วิวาห์ลวงรักมาเฟียร้าย

กึก... กึก... กึก...! อาส์! อื้ม! "โอ้พระเจ้าคุณชาย รถ...! ชิ้นส่วนรถจะหลุดเป็นชิ้นๆ แล้วครับ" บอดี้การ์ดยืนนิ่งมองรถหรูของเจ้านาย ที่จอดอยู่หน้าผับ เขายืนอึ้งกับภาพตรงหน้า ที่เขาไม่เคยได้พบเจอเลยสักครั้ง จากการกระทำอันแสนจะโจ่งแจ้งของเจ้านาย "หรือคุณชาย... พอใจผู้หญิงคนนี้เข้าแล้ว? เสียงเครื่องยนต์คำรามต่ำๆ ก่อนที่ตัวรถยนต์หรูสีดำจะโยกหนักเป็นจังหวะ ถ้ามีใครเดินผ่านก็รู้ทันทีว่าคนในรถกำลังดุดัน ราวกับเหล็กทั้งคันกำลังรับแรงบางอย่างจากด้านใน กึก… กึก… กึก…! แรงจนไฟท้ายกระพริบสั่นตามแรงสะเทือน "อาส์ นายเบาหน่อย ไอ้นั่นของนายไม่ได้เล็กเลยนะ อ่อนโยนกับฉันหน่อยสิ" หญิงสาวร่างบางผิวขาวอมชมพูเธอเอ่ยประท้วงเบาๆ ด้วยความมึนเมาเธออยู่ใต้ร่างของคนตัวสูงใหญ่ ที่มีใบหน้าหล่อเหลาคุณภาพดุดัน ความเร้าร้อนดุดันของเขา มันชั่งเกินราคาที่เธอออฟเขาออกจากผับมาจริงๆ "ให้ตายสิ! หกพันบาทคุ้ม...เกินคุ้ม... ซื้ด อาส์! ตัวท็อป ตัวท็อป" ตอนที่ 1 ผับxxx ไฟนีออนสีม่วงแต่งแต้มผนังให้ดูหวาน ปนลึกลับเสียงดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ เบสหนักๆ สั่นสะท้อนพื้นกระจกใส แต่เหนือเสียงเพลงนั้น มีเสียง กริ๊ง! ของน้ำแข็งกระทบแก้วในมือหญิงสาวคนหนึ่งกลับดังชัดเจนในมุมบาร์ มาตาลดา ดีไซเนอร์สาววัย 22 ปี ผู้มีใบหน้าหวานสะกดทุกสายตา เธอนั่งตัวตรงบนสตูลสูง ร่างบางในชุด เดรสสีดำเนื้อดี สะท้อนแสงไฟราวกับกลืนเข้ากับบรรยากาศ เธอยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มทีเดียวจนหมด ก่อนวางลงกับเคาน์เตอร์ดัง แตะ! แล้วไม่รอให้เด็กเสิร์ฟหันกลับมา เธอก็แตะขอบแก้วใบใหม่ขึ้นจ่อริมฝีปากอีกครั้ง แก้วแล้วแก้วเล่า… จนเด็กเสิร์ฟหนุ่มที่ยืนมองอยู่นานเริ่มลังเล แม้เขาจะเคยเห็นลูกค้าที่เมาหนักกว่านี้ แต่สายตาของเธอนิ่งลึก ซ่อนบางอย่างอัดแน่น ทำให้เขาหนักใจแปลกๆ ท้ายที่สุดเขาก็ยืดตัว สูดลมหายใจ และเดินไปกระซิบกับผู้จัดการร้าน ที่กำลังเช็คบิลลูกค้าโต๊ะข้างๆ “พี่มิ้นครับ… ลูกค้ามุมบาร์คนนั้น ดื่มไม่หยุดเลยครับ ผมว่ามัน…ไม่ปกติ” ผู้จัดการชะงัก หันไปมองตามปลายนิ้วเด็กเสิร์ฟ สายตาเขาเจอมาตาลดา นั่งอยู่ลำพังเหมือนจมอยู่ในโลกของตัวเอง ท่วงท่าที่นิ่งสงบเกินไปขัดกับแก้วเหล้า ที่ว่างเปล่าเรียงอยู่ตรงหน้า “…งั้นเดี๋ยวฉันไปคุยเอง” บรรยากาศในผับยังคงคึกคัก แต่ตรงมุมบาร์กลับเหมือนมีเงาหนักๆ ปกคลุม มิ้นผู้จัดการร้านสาวรูปร่างเล็ก แต่ท่าทางเอาจริงเอาจัง เดินตรงมาที่มุมบาร์ก่อนทิ้งตัวลงนั่งข้างมาตาลดา อย่างไม่เกรงใจใคร เธอเท้าแขนกับเคาน์เตอร์ แล้วหันมามองหญิงสาวสวยตรงหน้าอย่างจับผิด “คุณลูกค้าคะ อกหักมาหรือไง? ขออนุญาตเสียมารยาทถามสักนิด