Pagkatapos ng almusal ay pumunta na kami sa tabing dagat at naghihintay na roon iyong napakalaking yate na sasakyan daw namin para libutin ang buong isla.
“Nasaan na nga pala iyong maraming mga tao?” nagtatakang tanong ko kay Keister. Ngumisi lang siya sa akin.
“They’re gone. Kinausap ko sila at pumayag na magkaroon ng picture with them kapalit nang pag-alis nila. Nai-coordinate na rin sa local officials nitong lugar at nakasarado na ang daan papunta rito. Kaya no one is allowed to enter aside from the staff and other members of this team.”
Umawang ang mga labi ko. Namilog rin ang mga mata ko kasi ang bilis lang nilang nagawa iyon. As in after two hours nawala na agad iyong halos isang-daan o higit pang mga fans kanina.
“Gano’n lang kadali? Ang galing naman,” naibulalas ko pa.
“That’
