Dark Pieces

The Demon Gluttony

----Devon POV----

Itinaas ko ang hawak kong tasa at saka marahang uminom doon habang panay sa pagsalita si Serena

"Bumabalik na naman ang problema natin sakanya. Kahit sa karatig na palasyo ng Valhalla nakakarating siya"

Hinahayaan ko lang siya sa kakasalita

Magsasayang lang ako ng enerhiya kapag pinatulan ko pa

"Nakikinig ka ba Devon?"

Tinignan ko siya na nakapamaywang na habang nakatayo sa harapan ko habang nasa bibig ko pa ang tasang hawak ko

Napabuntong hininga na lang siya ng may kumatok sa pintuan at pumasok ang aking mensahero

Inilapag ko naman ang tasang hawak ko sa mesang nasa harapan ko

"Prince"

Yumuko ito saakin at saka may iniabot na kulay itim na sulat

Kinuha ko iyon at saka siya umayos ng tayo

"Galing po ang sulat na iyan sa palasyo ng Parua"

Nakakunot noo namang nakatingin lang sa sulat si Serena na ngayon ay nakaupo na

Binuksan ko ang sulat at saka iyon binasa gamit ang aking isipan

"Makakaalis ka na"

Yumuko ito bago lumabas ng silid

"Gluttony" - tawag ko

agad namang lumitaw sa gilid ng inuupuan ko ang isang lalaki na mayroong kulay kahel na buhok at kahel na mga mata

"Panginoon bakit mo ako tinawag?"

Nakita ko ang pag ismid ni Serena habang nakatingin sa dyablo na may hawak hawak na dalawang kumpol ng ubas

Si Gluttony ay isa sa pitong dyablo. Pero ngayon nasa anyo siyang tao na siyang mapanlinlang nilang anyo

"Nagising na si Ira"

"Ahh oo. Naramdaman ko ang lakas niya kahapon. Nakita ko rin kahapon ang unang prinsipe ng Thespia at mayroon silang dalang karwahe galing sa Parua Abellon" - sagot nito habang ngumunguya

"Kita mo na! Galing ka nanaman sa ibang palasyo! Padadalhan na naman tayo ng sulat nila Malvolia dahil sa katakawan mo!" - hasik ni Serena

Si Gluttony ang dyablo ng katakawan

Pero kahit panay siya sa kakakain hindi siya mataba

Tulad ng ibang dyablo mayroon siyang magandang pangangatawan

"Alam mo naman na natural iyon saakin. Hindi ko na iyon mababago Serena" - sagot nito at saka inisang subo ang natitirang kumpol ng ubas na hawak niya

Wala akong dapat ipag alala kay Gluttony. Hanggat may pagkain siya hindi siya magiging problema. Hanggat kontrolado ko siya hindi siya magiging mapanganib

Isa pa malimit silang nasa mundo ng mga mortal upang doon kumuha ng lakas

Ang malaking problema ngayon ay ang pagkagising ni Ira

Isa siya sa hindi makontrol na dyablo

At sigurado akong nagpadala na rin ng sulat sila Kyran kay Ullyzeus

Dahil maaaring magising na rin ang dyablong nasa katawan niya

---Saxon POV----

Pinaglalaruan ko ang hawak kong kopita na may lamang dugo habang prenteng nakaupo sa ibabaw ng balustre habang nakatingin sa mga nagdadatingan na bampira at Light Empire sa ibaba

Maraming bisita para sa gagawing seremonya mamayang gabi

Hindi pa rin ako makapaniwalang wala na ang bampirang yun

Ang bampirang minsan kong naging kaibigan at naging kaaway

Ang hina niya. Bakit niya hinayaang patayin siya ng ganun ganun na lang?!

Kung sino man ang nilalang na may gawa niyon sakanya. Sisiguraduhin kong matitikman niya ang mga baraha ko

"Naandito pala ang baliw na prinsipe ng Sirona"

Napalingon ako sa aking tagiliran

At isang ngisi ang pinakawalan ko ng makita ko kung sino ang bampirang nakatayo ilang metro ang layo sa pwesto ko

"Kung ganun ay nakarating na pala ang mga Arundell dito sa Parua"

Tumalon ako pababa ng balustre at saka umayos ng tayo

"Di ko akalain na kumukupkop na pala ng mga baliw ang mga Dragomir" - ismid na sambit niya

"Bakit mo nga pala ako kinakausap? Hindi ba malinaw ang huli nating naging pag uusap? Na ayaw na ayaw kong lumalapit ka saakin?" - tanong ko sakanya

