Chapter 7
Tasia's POV
SOBRANG dilim naman pala dito. Bakit pa kasi ako lumabas. E, kung sa loob naman ako, kung anu-anong kahalayan at kalukuhan na namam ang gagawin ni Balbon sa'kin. Akala ko kaya ko. Akala ko masasabayan ko ang kapilyuhan niya. Akala ko lang pala 'yon.
Napa-buntong hininga akong naupo sa mahabang sofa dito sa madilim na sala.
"Hanggang ngayon umuulan pa rin? Litsi! Nakaka-inis na ah?!"
Napa-yakap nalang ko sa aking mga tuhod ng biglang kumulog. Takot man, ay nilabanan ko iyon.
Pinailig ko ang aking ulo sa may sandalan, at tumingala sa kisameng madilim. Bigla ko tuloy naalala ang sinabi ni Lemuel na may multo dito.
"Bwisit ka talaga, Lemuel."
Madaling araw na at wala pa akong tulog. Hindi ko alam kong makakatulog pa ba ako sa lagay kong ito. Saglit lang, ay nakar
