแขกพบลูกค้า...เราจะทำตัวเป็นเจ้านายลูกน้อง แต่นอกเหนือจากนั้นเราคือเพื่อนซี้” ดิวบอก “ก็...กูคิดว่าการพาแอนมาแนะนำตัวก่อนฝึกงาน...เป็นทางการไง” ผมบอก “น้องแอนเป็นแฟนมึงก็เหมือนเป็นแฟนกู...ฮ่าๆๆ...พูดผิดๆ...ก็ถือเป็นคนกันเองสำหรับกูไง...เอาเป็นว่าต่อไปไม่ต้องพิธีรีตองนะน้องแอน” ดิวบอก “ค่ะคุณดิว” แอนส่งยิ้มหวานไปให้ ผมเหลือบมองเห็นแอนนั่งเรียบร้อยเบียดขาไม่ให้เห็นอะไรโผล่ออกมาจากด้านใน ซึ่งดิวเองก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้วเพราะผมเคยเห็นคนที่ดิวควงแต่ละคนล้วนแต่สวยใสระดับพริตตี้ทั้งนั้น “หึ...พี่ดิวสิ...เหมือนเรียกไอ้อิฐว่าพี่อิฐ” ดิวบอก “เอ่อ...ค่ะพี่ดิว...แต่ถ้ามีคนอื่นที่ไม่ใช่พี่อิฐอยู่ด้วยขอเรียกคุณดิวนะคะ” แอนบอก “ได้ๆ...ว่าแต่...ฝ่ายบุคคลส่งไปฝึกงานที่ไหน” ดิวถาม “ตอนแรกจะให้ฝึกฝ่ายจัดซื้อของกูนี่แหละ...แต่ยัยเจ๊หัวหน้าฝ่ายบุคคลบอกว่าเป็นแฟนกันไม่ควรอยู่ด้วยกัน...ก็เลยให้แอนไปฝึกฝ่ายบุคคลแล้วก็ต่อด้วยฝ่ายบัญชี...ฝ่ายขาย...แล้วก็จบด้วยฝ่ายเลขา...สี่ฝ่ายไม่มีฝ่ายกู...มึงคิดดู” ผมบอก “ฮ่าๆๆ...ถูกของเจ๊แกนะ...เออ...ดีแล้วล่ะจะได้เป็นประสบการณ์...ใช่มั้ยน้องแอน” ดิวบอก “ค่ะ” แอนตอบรับ “ให้แนะนำตัวหน่อยมั้ยมึง” ผมถาม “ได้...แต่ไม่ต้องแนะนำว่าเป็นแฟนไอ้อิฐนะ...เพราะพี่รู้แล้ว” อิฐบอก “อิอิ...ได้ค่ะ” แอนตอบรับ จากนั้นก็แนะนำตัวด้วยท่าทางมั่นใจและน้ำเสียงฉะฉาน ดิวเพื่อนผมพยักหน้าตอบรับกับการพูดที่ไม่มีเขินอายไม่มีติดขัดลื่นไหลตลอดเวลา จนกระทั่งแนะนำตัวเสร็จดิวถึงกับปรบมือให้แอนทันที “เยี่ยมมาก...อืมม...จริงๆฝ่ายขายเราต้องการคนแบบนี้แหละ...น้องแอน...เรียนจบแล้วมาสมัครงานที่บริษัทพี่นะ...รับทันที” ดิวบอก “ขอบคุณค่ะ...ถ้ามีโอกาสแอนจะมาสมัครนะคะ” แอนบอก “ได้เลย...รอนะ” ดิวส่งยิ้มกว้าง “ค่ะ” แอนยิ้มตอบ ก่อนที่ดิวจะบอกให้แอนไปรายงานตัวกับฝ่ายบุคคลเพื่อเริ่มฝึกงาน “เดี๋ยวตอนเที่ยง...กูขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงข้าวเที่ยงมึงกับแฟนนะ...ถือเป็นการต้อนรับ” ดิวบอก “ได้เลย...ด้วยความเต็มใจ...อืมม...ร้านไหน” ผมถาม “ร้านที่เราไปกันบ่อยๆนั่นแหละ...จำชื่อร้านไม่ได้...ตอนใกล้เที่ยงแกก็ขับรถกูมาได้เลยนะ...