Naglakad siya palapit saakin

"Bakit? Hanggang ngayon ba ay hindi mo pa rin matanggap na hindi ako kayang mabihag ng kapangyarihan mo? That your pheromone ability is useless when it comes to me" - may himig niyang tugon

Tinignan ko siya ng seryoso at nakatingin lang din siya saakin

Hindi ko siya sinagot bagkus ay nilampasan ko siya at saka naglakad palayo

Ayaw na ayaw ko siyang lumalapit saakin. Dahil sa tuwing nasa paligid siya may kakaiba akong nararamdaman. At hindi ako pwedeng mabihag ng nakakaakit niyang kagandahan

We have the same ability. I can attract whoever I want to, considering that she is not already mated. And she can also attract any guy because of her beauty and she also have ability like mine because she is the daughter of the goddess of Love

And I don't want to lose on her

I dont want to fall in this false feeling

I dont want to fall on her trap. On her beauty. On Keres Arundell's beauty

----Miya POV----

Tahimik lamang kaming nakatayo ni Zeyton malapit sa pintuan ng kwarto ni Freya

Wala kaming kibuan dahil si Zeyton ang taong hindi naman talaga palasalita

Madalas akong napapasulyap sakanya lalo na at madalas siyang nakapikit habang nakasandal lang sa pader

"Zeytonnnnnnn!!!"

Naitakip ko sa aking tenga ang aking kamay ng marinig ang matinis na sigaw na iyon

Napamulat naman agad si Zeyton at sabay kaming lumingon sa direksyon kung saan ay may tumatakbong babae

Agad nitong dinamba ng yakap si Zeyton na nakapagpainit ng dugo ko!

"Haixt!! Get off of me Sumiri!" - inis na sambit ni Zeyton habang pilit na inilalayo niya sa kanyang katawan ang higad. Argh!

"Wahhhh I mish you Zheyton!"

Dang! Makapapatay ako ng ahas! Kung makalingkis!

"Sumiri!"

Lumingon si higad sa tumawag sa pangalan niyang nakakasuka

Kinuha naman ng pagkakataon iyon ni Zeyton at agad na lumayo sa higad

"Ares! Bakit mo isinama dito si Sumiri?!" - inis na tanong ni Zeyton sa kapatid niya

"Nagpumilit siya" - Ares

Natatandaan niyo pa ba ang kapatid niyang si Ares? Ang susunod na hari ng Elesio

At akalain mo nga naman buhay pa pala tong higad na ito

"Zeyton! Bakit hindi ka na bumibisita sa Elesio?!" - nakangusong wika nito

Hindi lang pala siya higad. Pato rin siya!

"Lower your voice. Nasa tapat tayo ng kwarto ng PRINSESA"

Sinadya ko talagang i-emphasize ang huling salita ng malaman niyang wala siya sa teritoryo niya!

Lumingon siya saakin at saka ako pinagmasdan mula ulo hanggang paa

Aba!

"Siya ang isa sa mga tagabantay hindi ba? Ngayon hindi na ako magtataka kung nababagot dito si Zeyton" - maarteng sabi nito

Agad kong binunot ang punyal sa tagiliran ko at saka siya nilusob pero agad siyang nagtago sa likuran ni Ares

"That's enough" - Ares

Napataas ako ng kilay ng makitang pinagmamasdan niya ako ng maigi

"Ares"

Napalingon naman si Ares kay Zeyton ng tinawag siya nito

"Akala ko talaga ay hindi kana makakaahon sa pagkakahulog sakanya"

Napakunot noo ako habang nakatingin sa kanilang dalawa

Ano namang pinaguusapan nila?

"Nasabi mo na ba sakanya?"

"Wag mo akong pangunahan Ares"

"Haha okay okay. Diskarte mo na iyon"

Lumingon ulit saakin si Ares

"Gusto ko palang imbitahan ka sa nalalapit naming kasal ni Sumiri"

Napaawang ang aking labi ng marinig iyon

S-siya at s-si higad ay ikakasal?!

Napatingin ako kay Sumiri na nakangiti na saakin ngayon habang nakayakap sa braso ni Ares

Bigla naman akong nakaramdam ng tuwa!

Daig ko pang nakasalba sa isang malubhang karamdaman!

