AGAD naramdaman ni Edward ang discomfort na dulot ng panunuyo ng kanyang lalamunan. Inaantok pa siya at nais pa niyang matulog pero gustong-gusto niya ng tubig. Nagmulat siya ng mga mata. Hihingi siya ng tubig sa stewardess.
“Diyos ko, Edward! Thank God. Oh, thank God!” sabi ng tinig bago pa man niya tuluyang maimulat ang kanyang mga mata. Tinig iyon ng kanyang pinsan na si Daren—ang nag-iisang anak ng kanyang Tita Leticia. Wait! Nasa eroplano siya, hindi ba? Lumilipad siya, sakay ng eroplano, na ilang milya ang agwat mula sa lupa. Kung ganoon bakit naririnig niya ang tinig ni Daren?
“Edward, Edward? Wake up now…”
Tuluyan siyang nagmulat ng kanyang mga mata. His vision was blurry. Tanging mga anino lamang at tila maputing ulap ang kanyang nababanaag. Muli siyang
