Dreams and Wonders

Chapter 23

[Cairo Gascon's POV]

We were actually ready to listen to our teacher nang biglang naputol ang kanyang pagsasalita dahil may biglang tumawag. Sinagot niya ito saka nagpaalam muna na lumabas ng classroom.

We took that chance para mag-kwentuhan ulit sana kami ni Ken nang biglang bumalik siya agad sa classroom ilang mga segundo lamang ang lumipas. The whole class even shrugged their shoulders upon seeing him rushing back to our room.

My forehead creases as I saw him packing all of his things hastily. Sinabi niya na may emergency siyang kailangan pupuntahan at ang gagawin na lamang nawin ay gumawa ng activity para sa klaseng iyon.

Pagkatapos niyang sinabi iyon ay nawala ang sigla naming lahat.

Matamlay kaming tumugon sa kanyang sinabi bago madaliang umalis ang aming guro palabas ulit ng silid.

"Activity na naman," ani ni Ken habang kinukuha ang libro sa kanyang bag.

"Ken, bilisan na lang natin ito sagutan para may oras pa tayong matitira mamaya," I suggested to him.

"Oo nga, 'no? Sige," tugon niya.

I did the same as well. Kinuha ko ang aking dala na Earth and Life Science book at binuklat ito sa ika-34 na pahina. Nakalagay doon ang Activity 4. Halos essay ang mga nandoon patungkol sa universe at sa Solar System. Sigurado akong matatagalan kami nito sa library dahil madami ang mga questions na kailangan sagutan.

"Tol, tara na? Marami-rami pa 'to. Tawagin ko lang sila Paulo," sabi naman ni Ken habang nakatayo.

"Sige. Let's go," sabi ko habang sumabay na rin sa mga kaklase kong nagsilabasan.

Habang nagliligpit ng gamit ay napabaling ako kay Sydney. I don't know if anyone talked to her after what happened to them with Chloe. Nakita ko siyang kausap ang katabi niya na para bang walang nangyari sa kanilang dalawa. Na para bang pinapakita niya na sanay na siya sa mga ganoong confrontation. Huminga na lamang ako nang malalim at lumabas na.

Nang magkita kaming lima sa labas ay sabay na kami na pumunta ng library.

Upon arrival, we logged into the attendance sheet and made our way inside the library. Kaming lima ay napagdesisyunan na maghanap ng libro at kapag may makita kaming nandoon ang mag sagot sa mga tanong sa activity ay ibahagi ito sa isa't isa. I made my way into the farthest part of the library dahil 'yong mga kaibigan ko ay nandoon sa unahan ng library.

As I was looking for science books and encyclopedias, bigla akong napasimangot nang makita ang isang libro na kakaiba ang kulay kaysa sa mga libro na katabi nito. Walang pag-aalinlangan kong inangat ito and I noticed that it was a bit heavier than what I expected to the point that I had to hold it firmly with both hands. Tinignan kung anong nakasulat sa book cover at napahanga sa title nito.

"Dreams and Wonders," sambit ko.

"Someone might've misplaced this book in this section of the library," I said to myself. dahil ang mga libro dito ay mga encyclopedia lamang at mga diksyunaryo.

Nonchalantly, I opened the book and landed on page 4. Nakita ko doon ang isang tula na nakasulat.

"Chant these words, stranger. For you will attain power," sabi sa itaas ng tula.

Unwarily, I chanted the words quite loud since I think no one will be able to hear me this far.

Nang matapos kong bigkasin ang lahat ng 'yon ay biglang gumalaw ang sahig na para bang mabibiyak ito. Surprised as I was, the books also started to fall from the shelves right above me so I used the book I had in my hand to cover my head. Suddenly, a strong wind slapped through my body which caused me to be caught off balance and fall to the ground.

"What the h*ll is happening?!" sigaw ko sa paligid ko.

Then, I realized that it has something to do with the words I chanted earlier. Sa lakas ng hangin ay halos maalis na ang libro sa aking kamay ngunit sinigurado kong hindi ito makakaalis sa aking pagkakahwak. I tried to stand up while holding the book firmly in my hands and flipped the book open to the page where the peom was written ealier.

