DE MARIANO: Until we meet again

CHAPTER 7

ASSIGNMENT

"One iced black coffee and a ham-egg sandwich" sinabi ko sa babaeng nagtitinda ang order ko. Nasa canteen ako ngayon dahil recess namin.

Iniintay ko si leah, nauna kasi kaming pinalabas ng prof kaya tinext ko sya na dito nalang kami magkita.

Hindi naman ako palagi umiinom ng kape pero dahil hindi ako nakatulog ng maayos kagabi kailangan ko ito. Lalo na may quiz pa kami mamaya sa finance.

Hindi ko maintindihan si Marcus. Madalas itong seryoso at masungit pero yung ginagawa nya kagabi hindi ko inaasahan.

Hanggang ngayon, nag-iinit pa rin ang pisnge ko tuwing naiisip kung gaano ito kalapit sa akin pati na ang mga sinabi nito.

"Pasabay na rin ng isang chocolate cheesecake, ito yung bayad" may nag-abot ng isang libo sa tabi ko kaya inabot ito ng tindera.

Lumingon ako para makita kung sino pa itong mukhang singit na sumisingit sa pila.

"Kumusta?" sabi ni leon sa akin ng lingunin ko ito. Hindi ko naman ito pinansin at kumuha ng pambayad sa mga inorder ko

Pero bago ko pa maibigay ay sinuklian na ng tindera si leon kaya wala na rin akong nagawa kundi ang itago ulit ang pambayad.

Kinuha ko na ang order ko at umupo na kung saan ako lagi umuupo tuwing recess. Hindi kasi pansinin sa pwesto na ito

Umupo naman si leon sa tapat ko kaya wala rin, nasa akin na naman ang atensyon ng karamihan. Hindi ko na lang pinansin abg mga nagchichismisan at kumain na.

"Bakit nandito ka na naman?" sabi ko habang ngumunguya. Medyo bastos pero hindi ko gustong nandito na naman ang lalaking ito. Nagugulo ang tahimik kong buhay

"Para kumain?" pilosopong sagot nya. Nagmake-face na lang ako dahil wala rin akong makukuhang magandang sagot kay leon.

Pinagpatuloy ko na ang pagkain ng ham-egg sandwich. Masarap yung sandwich nila dito aa school kaya ayos na rin na ipanglunch kahit hindi sya meal talaga.

"Nagdadate kayo?" nilingon ko ang nagsalita at nakitang si leah pala ito. Sa wakas, yung dapat na kasama ko talaga ngayon para kumain ay dumating na rin

"Aalis na ba ako?" may panunuksong sabi pa ni leah. Inilapag nito ang pagkain na binili bago naupo

"Maupo ka na at kumain, late na kayo pinalabas kaya ilang minuto na lang tapos na recess" ininom ko na ang kapeng binili ko. Nabitin ako sa sandwich, bili pa kaya ako?

"Oo nga pala, mara. Anong nangyari sayo nung sabado?" may pag-aalalang tanong sa akin ni leah.

Napatingin naman sa gawi ko leon at makikita ang kuryosidad sa mga mata nito. Umiwas naman ako ng tingin at hinarap si leah.

Ibinaba ko muna ang iniinom kong kape at itinabi ang balat ng sandwich para hindi lumipad. Mamaya ko na lang itatapon.

"Nagpaalam kasi ako kay lola na magpapahangin lang ako sa labas" pagsisimula ko.

"I felt like I need time to breath. I have too many questions in my mind that I can't answer. E, hindi ko naman alam na mapapalayo ako ng paglalakad. Nagandahan kasi ako sa tanawin kaya medyo ginabi. Tapos, naabutan pa ako nang ulan kaya mas lalong dumilim at naging maputik" pagpapatuloy ko.

Nakikinig lang si leah habang kumakain pero bakas pa rin sa mga mata nito ang pag-aalala. Hindi ko naman tinignan si leon pero ramdam kong nakatitig lang ito at nakikinig din.

"Nawala na rin yung daan na sinusundan ko para makalabas sa gubat kaya naligaw ako. Basang basa ako noon kaya naghanap na lang muna ako ng masisilungan. Kaya lang mas lumakas naman ang ulan kaya wala rin. Hanggang sa narinig kong may tumawag sa pangalan ko, s-si Marcus pala" naiilang akong tumingin kay Leon.

"Pasalamat at nandoon si Sir Marcus kung hindi baka ano nang nangyari sayong masama" sabi ni leah

"Sa susunod kung kailangan mo nang kausap nandito lang ako, pwede mo akong itext at pupunta kaagad ako sa inyo" niyakap ko si leah dahil sa mga sinabi nito.

Nakakagaan sa loob na may isang taong handang makinig sa mga problema ko. Yung hindi ako huhusgahan.

Humiwalay ako ng yakap kay leah. Ininom ko na ulit ang kape ko dahil hindi pwedeng magpasok ng pagkain o inumin man lang sa room.

