“W-what do you mean?” Nanlaki ang mga mata ko matapos marinig ang inihayag ni Melanie. Sapat na ang hindi niya pag-imik kaagad upang makumpirma ko na tama ang aking pagkakaintindi sa sinabi niya. “Nathan was suicidal?”
When she nodded again, the memory of the blue pills I found in his room flashed at the back of my mind. Sinapo ko ang aking pisngi bunga ng labis na pagkagulat. Ang daming kakatwang ideya ang naglalaro sa aking isipan.
If it’s true, did he just pity me because he could relate to my situation? Either way, hindi ko pa rin magawang tanggapin ang sitwasyong ito. Marahan akong tumayo at ipinihit ang aking mga paa sa direksyon ng pintuan. Marahil ay tuluyan nang sumuko si Melanie kaya’t hindi na siya sumunod pa o umimik man lang nang lumakad ako palabas.
“Ms.