Nang mahanap ko ang pahinang iyon ay kaagad kong sinabi ang buong tula nang napakalakas.

"I call upon you, the Greek God of dreams! I call upon Morpheus-" nang sinabi ko ang huling salita na 'yon ay biglang tumigil ang malakas na hangin na siya namang ikinasorpresa ko. Biglang lumutang ang mga libro sa sahig at isa-isa itong bumalik sa mga shelves sa itaas. Tumigil rin ang paglindol nang malakas in an instant.

Nakatayo lamang ako doon habang mahigpit na hinawakan ang libro sa aking kamay. My jaw was hanging for a minute habang iniisip kung ano ang nagyari for the past 5 minutes.

Nakarinig naman ako na may tumatawag sa pangalan ko at bumalik ako sa kaliwa. Nakita ko si Paulo na naglalakad patungo sa akin habang tinatawag ang pangalan ko. Out of instinct, naglakad naman ako patungo sa kanya at nang makapalit kami sa isa't isa ay napahawak ako sa damit niya.

"Tol, may nahanap na kami na... Tol, okay ka lang? Ba't parang namumutla ka?" tanong niya agad sa akin nang mapansin ang kalagayan ko.

"Naramdaman niyo ba 'yon?" sabi ko habang halos hindi na makatayo because my legs were still shivering in fear.

"Ang alin?" tanong naman niya.

"Yong lindol, 'yong malakas na hangin, and even the books were falling apart," utal-utal kong sabi sa kanya.

Huminga muna siya nang malalim saka nagsalita sa akin, "Tol, wala namang nangyaring gano'n."

Hindi ako nakuntento sa sagot niya. Imposibleng ako lang ang nakaramdam ng lahat ng 'yon.

"Maniwala kayo sa akin." Bigla kong naalala ang libro na hawak ko. "Nangyari lahat ng 'yon pagkatapos kong binasa itong libro-" naputol ako sa pagsasalita nang pagtingin ko sa aking kamay ay wala na ang libro roon.

Para akong nababaliw dahil alam ko at naramdaman kong hawak-hawak ko pa iyon kanina ngunit paano ito biglang nawala?

Hinawakan naman niya ako sa balikat at iniharap sa kanya. "Tol, nasa isip mo lang 'yon. May nahanap kami na libro tapos nandoon lahat ng sagot kaya tara na," sabi niya.

"Pero-" susumbat pa sana ako nang pinutol niya na naman ang sinabi ko.

"Halika na at para matapos na natin itong activity," sabi niya as he yanked me away from that part of the library.

Habang sumasagot kami sa activity at kumokopya ng mga sagot na nasa libro ay blanko pa rin ang isipan ko. I couldn't understand what I was feeling at the moment because all of my friends were happily answering the activity while here I am, questioning myself about what happened. Totoo nga na hindi nila naranasan ang lahat ng iyon dahil hindi man lang sila nataranta. Hindi ako makapag-isip ng salita para sa mga tanong dahil ang tanging nasa isip ko lamang ay ang nangyari sa akin doon sa pinakamalayong parte ng library.

My friends asked me if I was okay and I replied that I am fine kahit hindi naman. Pati sa pagbalik namin sa klase ay parang lumulutang pa rin ang utak ko. Hindi ko alam kung paano ipaliwanag sa kanila kung susubukan kong sabihin ang totoo sa aking mga kaibigan.

I went home afterward and even hugged my Mom because of what happened. I could still remember how my hands shook tremendously and how my legs continued to quiver even up until I got home. She asked me what was wrong and I said I was fine. I don't want them to worry anyway. Naisip ko na lang na baka dahil kulang lang ako sa tulog noon because of videogames.

I immediately went to my room without even bothering to eat dinner and let my bed devour my whole existence. Nang makahilata ako sa aking kama ay agad naman akong napapikit ng aking mga mata. I tried to not think about what happened earlier and drifted into a deep slumber.