foolishly Inlove With You (tagalog)

LHEXIS POINT OF VIEW

Chapter 13

After their lunch together, they went back to the office. Ayaw pa sana ng binata, ngunit nagpumilit na si Jillian , kaya pinabigyan niya nalamang ito. Anyway, alam niya namang hindi ito ang huling beses na makakasama niya ito. At kahit hindi nito aminin, nakikita niya sa mga kilos nitong hindi ito komportable sa presence niya. But that doesn't mean na hahayaan nalamang niya itong maging mailap sa kanya.

He has plans, even before he finds her. Yes...he did everything to find her, dahil ayaw talaga itong mawala sa isip niya. Her memories strikes in his mind everytime. Nakakabaliw...She never let his everyday pass, without flashing back their memories together that night. He can't help himself but remember how they share an intimate, hot, steamy night together, and it made him go crazy, thinking of her. Her lips next to him, her scent, her body... all of her, makes him go wild inside.

After that night, he swears to himself, he'll gonna find her and take her to his arms once again, and never let her go ever...no matter what it takes. He can't just let her forget him... not that easy. Dahil gagawin niya ang lahat makuha lamang ito. Even if it means loosing everything he has just to win her. Ito lang ang babaeng halos nagpabaliw sa kanya sa kakaisip. He can't help but wonder why she gets his heart that easy. Ang dami na ng babaeng naikama niya but this one, she's one of a kind.

She's so f*****g iresistable... she's making him crave for more of her. She turned his lust into obsession. Isinumpa niya na sa sariling makita niya lamang itong muli, isusugal niya ang lahat maging ang sariling damadamin. At hindi nga siya nabigo, isang araw nag krus muli ang kanilang mga landas.

The first time he saw her again. Gusto niya sana itong yakapin ng mahigpit at ikulong sa kanyang mga bisig. Maging ang mga mata niyay ayaw itong pakawalan. He even want to grab her waist and pull her closer. Pero ayaw niya itong biglain. He doesn't want to gave her a hint of his plans. Mas gusto niyang isipin nitong coincidence lang ang pagkikita nilang muli.

Kaya mas pinili nalamang niyang pigilin muna ang sariling damadamin at makontento nalamang sa pagtitig dito. He stared at her deeply, reading her inner soul, gusto niyang makita sa mga mata nito ang pananabik, but she failed him. Gusto niyang sigawan ito sa galit ng bawiin nito ang kanyang mga mata sa kanya . Mabuti nalamang at napigilan pa niya ang sarili. But seeing her elusiveness almost restraint his temper.

Gusto niyang magalit at singilin ito sa mga gabing hindi siya nito pinatulog sa kakaisip dito. But he can't be mad to her. The damn fact that she's already in front of him...gives his heart so much happiness, he never imagined. The only thing he has in mind was to be with her in that very moment. And if given a chance, he'll make sure it won't be wasted. At hindi naman naging madamot ang pagkakataon sa kanya...nasolo nga niya ito.

Halos magwala ang puso niya sa sobrang saya ng malapitan na niya ito kaya mas naging mapangahas ang kanyang mga sumunod na galaw. Gusto niyang mahawakan itong muli ng mahigpit. He hold her hand at ng maramdaman ang pagpupumiglas nito ay mas lalo pa niyang hinigpitan ang paghawak rito.

Wala siyang pakialam sa sasabihin ng iba ng mga oras na yon. Kahit lumuwa pa ang mga mata ng lahat ng tao sa paligid, kakatitig sa mga kamay nila. He holds her hand without any intention of letting her go. Kung pwede lamang niya itong yakapin ng mahigpit sa harap ng maraming tao ay gagawin niya. Maibsan lang ang pagkamis niya rito. Pero kailangan niyang magpigil. And its making him damn crazy.

Oo ngat kaya niyang pigilan ang isip ngunit hindi ang puso. Kusa itong kumikilos ng naayon sa kanyang nararamdaman. But he feels her cold treatment towards him. Kaya nagwala sa inis at galit ang puso niya...lalo na ng hindi niya matagpuan sa mga mata nito ang pagkasabik na makita siya nitong muli. But a part of him fears of lossing her again, so he try to composed himself towards her. But she ignited his anger once again, when she refused to be with him for a lunch. Halos masagad nito ang kanyang pasensya.

