Our Strings(Book3)

OUR STRINGS -2

Days passed and I still carry on. Naging rebelde ako. Natuto akong bumarkada at makipagrelasyon kung kanino kanino sa murang edad.

"Saan ka na naman pupunta Icai?" malumanay na sabi ni tita Salve. Nanatili ako sa ginagawa at binalewala siya. Ayokong tignan si tita Salve dahil lumalambot ako.

From being rule breaker into prim and proper in an instant kapag si tita Salve na ang nanjan. Hindi ko na nga mabilang kung ilan kabalustugan na ang ginawa ko para mapansin ng mga magulang. Si tita Salve ang nanjan at nagsasalba sa akin mga kabulastugan.

"Dyan lang po tita!"sagot ko na hindi siya tinitignan. Simula ng birthday ko ay wala na akong maramdam.  Minanhid ko ang sarili sa paghahanap ng atensyon at pagmamahal.

Gustong gusto ko sila sugurin at sumbatan pero kapag nakikita ko silang masaya sa mga pamilya nila. Nawawalan ako ng lakas. Mas pipiliin ko pa din maging masaya sila kahit ako ang nasasaktan.

Papasok ako ng school ngaun araw. Maganda ang sinag ng araw halatang walang badya ng pag ulan. Grade 7 ako sa La Soledad. Si Alice naman ay nasa Grade 11 na.

"Gotica, hinahanap ka ni, Jace." Bungad ni Eman, kabarkada ni Jace. Si Jace ang boyfriend ko this week. Nagsawa na kasi ako kay Dan kaya pinalitan ko na siya ngaun week.

Ayoko ng commitment. Gusto ko lang mag enjoy ng mag enjoy na hindi ako nasasaktan. Ayokong ma-attached sa kahit anong bagay o tao na alam kong temporary lang.

"Where is he?" Inayos ko ang palda ko para umikli ng ka-onti. Masyado kasing mahaba ang skirt uniform ko which I find so boring and primitive.

" Nandoon sa garden sa tagpuan," sagot niya sabay kibit balikat. "Bakit nandon siya? We only got 10 mins before the class starts." Sagot ko. Nag aalinlangan pumunta dahil magsisimula na ang klase.

Ayokong malate o hindi pumasok. Kakapatawag lang ng disiplinary office kay tita Salve nung isang araw. Nangako ako sa kanya na papasok na ako at hindi liliban ng klase. I want to keep my promise for now. Just a few days, at least.

"Oh, c'mon, Gotica. We both know you are not a good girl. So go to him and stop being dramatic." Sagot ni Eman. Aba't! Umirap ako sa kanya at nagsimulang maglakad. Nakita ko kung paano siya ngumisi ng tinalikuran ko siya.

Nasa kalagitnaan na ako ng paglalakad ng tumunog ang bell hudyat na magsisimula na ang klase. Nagmura nalang ako at pinagpatuloy ang paglalakad papunta sa garden.

"Hi baby." Nakangiting mukha ni Jace ang sumalubong sa akin. Diniretso ko ang kahabaan ng bermuda grass para makarating sa bench na nakapwesto sa isang malaking puno kung nasaan si Jace.

"Are you crazy?" Bungad ko ng makaupo ako sa tabi niya. Humampas ng bahagya ang hangin kaya tumaas ng bahagya ang skirt na suot ko. Hindi pa ako mapakali dahil kaming dalawa nalang halos ang nasa labas.

Humalakhak siya," Yes baby, baliw na baliw seyo." Hinalikan niya ang dulo ng tainga ko kaya napapitlag ako ng bahagya. Umirap ako at napangiwi sa kawalan. "Oh, please Jace not me." Sagot ko sa kanya.

Gwapo siya at mayaman. Kagaya ko ghost ng pamilya. Minsan naiisip ko bakit gumagawa ng pagkakamali ang mga tao ng hindi naman nila kayang panindigan.

If you are going to make mistake dapat paninibdigan mo ang pagkakamali mo. It's either you learn from it or make it right. Just like me and Jace or other people who have situation like us.

Paano naman kami? How will people understand our needs and pain? Hindi ko jina-justify ang ginagawa ko through my parents mistake and short comings pero dito ako nakakaramdam ng affection na hindi ko maramdaman sa kanila.

"I'm serious, Gotica. I love you." He said. Napatingin ako sa kanya.

"Seriously, Jace? You love me?" Gusto kong masuka. How can he love me? We are just 13.

"f**k, Gotica! Of course, kaya nga girl friend kita." Then he put his arm around my shoulder.

