“Come down, Adeline.” Wika ni Henry nang ipagbukas siya nito ng pinto.
Tumingin si Adeline kay Henry at ilang segundo rin na nakipagtitigan rin dito habang nakatayo sa labas ng pinto ng passenger’s seat.
Walang bahid ng pag-aalinlangan sa mga mata nito kundi pag-aasam.
Bumuntong-hininga si Adeline at nanginginig ang mga binti na bumaba sa sasakyan. Di na niya alintana ang buhos ng ulan dahil sa ang tanging laman ng isipan niya ay ang katotohanang dinala siya ni Henry sa isang motel at maaaring iisa lang ang dahilan kung bakit sila naroon.
Matagal niyang pinigil, pinagbawalan, kinumbinsi ang sarili na hindi na darating ang araw na magugustuhan rin siya ni Henry at maranasang maramdaman ang kahabaan nito sa loob niya.
“Ah bahala na.” Bulong ni Adeline sa sarili at pinisil ang kamay ni