Sanay siyang madaling nakukuha ang gusto...kaya hindi niya akalaing may isang magagawang tumanggi sa kanya. At ang masakit pa, ay ito pa ang babaeng kay tagal niyang inasam na makasamang muli. Ito ang unang beses na may tumanggi sa kanya...kaya hindi niya ito mapapatawad. He will do everything in his power to make her pay for it.

Pero wala na yatang mas sasakit pa, nang hilingin nitong kalimutan na lamang nila ang lahat ng nangyari sa kanila ng gabing iyon. He can't just let that happened. Masyado ng malaki ang naging epekto nito sa kanya, at sa kanyang sistema. In his mind, ang paghiling nito sa kanyang kalimutan nalaamang ang lahat, ay nangangahulugan ng paglimot at paglaya mula sa kanya.

At hindi siya makakapayag sa gusto nito. Kung kailangan niyang itali ito sa kanya ay nakahanda siyang gawin wag lamang itong makawala pa sa kanya. Kaya mas pinili niya na lamang hilingin ditong hayaang siyang mapalapit sa kanya. And this time, alam niyang hindi ito makakatanggi sa kanya. Yes he gave her that option, pero hindi para kalimutan siya nito kundi para mapalapit ito sa kanya at mapaibig niya ito.

He saw her confusion. At yun ang mas nagpasaya sa kanya. Kita niya sa mga mga mata nito kung paano ito naapektohan sa kanya. And he can't hide his happiness inside him.Binuhay nito ang pag asa sa puso niya. Pag asang isang araw makakapsok siya sa buhay at puso nito...

************

Meanwhile, Lhexis and Steven went out in a bar to hangout. They miss each other so much. Matagal tagal narin bago sila ulit nagkita. Naging abala ang bawat isa sa kanila kaya hindi na sila nagkaroon pa ng pagkakataon upang makapag bonding man lang. Steven is busy on his field as a Vice President of Dezeños. While Lhexis was in the states , busy travelling and having fun...anywhere he wants to...

" So, what's up? pasensya kana nga pala medyo matagal natapos yong meeting ko with Mr. Valdez. ani Steven

" Its fine." maikling sagot ni Lhexis

" So, how was your lunch with Jillian?" pangungulit nito

" Its good. She's been nice to me. By the way, thank you for that" ani Lhexis habang umiinom

" Mabuti naman at mukhang hindi ka niya pinahirapan...I mean, mabuti at pinaunlakan ka niya. Masyadong kasing mahiyain yon. I can still remember the first time I bring her in a restaurant..." ani Steven

" So, you were dating already ?" tanong ni Lhexis

" Nope, it was coincidence. Pauwi na kami non, and since its already late, so I decided to took her with me. And then along the way, may nakita akong resaurant kaya niyaya ko na siyang kumain. And it really took me awhile bago ko siya napapayag." nahimasmasan si Lhexis sa sinabi ng pinsan

" It's the first time I've heard, you were out with someone." Lhexis said.

" Yeah, siguro magaan lang talaga ang loob ko sa kanya. I find her cute, naaliw ako sa kanya. She's quite a shy type, pero hindi boring kasama. She's so innocent... mabait at madaling pakisamahan walang arte sa katawan." nangingiti nitong sabi.

" Do you like her?" Tanong ni Lhexis sa pinsan

" Yeah. She's one of a kind. Ibang iba sa mga babaeng nakilala ko na before. At bukod pa don, napaka sipag niya at maaasahan." napahinto siya sa pag inom ng alak at matamang tinitigan si Steven.

" Hey, don't look at me like that...its not what you think! I like Jillian just as my secretary at bilang kaibigan narin. Bihira nalang akong makakita ng babaeng kagaya niya now a days. Look at her, simple lang at napaka cow girl. Hindi katulad ng iba diyan na ang daming arte....But if given a chance why not diba?" nakangiting sabi ni Steven sa pinsan

Nabigla si Lhexis sa narinig mula kay Steven na naging sanhi ng biglaan nitong pagkasamid sa kanyang iniinom na alak. Kaya napaubo tuloy ito ng wala sa oras.

" Hey are you ok?" tanong ni Steven dito

" Y---yeah... I'm ok.." nauubo parin nitong sagot.

" How about you, bakit mo siya naisipang isama for lunch kanina?" may halong malisya nitong ngiti habang nagtatanong

Hindi niya alam kong anong isasagot kay Steven. His mind where still fully occupied. Nasa isip parin nito ang babae kahit na ang pinsan na nito ang kanyang kasama.

" I just need someone with me." maikli nitong sabi.