"Aasahan ko ang pagdalo mo kasama si Zeyton" - Ares

"Yeahh!! Aasahan ka namin roon at Zeyton alam mo na"

Kinindatan niya si Zeyton. Habang ako ay hindi ko talaga alam kung ano ang pinag uusapan nila

"Baba muna kami. Alalahanin mo Zeyton, nasa huli ang pagsisi. Wag mo ng pakawalan"

Napalingon ako kay Zeyton

"Yeah. Gagawin ko" - sagot niya at saka tumingin saakin

----Astrid POV----

Marami ng mga bisita. Iba't ibang nilalang na dadalo para sa gagawing seremonya maya maya lang

Narito na rin ang tatlong crown ng Light Empire

Nakasuot ng asul na saya si Princess Kora at naka pula naman si prince Zephyr habang nakaputi si Price Crayon

Narito na rin ang dakilang si Lazarro Gregory

Ngayon ko na lang ulit siya nakita matapos umalis si Luan dahil na rin sa paghihinagpis niya sa pagkawala ng kanyang asawa. Si Nathalie Gregory

Napalingon ako sa bungaran ng palasyo. Nakatingin na rin roon ang karamihan

Nasa bungaran ng palasyo ay makikita ang papasok na mga lobo sa pangunguna ni Alpha King Grey

Nasa kanan niya si Bliss at si Beta Rue ay nasa kaliwa naman niya

May tatlo pang nasa likuran niya na sumisigaw rin ng awtoridad

Mga Alpha

Agad na sinalubong sila ng magkakapatid na Dragomir

Tumabi naman si Rosh kay Bliss

Sinong mag aakalang magiging kalahati ng kanyang kaluluwa ang immortal na kalaban ng kanilang lahi

Pag ibig nga naman. Hindi mo talaga malalaman kung kanino ka mabibihag at kung sino ang makakatuluyan mo

Kadalasan mapapaibig ka pa sa nilalang na hindi mo kauri

Parang ako lang

Nilinga linga ko ang paligid at hinanap ng aking mga mata ang partikular na bampira

Hanggang sa napunta ang tingin ko sa mahabang hagdan

Napatitig ako sakanya habang bumababa siya

At habang nakatingin ako sakanyang mukha ay muling sumagi sa aking isipan ang unang araw na makita ko siya

~flashback

"Astrid wag na wag kang pupunta sa may hangganan. Delikado naiintindihan mo ba?"

Tumango naman ako na limang taong gulang pa lang noon samantalang anim na taon ang kapatid kong si Ashton

Naglalakad lakad ako noon ng makakita ako ng maraming bulaklak

Agad akong tumakbo papunta roon

Nakakita ako ng maraming paru paro at sinundan ko iyon at hindi ko namalayan na napalayo na pala ako sa lupain na sakop ng Elonia Majestica

Babalik na sana ako noon ng pagtalikod ko ay nakita ko ang apat na nilalang na nakaharang sa aking daraanan

Nakangisi sila habang nakatingin saakin

Kita ang mga pangil nila at nagsisipulahan na rin ang kanilang mga mata

"Anong ginagawa ng magandang bata rito?" - sambit ng isa sakanila

"Mabango ang kanyang dugo. Hindi ko mamasamain kung apat tayong maghahati hati sakaniya" - sambit naman ng isa na inaamoy amoy ang hangin habang nakapikit

Takot na takot ako ng mga oras na iyon dahil alam ko kung ano ang mga nilalang na nasa aking harapan

Mga bampira. Immortal na kalaban ng mga Light Empire

Ginawa ko noon ang alam kong kaya kong gawin

Mabilis akong tumakbo palayo kahit pa napakabagal kong tumakbo dahil sa maiiksi ko pang mga paa

Rinig ko naman ang kanilang tawanan

Patuloy ako sa pagtakbo hanggang sa matalisod ako ng ugat ng isang puno

Umiiyak ako noon na lumingon sa aking likuran kung nasaan nakatayo ang mga bampirang gustong sipsipin ang aking dugo

Lalong pumula ang kanilang mga mata ng mapatingin sila sa aking tuhod na ngayon ay dumudugo dahil sa sugat na nakuha ko mula sa pagkakadapa

"W-wag po"

Pagmamakaawa ko noon pero tila wala silang naririnig

Napasigaw na lang ako noon ng sabay sabay silang tumakbo palapit saakin

Pero nabigla ako ng may mabilis na hangin ang dumaan sa aking harapan

Biglang natigilan ang mga bampira

Pinagmasdan ko ang likuran ng lalaking nasa aking harapan

Kita naman ang takot sa mga mata ng apat na bampira

At wala pang ilang segundo ay mabilis na nawala sa aking harapan ang lalaki at narinig ko na lamang ang mga sigawan ng apat na bampira

Kitang kita ko kung paano pinatay ng lalaki ang apat na bampira sa loob lamang ng limang segundo

