“AIYANA…”
Hindi napigilan ni Aiyana ang pagkawala ng ungol sa kanyang lalamunan. Pagod na siya at gusto na sana niyang magpahinga. Papasok na siya sa loob ng sasakyan nang marinig ang tinig ni Aiden. Katatapos lang niyang linisin ang unit at gusto na sana niyang dumeretso ng uwi. Hindi niya inasahan na nag-aabang pa sa parking lot si Aiden.
“Hindi ba’t sinabi ko nang lubayan mo na `ko?” ang naiinis na sabi niya. “Wala ka bang kailangang gawin? May anak ka, hindi ba?”
“I just wanna apologize. Hindi ko magawang umalis na hindi nakakahingi ng tawad. Tama ka sa lahat ng sinabi mo. Wala na akong karapatan.”
Isinandal ni Aiyana ang kanyang sarili sa sasakyan. “Siyempre ay tama ako sa lahat ng sinabi ko. Bakit hindi mo na lang ako lubayan? Hindi na kita kailangan sa buhay ko.” Masyado na siy
