Fog of Heart

(Claire) "Anong ginawa mo Claire?" isang nangmamaliit na tinig ang binitawan ng mommy ko na si Evangeline.  "I didn't do anything." Inosente kong sagot kay mommy.   "You fcking push Samantha sa hagdanan! na siyang sanhi kung bakit na miscarriage niya ang anak nila ni Dylan!" She angrily shouted at me na siyang ikinalaki naman ng mata ko. "She is pregnant?!" I shouted surprisingly. Binuntis ni Dylan ang magaling kong kapatid?! I look at Dylan na ngayon ay galit na galit na nakatingin sa akin, "What did you do?!" Dylan shouted angrily. "Hindi ako ang tumulak sa kanya!" Pag eexplain ko. Pero mukhang hindi na sila nakikinig dahil  lahat ng atensyon nila nasa kay Samantha na ngayon ay himbing na natutulog sa hospital bed. "Get out." Malamig na sabi ni Dylan sa akin. "Wait! Let me explain first!" Pagpupumilit ko sa kanila. But my dearest mother just push me down, lumagapak ako sa malamig na sahig ng ospital na pagmamay ari ko The nerve of this old woman. "Get out! I don't want to see you again!" My mom hysterically shouted at me. Sinampal pa ako, ano ba kasi ang ginawa ko para magkaganito ako. "GET OUT!" She shouted once again. I look at her with a fuming eyes. "Wala kang karapatan na palabasin ako dito!" Malamig kong saad at pinantayan siya ng tingin. "At bakit naman?!" Matapang na sigaw sa akin ni mommy. I smirked. "Baka nakakalimutan mo at ospital ko to?! wala kang karapatan na palabasin ako dito dahil ni isang kusing wala kang binigay sa akin para ipatayo ito!" I roared. "Walang hiya ka! Nanay mo ako!" Galit na saad niya. Akmang sasampalin niya ako ulit pero pinigilan ko na ito. "Huwag mong isumbat sa akin na nanay kita, tandaan mo to ikinakahiya kitang maging ina" I coldly said to her. Binalingan ko ng tingin si Dylan na ngayon ay nakakuyom na ang kamao at parang ano mang minuto ay susugurin ako. "You. ang dakilang cheater kong fiancee na pati adopted kong kapatid pinatos na din," huminto ako at tinulak ang nanay kong magaling. I take a step forward to face this traitor.  "Laki mong tanga at naniwala ka sa kung anong pinagsasabi ng mga magulang ko at ng adopted kong kapatid.  Kung sabagay kung tatapalan lang din naman ng pera ang mukha ng traydor. kakagat ito." Pang iinsulto ko sa kanya. Nakita ko namang epektibo ito dahil namula agad ang mukha niya. "You killed my child!" He roared. He raise his right hand ready to slap me pero naunahan ko siya. I slap him before he can lay his filthy hands on my face. Gulat itong nakatingin sa akin kaya tinaasan ko siya ng kilay. Mukhang nakakalimutan nito kung ano ang tunay kong ugali. "Nasaan ang Ebidensya mo na ako ang dahilan kung bakit namatay ang anak mo?" I asked him.  Pero hindi ito nakasagot sa akin. "You will pay for this." May diin niyang sabi. Binangga niya ang balikat ko palabas ng emergency room. "Emmanuel!" I called my assistant. "Ilabas n'yo ang mga taong ito," malamig kong utos sa kanila. Tsaka tinignan ang nanay kong parang uusok na ang tenga sa galit niya sa akin. "You can't do that!" she screamed at akmang susugurin na naman ako. Minsan napapaisip ako kung nanay ko ba talaga ito. Di kaya adopted lang ako? mas mabuti nalang iyon. Bago pa siya makalapit sa akin ay pinigilan na siya ng mga tauhan ko. "Bitiwan n'yo ako! I am her mother, you can't do this to me?!" she screamed. At the same time she boasted na siyang ikinatawa ko ng malakas. Napaka kapal talaga ng mukha ng taong ito, Saan siya kumukuha sang kawalang hiyaan at nakukuha pa nitong sabihin na nanay ko siya? She look at  me and I can see in her eyes na parang nainsulto siya sa pagtawa ko. "Mother? nagpapatawa ka ba?!" I said with