Runaway Bride

Meet Janine Park, the Gangster Queen. She paired up with the Gangster King, making them invincible. Together, they can conquer any problems, any fights that stand in their way. But while on their way to living a happy life together, a huge problem blocks their way. Will this problem be the one to cause everything to fade away? "Sino ka ba?! At bakit mo ba ako sinusundan?!" "Someday.. you'll remember everything. You'll remember me. You'll remember us. Please, don't forget. I'll help you. I'll help you remember.."  Janine started from the beginning. She didn't know him. Yet he knew her. She didn't know how to fight. Yet they insist that she do. Will she be able to remember everything? Or will she ignore everything and go on with her life? Which is the truth? Which isn't? How can she know who she can trust and believe? *** "Cashew! Hurry up!" I rolled my eyes heavenwards and heaved a sigh. Napaka-impatient talaga ng babaeng yun! Tinatamad na kinuha ko ang bag sa may kama and tinignan ang sarili ko sa full-length mirror. Ngumiti ako ng tipid at nagpacute. Maya-maya'y napabuntong-hininga ako. Aish! Napaka-trying hard at ang panget ko! Kinuha ko na ang salamin sa may kama at sinuot na ito. Okay Cashew. Mukha ka ng nerd. Okay lang talaga yan. Pagbaba ko ng hagdan, nakita ko ang daddy ko at si Yssa na nag-uusap. Napatigil lang si Yssa nang nakita niya ako at kumaway. "Goodmorning Cashew!" masiglang bati niya. Lumapit naman ako sa kanila at hinalikan ang daddy ko sa pisngi. "Bye dad. Alis na kami" paalam ko. "Bye Janine. Take care" sabi naman ni dad at ginulo ang buhok ko. Nginitian ko siya at nagtatakbong lumabas na ng bahay. "Ano ba yan Cashew! Antagal mo pa rin kahit kailan! Bilisan mo at 2nd Semester na! Siguradong ayaw mo ng malate sa klase diba?" "Wag mo akong alalahanin Yssa. Kahit malate pa ako, ako pa rin ang valedictorian noh." Yup! Isa akong matalinong bata at isang teacher's pet. Masyado kasi akong mabait para hindi huminde sa mga pinapagawa sa akin. Teka! Hindi pa pala ako nagpapakilala! Ako nga pala si Janine Cashew Park. You can call me Cashew cause my dad is the only one who calls me Janine. My mom ba? Can't remember her. I've been living with my dad ever since I was born. I'm anti-social. That's why si Yssa lang ang bestfriend ko. I'm a weird and growing teenager with glasses kaya't wala pang nanliligaw sa akin. Yup! NBSB for life kaya to noh! I hate boys. They're too selfish for them to like someone like me. But.. I can't help but feeling na parang may kulang. Parang may lagi na lang nawawala and I don't know what. My dad said dahil lang daw hindi ako lumaki na kumpleto ang pamilya. I guess he's right. Si Yssa, Ysabelle for short. She's one of my best friends since preschool. At ngayong college students na kami ay magkaibigan pa rin kami. I'm taking Business Management in college. Meron kasing malaking company si daddy and I'm the next heir. I don't know why, pero parang ayoko na gusto ko. Well, deep inside, ayoko. Pero may nagtutulak sa akin na gawin ang gusto ng daddy ko. "Hay nako Cashew! Tatakbo na ako ha? Ambagal mo kasing maglakad!" reklamo ni Yssa at tsaka nagtatakbong pumasok sa loob ng university. Isa sa mga university dito sa Pilipinas ako nag-aaral. My dad said na pagkatapos kong grumaduate ay aalis kami papuntang USA kung saan naroon ang company niya. While walking, may isang babaeng lumapit sa akin. She looked familiar. Pero hindi ko sya kilala. "Hi Janine! How've you been? Alam mo bang miss na miss ka na namin?" maluha-luhang sabi niya. Nagulat na lamang ako nang tumulo na ang luha niya. "W-what? Who are you? Bakit ka umiiyak? Okay ka lang ba?" nag-aalalang tanong ko. Even though I don't know this person, my good side kicks in. Pinunasan niya ang luha niya at pagkatapos ay nginitian ako. "Don't worry, Janine. Malalaman mo rin kung sino ako sa takdang panahon. I'll help you. We'll help you. I promise you that. Maghintay