-VENICE MARTINEZ's Point Of View
AKALA ko magcoconfess na siya kaya niya ako yinaya dito sa likod ng school iyon pala nagkapalitan lang kami ng lunch box kaya niya ako tinawag. Tsk. Assumming lang talaga ako.
"Bakit nga ba ako nag-aassume sa kaniya ni hindi niya nga ako gusto." Mahina kong bulong saking sarili.
Inabot niya sa akin iyong lunch box ko at ganoon din ang ginagawa ko.
"What are you murmuring?" Nakakunot noo niyang sabi habang inaayos ang kaniyang bag.
"Wala. Ang sabi ko, ang gwapo mo!" Ngumiti pa ako ng pagkatamis tamis sa kaniya.
Sumimangot siya. Kita mo iyan, kita mo iyan hindi man lang nagpasalamat sa akin. Siya na nga itong pinuri siya pa itong galit. Naturingan pa namang genius hindi naman makaappreciate. Pitikin ko kaya ito sa kaniyang tainga?
