Codename: Princess Trigger

Trigger 07 - One and only

One and only

Nicolet's PoV :

I couldn't sleep a wink. Hanggang ngayon ay ang taas pa ng adrenaline rush ko sa nangyari kanina kay Trigger at medyo sinisisi ko ang sarili ko dahil kaya siya nabaril ay dahil sa akin at sa carelessness ko, to think that we were in the mission mode. I thought that the mission was a piece of cake. Pero napatunayan ko na hindi ako pwedeng makampante dahil lang isa itong short-term mission.

Tinitingnan ko si Belle na mahimbing na natutulog sa private room ng clinic dito sa BDA. I am sitting at the sofa and thinking about what happened earlier.

Medyo nakakaramdam ako ng kaba kanina pa lang sa sasakyan pero hindi ko na pinahalata sa mga kasama, especially kay Dada kasi mag-aalala iyon at gagawin niya ang lahat para lang hindi ako sumama sa mission na ito pero hindi naman pwede iyon kasi necessary ako sa mission na ito because of the information I know about the owner of 'Cranbeary Store', Mr. Michael Liente. He's our target tonight.

Kung ako ay sobrang kinakabahan, at east na at east naman ang kasama ko at nakikita ko sa mukha niya ang pagiging kalmado habang nagsisimula na kaming dumaan sa secret passage way para makapasok kami sa mismong 'factory' kung saan naroon dinadala ang mga batang naki-kidnap at kung saan may nangyayaring kabulastugan. 

My hands are itching to punch the guy hard. Iyong tipong mahuhulog ang mga ngipin niya. 

Belle: "Heart, are you listening?"

'Heart' is my codename as an agent, by the way.

Nicolet: "Huh? Ano ba iyon?"

I heard her sigh. I look at her apologetically at naging focus.

Belle: "Like I said earlier, maghiwalay na tayo dito. You know what to do, right?"

Nicolet: "Yep. So mauna ka na?"

Belle: "Hm. Call me when something happens."

Nicolet: "Roger that, Trigger."

Belle: "Psh."

Katulad ng plano, nauna na siyang naglakad at lumiko sa kanan kung nasaan ang office ni Liente habang ako naman ay pupunta sa sinasabi kong 'factory' para sabihan ang mga kabataang hawak ni Liente na tumakas. Ang factory na sinasabi ko ay hindi basta-bastang factory. Oo nga't dito ginagawa ang mga kagamitan o laruang pambatang tinitinda nila pero dito rin nangyayari ang mga transactions nila. Alam niyo na naman siguro kung anong mga transactions iyon.

Pagdating ko doon ay napakatahimik. Sobrang tahimik na hindi na normal kaya bumangon na naman ang kaba ko. No, hindi ako pwedeng kabahan. I've been an agent for almost 5 years at napagdaanan ko na ang maraming delikadong pangyayari sa buhay ko kaya hindi dapat ako kabahan. Iisipin ko nalang si Knight at ang ngiti niya.

Napatago ako sa boulder na malapit sa kinatatayuan ko ng biglang may isang silid na bumukas ang ilaw mula sa loob at hindi lumipas ang isang minuto ay may lumabas na isang lalaki na may kasamang batang babae, siguro twelve to thirteen lang iyong bata at tahimik itong lumuluha. Napansin ko rin na naka-roba lang ito at nasisiguro na sa ilalim ng roba na iyan ay walang ni-katiting na saplot. Agad na uminit ang ulo ko.

Dahan-dahan akong lumakad sa likod ng lalaki at noong malapit na ako ay tinutukan ko ng baril ang paa nito using my pistol with a silencer. Noong mag-iingay ito ay tinurukan ko ng dinala kong pampatulog ang lalaki. Agad itong nakatulog.

I hurriedly went to the girl and signed her not to make any noise.

Nicolet: "Shh. Don't be afraid, hindi ako masama. We'll get you out of here you just need to cooperate, OK?"

The girl nodded. Tinanong ko kung nasaan ang ibang mga katulad niyang bata at agad niya namang tinuro sa akin ang silid kung saan sila nagsasamang lahat. Ayon sa kanya ay siya na ang huling nagbigay ng 'service' sa gabing iyon kaya nandito na sa silid ang lahat ng mga bata. Naglakad kami ng bata na hindi na rin umiiyak papunta sa silid pero hindi kami naka-abante agad dahil may dalawang lalaking armado na nagbabantay sa pinto. I told to the girl to stay here and I'll do something about those two bastards.

Katulad ng ginawa ko kanina ay binaril ko ang paa ng dalawa and in a fast movement, tinurukan ko sila ng pampatulog bago pa sila makapag-ingay. I did that in a calm manner. I smiled and utter the words in my head 'I'm proud of myself'.

Binalikan ko ang bata sa tinaguan namin kanina at sabay kaming pumasok sa silid. I stop myself to gasped when I saw the other kids. Lahat sila may mga pasa sa iba't-ibang bahagi ng katawan at makikita mo sa kanila na hindi sila tinatrato ng maayos dahil kung anong hitsura ng batang kasama ko ay ganoon rin sila. Nakasuot lang ng roba at mahinang humihikbi.

Nicolet: "Shh! Don't make any noise kids. Hindi ako masama hindi ko kayo sasaktan. Trust me, nandito ako para iligtas kayo. Kailangan niyo lang makipagtulungan sa akin."

