Built to break you, meant to love you-SPG

Flashback 2- Eye Contact is Dangerous

Normal naman na tahimik talaga ang library pero iba ang araw na yun sobrang ingay, sobrang ingat ng t***k ng puso niya habang pasimpleng nag kukunwaring nag babasa ng libro at nag tatake down ng note but actually she is peeking over the pages of the book for every 10 second. Then saka susulyap sa dulo ng wooden table kung saan naka upo din si Juan Miguel pero hindi ito nag-babasa o nag-aaral natutulog lang ito. Isang bagay na nakakapagtaka dahil wala naman sumisita ritong teacher na para bang hinahayaan lang ito.

Napansin na niya ang kakaibang treatment rito ng lahat para bang napaka untouchable nito, ilang beses na siyang muntik na mapahamak dahil sa kalokohan ng kapatid na si Adam then tumakbo lang siya na malapit kay Miggy matik lalayo na ang mga bullies sa kanya na para bang takot na takot kay Juan Miguel kahit wala naman itong ginagawa.

Daig pa nito ang isang scarecrow na kinatatakutan ng lahat. Wala din itong circle of friends parang mag-isa lang ito palagi, nakikita niya na may pinupuntahan ito sa freshman department ng silipin niya kung sino isang batang babae na nakilala naman niya agad. Ang bunso nitong kapatid na parang lagi nitong binabantayan na para bang tinatakot talaga nito ang mga classmate ni Mikaela para walang maging kaibigan tulad nito.

Nang maglabas ng quarter rank ang school nila sa bawat year at na shock talaga siya ng makita na top 1 si Juan Miguel sa senior department. Akala niya puro guwapo lang ito dahil hindi naman niya ito nakikitang nag-aaral, lagi itong nakatingin sa tablet na lagi nitong bitbit kaya she assume na nag lalaro lang ito ng online games. Kapag naman dadaan siya sa classroom nito at makikita ito pag hindi naka subsob tulala sa labas ng bintana. Kaya nakakagulat na nasa high rank pa ito kaya naman mas lalo siyang na in love rito nakaka inspired.

Sino ba ang hindi hahanga sa isang Juan Miguel Razon, senior, perfect posture, navy-blue jacket na bagay na bagay dito ang uniform, tall, mestiso, super duper mega over guwapo, sobrang talino pa, dati itong varsity captain ball ng basketball pero last year lang daw basta na lang daw itong ng quit ng walang dahilan. Ilang babae na din ang nagtangkang manligaw dito according sa tsismis pero wala daw ni isang nakapasa ang ending pa ipinahihiya pa daw ni Miggy kaya naman wala ng babaeng nag tangkang lumapit dito at na konkento na lang na tanawin at mahalin ito sa malayo.

Napatingin siya sa mga book na ginagawa palagi nitong unan sa loob ng library, puro book ng aeronautical. Gusto ba nitong maging piloto? Napansin din kasi niya na mahilig itong gumawa ng eroplano na gawa sa scratch paper. Pag nag piloto ito paano na hindi na niya ito makikita sa college? Hindi naman niya kayang mag FA para samahan ito sa eroplano. Bigla nakaramdam ng lungkot si Kenneth.

Nang gumalaw si Miggy na mukhang nagising na agad na nag focus si Kennet sa book na kunwaring binabasa niya. Then fate—traitorous, stupid, beautiful fate—intervened. Nagkunwari siyang lumingon at sumakto din naman na napatingin sa kanya si Juan Miguel. Their eyes met, just one second not even a full one but it was everything. Natigilan si Kenneth na muling ibinalik ang tingin sa libro at nag panggap na walang naganap na eye contact sa kanila ng greatest crush niya. Her grip on the page tightened. Her heart launched itself straight into her throat.

Did he see her? Did he notice her? Did he know she was looking? kinakabahan siya baka mahalata nito na may gusto siya rito, baka bigla itong maasar sa kanya at simangutan na siya next time. Busy ang utak niya sa pag-iisip ng biglang may naupo sa tabi niya.

"Bakit ang pula ng tenga mo?” si Adam, may hawak na coke. Napasimangot naman si Kenneth na inirapan ang kapatid kung si Miggy walang paki-alam sa mundo, itong kapatid niya nag hahakot ng kaaway pero wala itong paki-alam. Basta ginagawa lang nito ang gusto.

