“SA PALAGAY ko ay kailangan ko nang umuwi,” sabi ni Johanna kay “Gorg” matapos pagmasdan ang oras sa relong-pambisig. Pasado ala-una na ng madaling-araw. Nasa bar na silang dalawa, napagod na sa wakas sa pagsayaw. Pareho silang may tangan na bote ng malamig na tubig. Pareho nilang hindi namalayan ang paglipas ng oras. They were too caught up in dancing.
Bahagyang kinakabahan si Johanna sa pamamaalam. Hindi niya sigurado kung ano-ano ang mga inaasahan sa kanya ng lalaking hindi pa rin niya inaalam ang pangalan. Hindi pa niya sigurado kung kaya na niyang ibigay ang ilan sa mga expectation na iyon.
“Okay. Do you want me to take you home?” kaswal nitong tugon.
“Kung magpapahatid ako sa `yo pauwi, ano ang inaasahan mo?”
Nagkibit ng mga balikat ang lalaki. “It’s obvious that I want you, swee