" Well, you're just a companion to me." Sagot ko. Nakita ko kung paano nanlake ang mata ni Jace sa sinabi ko.

" So rude. Tama nga sila. Your like your mom, pakawala ka!" Salita niya. Doon na naubos ang pasensya ko. Tinanggal ko ang braso niya sa balikat ko at saka siya sinampal.

"What the f*****g f**k!" Napasigaw si Jace sa gulat. Pulang pula ang pisngi niya, no! Buong mukha niya actually.

Nanginginig ako sa galit. Yes there were humors na anak ako ni Chanel Illustre at Senador Vincente Ochoa Gatchalian but no one confirmed it. They both denied me. Pero ang marinig na ikumpara at insultuhin ka sa nanay mo ay masakit. I hate them, oo. Pero nandun pa din yung pagmamahal ko sa kanila bilang magulang ko.

"You deserved that asshole!" Salita ko at saka tinadyakan ang tuhod niya. Matinding pagdaing ang ginawa niya dahilan para maagaw ang pansin ng ibang dumadaan. Nagsimula akong maglakad para bumalik sa klase ng biglang lumitaw si Raj.

"Where do you think you are going missy?" Seryoso at ma-autoridad na salita niya. Napalunok ako ng ka-onti ng inikot niya ang paningin niya sa akin mula ulo hanggang paa.

Kinagat ko ang pang iibang labi ko para itago ang kaba. "Uh, I'm going back to my class. Nag cr lang ako." Palusot ko. Tumaas ang kilay niya sa akin. Umiwas ako ng tingin dahil nakakatakot siya. Muka siyang galit na hindi ko maintindihan.

"Really, Gotica? Dito ka sa garden nag cr?" He sarcastically said. Pumikit ako ng mariin at nagmura sa isip. Bakit ba palagi akong nahuhuli ni Raj? Wala ba siyang pasok? Hindi ko na mabilang kung ilan beses na niya ako nahuli sa iba't ibang kabulastugan na ginagawa. Nakakahiya!

Teka! Bakit naman ako mahihiya?

"Kakapatawag lang ni tita Salve last day, Gotica. And here you are again. Same reason," hinilot niya ang sentido niya, halata ang pagkairita. Tumingin muna siya kay Jace na bigla nalang naging maayos. "With different guy," umiling siya at mahinang nagmura.

"Please, Raj I did nothing wrong! Nag usap lang kami!" Pagmamakaawa ko sa kanya. "Really? The last time I checked, I caught you torridly kissing a senior. Here, Gotica same spot." He said mockingly.

Pakiramdam ko ay pulang pula ang muka ko at and I am so low and cheap.

"Come with me," he said. This time with no humor. Napatingin siya kay Jace na parang maamong tupang tumatayo para maglakad palayo.

"Versales, go to the office now. Don't try me. " he said to Jace. Maamong maamo si Jace na tumango kay Raj sabay kamot ng ulo.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ko.

"Fix your uniform kid." Binalewala niya ang tanong ko. Mabilis kong inayos ang skirt ko at sumunod sa kanya habang nakanguso.

Mayroon kaming ilan dinaanan na mga studyante na panay ang bulungan. Well, I'm used to it. Wala akong pakielam sa kanila. I'm just worried that tita Salve will knew this. Sa ngaun ay hindi niya ako pinapagalitan. Hindi ko lang alam kung hanggang kailan at gaano pa kahaba ang pasensya niya sa akin.

Pumunta kami ni Raj sa canteen. Nagtataka man ako ay sumunod nalang ako sa kanya. Halos walang tao ang lugar dahil lahat ay nasa klase. Hindi ko nga alam kung bakit si Raj ay nandito at pakalat kalat.

" Sit there and don't move." Turo niya sa dulong part ng canteen. Hindi ako kumontra o ano pa man. Nagtataka man ako ay sinunod ko ang gusto niya. Umupo ako sa dulong part ng canteen habang nakatanaw sa kanya na nakikipag tawanan sa mga staff ng canteen.

I never noticed na natagalan pala ang titig ko sa kanya. He is so tall and moreno. Ang gulo ng buhok niya na bagay sa kanya. And most of all Raj is goddamn handsome and always smells good.

Ano kaya feeling na maging boyfriend siya at inaalagaan ka? Those thoughs sent shiver down to my spine. Palagi ko kasi sila nakikita ng kapatid ni Kaio na magkasama. Though, I don't know if they have a thing. Iba kasi si Raj kapag nakikita ko siya kasama iyon. He looks unhappy.