"Wala," she whispered, eyes still fixed on the spot where Juan disappeared. Napatingin naman si Adam sa tinitingnan niya at tumawa pa ito kahit nasa loob sila ng library at may sumaway sa kanila.

"Yari ka. May eye contact moment kayo? Aba, aba… mukhang kilig-kilig ka diyan ah."

"Tumahimik ka nga."

"Ipagkakalat ko talaga ‘to pag hindi mo ako bilhan ng siomai mamaya."

"Alam mo dapat ang pinangalan sa'yo ni Daddy Saitan Luzifer Damon kasi mas bagay sa'yong hayup ka," buwisit na wika niya rito na tinawanan lang ng kapatid.

"Mabait si Mommy compare kay Lola na isinumpa si Lolo kaya pangalan ng mga diablo ang pangalan nila Titos at Daddy." ngisi nito sabay kindat.

"Kaya libre mo ako ng marienda mamaya. Kundi kakalat sa buong school ang secret mo sissy." sabay mabilis na hinalikan siya sa ulo ni Adam.

"Mag reresign dahil sa'yo si Satanas." wika pa ni Kenneth.

-

-

-

-

-

Ewan ba ni Kenneth pero parang ang bigat ng pakiramdam niya ngayon araw, mag-isa lang siyang pumasok ngayon umaga dahil tinalaban ng virus ang kapatid niya malakas ang hangin sa utak. Biglang tinalaban ng chicken fox pero hindi ito nag alala na delikado ang sakit na yun. Iniyakan pa nito ang ina dahil baka daw mag-iwan ng peklat sa balat nito. Naloloka silang lahat sa bahay dahil parang may baboy na inuurakan sa kanila sa arte ni Adam.

Napatingin naman sa paligid si Kenneth dahil kapansin-pansin na sa kanya nakatingin ang lahat na parang siya ang pinag bubulungan ng mga ito na pinag taka niya. Anong ginawa niyang kasalanan? Ano nanaman kayang kagaguhan ang ginawa ni Adam at mukhang nadamay nanaman siya.

Nang makarating na siya sa locker niya at para kunin ang libro na gagamitin niya para ngayon araw, nagulat siya ng pag bukas niya napatili nalang siya at napa-ubo ng biglang may pumutok sa loob ng locker niya at sumabog sa mukha niya ang harina. Kasabay ng tawanan ng ibang studyanteng naroon na nakakita na parang tuwang-tuwa pa. Pag dilat ng mata niya nakita niya ang isang papel na naka dikit sa loob ng locker niya. Na naka capital letter pa talaga lahat at kulay pula ang font at naka bold.

EXPOSED: Your Brother, screwed Joyce. —What About You? Slut Legacy Confirmed?

Pakiramdam ni Kenneth nahirinan siya sa nabasa, pakiramdam niya huminto ang oras pero naririnig niya ang tawanan ng mga schoolmate niya.

"Uy, si baby Brichimore pala oh. How are babe—mahilig ka din ba sa taken!" nagulat na napalingon si Kenneth. The words stabbed before she could process them. Then she saw Drex Galeno’s gang—half the basketball team, three cheerleaders, and a few shadows she didn’t even recognize. All of them smirking. Kinabahan siya masyado pang maaga at tiyak na wala pa ni Miggy sa school.

"Alam mo, sayang ka, Kenneth," wika ng isa sa mga cheerleader girls in a fake sweet tone.

"Maganda ka sana... kung hindi lang kayo family ng mga p*kpok." malakas na nag tawanan ang mga ito hinubad naman niya ang suot na salamin dahil hindi na niya makita ang mga ito dahil sa harina na nasa salamin niya. Ngunit ng isusuot na niya iyon bigla meron librong humampas sa ulo niya at nabitawan niya ang salamin na nalaglag sa sahig na agad naman na tinapakan ng isang babae at nasira iyon.

"Wag ka na mag-aral nerdy, sumama ka na lang sa amin," wika ni Drex na itinulak pa siya pasandal sa locker sabay bulong.

"Ako bahalang tumira sa'yo sa ladies room titiyakin kong lalabasan ka agad." ngising bulong nito.

