She Is Lethal

CHAPTER TWENTY EIGHT

L.A.’s POV

Pagpasok namin sa loob ng Mansyon ay katahimikan ang bumungad sa amin. Wala ni isang tao ang nasa sala kaya malamang nasa meeting room na sila.

Naglakad kami ni Emillio patungo sa meeting room. Nang pihitin ko ang seradura pakanan at itulak ito papasok sa loob ay bumungad sa akin sina Eirene, at Rae Min, ngunit wala roon ang propesor. Nang maramdaman nila ang presensya namin ay sabay nila kaming nilingon.

“L.A.!” Ika ni Rae Min tsaka nakangiting kumaway sa akin. Pilit na ngiti lamang ang itinugon ko sa kaniya.

“Nasaan na si Professor Luis?” tanong ko sa kanila.

“He’s with someone,” nangunot ang noo ko sa sagot ni Eirene.

“Sino raw?”

“I don’t know,” aniya tsaka pinag krus ang braso at sumandal sa silyang kaniyang kinauupuan, “But they seemed know each other,”

“I think the woman’s name is Cecil or Cynthia,” para akong binuhusan ng yelo nang marinig ko ang pangalawang pangalan na binanggit ni Rae Min. Hindi ako akagalaw sa kinatatayuan ko at tila ba ang tanging naririnig ko lang ay ang pag t***k ng puso ko.

“Stai bene?” (Are you okay?) Nag-aalalang tanong sa akin ni Emillio. Doon na ako nabalik sa wisyo. Pilit akong ngumiti tsaka umiling.

“Hintayin nalang natin siya,” ika ko tsaka naupo sa tabi ni Rae Min sa ikalawang upuan sa bandang kanan. Sunod namang naupo si Emillio sa tabi ni Eirene habang may malaking ngiti sa labi, ngunit mukhang hindi ito nagustuhan ni Eirene kaya palihim niyang inirapan si Emillio.

Maka-ilang saglit ay bumukas ang pinto ng meeting room. Bumungad ang propesor na may malaking ngiti sa labi habang nakatingin sa kaniyang kanan kung saan nasa tabi niya ang isang babae na naka dress na kulay ube habang may hawak-hawak na pouch. Katulad ng propesor ay nakangiti rin siya at nakatingin sa propesor.

“I smell something fishy…” nakangising sabi ni Eirene habang nakatingin sa dalawa.

“Sure, let’s meet tomorrow,” nakangiting sabi ng propesor kay Cynthia.

“Sige, mauna na ako,” ika ni Cynthia

“Why don’t you have some tea first?” kusang nangunot ang noo ko.

“Are you sure? ‘diba sabi mo may gagawin pa kayo?”

“Marami pa namang oras-“

“Tama siya,” lahat sila ay napatingin sa akin nang bigla akong mag salita, “May gagawin pa tayo ‘diba? ‘wag mo sabihing mas importante pa ‘yang bisita mo kaysa sa gagawin natin?”

“Oh! I almost forgot!” ibinaling ko ang tingin kay Cynthia, “Anak ka nga pala niya ano?” sunod niyang nilingon ang propesor, “Tell me Luis, do you really care for her or you care for her because it’s your obligation-“

“Inappropriate guest like you should come out,” gulat akong nabaling kay Eirene. Naka krus ang kaniyang braso habang nakataas ang kaliwang kilay, “I can’t believe that Professor Luis has a friend like you. It can cause dirt on his image, you know?” hindi ko maitatangging napabilib ako ni Eirene. Kahit hindi maayos ang relasyon namin ay mukhang iisa ang nasa isip namin pag dating sa babaeng ‘to.

“Excuse me? Who are you?”

“You don’t wanna know."

“Stop, will you?” pag awat ng propesor tsaka nilingon ako, “She’s here as my friend not as your mother's enemy.”

“What do you mean? We’re enemies too, didn’t you know?”

“L.A. please stop-“

“Looks like they don’t want my presence here, Luis,”

“Pardon me, but I think you should remove the word ‘Looks like’, because we really don’t want your presence here,” Taas-noo kong sabi sa kaniya. Wala sa amin ang gustong kumalas sa pakikipagtitigan at mas lalo nang wala akong balak na kumalas sa pakikipagtitigan sa kaniya dahil gusto kong iparating sa kaniya na kung gaano ko siya kinaaayawan.

‘Di rin nagtagal ay naunang kumalas sa pakikipagtitigan si Cynthia. Nilingon niya ang propesor at pilit na ngumiti, “I think it’s better if I should come with my daughter, so you can tour her in your laboratory,”

“Sure! No problem,” nakangiting sabi ng propesor, “Hatid na kita?”

“No, thanks. I can handle my self, besides, they are waiting for you,” sumulyap sa amin ang propesor at muling binalik ang tingin kay Cynthia.