mockery. "You ungrateful brat! kung hindi dahil sa amin wala ka ngayon sa kinatatayuan mo!" malakas niyang sigaw sa akin habang nagpupumiglas pa din. "Salamat ha," I said sarcastically at lumapit sa kanya. "Pero matagal na akong bayad sa inyo." pagsabi ko nun ay nagising naman ang maldita kong kapatid. "Gising na pala ang anak niyo Mrs. Buenavista, pwede na kayong lumabas. Emmanuel palabasin niyo na sila ako na ang bahala sa bills nila." natatawa kong sabi sabay talikod. Narinig ko naman ang kanilang pag angal. "No! kailangan pang matignan si Samantha magpapa admit kami dito!" kapal ng mukha na sabi ng nanay ko.  tinignan ko ang magaling kong nanay ng nakakaloko. "And what makes you think na tatanggapin namin kayo dito?" nakakaloko kong tanong sa kanya. "You will accept us whether you like it or not," matapang na sagot sa akin ni mommy na ngayon ay akay akay si Samantha. "Really? Louisa?" binalingan ko naman ngayon ng tingin ang head nurse ng Emergency Room. "Tignan mo nga sa admin kung may vacant pang ward?" utos ko sa kanya. Agad niya naman iyong sinunod. "Ward?! Are you f*****g serious? sa ward mo ako ilalagay?!" galit na sigaw sa akin ni Samantha. I smirked. "Pasalamat ka nga at may paglalagyan ka sa ospital KO." inemphasize ko ang huli dahil nakakalimutan ata ng mga taong ito kung sino ang kaharap nila. "This is not a public Hospital, this is a Private hospital and be grateful kung may open pang kwarto para sayo nakakalimutan niyo ata kung sino ang kaharap n'yo," pagmamataas kong sabi sa kanila.  Agad namang bumalik si Louisa, "Ma'am wala na pong bakante, puno na po pati ang VIP rooms," pagrereport niya sa akin na siyang ikinangiti ko ng malaki. "I don't believe you get me a room right now! and I don't want a ward!" Samantha screamed. Parang spoiled brat naman ang babaeng ito. "Sino ka para sundin ng mga tauhan ko?" seryoso kong tanong sa kanya. "I am your siste--" I slap her ng makalapit ako sa kanila. gulat itong napatingin sa akin binalingan ko naman ng tingin ang nanay kong magaling na ngayon ay parang sininemento na sa sahig ang mga paa niya. "I am not you sister and you will never be my sister, baka nakakalimutan mo kung saan ka nanggaling, I am the only Buenavista in this family, Sampid ka lang," may diin kong sabi sa kanya. "Claire? what is happening here?" isang masuyong boses ang narinig ko mula sa likuran. Napalingon naman ako para tignan kung sino iyon. "Tita Agatha!" Masaya kong tawag sa kanya and I hug her tightly. "What is happening here iha?" nag aalala niyang tanong sa akin. Binalingan niya naman ang mga tao sa harap ko. "That ungrateful brat killedd my grandchild ate Agatha!" my mom screamed at napahagulgol na. "What? Mom? What happened to my child?" naguguluhang tanong ni Samantha. "Mom!" she screamed.  "Your child is gone," mahinang sambit ni mommy. Napaluhod na si Samantha sa narinig niya.  "What? nagbibiro ka lang diba mom? my child is alive!" hysterical niyang sigaw.  "Mukha ba akong magbibiro sa kamatayan Samantha?! and that b***h killed my grandchild! hindi na dapat kita inere!" galit na singhal sa akin ni mommy pero Tita Agatha put me in her back at siya na ang humarap sa nanay ko. "May ebidensya kana ba na si Claire ang dahilan ng pagkakalaglag ng apo mo?" malamig na tanong sa kanya ni Tita Agatha. "No, pero sigurado ako na siya ang pumatay sa apo natin ate Agatha!" pagdidiin sa akin ni mommy na siyang ikinataas ko ng kilay. But Tita Agatha just smiled at her,  “Apo mo lang Evangeline, apo mo lang." pag cocorrect ni Tita sa kanya. Parang tatawa ako ng malakas dahil sa sinabi ni Tita pero she looked at me annoyed kaya pinigilan ko