Nakaawang ang aking maliit na bibig habang nakatingin sa mga abong nagsisiliparan na sa hangin habang nakatayo patalikod saakin ang estrangherong lalaki

Unti unti itong humarap sa gawi ko

At noon ko nakita ang pinakagwapong nilalang

Nililipad ng hangin ang kanyang mahabang pulang buhok. Matangkad at may magandang pangangatawan. Mapupulang labi na kasing pula ng dugo. At namumulang mga mata

Isa siyang bampira

Pero hindi ako nakaramdam ng takot sakanya

Lumapit siya saakin at namalayan ko na lamang na karga karga niya na ako

Humahampas sa aking mukha ang hangin dala ng mabilis niyang pagtakbo

At wala pang ilang segundo ay nasa tapat na kami ng hangganan ng Elonia Majestica

Marahan niya akong ibinaba na nakapagpalungkot saakin

Parang ayoko ng umalis sa kanyang mga bisig. Kung maaari nga lang

nakatingin lamang ako sakanya

At tinatandaan ang bawat parte ng kanyang mukha

Ngayon ay hindi na pula ang kanyang mga mata. Kulay itim ito na parang abo

Bumaba ang tingin niya saaking tuhod at mulibg namula ang kanyang mga mata

Lumapit ako sakanya at saka inilahad ang aking mumunting kamay

Kumunot naman ang kanyang noo na lalong nakapagpadagdag sa kanyang kakisigan

"Bilang pasasalamat ko sa pagligtas mo saakin"

Alam kong tanging dugo ko lamang ang maiaalay ko sakanya

Wala pang ilang segundo ay hawak niya na ang aking maliit na kamay

Namilog ang aking mga mata ng makita ang mahaba at maputi niyang pangil

Nakatingin lang siya saakin at saka ibinaon ang kanyang pangil sa aking mumunting daliri at saka sumipsip ng marahan doon

Mabilis lang ang ginawa niyang pagsipsip at saka binitawan ang aking kamay

Humakbang siya palayo saakin

"Hanggang sa muli nating pagkikita, me Deesses"

Pagkasabi niya noon ay bigla nalang siyang nawala kasabay ng pagsabog ng mga petals ng pulang rosas sa kanyang kinatatayuan

Pinulot ko naman ang pulang rosas na nasa aking paanan

At nakangiting inamoy ang halimuyak noon

~End of flashback

Hindi ko akalaing makikita ko siya ulit. Muli ko siyang nakita noon na kasama ni Freya ng mapunta sila sa Elonia Majestica

Hindi ko alam kong natatandaan niya pa ang batang tinulungan niya noon

Hindi ako sigurado kung natatandaan niya pa ako

Pero siya. Hinding hindi ko siya nakalimutan. Hinding hindi ko nakalimutan ang bampirang nagligtas saakin noon

He's not only my savior...

But also my First love

----Freya POV----

Hinahaplos ko ang kumot ni Luan habang naka upo sa kanyang kama

Ang kama kong saan ako nagising at nabungaran ang kanyang napakagwapong mukha

Naalala ko ang kasabihan noon na nabasa ko sa isang libro

The first snow is like the first love

Noon ay hindi ko pa alam ang pakiramdam na iyon. Until I met him. Until I feel his snow beneath my skin. Until I feel his love. Until he showed me the real meaning of the snow

Siya ang unang nagpakita at nagpadama ng nyebe saakin

Siya ang unang nagpakita at nagpadama kung ano nga ba talaga ang pag-ibig

At siya lang ang gusto kong makasama habang umuulan ng nyebe

Ang aking prinsipe lamang... my one and only snow prince...

Hinawakan ko ang kwintas na ibinigay niya saakin at saka iyon pinagmasdan

Ang kwintas na may patuloy na umuulan ng nyebe

The endless falling of snow. That reminds me of his endless love on me

Napaangat ako ng mukha ng marinig ang malumanay na tunog ng kampana na pumupuno sa paligid

Ngayon ang seremonya bilang pagpapaalam at pagbigay galang sa kanya. Bilang huling pamamaalam sa yumaong hari ng kadiliman

Pero hindi ako dadalo. Hindi ako pupunta sa seremonya.

Bakit ako pupunta roon kung hindi pa ako handang magpaalam sa kanya

Kung hindi ko pa kayang bitawan ang mga alala ng aking prinsipe

Kung hindi ko pa siya kayang bitawan

At hindi ko alam kung darating nga ba ang araw na makakaya ko na iyong gawin

Hindi ko alam kong magagawa ko pa bang makaahon

Makaahon na hindi na siya kasama

Hindi ko alam...