My Boyfriend Came From Papaya Tree

Square 3: r**e, r**e!!!

Sa Kaharian ng Leatel Wan Baebie Leatel Tuh

Malaking tumpukan ng mga tao ang kasalukuyang nagaganap sa bulwagan ng kaharian. Ang bawat isa ay nakatuon ang buong pansin sa higanteng orasang tubig. Ilang saglit na lamang at matatapos na ang kanilang matagal na paghihintay.

Nagdulot nang malaking pag-asa sa mga mamamayan ng Leatel Wan Baebie Leatel Tuh nang masaksihan nilang tumama sa ika-labinsiyam na taon ang mga sanga ng puno sa orasang tubig. Batid nila na parating na ang pag-asa sa kanilang kahariang pinagdamutan ng liwanag at kahariang binawian ng sigla.

Masayang masaya ang mga Pandateaias, mas lalo na ang mag-asawang sina Haring Roman at Reyna Glidea dahil sa matagal na panahong paghihintay ay dumating na din ang ika-labinsiyam na kaarawan ng kanilang nag-iisang anak na isinumpa ng isang Diyosa na maging isang bunga ng Papaya. Ang tanging ipinapanalangin na lamang nila sa pinakamataas na Diyosa sa lahat na si, Diyosa Lamura na makatagpo ito ng sugo na makakatulong upang makabalik sa normal na kaanyuan ang isinumpang Prinsipe, ang kanilang anak.  Malakas ang pananalig ng mga Pandateaias na diringgin ng Diyosa Lamura ang kanilang kahilingan.

Sa mundo ng mga normal na Tao

Nasa kalagitnaan na ng daan si Lemonsquare pauwi sa bahay ng kanyang tiyahin. Madilim ang paligid. Nasa kakahuyan siya ngayon. Sobrang tahimik at tanging mga tunog ng kalikasan at mga hayop lamang ang iyong maririnig. Walang pakialam si Lemonsquare sa paligid niya. Nais na lamang niya na makauwi upang makapagpahinga.

Patuloy lang ito sa paglalakad na tila ba walang takot na nararamdaman hanggang sa…

"Ahhhh!!! Sino--…." napahiyaw si Lemonsquare sa sobrang gulat dahil biglang may nagtakip ng mga mata nito. At hindi na niya natapos pa ang sasabihin dahil agad din ay may mga malalaking kamay ang dumampi sa kanyang bibig. Nagpupumiglas siya ngunit malakas ang dalawang taong pumipigil sa kanya.

"Huwag ka ng umangal, bakla. Alam kong gusto mo din naman ito," mainit na linya ng isang pamilya na boses kay Lemonsquare. Nang marinig niya ito ay nagkaroon siya ng ideya kung sino ang isa sa mga taong nilalapastangan siya. Kumabog ng mabilis ang dibdib niya. Kinuha ng lalaking nakasandong gray ang kamay ni Lemonsquare at dinala ito sa harapan niya kung saan nandoon ang alaga nitong kanina pa nagwawala sa galit.

"Sige na pre. Iwanan mo na kami dito. Salamat sa pagtulong. Alam mo na ang mangyayari sa ‘yo kapag may nakaalam nito. Malinaw ba?" saad ng lalaking nakasandong gray sa kasama niya.

"Sige boss. Makakaasa ka," sang-ayon ng lalaki matapos ay umalis na. Tila takot ito sa lalaking nakasandong gray kaya hindi nito nanaisin na magkuwento sa iba ng kung ano ang maaaring maganap ngayong gabi.

Gulong gulo ang isip ni Lemonsquare ngayon at hindi niya alam kung ano ang gagawin ng lalaking nakasandong gray sa kanya. Pilit niyang inaalis ang kamay niya sa alaga ng lalaki ngunit hindi niya maikilos ng mabuti ang kaniyang katawan dahil sa nakatali ito ng mahigpit sa puno.

"Ahhhh...Lambot talaga ng kamay mo Lemonsquare, " mainit at ubod ng pagnanasang halinghing ng lalaki. Punong puno ito ng init ngayong mga oras na ito. Tinungo nito ang kanang tainga ni Lemonsquare at ginawaran ito ng mainit na pagdila habang patuloy pa rin ito sa paghimas ng kanyang alaga gamit ang kamay ni Lemonsquare.