คุณลูกค้ายกแก้วไม่พักตับบ้างเลย” มาตาลดาเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาแดงวาวจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่ยังคงสวยคม เธอยิ้มบางๆ ให้ผู้จัดการร้านที่เพิ่งทำท่าจะดุเธอ “อืม… เธอดูออกได้ไง? น้ำเสียงที่หลุดออกมาเต็มไปด้วยการประชดตัวเอง “ฉันไปหลงรักผู้ชายเฮงซวยคนหนึ่ง… แล้วเขาก็ดันแอบไปมีอะไรกับเพื่อนสนิทของฉัน” คำตอบนั้นทำเอามิ้นนิ่งไป ก่อนจะแค่นหัวเราะสั้นๆ "ฮ่า ฮ่า ฮ่า..." เธอขำแบบคนที่เข้าใจความเจ็บปวด เกินกว่าจะแสดงออกเป็นคำพูด “ผู้ชายห่วยๆ นี่มันมีอยู่ทุกที่จริงๆ นะ” เธอบ่นเบาๆ แต่สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไปอย่างมีนัย มาตาลดาที่ควรจะเป็นฝ่ายเศร้า เธอกลับหันมองใบหน้าของหญิงสาวข้างๆ ด้วยความประหลาดใจ "หืม... เธอว่าไงนะ? เมื่อเห็นดวงตาของมิ้นเริ่มแดงจัดขึ้นเรื่อยๆ และไม่นานนักน้ำตาก็ไหลพรากลงมาเสียเอง “ฮึก… แฟนฉันก็… แอบไปคุยกับเด็กเสิร์ฟร้านฝั่งตรงข้าม… ทั้งที่สัญญาว่าจะ… ฮึก… จะเลิกเจ้าชู้แล้วแท้ๆ!” คราวนี้กลายเป็นมิ้นที่ยกแก้วขึ้นซัดเสียเอง เสียง กริ๊ง! ของน้ำแข็งกระทบแก้วดังรัว เหมือนประจานความช้ำใจของเธอมากกว่าของใคร ลูกค้าบางโต๊ะชะงักหันมามอง เพราะตอนนี้ผู้จัดการร้านสาวกำลังร้องสะอึกสะอื้นจนไหล่สั่น ขณะที่มาตาลดานั่งปลอบอย่างงงๆ เด็กเสิร์ฟที่ไปเรียกเธอมาคุยกับมาตาลดา ถึงกับชะงักยืนเกาหัวอย่างงุนงง จากที่เธอกำลังเศร้า… กลับกลายเป็นมิ้นที่ดื่มไม่หยุดแทน และค่ำคืนนี้ ดูเหมือนจะยิ่งวุ่นวายขึ้นไปอีกแบบไม่มีใครตั้งตัว “ในตายสิ… ฉันได้เพื่อนใหม่ที่ชะตากรรมเดียวกันหรือนี่? มาตาลดาพึมพำเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหลังให้มิ้นที่กำลังร้องไห้จนไหล่สะท้าน “โอ๊ยพอๆ อย่าร้อง เดี๋ยวตาจะบวมหมดนะ… เรามาหาอะไรทำแก้เผ็ดพวกผู้ชายไม่เห็นค่าพวกนี้กันดีกว่า" มาตาลดาก้มลงมองหน้าหญิงสาว ที่น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างเชิญชวน "มาๆ ชนแก้ว เอ่อ!แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ? หญิงสาวเธอเงียบไปพักนึง เพราะคำว่า 'แก้เผ็ด' ทำเอามิ้นที่กำลังซดเหล้าถึงกับชะงัก แก้วค้างกลางอากาศ ดวงตาบวมๆ ของเธอเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเหมือนนึกอะไรออก "ฉันชื่อมายมิ้น อายุ 22 ปี เรียกฉันว่ามิ้น เฉยๆ ก็พอ แล้วเธอล่ะชื่ออะไร? มาตาลดาชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเธอเมามาก แทบคุมสติไม่อยู่ ก่อนเอ่ยเสียงดังฟังชัด "ฉัน...