Undeniably Positive

CHAPTER 9

Corbyn's POV

"Delivery!" Someone called outside of my door. Kaagad ako pumunta. "Tao po?" Katok nito. Pinagbuksan ko na mapatapos makitang delivery boy ito outside the small peeking glass.

"Thank you." I gave him a tip. I remembered how I used to be a delivery boy. Kaagad ko binuksan ang nasa document. It was the DNA results. Kaagad ko binasa. I froze for a while. I knew this was coming. I never doubted her, kahit gustuhin ko.

Napatingin ako sa name ko and the baby in one sentence. "I'm the father." I held my mouth. I couldn't explain what I felt. Masaya? Happy? No. It felt shivers. Good ones. I think I'm more than happy. Though, I never expected I would have a baby this early in life. Dapat pala plinano ko muna. Napasapo ako. "Reckless parin pala ako." Natatawa kong sabi sa sarili ko.

I looked at the paper. "Nana!" I remembered. Tinawagan ko s'ya agad. "I guess I'm a dad now." Tuwa kong sabi sa kanya. We talked for a few seconds. I reminded her of the bet. "Mommy." The last word I said in a sentence. Nagulat ako ng hindi na s'ya sumagot.

"Hello?" I asked again and again on the phone. She ended the call. I was just excited. Hindi ko rin alam kung bakit. Baka dahil sa one thousand? Napasandal ako ng maayos sa upuan ko. Sinandal ko ang ulo ko sa dalawa kong braso matapos huminga ng malalim. "I'm a dad." Ngayon ko lang narealize ang bigat no'ng word na 'yun.

I hid myself in the back of my mind. "Tatay na ako." Pagulit ko in tagalog. I have another priority now. Hindi lang ang baby. Kung hindi pati ang baby mommy. Napakagat ako sa labi ko. Never really saw this coming. Napaayos ako bigla ng upo nang may marinig ako.

Napatingin ako sa pintuan ng unit ko. May pumipilit na mag-unlock do'n. "You're second largest key!" Sigaw ko. Maya-maya ay nabuksan na ito. "Alam mo naman na hirap 'yung tao? Hindi mo pa pagbuksan!" Nanisi pa nga.

Umiling ako sa kanya. "Papasok ka na lang, maling susi pa." Pang-asar ko. "Madalas ka na nagtatagalog." Hindi ko alam kung kompliment o insulto. Maybe a bit of both? Na hinalo sa pang-aasar.

Napatingin s'ya sa hawak kong papel. "What's that?" He asked. "Results sa test." Tipid kong sagot at iniabot sa kanya nang makalapit s'ya. "Bro!" Sigaw agad nito dahilan para tignan cellphone ko. Still don't know why she ended it. Maybe an emergency?

Napapikit ako. Sa baby ba? Know that I'm sure I feel more concerned. "Haha. Tama 'yan. Ikaw totoong tatay. Nagmamaka-tatay ka wala pa. Good baby naman ito. Binigyan ka credits." Sipain ko nga s'ya.

Umupo s'ya sa tapat ko. "Kung tutuusin. I personally, didn't doubt that woman." Tinignan ko s'ya nang may halong taka. Hinampas ko kamay n'ya. "Ikaw nga may sabi na 'wag kong pagkakatiwalaan." Tinaas n'ya agad kamay n'ya. "Hey! Nauna ka! I just followed your instincts. Pero kahit instincts and actions mo nagkamali. 'Di mo pa sigurado na anak mo. Binayaran mo na agad first check up. Ninang mo pa kinuha mo. Sabay nakasama mo pa ngang kumain?" Balik nito sa'kin. Natawa ako sa kawalan.

"Okay, fair." Sinenyasan n'ya ako habang pinapatunog ang dila n'ya. "Tsk. Tsk. Tsk." Inirapan ko. "Sunod down bad ka na n'yan." Natawa ako ng malakas. "I don't mind with her. But romance is not a priority nor an option in my life as of the moment." Tumayo ako para kumuha ng tubig. Sinulyapan ko s'ya. Nakangisi na si gago.

"Hm. We'll see." Hindi ko halos marinig. "Why do you keep looking at your phone?" Tinago ko ito agad. "Nothing." Tinignan n'ya ako ng seryoso. Nakipag-staring contest s'ya sa'kin. "Edi ikaw na magaling!" Angal n'ya. Natawa ako. "Come on? I'm a businessman." Inabutan ko s'ya ng juice at pancit canton na ininit ko.

"Rich life ba talaga ito?" Natatawa n'yang tanong. I mocked him. "I'm saving." Pagdadahilan ko. "Your baby?" Umiling ako. "Retirement." Nagulat ako ng humalakhak s'ya. "Tol, kaka-graduate lang natin three years ago. Retirement agad nasa isip mo?" Tinapik n'ya ako sa braso. "Live life, dude." Tumango ako.

"Paying debts." I told him the truth. Nabilaukan s'ya. "Hindi parin nababayaran lahat?" Tanong n'ya. Genuine 'yun. Walang halong samang intensyon. That's why I have a friend like him kahit masakit sa ulo.