" Let me guess, meron kana naman bang pinagtataguang babae? Sino nanamang malas na babae ang nabiktima mo ha? Should I expect you, rushing in my condo dahil hina hunting kana naman ng kung sino sinong babae at naubusan kana ng mapagtataguan. Poor Jillian, ginawa mo pa talaga siyang shield mo... kung nakita kayo ng mga babae mo baka napa trouble pa siya ng wala sa oras. Hindi niya alam na dakilang playboy ang kasama niya." pangangatiyaw nito sa kanya

" Stop it! Sira ulo ka talaga, that's not my intention ok?"

" Ok, ok... don't stare at me like that, nagbibiro lang ako. I just remembered those days. natatawa nitong sabi

Itinaas nito ang mga kamay bilang tanda ng pagsuko nito. Alam nito ang expression ng mukha ni Lhexis kapag nagsisismula ng mapikon at magalit.

" Ok lets change the topic. Kumusta ang bakasyon mo sa Paris?" pagiiba ni Steven sa usapan

" It's good." maikli nitong sagot

" That's just it!" pangungulit ni Steven kay Lhexis

" It's purely vacation, Wala akong ginawang kalokohan don ok...?"

" Ok sinabi mo eh." makahulugan nitong pahayag

"So, what's your plan." tanong ni Steven

" I'm thinking of working in the company." seryoso nitong sabi.

Hindi makapaniwala si Steven sa narinig mula sa kanyang pinsan. Noon paman ay hindi na ito nagpakita ng kahit kauting interes sa ano mang negosyo ng kanilang pamilya. Wala itong ibang gusto kundi ang mag travel kung saan saan at sulitin ang pagiging binata. At bilang nag iisang anak, hinayaan nalamang ito ng kanyang mga magulang. Iniisip nalamang nilang isang araw ay magsasawa rin ito aayusin ang kanyang buhay.

Para kay Steven isa itong napakalaking himala. At tiyak niyang ikatutuwa ito ng husto ng kanyang tito Marcus at tita Marinelle. At pag nagkataon, makakasama na niya ito ng madalas sa office, at magkakaroon na siya ng katuwang sa pagpapalago ng kompanya. Matagal ng ipinapakumbinsi sa kanya ng kanyang tito Marcus si Lhexis ngunit talagang matigas ito. At ngayong nagkusa ito, walang paglagyan ng kanyang saya.

" Seriously?" excited nitong tanong kay Lhexis. Tumango naman ang isa kaya hindi na niya naitago pa ang sayang nararamdaman. Nilapitan niya ito, niyakap at tinapik sa balikat. "Then we should celebrate for that!"

"Teka sigurado kana ba diyan? Wala ng bawian yan!" paniniyak nito kay Lhexis na agad namang ikinangiti nito sa kanya.

Sa sobrang saya ni Steven, nagyaya pa ito ng isa pang round ng inuman.

" Are you sure its ok if you drink more?" tanong ni Lhexis kay Steven.

" Bakit hindi, we should celebrate right? At pag nalaman 'to ni tito Marcus I'm sure he'll do the same...Ang tagal naming hinintay 'to eh, " nakangiti nitong sabi. "But tell me, what convinced you to work in the company?" pangungulit nito

" Im tired of doing unimportant things...maybe I should set my priorities right. Hindi narin ako bumabata kaya dapat lang siguro, ayusin kona ang buhay ko." seryoso nitong sabi

" Good to know that, mabuti naman at natauhan karin... let's toast to that!" itinaas nito ang kanyang baso na siya din namang ginawa ng isa.

Halos madaling araw bago pa nakauwi si Lhexis kanyang unit. Medyo lasing na ito, kaya agad bumagsak ang katawan nito sa kanyang kama. Habang nakahiga, hindi nito maiwasan ang mapangiti habang minamasdan ang bakanteng bahagi ng kanyang kama. Naalala niya na naman ang babae.

Walang gabing hindi niya naalala ito bago niya paman ipikit ang kanyang mga mata.At walang gabing hindi niya pinangarap na makatabi itong muli at mayakap ng mahigpit, na siya namang nagpapahirap at ngpapabigat ng kanyang pakiramdam. Ngunit sa pagkakataong ito, may kasama ng sayang nararamdaman ang kanyang puso. Dahil alam niyang ito na ang simula ng lahat. " You'll be mine Jillian, at hindi kana makakawala sakin kahit kelan, I swear it!" nakangiti nitong sabi bago tuluyang makatulog.