"Let's end this in one game," sabi ko sa grupo ng mga atleta ng Blaire Academy. Dahil nagawa ko na ang nagawa ko kagabi gawa ng pagkalasing ko, hindi ko na kaya pang bawiin iyon lalo na at matatalim ang dila ng mga tao rito. Mahirap nang masabihan ng duwag o kung ano pang adjectives na hindi naman talaga fit sa amin.
Habang naglalakad ako kanina kasama si Lincoln, pareho lang kaming tahimik, e nakasalubong namin sina Soren at Isla May. Mukhang katulad ko rin sila na masakit ang ulo ng dahil sa mga ininom kagabi.
Ngunit nandito kami ngayon sa malawak na field ng Blaire kung saan gaganapin ang aming game. Pinanindigan na lang namin ang tapang namin at hinarap ang mga mayayabang na 'to. Soren was unbelievably quiet, though. Nawala na rin talaga ang kayabangan niya. I think something was wro