Hindi makaimik si Lemonsquare dahil sa higpit ng pagkakatali sa kanyang bibig. Habag na habag ito ngayon sa sarili niya at wala siyang magawang kahit na ano upang maipagtanggol ang sarili laban sa lalaki. Unti-unti nang namumuo ang mga butil ng luha sa kanyang mga mata at anong oras man ay maaaring tumulo at dumaloy sa kanyang mapupulang pisngi.

"Alam kong matagal mo ng gusto ang katawan ng Tito mo. Dati ko pa napapansin ang mga malalagkit mong mga tingin sa katawan ko sa tuwing ako ay walang saplot sa loob ng bahay. Ahhh..." patuloy na ani ng lalaki na may kasamang mahihinang ungol. Binitawan nito ang kamay ni Lemonsquare upang makapaghubad ng saplot.

"Kaya ko iniwanan ang Tita Viscit mo dahil hindi na ako nasasarapan sa kanya at isa pa ay maluwang na ang butas nito," tuloy na tuloy lamang na wika ng lalaki habang pinagmamasdan si Lemonsquare matapos matanggal ang pang-itaas na saplot sa katawan.

Katakot-takot na mura ang binibibigkas ni Lemonsquare sa isipan niya para sa napakawalang hiya nitong Tiyuhan. Hindi niya akalain o naisip man lang na may pagnanasa pa lang taglay ang kanyang tito Hawk sa kanya. Galit na galit ito hindi lamang dahil sa ginagawa nito ngayon sa kanya kung hindi dahil na din sa ginawang pag-iwan nito sa kanyang tita Viscit na halos takasan ng bait noong iwanan nito.

"Tanggalin ko na 'yang paring mo sa mata upang masilayan mo ulit ang matipuno at masarap na katawan ng tito Hawk mo. Alam kong miss na miss mo na din itong guwapo at nakakaakit kong mukha," saad ulit ni Hawk. Gayon nga ay mabilis na kinalas ang pagkakatali ng panyo sa mga mata ng pamangkin.

Dahan dahang dinilat ni Lemonsquare ang kanyang mga mata, at nabungaran nito ang guwapong mukha ng kanyang tiyuhin na titig sa kanyang mga mata. Totoong guwapo ito at masarap ngunit hindi ibig ni Lemonsquare na walang hiyaan ang kanyang tiyahin kahit na hindi na nagsasama pa ang dalawa. Patuloy lang sa pagluha ang kanyang mga mata, at ito ang nakikiusap sa tiyuhin na huwag nang ituloy kung ano ang balak nitong gawin.

"Sus, paiyak piyak pa! Gusto mo din naman ako matagal na!" inis na wika ng kanyang tiyuhin. Mabilis nitong inangat ang damit ng pamangkin at sinunggaban ang mga mapuputi at makikinis nitong laman. Sarap na sarap ito sa ginagawa niya at tila walang pakialam sa kung ano ang delubyong dulot nito sa kaniyang pamangkin. Nais niya lamang paligayahin ang sarili at nakalimutan na ang salitang awa at respeto.

Dinilaan ni Hawk ang katawan ng pamangkin habang patuloy pa rin niyang hinihimas ang kamay nito sa kanyang mahaba, matigas at matabang alaga.

Hindi na maantim ni Lemonsquare ang ginagawa ng kanyang tiyuhin sa kanya, kaya pinagbutihan niya ang pag-sigaw sa paniniwalang may makakarinig sa kanya at tutulungan siyang makawala sa mga kamay ng kanyang walang awang tiyuhin.

Sa kabilang banda, kasalukuyang nagpapahinga ang mahiwagang bunga ng Papaya sa puno nito. Ngunit nagising ito dahil sa patuloy na pag-uga ng puno. Noong una ay hindi niya ito pinapansin dahil baka malakas lamang ang hangin ngunit nang magpatuloy ito sa pag-uga at nang marinig niya ang pamilyar na boses ay idinilat niya na ang kaniyang mga mata upang makita kung ano ang nangyayari sa paligid.

Nasaksihan ng mahiwagang papaya kung ano ang ginagawa ng matikas na lalaki sa taong hindi niya malilimutan ang wangis. Hinding hindi siya maaaring magkamali, ito yung taong nakita niya noong nakaraang araw.