"Si kuya?" he leaned forward and tilt his head

Tumayo muna ako para itapon ang balat ng sandwich at kape sa basuran bago sinagot ang tanong ni leon

"Uhm-hmm" tango kong sagot at muling umupo sa tapat nito

"Ang alam ko may dinner sya nung gabing yon, hindi ko nga sya matawagan e" may halo pa ring pagtataka sa reaksyon at boses ni leon

"Baka iniwan nya yung dinner nya para hanapin si, mara?" patanong na sagot ni leah sa tanong ni leon.

"Baka tapos na yung dinner nya noong hinanap nya ako" pagdadahilan ko naman.

Tumayo na ako dahil time na namin. Ganoon din naman si leah kaya iniligpit na rin ang pinagkainan.

"Una na ako" paalam ni leon at tumalikod na para umalis

"Wag bata ka pa" sigaw ko naman pabalik dahil medyo lumalayo na ito. Kumaway lang ito at tuluyan ng umalis sa canteen.

Pasado alas otso ng gabi ako magising. Balak ko pa naman magpunta ngayon sa opisina ni Marcus pero masyadong gabi na at baka nakauwi na rin 'yon sa bahay nila.

Bukas ko na lang siguro kakamustahin kung nakita na ba nito ang kwintas ko. Hindi ko pa rin pala natatanong kay lola kung pwede akong magsisante ng tauhan o hindi.

Bumangon na ako at mabilis na naglinis ng katawan. Nagsuot lang ako ng spaghetti black sando at cotton shorts.

Meron pa pala akong assignment sa finance na hindi ko pa nagagawa. Gagawin ko na lang siguro after ko kumain.

Bumaba na ako at napansing patay na ang ilaw sa sala at pati na rin sa sala. Hindi na siguro ako ginising ni lola kanina kaya nagderetso ang tulog ko

Binuksan ko ang ilaw sa kusina bago ako nagtungo sa ref para maghanap ng pagkain. May tira pa naman silang pagkain kanina kaya ayon na lang ang kunuha ko para ipainit.

"You're awake now" napatalon at napasigaw naman ako sa gulat ng biglang may nagsalita sa likod ko. Muntik ko pang mabitawan ang platong hawak ko bigla

I looked back and saw Marcus leaning in the counter top table looking at me intently. He lick his lower lips upon seeing my whole body.

Nakahinga ako ng maluwag nung makitang si Marcus lang pala iyon. "Ikaw lang pala yan, akala ko kung sinong magnanakaw na ang nakapasok" nakahawak pa rin ako sa aking dibdib

Ibinalik nito sa aking mga mata ang tingin at tumikhim "Are you still mad?" he said in low but sweet voice.

Parang nanlalambing ang tono nito nang pagsasalita. "Hindi ako galit" I simply said at him.  Tinalikuran ko na ito para ilagay sa plato ang pinainit kong pagkain

I turned around and saw him already sitting in the swivel bar stool. Inilapag ko naman ang pagkain sa mesa bago naupo

"Did you already eat?" tanong ko kay Marcus. Umiling naman ang lalaki. Baka nakakain na sya kanina bago nagpunta rito

"Why are you still here? Gabi na" nakakapagtaka naman kasi talaga na nandito pa rin sya ngayon 

"I just checked the coffee's" he shrugged.

"Pinagpabukas mo na sana para hindi ka na gabihin" sabi ko sinimulan ng kumain. Gutom na ako at pasado alas otso na kaya kailangan ko na bilisan para magawa na yung assignment ko

"It's important. Bakit nagmamadali ka?" napansin din pala nya ang pagmamadali ko

"Gagawa pa kasi ako ng assignment sa finance, napahaba yung tulog ko"

"I can help you with your assignments" he offered. Tinignan ko lang ito at seryoso pa rin naman itong nakatingin sa akin.

"Really? Baka may iba ka pang gagawin?" I leaned forward because of excitement. At bakit naman ako naeexcite?

Tumango naman ito. Binilisan ko na kumain at inilagay ang pinagkainan sa lababo. Nilinis ko na rin dahil wala nang gising na kasambahay.

When I look back at him he's leaning in the counter-top while looking up like he's in pain. "May masakit ba sayo?"

Tinignan naman ako nito bago umiling. There's something in his eyes that I can't name "Kukunin ko lang yung assignment ko"

Nginitian ko ito bago tumakbo para kunin ang assignment ko.

Pagbaba ko ay bukas na ang ilaw sa sofa at nandoon na rin si Marcus naghihintay. Umupo naman ako sa tabi nito at inilapag ang gamit sa maliit na mesang nasa gitna. May espasyo pa rin naman sa pagitan namin.

"Nasa balance sheet analysis na kami. I already got their percentage. Analysis na lang talaga ang kulang" Ginawa ko na kasi ito nung nakaraan kaso hindi ko pa tapos

Lumapit ito sa akin kaya sa kaba ko ay napalayo ako ng upo. Napansin naman ni Marcus ang paglayo ko "I'm sorry. Am I too close?" I sensed the coldness in his voice

"N-no, its okay" I bite my lip. Hindi ako sanay na ganito kami kalapit. Lalo na kahapon, halos hindi na ako makahinga sa bilis nang t***k ng puso ko.