“Sige… mag-iingat ka,”

Nakangiting tumango si Cynthia, “Mm,” bago umalis ay nilingon pa muna kami ni Cynthia bago tuluyang mawala siya sa paningin ko.

Isinara na ng propesor ang pinto at naglakad patungo sa gitna ng mesa, “Let’s start?” gusto kong matawa dahil parang wala lang sa kaniya ang nangyari kanina. Ganito talaga siya ka-propesyonal na kapag usapang trabaho ay pantay-pantay ang tingin niya.

“Earlier, L.A.’s friends got abducted by those strange people. I found out that those people were part of a secret organization called Schandenfreude. We’re still investigating who their boss is, but I found out that you can hire them to do bad things in exchange for money,”

“What a pathetic organization,” pasaring ni Emillio.

“I also found out that L.A.’s friend is not their real target which means they are just a bait for L.A. to come out,” dagdag ng propesor, “Which also means that someone paid them to kill L.A.”

“But why?” kunot noong tanong ni Rae Min. May nabuo na akong ideya sa isipan ko, ngunit hindi pa rin ito sapat para malaman ko ang eksaktong sagot.

“As far as I know…” nilingon ko si Emillio nang magsalita siya, “Misia’s true identity was hidden from the help of President Drake, right?”

“You mean your dad?” pang-aasar ko kay Emillio. Inis naman niya akong binalingan ng tingin.

“Shut up Misia! He’s not my dad!” natawa na lamang ako sa kaniya. Tama naman siya. Hindi niya tunay na tatay si President Drake, pero ang presidente ang nag-alaga sa kaniya sa Italya noong sanggol pa siya. Iniwan na kasi si Emillio ng kaniyang magulang kaya inampon siya ng Presidente pero nang makatungtong siya sa wastong gulang ay hinanap niya ang kaniyang magulang. Napag-alaman niya na ang kaniyang ina ay patay na habang ang kaniyang ama ay miyembro ng isang Mafia. Noong oras na ring iyon ay nagkaroon ng hidwaan sina Emillio at ang Presidente kaya pinili ni Emillio ang tunay niyang tatay. Kaya ngayon ay isa na siya sa nagpapatakbo ng organisasyon nila.

“Yes… there’s no way that that person could’ve known L.A.’s true identity, unless he or she searched L.A. in Italy or someone who knew L.A.’s real identity betrayed her, which is really absurd, hence…. It’s impossible!”

“What if…” panimula ni Eirene, “That person really don’t know L.A.’s real identity?” nangunot ang noo ko. Anong ibig niyang sabihin? “What if that person thinks that L.A. is a hindrance to their plan?”

“But how?” tanong ko sa kaniya, “I didn’t act any malicious things in school which can lead me to expose myself,”

“How about Cindy?” muli akong napalingon kay Eirene, “What if she’s hiding something?”

“There’s no way she could have done that. If she’s hiding something, it’s not as dark as we think,” hindi ko aakalain na pinagtatanggol ko pa siya, pero kailangan kong sabihin iyon dahil baka maligaw kami sa pagpa-plano.

“How about….” Nilingon ko si Rae Min, “The new student?”

‘Lintek. Oo nga pala!’

“About her, I found her suspicious-no. Scratched that. She’s the one behind Patrick and Let-I mean Brent’s abduction,” sabi ko sa kanila.

“I found her suspicious too,” ika ni Rae Min, “When I checked her background, I found out that Lorraine is a victim of bullying in her recent school, maybe that’s why her parents transferred her in your school. I also found out that she almost killed the girl who bullied her, but her parents keep their mouth shut using money. I also found out that she’s an orphan. Her real parents abused her and her cousin raped her at the age of ten. After that she went into an orphanage and a couple adopted her but she came back again to the orphanage because they found out that the husband of that woman have a multiple personality disorder that’s why Lorraine experienced getting punched again at that time. Later on, she was adopted again by the Morgan Family. They are known for being one of the most influenced families in the Philippines.”

Napasandal ako sa kinauupuan ko, “If that’s the case, then…. Maybe her past is connected to what she’s doing now,”

“What do you mean?” tanong ni Rae Min.

“If Lorraine have the virus, she could have reported it to the police, but she didn’t. She accepted it because that person brainwashed her by using her past. If the culprit really did that… what exact word is appropriate to persuade Lorraine from accepting the virus?”

pansamantalang namayani ang katahimikan sa silid at dahil naiinip na ako sa tagal ng kanilang pag-iisip ay ako na ang nagsabi.

“Revenge,” Lahat sila ay nagtinginan sa akin. Mukhang hindi nila maintindihan ang ibig kong sabihin, “You see, Lorraine experienced those awful events during her childhood until now, which I think may lead to anger towards people. And if I am the culprit, I already knew from the beginning that I can control her.”

“But how can you be so sure that she’s the host?” asked the professor.

“Well… just my guts,” I said, laughing.