ฉัน ชื่อมาตาลดา เรียกมาตาล เฉยๆ ก็ได้" มิ้นเธอเอนตัวเข้าไปใกล้มาตาลดา กระซิบเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่ผ่านเหล้ามาสามแก้ว “เขาทำได้… เราก็ทำได้…” ริมฝีปากมิ้นยกยิ้มมุมหนึ่งอย่างเจ้าเล่ห์ “วันนี้มีหนุ่มโฮสต์ตัวท็อปของร้านมา… หล่อ หุ่นดี งานเนี้ยบเลยนะ รองควงฟีลแฟนดูสิ… หกพันบาทขาดตัวเดี๋ยวฉันหาให้” มาตาลดากะพริบตาปริบๆ ความมึนจากแอลกอฮอล์ทำให้สมองเธอ ประมวลผลช้าไปหนึ่งจังหวะ “หา… อะไรนะ? หนุ่มโฮสต์… ควงแบบแฟน… หกพัน?” มิ้นพยักหน้ารัวๆ อย่างคนที่กำลังใจพุ่งสุดโค้ง “ใช่! จะเดินควงกอดเอว เก็บภาพลักษณ์ชนะใจผู้คนได้หมด จะโพสต์ลงไอจีสตอรี่ก็ยังได้! เอาให้ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นกลับไปนอนไม่หลับเลย!” มาตาลดาหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ “โอ๊ย… นี่ฉันกำลังลากตัวเองไปเรื่องบ้าๆ หรือเปล่าเนี่ย…” แต่จู่ๆ ใจก็เต้นแรงนิดๆ แบบที่ไม่ได้รู้สึกมานานอาจเป็นเพราะเหล้า หรืออาจเป็นเพราะ… คืนนี้เธออยากลืมทุกอย่างจริงๆ มิ้นลุกขึ้นปาดน้ำตาแบบไม่สนใจภาพลักษณ์ “รออยู่ตรงนี้นะ ฉันจัดให้!” แล้วเธอก็เดินดุ่มๆ ออกจากมุมบาร์ไป ทิ้งให้มาตาลดานั่งกระพริบตาอย่าง งงๆ พร้อมหัวใจที่เริ่มเต้นผิดจังหวะโดยไม่รู้ว่าคืนนี้จะพาเธอไปถึงไหน. "ม่ะ! เอาสิ รอก็รอฟีลแฟน ฮ่า ฮ่า ฮ่า" หน้าผับ xxx ไฟนีออนสว่างสลับกับความมืด เสียงเบสจากด้านในสะเทือนทะลุกระจกออกมาถึงลานจอดรถ รถยนต์หรูสีดำด้าน Shalanz Cherres Edition จอดเทียบอยู่ริมฟุตบาท ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรถยืนพิงข้างประตู สูบบุหรี่ยามดึกราวกับกำลังฆ่าเวลาอย่างไม่รีบร้อน ลูกน้องคนสนิทรีบเดินเข้ามา ก่อนโค้งเล็กน้อยรายงานเสียงสั่นนิดๆ “คุณชายครับ… คุณท่านสั่งให้คุณชายพาคุณหนูรอง ของตระกูลอัศว์วัชรโสภณกลับบ้านครับ เธอหนีออกมาเที่ยวคนเดียว… แล้วก็มาที่ผับของคุณชายด้วย คุณท่านกำชับว่า...” เสียงรายงานถูกตัดลงทันที เมื่อชายหนุ่มค่อยๆ เงยหน้าขึ้น 'ฌาลัลล์ เซอร์เรส' ลูกชายคนเดียวของตระกูลเซอร์เรส ตระกูลที่ร่ำรวยและมีอิทธิพลจนไม่มีใครกล้าล้อเล่นด้วย ใบหน้าเขาหล่อคมแบบลูกครึ่งไทย อิตาลี แววตาเฉี่ยวเข้มจนใครเห็นต้องหลบ ความสูงกำลังดี ผิวขาวสะอาดตา เสื้อเชิ้ตสีดำพอดีตัว ขับให้ไหล่กว้างและกล้ามแขนเด่นออกมาอย่างไม่ต้องพยายาม แต่ตอนนี้… บรรยากาศรอบตัวเขากลับเย็นเฉียบ ราวกับควันบุหรี่ที่ลอยขึ้นไปกลางอากาศ เขาหรี่ตามองลูกน้อง ก่อนเค้นคำพูดออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำเปื้อนความรำคาญ “เธอมาเอง… ก็ให้เธอกลับเองสิ วิเศษมาจากสวรรค์ชั้นไหนกัน ถึงต้องให้ ฉันไปส่ง?” ลูกน้องหน้าเสีย แต่ยังไม่กล้าพูดอะไรเพิ่ม ฌาลัลล์ดีดก้นบุหรี่ลงพื้น แจะะ! แล้วใช้ปลายรองเท้าหนังขยี้ไฟให้ดับสนิท ก่อนเอ่ยน้ำเสียงเย็นต่ำ จนชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าต้องก้มหน้าแทบแตะพื้น “เป็นผู้หญิงริเที่ยวผับบาร์คนเดียว...ไร้ค่าจริงๆ”