Lumapit ako sa kanya nang kaunti para hindi nya mahalata na naiilang ako dahil sa nangyari kahapon pero sya naman itong lumayo ng kaunti at binigay ako ng espasyo.

I don't know but i felt something in my chest just because he moved back. Kung kanina ako ang lumayo dahil sa kaba ngayon ay hindi ko alam ang mararamdaman nang sya naman ang lumayo.

"Let's start" pilit ko naman itong nginitian. Tumingin na ito sa akin bago tumingin sa librong hawak ko. 

Binasa nya muna ito saglit bago kumuha ng papel at lapis sa mesa

"Okay, in finance, not because it doesn't result in negative percentage means a positive result" nakatitig lang ako sa mukha nito habang nagsasalita at tinuturo ang assignment ko.

Napakagwapo nito. Sobrang tangos din ng ilong nito lalo na at nakatagilid ang mukha. He looks dangerously handsome especially now that he's teaching me about business.

Parang forte nya talaga ang negosyo at wala itong sasantuhin kahit na sino. I don't know but I think he's ruthlesa when it comes to business

"Are you listening?" He glanced at me

"Y-yes, Oo nakikinig ako" i nod quickly at tinignan ko naman ang tinuturo nya sa libro

"For example, you're assets less liabilities reault in positive percantage. You should still study every accounts. Minsan kasi may kasong kumita nga ang company pero mataas naman ang Accounts receivable nito kesa sa cash. Therefore, there is a tendency to have more doubtful accounts. So, you should check the accounts receivable turnover. Kung naibabalik ba kalhati sa AR mo o hindi" mahabang paliwanag nito

Naintindihan ko naman ang sinabi ni Marcus "Okay, I get it. Susubukan kong gawan ng analysis itong assignment ko. Can you please check it after?" he nodded.

Ginawa ko ang analysis. Medyo nahirapan nga lang ako dahil may mga iba't ibang dapat tignan na pwedeng makaapekto sa net income.

Pinakita ko ito kay Marcus pagkatapos "Tama naman itong sinulat mo, iexplain mo na lang ng maayos para hindi maguluhan ang prof mo pagbinasa"

Ibinaba nito ang papel sa lamesa at tumingin sa akin. Napangiti naman ako sa sinabi nito "Thank you!" I said.

Sa sobrang tuwa na tama ang ginawa ko sa harap nya ay napayakap ako sakanya. He accidentaly hold my waist.

He cleared his throat "I'm sorry" lumayo na ako sa kanya at naupo ng maayos. Ganoon din naman ang ginawa nya.

"I haven't found your necklace" he said between the silence

Napalingon naman ako sa sinabi nya "Baka naman natabunan ng putik dahil maulan nung gabi na yon" natataranta ko namang sagot

Hindi pwedeng mawala yung kwintas na bigay ni papa.

"Saan mo ba ako banda nakita? Ako na lang ang maghahanap nung kwintas" I desperately said.

"What? No. Let my people find it. Baka mapahamak ka na naman" there is finality in his tone

"Paano kung hindi nila mahanap?" naiiyak ako sa kapabayaan ko. Kasalanan ko naman kasi kung bakit nawala 'yon.

"I'll find it I promise you that" sinabi nito na parang pinagagaan ang loob ko. I nod

Isinandal naman nito ang likod at ulo sa sofa at pumikit. Makikita sa mukha nito ang pagod.

I stare at him. Naramdaman ata ni Marcus ang tingin ko kaya tinignan din ako nito. Hindi ko talaga alam kung bakit ako kinakabahan sa tuwing tinitignan ko sya sa mga mata.

Malalim ang iginagawad nitong tingin sa akin "Did you got mad at me yesterday?" he said hoarsely

"No, I'm just irritated at your secretary" I whispers

"I'm sorry about that. Sinabi ko na kay Nessa na papasukin ka kaagad kapag nagpunta ka" he said then his phone rings

Kinuha nya ang kanyang cellphone at sinagot ito "What do you want, leon?" he askes in serious voice

"Are you with her right now?" I heard leon asked. Tahimik ang paligid kaya narinig ko ang sinabi ni leon

Tumayo naman si Marcus para lumayo "No...I didn't go to their house... I'm in somewhere else" sabi naman ni Marcus bago tumingin sa akin

Ilang segundo pa itong nakinig sa kabilang linya bago pinatay "I need to go"

"Sige, gabi na rin masyado" pagsang-ayon ko. Tumayo na ako at inihatid ito sa pintuan

"I'll see you tomorrow" he said while avoiding my gaze

"See you" I simply said. Tumango na at lumabas na nang bahay.

I watched him leave. Nung makaalis na ang sasakyan nito ay sinara ko na ang pintuan ng mansion

"Why are you making me feel this way, Marcus" I heavily sighed. I still can't explain it but I know that I had never experienced it before.

It scares me.