ka lang bes" Nagtatakang pinanood ko lang siya na maglakad palayo. Okay.. that was weird. Sino yung babaeng yun? Bakit niya ako kilala? Kilala ko ba siya? Nasapo ko na lamang ang ulo ko at nagpatuloy na sa pagpasok sa loob ng campus. Sinara na ang gate pagkapasok na pagkapasok ko. Dumiretso na muna ako sa garden dahil mamaya pa naman ang first class ko. Humiga ako sa ilalim ng isang malaking puno at di ko maiwasang mapaisip. Bakit sobrang pamilyar sa akin ng babaeng yun kahit hindi ko siya kilala? I decided to take a nap for a while to let my mind rest. *** "Yeowang. Gising na~ malelate ka na sa klase mo" Y-yeowang? Unti-unti akong napadilat ng mata at tumumbad sa akin ang mukha ng isang lalake. "Yeowang~ Gising na kundi bubuhusan kita ng mainit na kape" sabi niya at tumawa. Napakamot ako ng mata ko at umupo. "R-remy. Anong ginagawa mo dito?" "Aba! Ano pa ba? Edi ginigising ka? First class mo na ngayon diba?" Bigla akong napatayo at napatingin sa relo ko. "Fudge! Late na ako! Sige, bye Remy! See you mamayang lunch!" sabi ko at nagtatatakbong pumasok sa loob ng first building. Si Remy Bartolome. Isa siya sa mga bestfriends ko. Kaming tatlo ni Yssa ang laging magkakasama. We're the inseperable trio! Nakilala namin ni Yssa si Remy noong grade 5. Mag-isa lang kasi siya. Para bang outcast siya sa klase niya. So we decided na makipagkaibigan sa kanya. Aba. Mababait ata to. Hindi niya kami kinakausap nung una. Pero nung kinulit namin siya araw-araw, ayun bumigay. Unti-unti, nagbago na rin siya. Nakikipagkaibigan na rin siya sa ibang tao. Pero syempre, kami ang bestfriends niya. Nakaabot na rin ako sa klase. Oh fudge! Nag-istart na! I breathed in to calm down at tsaka nag-knock sa door. Binuksan ko ang pintuan at calm na pumasok. "I'm sorry I'm late Ms. P--" Hindi ko na naituloy ang pagsasalita nang bigla niya akong binato ng eraser. Sapul sa salamin ko. "HOW MANY TIMES DO I HAVE TO TELL YOU THAT I DON'T ACCEPT LATE STUDENTS?! GO TO THE GUIDANCE COUNSELOR AND WAIT FOR ME THERE!" Maluha-luha ko siyang tinignan habang mahinang pinagtatawanan ako ng mga kaklase ko. How dare her. Kahit isang teacher, hindi pa ako nababatuhan ng eraser ng ganito. Napakakapal ng mukha nitong bruha na ito. Galit na lumabas ako ng classroom. Feeling ko, gusto kong manakit sa sobrang galit. Gusto kong bumugbog. Bigla akong napatigil nang marealize ko ang mga pinag-iisip ko. Ano ba Janine! Ano bang pinag-iisip mo?? Hindi mo kayang manakit ng tao! Ni isang tao wala ka pang nasasaktan at isa pa, hindi ka marunong bumugbog! Napabuntong-hininga na lamang ako at pinulot ang salamin kong nasa sahig. Sinuot ko ulit ito at dumiretso na sa guidance counselor. Pagdating doon, sinalubong ako ng guidance counselor. "Oh Ms. Park! Bakit ka nandirito ngayon?" gulat na tanong niya. Alam niya kasing mabait na bata ako at kailanman ay hindi ako na-guidance. Ngayon lang. "Na-late po kasi ako sa klase miss. Tapos pinagalitan ako ng teacher at sinabing maghintay daw ako dito" malungkot na saad ko. Malungkot na tinignan niya ako. "Okay lang yan. Kakausapin ko siya ng maayos. Wag kang mag-alala" sabi niya at binigyan ako ng isang matamis na ngiti. Buti na lang at nandito si Miss. Mukhang gumaan ang pakiramdam ko. *** "Oh Cashew! Anyare sa mukha mo? Bakit gusot?" pang-aasar ni Remy at tsaka tumawa. Inirapan ko lamang siya. "Aba! Yung isang teacher kasi doon, ang sungit! And worse! Binato pa ako ng eraser! What the f diba?!" nanggigigil na sabi ko. "O Cash! Kalma lang! Puso mo malaglag!" pagbibiro naman ni Yssa. Nasapo ko ang ulo ko. Hay nako.. grabe. Ambait talaga nitong mga kaibigan ko. Pramis. "Doon tayo sa field. May practice kami ng baseball ngayon." sabi naman ni Remy at kinuha na ang tray ko at tray ni Yssa. Lunch time na kasi. And lagi kaming kumakain doon sa may puno malapit sa napakalawak na field ng Univ na to. Hindi kumakain si Remy pag lunch kasi lagi siyang naglalaro ng baseball. Nakarating