ณ มหาลัย
หลังจากที่ฉันพาน้องโยแคล้วคลาดปลอดภัยจากอีปลั๊ก ทุกอย่างก็เข้าสู่สถานการณ์สงบสุข ฉันนั่งเม้าส์กับอีหรั่งและอีพิมพ์อยู่ที่โรงอาหาร
“อีขวัญ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยคุยกับเพื่อนเลยนะ เอะอะกลับบ้าน เมื่อก่อนตอนมันอยู่หอ ไล่กลับห้องตีสองตีสามก็ไม่กลับ นี่แกกลับบ้านจริงหรือวิ่งไปหาผู้ชาย พูด!!” อีหรั่งตั้งข้อสังเกตขึ้นมาก่อน แล้วตามด้วยอีพิมพ์ที่นั่งคนละฝั่งกับฉัน ในปากมันยังเคี้ยวข้าวผัดตุ้ยๆ
“เออ ได้ผัวทิ้งเพื่อน ถูกมะ?”
“ผัวไรล่ะ แค่คุยเฉยๆ ป้ะ?”
“เอ้า อีขวัญ เทอมหน้าจะขึ้นปีสี่แล้วนะ น้องมันยังเด็กๆ ใสๆ ยังหลอกได้ รีบเคลมซะ เดี๋ยวน้องขึ้นปีหนึ่งละหูตาสว่างรู้ทันแผนการป้าอย่างแกจะอดกินนะ” อีหรั่งตีมือดังเผียะพร้อมทำหน้าจริงจัง โห มาบอกว่าน้องหลอกได้ มีแต่น้องนั่นแหละจะหลอกฉัน ยิ่งรู้จักยิ่งร้ายขึ้นทุกวัน เด็กสมัยนี้มันโตไวเกิน!
“คนเราถ้ามันจะคู่กันนะหรั่ง ไม่ต้องทำไรก็คู่กันย่ะ”
“เห็น