iyon. "Ate anak ko--" napanganga naman ako sa ginawa ni tita kay mommy. She slapped her and my mothers face is so red right now. Tita’s face is blank but her coldness spread in the room which made us shiver, Mukhang effective nga ang pagpapa upgrade ko sa mga aircons dito. "TITA!" malakas na sigaw ni Samantha. "Wag mo akong tawagin na tita," malamig na sabi ni tita Agatha na siyang ikinatahimik niya. "You can't accuse my niece just like that." may diing sabi ni Tita Agatha. "Isusumbong ko kayo kay dad! lalong lalo kana Claire. You will pay for this!" Samantha roared. Napataas ako ng kilay sa pagsigaw niya sa akin. "Edi magsumbong ka." sarcastic kong sabi sa kanila. Nakunan ba talaga ang babaeng ito? parang napakasigla niya naman ata. "Go and tell you father what happened." malamig na tugon ni Tita Agatha. Mukhang namutla naman si Mommy dahil sa biglang pagsalita ni Tita. "Ate bakit ka ba kamping kampi sa brat na yan?!" galit na turan ni mommy habang dinuro duro ako. "Bakit? tinatanong pa ba yan Evangeline?" sarcastic na tanong ni Tita kay mommy.  "Wag mo nang itanong tita baka may mapasabog kang bomba," sarcastic kong sagot kay Tita. Sinamangutan niya naman ako at alam ko na kung ano ang dahilan ng pagsimangot niya. "Mag hintay ka diyan, you owe me an explanation." seryoso niyang sabi sa akin pero I just smiled at her. I know Tita very well. "You will pay for this Claire. You will pay for this." galit na sabi ni mommy sa akin. "Tara na Samantha. Let's go we are just wasting our time in this crappy hospital." aba aalis na nga lang mang iinsulto pa. "Name your price mommy. Alam mo kung ano ang katayuan ko diba?" proud kong sabi sa kanya at alam kong suntok sa batok yun sa ego niya.  Sinundan ko sila ng tingin hanggang sa makalabas na sila ng emergency room. "Now you," biglang baling sa akin ni Tita Agatha na ngayon ay parang natuwa sa nangyari kanina. "I think I owe you an explanation?" pag uulit ko sa sinabi niya kanina.  "No. Hindi na kailangan dahil mukhang alam ko na ang dahilan. Now gusto ko lang itanong," she grab my arms gently. "Kailan tayo iinom?" natawa naman ako sa tanong ni tita Agatha. "Ngayon. kailangan ko ding mag vent out, and I need to talk to you about my Dad dahil alam ko na hindi niya yun papalampasin and knowing dad, he will do everything in his power to take revenge." seryoso kong sabi sa kanya at naunang lumabas ng E.R para pumunta sa opisina ko. "Para ka namang hindi nasanay kay Paulo? wag ka mag alala tatawagan ko si Hilary para may pang counter ka sa nanay mong siraulo at sa adopted n'yong feeling original." mataray na sabi ni Tita Agatha. I raise my eyebrows on her.  "Sino ba naman kasi ang nagsabi na nag aalala ako?" makahulugang sabi ko sa kanya. She stop smiling at me at tinignan ang unahan ko. sinundan ko naman ang tingin niya at nakita ko si Dylan na nakapamulsa na naghihintay sa labas ng opisina ko. I cross my arms at mataray siyang tinignan. "What are you doing here? Umalis na ang kabit mo." malamig kong sabi. "Bakit mo ginawa yun?" seryoso niyang tanong sa akin. Hindi ko siya sinagot at naglakad na lamang papunta sa pintuan ng opisina ko. At nang makalapit ako sa pintuan at nilagpasan siya. He grab my arms aggressively. "WHY DID YOU KILL MY CHILD?!" sigaw niya na puno ng pagkamuhi. Marahas kong binawi ang mga braso ko at sinampal siya ng pagkalakas lakas. Enough para mapaatras siya. "I don't have to explain my self to a traitor. Truth will always prevail Dylan. Buksan mo mata mo wag kang tatanga tanga. mali ata ang pagkakakilala ko sayo." I said with full of sarcasm.  Pumasok na ako sa opisina at pinagtatapon ang lahat ng makita ko.