Ich Liebe Dich

Veinte Tres

“What do you mean na hindi ka na babalik dito?” tanong ni Stacey Mae sa’kin na nakakunot ang noo at magkasalubong ang kilay. Tumayo siya at iniabot ang mga damit kong ipinaghagisan niya sa sahig noong hinubaran niya ‘ko. Nagtungo siya sa may cabinet sa tapat ng kama at humarap sa malaking mirror na may takip sa ibabaw. Inabot niya ang suklay mula sa ibabaw nito. Nagsuklay siya at nagpusod ng buhok pagkatapos. Napansin kong ganoon ang ginagawa niya tuwing may mangyayari sa’ming dalawa.

Hinila ko ang kumot sa kama at tinakpan ang ibabang bahagi ko bago isinuot ang t-shirt na iniabot niya. I released a deep breath and stood up wrapped with the blanket. Nang isusuot ko na ang underwear sa loob ng kumot ay hinila niya iyon. I was exposed to her again.

“Sa’kin ‘yan kaya ‘wag mong itago. Now, tell me what kind of bullshit you’re saying na hindi ka na babalik dito?” With the tone of her voice, natigilan ako at napaatras. Nang makarecover sa matalim na tingin niya ay tumalikod ako at binilisang magsuot ng saplot.

“Hindi na ‘ko babalik dito. Hindi na ‘ko babalik dito.” Inulit ulit ko na parang sirang plaka.

Narinig kong humalakhak siya bago ako hinila sa braso. Nakahubad pa rin siya habang nakataas ang isang kilay na para bang kinukutya ako sa sinabi ko.

“Hindi ako nanghihingi ng permiso sa’yo. Matapos ang lahat ng ginawa natin ng ilang buwan, biglang mang-iiwan ka na lang sa ere? Hindi ko inexpect ‘to sa’yo.” Umiling siya at humalukipkip pa. Napabaling ang tingin ko sa dibdib niya ang gawin niya 'yon, “see? You can’t even ignore my body.”

Nang sabihin iyon ni Stacey Mae ay para akong nabuhusan ng malamig na tubig at biglang nagising sa matagal na pagkakatulog. Napagtanto ko na hindi ako sa katawan niya naakit kung hindi sa pagbibigay niya ng kakaibang eksperiyensiya sa’kin.

“Hindi na ‘ko babalik dito.”

“Sige ipagpalagay natin na ayaw mo na nang bumalik. Paano kung hindi ako pumayag? Anong gagawin mo?”

“Hindi mo ‘ko mapipilit.”

“Kahit ba malaman ng mga tao lalo na ng tatay mo ang ginagawa mo sa’kin halos araw-araw?”

“Walang maniniwala sa’yo, Mae—”

“Halika dito, Luke. Tingnan mo kung gaano karaming pruweba mayroon ako.”

Hinila niya ‘ko papunta sa may cabinet niya sa tapat ng kama. Inalis niya ang malaking salamin na pinupuntahan niya para magsuklay at magtali ng buhok. Doon tumambad sa’kin ang nakatagong maliit na camera recorder. Sa tabi noon ay may ilang memory cards na nakapila.

“A-no ‘yan?” Nauutal kong tanong. Mas nanlamig ang buong katawan ko dahil sa naisip.

“Our labor of love. Don’t even think of trying to destroy that camera or take the memory cards. May backup ako na isa pang cam sa kwartong ito. Think of it as a CCTV. Kita lahat ng ginagawa natin sa buong panahong na magkasama tayo. Wala kang ibang gagawin kung hindi gawin ang gusto ko.” Hinigpitan niya ang kapit sa braso ko at saka ako iginiya pabalik ng kama. Itinulak niya ‘ko pahiga at sumakay sa ibabaw ko. Kinuha niya ang magkabilang kamay ko at ipinatong sa mga dibdib niya. Hindi pa siya nasiyahan doon, gumiling pa siya sa ibabaw ko at umungol ng malakas habang nakatitig sa mga mata ko. Hindi ko alam kung bakit hindi ako makagalaw o makaangal. Dapat ay kaya ko siyang itulak palayo sa’kin upang magkaroon ako ng pagkakataong tumakas. Ngunit kagaya ng dati ay hindi ako makagalaw tuwing mangyayari iyon. Nang matapos ang ginagawa niya ay saka lang siya bumitiw sa’kin at nagtungo ng banyo sa silid na ‘yon. Naiwan akong nakahiga sa kama at nakatingin sa kisameng puti. Noong una ‘kong nakapasok sa silid na iyon ay pakiramdam ko sa isang ospital ako nagpunta. Puti ang kulay ng buong paligid. Ang tanging kulay lang ay ang cabinet niyang itim at dresser sa tapat ng kama.

