"ANG lalim ng iniisip mo..."
Halos malaglag ang puso ko sa gulat nang may nagsalita sa tabi ko. Nang tingnan ko ito ay si Sir Marco lang pala.
"Sir Marco? Bakit po?" tanong ko.
"Kako, ang lalim ng iniisip mo. Kanina pa ako nakatayo rito pero hindi mo ako pinapansin," sabi pa niya.
"W-Wala po. Napakaganda lang ng dagat. Ang payapa," tugon ko na ibinaling ang tingin sa palubog na araw.
"Hmmm. Yes. The sunset is so beautiful," he seconded.
"So beautiful..."
Hindi ko alam pero parang habang binibitawan ni Sir Marco ang huling kataga ay napabaling ang tingin niya sa akin.
May kung anong kaba akong naramdaman sa pagkatitig niyang iyon.
"It's getting dark. Saan ka ba pupunta?" biglang tanong niya.
"Po? Ah, Sa tatay-tatayan ko. Kina Tatay Isko. Riyan lang oh," sabay turo ko sa ma
