Tale of Black Wings: Lucian

Chapter 8

I am a prince of some magical realm, a dimension that everyone in this little town has heard of but they thought that it only exist in a tales, but it is not. Hindi lang simpleng kuwentong bayan ang Tale of Tenebrose and it seems like every now and then. Mayroong mga taong tinatawag ang Halycon sea para dalhin sa realm na iyon at isa si Mama sa mga naging biktima nito.

And I am now at the proper age where the portal is calling for me too because in the Arcania is where I truly belong. It is my destiny, something we cannot do something about because going against the flow of what must happen will only bring chaos and hardship in our life.

"Will things get better for her, Lo? Kapag nawala na ako?" tanong ko sa malungkot na boses habang nakatanaw sa picture namin ni Mama na nakasabit sa pader.

Bumuntong-hininga siya saka iniling ang kaniyang ulo.

Ayon na rin kay Lolo. Possible ang lahat sa realm na iyon. Kapag nakilala ko na si Nuru. Hihilingin ko sa kaniya na sana makalimutan na lang ni Mama ang tungkol sa akin, then her life would be better. He could probably do as much, para sa akin at para sa babaeng minsan na nitong pilit na inangkin.

He must have a soft spot for her lalo na kung pinayagan niya si Mama na makabalik kay Lolo at mamuhay ng normal sa loob ng ilang taon.

Ilang oras matapos umalis ni Mama ng walang pasabi kung saan ba siya pupunta. Nakabalik na rin ito. Sabay na lumiwanag ang mukha naming dalawa pagkatapos na makita ang isa't isa.

May bitbit siyang plastic na may lamang tub. If I am not mistaken. Ice cream ang laman non.

"Do you want to watch a movie with me?"

Namumugto ang mga mata ni Mama. Hindi na rin nakatakas sa paningin ko ang gasgas sa kaniyang tuhod pati na rin ang putik sa suot nitong tsinelas.

"Galing ka ng Halycon?" Wala nang paligoy-ligoy pa na tanong ko rito. Bumakas ang gulat sa kaniyang mga mata. My mother is taken a back, dahil may alam siyang ice cream. Ang akala niya ay hindi na sasagi sa isip ko na sa Halycon talaga siya nang galing.

She forced a smile on her natural pinkish lips. Pinasadahan niya ang aking buong buhok para mas lalo nitong makita ang aking mukha. I don't know what's the difference it does. Noo ko lang naman kasi ang natatabunan ng buhok ko na hinawi nito.

"Nagpahangin lang ako." The smile on her lips froze when our eyes met. She realize that she have said something that she shouldn't. Hinuli ko ang kamay ni Mama at hindi iyon binitiwan. Tuluyan na ngang nawala ang kurba sa kaniyang labi.

"Naalala mo pa ba? Hindi mo ako pinapayagan na mamasyal sa Halycon. Kung puwede lang na lagyan mo ako ng tracker para masigurado mo na hindi ako pupuslit papunta roon. Baka ginawa mo na."

She chuckled at the memory. If I am being honest right now. I used to hate her for it, up until now. Hindi ko alam kung bakit parati niya akong nilalayo sa dagat na iyon na para bang parating mayroong dilubyo na mangyayari malapit doon.

Now I understand. My mother is just afraid that I will be taken away from her. At kahit na ipaliwanag niya iyon sa akin noon. Hindi ko naman iyon maiintindihan at hindi ko rin iyon papaniwalaan.

"You hate it there... so much. Kaya impossible na nagpahangin ka sa tabing dagat," sabi ko rito. Umayos ito nang tuyo. Dala ang ice cream na nasa plastic pa rin. Tinalikuran ako ni Mama para dalhin na iyon sa kusina.

"Did you came there in hope that my father will show up? Were you trying to trade yourself? Para hindi na ako ang kunin niya."

Horror crept on her face as soon as she realizes that I have everything figured out, na hindi na siya puwedeng magsinungaling sa akin at wala na itong puwedeng gawin kung hindi ang aminin na lang ang lahat.

"Even if he agrees and I stay here. I wouldn't be able to live a normal life, am I? Kasi hindi niyo naman talaga ako katulad ng mga tao sa isla na ito. My wings, it will soon come out."

"Elliot, ano bang pinagsasabi mo?" pagalit na pagputol nito sa pagsasalita ko. She was about to say something but then I showed her the book. Parang kidlat sa bilis itong nakalapit sa akin at hinablot ang bagay na iyon mula sa aking kamay.

"I want to know everything, Ma. I need to have knowledge about the Arcania, the abscond, my father."

"What for? E, hindi ka naman pupunta roon, Elliot. Hindi ako papayag."

"Paano po kung gusto ko? Pipigilan mo ba ako?"

Tila tuluyan nang naubos ang lakas ni Mama matapos niyang marinig ang mga salitang iyon tungkol sa akin.

Pinatong niya sa lamesa iyong tub ng ice cream sabay hila ng kaniyang mauupuan. She run her hand against her face and then she look up to me after a set of sighs that she release.

"What is it that you want to know? How cruel your father is? Do you think he is some sort of great king? Everyone in the Arcania is scared of him, Elliot. He is a tyrant. He is heartless and he kills Acri just for fun." Sandali itong tumigil sa pagsasalita at sumulyap sa akin. Tila nakikita ni Mama ang future ko habang pinagmamasdan niya ang aking mukha.

"And because I am his son. Do you think I will be like him, Ma?"

"Hindi," agad niyang bulong. Tumayo siya at lumapit sa akin. Kinuha ni Mama ang kamay ko sabay iniling ang kaniyang ulo.

"No. You are nothing like Nuru, Elliot. If there is one thing you are going to be. It's that realm's savior. You could be the Arcania's only hope from your father," she said.

Pagod niya akong nginitian, "I will tell you everything that you need to know, hijo... and if you happen to be Arcania's only hope. I will let you go, pero bumalik ka kay Mama kapag maayos na ang lahat sa lugar na iyon, puwede ba, ha, Elliot?"

Hindi ako nakaimik.