"Bastos ka!" sigaw ni Kenneth sabay sampal rito but her voice shook. At nagulat na lang siya ng may humablot sa buhok niya at hilahin siya bago sapilitan na pinaluhod.

"Easy, Brichimore, we’re just trying to get to know you better. Baka same kayo ng rates ng kuya mo." nagtawanan naman ang mga ito ng ilapit ni Drex ang labi nito sa tenga niya. Her vision blurred but she refused to cry—not here. Not in front of them, she stood straight, trembling pero muli siyang pinaluhod ng mga babae. The whispers didn’t stop, wala man lang gustong tumulong sa kanya kahit meron naman ng mga estudyante doon. Imbis na tulungan siya nakarinig pa siya ng bulungan na Si Joyce daw umiiyak sa clinic, Adam Brichimore daw walanghiya, pinag sawaan daw sa ladies room. Kenneth daw, pa-virgin pero pareho rin pala.

Then— bilgla huminto ang bulungan sa hallway ng locker area.

Pagtaas ng tingin niya nakita niya si Juan Miguel, nag lalakad na parang may sariling mundo, damang-dama mo ang aura nitong malakaas. Bigla parang gusto niyang maiyak ng mapatingin dito pero hindi ito natingin. Dumeretso lang ito sa kabilang side ng locker nito.

Hindi makagalaw sila Drex pero hindi umatras para lang nag-aabang ang mga itong umalis si Miggy bago tutuloy ang mga ito sa pang bubully sa kanya. Malinaw pa sa sikat ng araw. He didn’t need a gang. He was the gang. He didn’t start fights. But when he ended them, no one forgot. Ganun ang dating ni Miggy sa lahat. May narinig na siyang balita na meron na daw isang bully na nasa hospital after daw nitong ihampas ng paulit-ulit sa pader. Pero hindi man lang ito naparusahan instead nagawa pang ipakulong ng magulang nito ang studyanteng nasa sapat na gulang na tinawag lang na baboy ang isang pinsan nito. After pa daw mawasak ang mukha sa pader, Miggy punish merciless kaya kinatatakutan ito ng lahat.

Others whispered he made a teacher cry just by staring her down but no one ever had the guts to confirm it.

Because no one wanted to be his next lesson. And now… he was standing beside across her, may kinukuha lang ito sa locker nito. Ngayon lang niya nakita na pumasok ng maaga si Miggy. Everyone froze—especially Drex, who suddenly looked much smaller without his laughter.

"You done humiliating someone who had nothing to do with your drama?" biglang usal ni Miggy na hindi man lang lumilingion his voice low, lethal and dangerous. Kaya ng lumingon si Miggy at deretsong tumingin kay Drex ng isarado ang locker. Drex tried to hold eye contact but blinked first. Kumiling pa ang ulo ni Miggy habang isinilid ang isang kamay sa bulsa.

"Did Joyce cry because of Adam? Or because she got caught?" wika pa ni Miggy at walang may gustong magsalit na para bang mga nalunok na ang dila.

'Bro, chill. Wala namang—"

"You call that nothing?" lumapit na ng tuluyan si Miggy sa mga ito na nagkanya-kanyang atrasan.

"One more word from you or your little sidekicks, and I’ll make sure Coach knows you were seen vaping behind the gym."

Drex’s face hardened. Miggy’s eyes narrowed. Everyone knew what would happen if Drex pushed back so Drex backed off.

"Fine. Whatever." bulong pa nito.

"Yeah, walk away. While you still can." malamig na wika ni Miggy. No one breathed until Drex and his crew disappeared completely kasama ng mga tropa nito.

"Wag mong hayaan ang mga yon makasira ng araw mo. Not worth it." wika naman ni Miggy ng bumaling sa kanya. Hindi naman niya magawang mag-angat ng tingin dahil puno ng harina ang mukha niya at nag sisimula na din siyang lumuha, habang minumura ang kapatid sa isip. Then he started to walk away, but then paused. Looked over his shoulder na sakto nman na tumayo siya at nag pupunas ng luha.

"By the way," he said, tone unreadable.

"Don’t let your brother drag you down. You're... not like him." And with that, he left. Kenneth stood still habang nakatanaw sa papalayong si Miggy.

She knew this was the moment her silent crush had officially become a dangerous obsession.