“LUNA! Pwede ba bagalan mo kahit kaunti ang paglalakad mo?!”
“Kailangan kong bilisan, ate! Hindi ako pwedeng mag-aksaya pa ng oras!”
“Saan ba kasi tayo pupunta?”
Saglit na tumigil si Luna upang hintayin ang kapatid. “Kina nanay at tatay. Tatanungin ko kung saan ba nila binili iyong cellphone.” Nagpatuloy na ulit siya sa paglalakad.
“Bakit naman kailangan mo pang malaman?”
“Dahil malakas ang kutob ko na baka may kababalaghang dala ang cellphone na iyon.”
Hindi na nagsalita si Amara. Sumunod na lang ito sa kanya.
Sa simabahan sila pumunta. Kapag ganitong oras kasi ay doon pumupwesto ang mga magulang nila.
Alam ni Luna na tila imposible ang iniisip niya na maaaring may kaakibat na kababalaghan ang cellphone na binili ng nanay at tatay niya pero iyon lang ang naiisip niyang pwedeng dah