We met at college. Maingay s'ya and conyo as usual. Tahimik lang ako pero surrounded. We were the campus hearthrobs? Crushes? 'Di ko masyadong binigyan pansin. Just lost my parents that freshmen year. Naiwan ako mag-isa sa mundo. Walang ibang kamag-anak. It's been the three of us for almost the whole of my life. Kaya nasanay na rin ako maging independent at kuripot, wordings ni Nana.

Nagulat ako sa biglang text n'ya. Nalagay ang focus ko rito. Narinig ko s'yang tumunog. Kala mo kinikilig sa romance movie. "It's nothing. She just explained why she ended the call." Paliwanag ko. "Kailan?"

"Kanina." Pinasok n'ya ang mga labi n'ya. "Hehe. Kayo ah. Callmates na pala-

"Shut up. I just told her the results." Napangiwi s'ya. "Defensive-

"Malapit ka na." Tinuro ko sa kanya ang tinidor. "This really isn't a good meal for you." Change topic n'ya. "Tipid tipid muna." Sagot ko. Maya-maya ay nag-aya s'yang manood ng pelikula sa TV.

"Pa-deliver tayo Cheesy Chucks." Nakangusong sabi nitong foranger na kasama ko. "Bayad." I handed out my hand. "Matapos mo magdala ng ibang tao roon!" Pagtatampo nito. "Nauna nga sila satin." Pagdadahilan ko. "Pano?" Naka-pamewang pa s'ya. "She's a year older, doggie." Sagot ko at pintik noo n'ya.

Pinakita n'ya gulat n'ya sa pagkakahawak sa bibig n'yang daig pa bibig ng bulkan sa pagkaka-buka. "You never told me you were into older women! Edi sana sa isang upperclassmen kita nireto!" Nagawa pa ngang magreklamo. "Umorder ka na nga. Dami mong alam." Napakamot ako sa batok ko.

Dumating na ang pagkain. Burgers and drinks lang inorder namin. Habang nakain. Napahinga ako nang malalim. There's something bothering me. Inisip ko ba kung si Nana ba? 'Yung baby? Bingo? Debts? It's just. No. Thinking about them hasn't help my thinking. Buong araw gano'n ang utak ko.

Kinabukasan papasok, I happened to take another route. Traffic kasi 'yung kinukuha kong daan. Eksaktong stoplight kaya napatingin ako sa cellphone ko. Pinatay ko kaagad ng may nakita akong hindi magandang text. "Why does she keep texting?" Bulong ko sa sarili ko. May halong inis.

Tumingin ako sa paligid para malibang ako. Nanlaki mata ko nang makita ko si Nana. I rolled my window down before may makaraan na tao para maharangan ang paningin ko sa kanya. "Nana!" I shouted. Lumingon-lingon s'ya kung saan.

She looked tired. Nakipag-siksikan siguro ito sa mga tao. "Nana!" I called her name again. Hindi parin ako nakikita. What's her full name again? Ayun!

"Natalie Narcisa Natividad!" I shouted with a smile. Shoot! Naalala ko na may nakakakilala pala sa'kin dito. Nakita ko s'yang nagpanic at lumapit agad sa sasakyan ko. "Get in." I signaled and whispered to her. She immediately got in. I laughed a bit. Nag-green na kaya nakatakas ako sa atensyon ng mga tao.

Hinampas n'ya ako. "Alam mo ba ang tingin ng mga tao?!" She panicked. "Sa name mo? O sa tumatawag?"

"Both!" Sigaw n'ya. I looked at her up and down. Basa pa buhok n'ya. She wore minimal make up. Na-late siguro ng gising. But I liked this type of her. This side of her. Parang ayaw ko pa makita ang serious side n'ya. But I think I want to be in her every lutang moments. Kagaya ngayon. Nakatitig s'ya sa wala. "So, where to, Miss?" I asked.

Tinapik ko s'ya nang hindi pa s'ya sumagot. "Ha?" Tanong n'ya. Napakagat ako sa labi ko. Such an airhead. "Saan kita ibababa? Work ba?" Tanong ko. "Ah. Sa Hiraya Corp. Sa engineering firm nila." Sagot n'ya. Napatigil utak ko.

"I'm sorry, what?" Tanong ko sa kabiglaan. "I know right?" Natatawa n'yang sambit. "Enemy corporations? The drama." Natatawa n'yang sabi. My mouth widened. "Ano 'to? Forbidden trope?" Natatawa kong tanong. Nagulat s'ya sa sinabi ko. "You like romance movies?" She sounded amused.

Umiling ako. "Bingo." He heard took a back. "Ha? Kala ko hindi. Bakit bingo?" I glanced at her. She looked confused. "My friend, Bingo." Natatawa kong sagot. Napatango s'ya habang naka-buka ang bibig. "Ah. Si kulit. Kulit din ng name."

Everytime I talk to her it feels light. I smiled.

"Ingat!" She bid me farewell. I nodded. "Good luck." I simply said. Iniwan ko na s'ya sa tapat ng building n'ya. Sabay dumeretso papasok. Napalitan ng kaninang inis ang mood ko. I felt excited for today. Energized? I guess so.

A smile never left my face. Hanggang sa makapasok ako sa opisina ko. I swivelled my chair. "Good mood?" Mr. Tan asked. I nodded. "Sort of."