  Batid niya na kailangan nito ng tulong. Lubha ang galit na maramdaman niya na hindi niya maipaliwanag sa lalaking nagwawalanghiya sa kawawang batang nilalang. Naisip nito na takutin ang lalaki dahil wala naman siyang ibang magagawang paraan para matulungan si Lemonsquare kung hindi iyon lamang.

Nagsalita ito gamit ang malaking boses at biglang nagliwag ang kanyang mga mata. Natigilan si Hawk sa pangbababoy sa katawan ng pamagkin at nagulat ng lubos nang makita ang kakaibang nilalang sa puno ng Papaya kung saan nakatali ang kanyang pamangkin. Nakita nitong nagliwanag ang mga mata ng mahiwagang bunga ng papaya at nagbigay ito ng kakaibang takot sa kanya na nagdulot upang mapatakbo ito ng walang saplot pang itaas.

Buti nga sa kaniya. Gago e! - Sa isip-isip ng mahiwagang Papaya.

Samantala, si Lemonsquare ay hindi manlang nagulat sa kanyang nakita. Tila nasanay na siya dahil ito na ang pangalawang beses na nasaksihan ang mahiwagang bunga. Ngayon, tiyak na tiyak na siya na totoo ang kanyang nasaksikan noong nakaraan at hindi siya na namalikmata lamang. Nais niyang magpasalamat sa tulong na ginawa ng mahiwagang Papaya. Sa sandaling iyon ay naramdaman niya ang kabutihang taglay nito.

"Totoo ka ba talaga? Saan ka ba galing?” paninigurado nito sa Mahiwagang Papaya.

“Sobra ang pagpapasalamat ko sa kanya dahil sa ginawa niyang pagtulong sa akin. Baka kung wala siya diyan ay kung ano na ang nagawa sa akin ng demonyo kong amain.” –sa isip-isip ni Lemonsquare.

Inalog nito ng todo todo ang kanyang ulo…

            “Baka kasi mamaya ay nananaginip lang pala ako. Pero hindi e, sobrang totoo. Grabe, tunay pala ang mga kakaibang bagay. Akala ko sa mga libro at mga palabas lang ito masasaksihan ngunit pati rin pala dito sa aming mundo. Naku, baka naman nasa libro lang din ako.HUHU!” saad muli nito sa sarili.

Nagsimulang ipaliwanag ng Mahigawag Papaya ang lahat kay Lemmonsquare.

"Masayang nagmamahalan ang aking amang hari at inang reyna sa kahariang pinamamahalaan ng aking amang hari. Dahil sa pag-iibigan ay nagbunga ang kanilang pagmamahalan at ako iyon. Noong nasa sinapupunan pa lamang ako ay inisumpa ako ng isang Diyosa na sa oras na ako ay ipanganak ay magiging isa akong bunga ng Papaya at maninirahan sa mundo ng mga normal na tao. Sa oras na tumuntong ako sa edad na labansiyam ay doon lang may makakapansin sa akin na ako'y kakaiba sa lahat ng bunga ng Papaya dito."

"Omg, talaga ba!? So, prinsipe ka ganon? Baka china’charot mo lang ako ha!" ani ni Lemonsquare dito.

"Oo, prinsipe ako sa kaharian namin at kailangan ko ng tulong mo upang makabalik ako sa tunay kong anyo,” hiling ng mahiwagang bunga ng papaya.

"Paano naman kita matutulungan niyan, aber? Shuta ka! Wala din naman akong powers no! Anong akala mo sa akin mangkukulam? Haler!"

"Tulungan mo ako aking binibini," malumanay ngunit matikas na panghihingi nito ng tulong.

"Gusto ko po iyong binibini. Charot! So paano nga kasi? Sure ako, help kita. You helped me din kasi e! Give and take lang, ghorl! Alam mo iyon?”  nakangiting tugon ni Lemonsquare.

"Simple lang, sipsipin mo ang ilalabas kong mga katas matapos mo akong pitasin sa punong kinalalagyan ko," paliwanag ng Mahiwagang Papaya. Nagulantang si Lemonsquare sa narinig niya at napasigaw ng...

"Katas talagaaaaaaaaa?"