Pagbalik ni Stacey Mae ay nakabihis na siya. Hindi ang normal niyang ibinibihis kung hindi isang pulang lingerie na puro garter. Kung titingnan ay wala naman talagang natatakpan dito. Napalunok ako dahil may hawak siyang posas. Tatayo na sana ‘ko nang patakbo siyang lumapit sa’kin at pumaibabaw na muli. Tumitig sa mga mata ko at sinabihan akong huwag gagalaw.

“Don’t move. Just enjoy what I’m going to do with you.”

Halo-halong emosyon ang naglalaban sa isipan ko habang hindi ako makagalaw. Tinakpan niya ng blindfold na pula ang mga mata ko at ipinosas ang magkabila kong kamay bakal sa ibabaw ng headboard ng kama. It was a slow and torturous process. Matapos niya ‘kong hubaran muli ay sinimulan niya ang pang-aakit. Sa pangalawang pagkakataon ay inangkin niya ‘ko. Ang pinagkaiba lang ay wala nang latigo at sa panahong iyon ay hindi ko napigilang mapasigaw nang makaramdam ng kakaibang sarap dala ng ginawa niya sa’kin gamit ang mga kamay, labi at dila. Nanginig ang buong katawan matapos ilabas ang init na ilang buwan at linggong hindi nailabas. Malupit si Stacey dahil hindi siya tumigil doon. Inulit niya ng ilang beses hangga’t halos matuyuan na ‘ko dahil sa ginagawa niya. Simula umaga hanggang gabi kaming nasa kwartong iyon at hindi lumalabas. Walang kain at kahit anong usapan. She was like a woman possessed. Gamit ang katawan niya ay ilang beses kaming dalawang napahiyaw dahil sa kakaibang pakiramdam ng kamunduhang iyon.

Sa mga panahong iyon, sa isip ko ay para itong kahit na iba ang sinasabi ng murang katawan kong noon lang nakaranas ng ganoong pakiramdam. Para sa ibang mga lalaki siguro maiisip nilang nakapakaswerte kong matikman at maranasan ang kakaibang alindog ni Stacey Mae ngunit hindi ganoon ang eksena.

Nang manawa na siya sa’kin nang gabing iyon at makaramdam ng gutom ay saka lang niya ‘ko pinauwi. Alam din niyang gagabihin ang Papa ko. Kung tutuusin, alam niya lahat ng nangyayari sa’kin dahil lagi ko rin iyong nirereport sa kanya. Bago ako tuluyang umalis ng bahay niya ay hinalikan niya ‘ko sa labi at saka bumulong sa aking tainga.

“I have power over you, Luke. Hinding-hindi mo ‘ko matatanggihan. Tandaan mo ‘yan. Kung sakali mang magkalakas ng loob ka na iwanan ako, isipin mo na ang mangyayari sa’yo dahil ipapakalat ko lahat ng video na mayroon tayo. Huwag mo ‘kong subukan dahil kayang kaya kong wasakin ka at ang dangal ng pamilya mo.”

Hindi ako nakaimik at naiwan akong nakatayo sa tapat ng gate nila. Nang wala na siya sa harapan ko ay saka lang ako nakaramdam ng kagaanan ng pakiramdam. On my sixteenth birthday I truly lost my innocence. Hindi lang kainosentehan ko ang nawala sa’kin nang araw na ‘yon. I also lost my freedom.