Dumating si Raj na may bit bit na bagel at dalawang hot chocolate. Nakatitig ako sa braso niya na nagfeflex habang binaba niya ang pagkain dala niya.

"Ano yan?" Tanong ko ng makaupo siya. "Food." Sagot niya. Kinuha niya ang isang hot chocolate at binuhusan ng gatas. Maingat niya itong hinalo at itinapat sa akin. Kinuha niya ang isang platito at tinidor to put the bagel on it and gave to me.

Biglang nagpalpitate ang puso ko sa bilis ng t***k. No one ever care for me like that aside from Tita Salve or Alice at times. There is this foreign feeling that starting to boost inside me.

"Kumain ka," sagot niya while looking at me. Para akong tangang umiwas ng tingin sa kanya. Mahinhin kong ininom ang hot chocolate at kumurot ng bagel.

"Bakit ako lang kumakain? Bakit hindi ka kumain?" Tanong ko. Tinagilid niya ang ulo niya halatang aliw na aliw sa pagkain ko.

"What?" Hindi ko mapigilan punahin ang pagtitig niya.

Nagpakawala siya ng buntong hininga. "Wala, parang ang bait mo bait mo ngaun. " he said.

"Excuse me!" Bahagya pa akong nagtakip ng bibig dahil sa pagkasamid. Nagulat pa ako ng napatayo si Rajan para himasin ang likod ko. Hindi ko alam kung nakatulong iyon pero lalo akong nasamid.

" Umupo ka nalang please, I'm fine." I pleaded. "Sure?" He asked worried. Tumango kaya umupo ulit si Raj sa katapat na upuan ko.

"Why are you doing this?" Tanong ko ng makabawi. Nagtataka ako. This is the first time he didn't send me to the disiplinary office.

"Doing what?" He clenched his jaw.

"This.. why do we go here instead to the office?"

He shrugged," It's useless, ilan beses kana dinala don'? May nabago ba?" Tinaas niya ang kilay niya sa akin. Napanga-nga ako ng literal sa harap niya dahil totoo naman talaga ang sinasabi niya.

Huminga siya ng malalim and faced me, hindi lang ako sure kung seryoso siya o naawa siya sa akin. " From now on, we will meet here every morning. At isasabay kita  pauwi by chance. I'm not sure if palagi kitang masasabay umuwi, pero sure ako na araw araw kitang sasamahan dito. " he said.

Para akong nakalutang sa bawat bukas ng bibig niya at bigkas niya ng salita. He was so serious.

"Why are you doing this, Raj," I asked innocently.

He smiled and tapped my head. "I don't want you to waste yourself, that's all. Feeling ko kasi kulang ka sa aruga."

Ngumuso ako sa kanya. Ayan na naman ang pakiramdam ko noon sa kanya na ibanaon ko sa ilalim ng bundok Arayat. Hmp! How could he do this to me?

But damn it! Kinikilig ako. His words and actions made me cringed. How could he be so charming even when all the words that came out from his mouth was so cruel and vindictive? Where is the justice for me?

"Ansama mo sa akin e, noh?" Sagot ko sabay kurot ng bagel at saw saw sa hot. chocolate. Napapikit ako ng maisubo ito. This is so delicious and comforting.

"You think I am?" Sagot niya pabalik habang nakakunot ang noo. Yes you were! Gustong gusto ko sabihin sa kanya pero hindi ko ginawa. Part of me is still scared of him.

"Ganyan ba ang tingin mo sa akin?" He asked again. Kung seryoso siya kanina ay triplehin mo na ito ngaun. Napalunok ako ng sariling laway dahil wala talaga akong makapang salita para ibato sa kanya. Rajan is so intimidating as ever. Kaya nga kahit pasaway ako ay napapasunod niya ako sa hindi malaman na dahilan.

"I didn't say anything." Sagot ko sabay kibit balikat. Hindi pa din ako makatingin sa mga mata niya. Mga mata niya na nakakalunod na tila ba hinihigop ka.

Ngumuso si Raj at nagtaas ng kilay. Pumikit ulit ako. Gosh! Why is like this anyway?

"Im not bad to you, I..." he stopped. Doon na ako napatingin sa kanya. Siya naman ang hindi makatingin ngaun. Nakuha ko pang itagilid ang ulo ko na ikinapikit niya.

"Kumain ka na nga." Masungit niyang sabi kaya napasinghap ako. Kumurot ako ng bagel at uminom ng hot chocolate at saka siya nginisian.