จอดอยู่ที่เดิมนั่นแหละ” ดิวบอก จากนั้นก็ส่งกุญแจรถมาให้ เวลาออกไปไหนด้วยกันสองคนดิวจะให้ผมขับรถให้ทุกครั้ง “ได้ๆไม่มีปัญหา...งั้นกูไปทำงานนะ” ผมบอก “เออ...ตั้งใจทำงานในฝ่ายตัวเองล่ะ...แล้วก็อย่าไปฝ่ายบุคคลบ่อย” ดิวบอก “เออ...ไอ้เจ้านาย...ไปแล้ว” ผมบอก จากนั้นก็ออกมาจากห้องทำงานของดิว... ตอนเที่ยงผมก็ทำตามที่ดิวบอก ขับรถดิวมารอก็ให้แอนนั่งหน้าขณะที่ดิววันนี้ต้องไปนั่งหลังซึ่งปกติที่ผ่านมาจะนั่งหน้ากับผม จากนั้นเราก็ไปถึงร้านอาหารที่ผมกับดิวมาทานกันบ่อยๆ “น้องแอน...สั่งเลย...วันนี้พี่เป็นเจ้ามือเอง” ดิวบอก “ปกติมาทานกันสองคน...ดิวก็เป็นเจ้ามือทุกครั้งแหละ” ผมบอกแอน “ไว้มีโอกาส...ให้แอนเลี้ยงคุณดิว...เอ้ย...พี่ดิวบ้างนะคะ” แอนบอก “โห...น้องแอน...คำพูดแบบนี้น่าจะหลุดมาจากปากไอ้อิฐมากกว่านะ...ฮ่าๆๆ” ดิวหัวเราะ “นี่...ไม่ใช่ว่ากูไม่เคยพูดนะ...ก็พอกูจะจ่ายมึงก็เลี้ยงทุกที...มึงบอกว่าเป็นเจ้านายจะให้ลูกน้องเลี้ยงได้ไง...พอทีกับแอนมึงทำหล่อเชียวนะ” ผมบอก “หล่ออยู่แล้ว...ฮ่าๆๆ” ดิวหัวเราะ...จากนั้นเราสามคนก็ช่วยกันสั่งอาหาร... ระหว่างรอ...ผมกับดิวก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระทั่วไป แอนก็หันมามองผมบ้างดิวบ้างแล้วยิ้มให้ ส่วนดิวก็หันไปมองแฟนผมบ่อยครั้ง แล้วผมก็สังเกตว่าการนั่งของแอนมันค่อนข้างวาบหวิวชวนมอง กระโปรงนักศึกษาฟิตสั้นมันร่นขึ้นจนเห็นเกินครึ่งขาอ่อน ผมรู้ว่าแอนใส่กางเกงซับไว้ข้างในแต่มันก็ชวนมองชวนลุ้นตรงช่องใต้กระโปรงอยู่ดี ผมเห็นผมก็คิดแล้วตอนนี้ แต่ไม่รู้ว่าดิวเพื่อนผมจะคิดแบบที่ผมคิดหรือไม่ “เดี๋ยวแอนไปห้องน้ำแป๊บนึงนะคะ” แอนบอกตอนที่อาหารเริ่มทยอยมา พอแอนเดินออกไปดิวก็เงียบไม่ได้พูดอะไรกับผมแต่มองบั้นท้ายที่สะบัดซ้ายขวาจนลับหายเข้าไปในห้องน้ำ ผมไม่ได้ทักเพราะมันก็คงมองตามประสาผู้ชาย แต่พอแอนเข้าไปในห้องน้ำดิวก็หันมาพูดกับผม “แบบน้องแอนแฟนแกนี่...แม่กูน่าจะชอบนะ” ดิวบอก จากนั้นก็ยิ้มกับผมก่อนหันไปสนใจอาหาร ผมไม่แน่ใจว่าคำพูดของดิวมันมีความหมายว่ายังไง ผมไม่ได้ถามต่อเพราะมันก็ไม่ได้มีอะไรให้ผมต้องถาม จากนั้นผมก็รอให้แอนออกมาจากห้องน้ำเพื่อมาทานอาหารมื้อเที่ยงที่แสนเอร็ดอร่อยด้วยกัน... จบตอนที่...1...