na kami sa may puno at iniwan na sa amin ni Remy ang mga pagkain. Habang pinapanood si Remy, kitang-kita ko na nakatitig lang si Yssa sa kanya. Sus! Inlababo! Ayaw pang umamin! "Hoy Yssa! Matunaw si Remy sa mga titig mo ha!" pagbibiro ko. Tinignan niya ako at tsaka inirapan. Ay ang taray! Hahaha! Halata naman atang may secret crush itong si Yssa kay Remy noh? Aba! Kung paano nga lang siya makatawa sa mga corny jokes ni Remy eh! Ang OA. Hindi naman sa nagpapaka-torpe si Yssa sa ginagawa niyang yan. Sabi niya kasi, mas mahalaga daw ang friendship kaysa sa lovelife. Paano naman daw kung nagkatuluyan sila? Edi naiwan daw ako? Edi ako yung kawawa! Napaka talaga ni Yssa noh. Sarap sipain. Nyahahaha! "Wooooohhh! Go Remy!!" Todo sigaw ni Yssa. I rolled my eyes. Nakakahiya siya. Sorry po. Hindi ko po siya kilala. Hahaha. Nabaling ang tingin ko sa kabilang dulo ng field. May mga lalaking nagba-basketball doon. Pero isa lang ang lalaking nakaagaw ng pansin ko. Ito ay yung lalaking masama ang titig sa akin. Nge? Ano namang ginawa ko sa lalaking yan? Kung makatitig naman! Wagas! Ni hindi ko nga siya kilala eh! Pero in fairness. May mukha naman at katawan. Hay nako! Perverted mind ko, umiiral na naman. *** Natapos na rin ang lahat ng klase. Sabay kaming uuwi ni Remy dahil magkalapit lang ang mga bahay namin at nauna ng umalis si Yssa. "Hoy Remy. Musta girlfriend mo?" tanong ko sa kanya habang naglalakad kami. Opo. Taken na po si Remy. Isa rin yan sa mga dahilan ni Yssa kung bakit ayaw niyang umamin. Baka siya pa daw ang maging dahilan ng break-up nila eh. Ang kapal lang. "Going strong pa rin. Ikaw?" "Anong ako? Bakit, may boyfriend ba ako?" Bigla siyang tumawa at ginulo ang buhok ko. "Ang panget mo daw kasi! Kaya walang nanliligaw sayo eh. Try mo kayang mag-ayos ng sarili minsan. Magiging cute ka rin" nakangiting sabi niya. "Sus. Ayokong maging pa-trying hard noh. Tanggap ko naman na hanggang dito lang ang kaya ng feslalu ko." Bigla niya akong inakbayan at isinandal ang ulo niya sa balikat ko. "Ano ba Remy! Umayos ka nga!" "Wag kang magulo, Yeowang. Inaantok ako. Hahahaha!" Aba. Baliw na ata tong lalaking to. "Anong Yeowang?! Anong klaseng alien language yan??" naiinis na sabi ko. Bigla siyang napabuntong-hininga. "Don't worry Cashew. Malalaman mo rin ang lahat. Hindi lang ngayon ang oras" malungkot na sabi niya. "Kaya for now, Yeowang tawag ko sayo! Okay ba yun?" Ngek? Ang gulo ng lalaking to! May moodswings ata? Kasing biglang ngumiti na naman eh. Aba siraulo! Habang naglalakad, bigla kaming nakarinig ng mga ingay sa madilim na kalye. Napahawak ako ng mahigpit sa damit niya. Fudge. This is why I hate walking alone. Buti na lang at kasama ko ang baliw na lalaking to. Huhuhu! "Halika, lapitan naten." nakangiting sabi niya. Pinanlakihan ko siya ng mata upang sabihin na ayaw ko pero hindi natinag eh! And worse! Nanghila pa siya! Maya-maya'y nandito kami at nagtatago sa likod ng poste at pinapanood ang dalawang grupo ng mga lalake na maglaban. Oh fudge! Mukhang talo yung isa. Aapat lang kasi sila while more that 5 naman yung isa. That's so unfair! "Hindi pa rin ba kayo titigil? Lagi naman kayong talo" sabi ng isa. "Gusto niya pa atang maubos kayo isa-isa bago kayo tumigil" sabi naman ng kasamahan niya. "Hindi kami titigil hangga't hindi namin kayo natatalo!" sabi nung lalake na nasa ibang grupo. Bigla kong naramdaman na gusto ko silang tulungan. Outnumbered sila. Hindi nila kaya yan. Pero.. bakit ako? Kaya ko ba? Hindi nga pala ako marunong lumaban. Aish! Talo na. "Lika na. Bago pa tayo masali sa gulo" bulong ni Remy at hinila na ako paalis. Ngunit nakatingin pa rin ako sa kanila kaya't hindi ko nakita ang trashcan na mabubunggo ko. "Aray!" Napasigaw ako nang matamaan ko ang trashcan. Natapon lahat ng basura and worse, lahat sila nakatingin sa akin. Gulat na gulat sila habang pinapanood ako na tumayo. Napakamot na lamang ako ng ulo at napangiti. "Uhh.. Hi. Hehe"