Kid1: "Si-sino po ikaw?"

Kid2: "Huwag ka nang magtanong, ang mahalaga ay makakauwi na tayo."

Nicolet: "That's right, kiddo. Your safety first. Now, dahan-dahan lang tayong maglalakad at 'wag lilikha ng ingay kahit anong mangyari. Ok?"

Lahat sila ay nagsitanguan kaya nauna na akong naglakad at sinisilip-silip ko sila para makasunod. Noong nakalabas kami ng silid na iyon ay madadaanan namin ang dalawang lalaking walang malay pero hindi naman patay. Pero noong nakita ng mga bata ang mga lalaking nakahandusay ay muntik na ang mga itong pumalahaw ng iyak, buti nalang at napigilan ko.

Noong nasa sikretong lagusan kami ay pinauna ko na ang mga bata sa paglabas at alam kong nag-aabang na ang mga pulis na tutulong sa kanila na tinawagan na kanina pa nila Therbie, according to our plan.

Ako na ang huling lalabas. Pero bago ko pa magawa iyon ay nakarinig na ako ng isang putok ng baril. I gasped. 

She's started already.

Belle: *Heart, is the children safe?*

I heard her from the ear plug that I have. 

Nicolet: "Yes, Trigger nakalabas na silang lahat. you're caught?"

Belle: *Yeah*

Nicolet: "Hey, are you Ok? I heard a gun shot."

Belle: *I'm talking so, yeah I'm OK*

Nicolet: "Don't be sarcastic, damn it! I'll go there."

Narinig ko pa siyang nagp-protesta pero hindi ko na siya pinansin at tumakbo na ako sa way na dinaanan niya kanina. I saw trigger pointing her 'Trigger Gun' to a man in his late 50s, wearing a three piece suit and smiling dangerously at her. 

Belle: "Surrender or i'll blow your head off."

Mr.Liente: "I won't, missy. Hindi niyo ako mahuhuli ng ganoon lang. After so many fuckin' years in this industry, alam ko na kung paano makipag-deal sa mga katulad ninyong mga putang inang parak kaya hindi mo ako matatakot. And anyway, what can that little gun do to me? Hahaha laruan lang yata iyan e!"

This old man is pissing Trigger off and trust me, if I were him I wouldn't do that. Masama magalit si Trigger. Mukha lang siyang kalmado pero kung ganyan siya mas lalo kang matakot. Hindi mo alam kung anong iniisip niya at maya-maya nalang makikita mo ang sarili mong nakahandusay sa sahig.

After all, she's the Black Diamond Agency's one and only, Princess Trigger.

Belle: "This little gun will let you visit your hometown, Hell."

Pinaputukan ni Trigger ang kaliwang paa ni Liente na ikinasigaw nito.

Mr.Liente: "AHH!! f**k! AAHHhahahahahahaha!!"

Nababaliw na ang matandang ito. A Psychopath!

Mr.Liente: "Then let's visit the hell together!!"

Ang sumunod na pangyayari ay sobrang bilis, sa sobrang bilis ay hindi ko namalayan na nasa harapan ko na si Trigger at niyakap ako, then two gun shots were heard.

Sabay na natumba si Liente at si Belle, pero agad kong nasambot ang huli.

Belle: "That hurts.." (Mono-tone Voice)

Nicolet: "Why did you do that, Belle?!"

Belle: "Ha-ha.. protocol, Heart. Don't call me by name when in mission mode."

Nicolet: "Shut up Trigger.. oh my god, blood!"

Belle: "H-hindi, tubig iyan.."

Nicolet: "Shut.Up."

Pinindot ko ang micky para marinig ako nina Therbie at Knight. 

Nicolet: "We finished the mission, but Trigger got shot at the back. We need help and back-up."

Narinig ko si Therbie na sumagot at naghintay nalang kami ng hindi naman tumagal. Ang nag-aalalang mukha ni Therbie ang una kong nakita sumunod si Knight. Wala nang malay si Trigger noon at nag-aalala na talaga ako. Binuhat siya ni Therbie at hinuli nina Knight kasama ang ibang sub-agents at isang Police officer ang wala nang malay na si Mr. Liente. 

Apparently, Liente intended to aim his gun at my direction and somehow Trigger knew about it that's why she pulled her gun towards him at the same time.

I was out of my thoughts when I heard the door creeked. Pumasok sina Knight at Therbie. Agad na lumapit si Knight sa akin at hinalikan ako sa noo na ikinangiti ko. Therbie sat beside Belle's bed and held her hand.

He's seriously in love with her.

Knight: "Bakit hindi ka pa matulog?"

Nicolet: "Dada, is it my fault kaya nandito si Belle--"

Knight: "Hey don't say that. Walang may kasalanan, Ok? Don't blame yourself."

Nicolet: "Pero--"

Knight: "No buts, Momo. You need to rest now para hindi ka nag-iisip ng kung anu-ano. Sleep."

Humiga ako at ipinatong ko ang ulo ko sa hita niya. Siya naman ay hinahaplos ang ulo ko na siya namang nagugustuhan ko. I love it when he's doing that to me while giving me that reassuring smile of his. Kahit papaano ay gumaan na rin ang loob ko, thanks to my Dada.

Pero kahit nakahiga ako hindi pa rin ako makatulog. 

Knight: "Dude, matutunaw na iyan."

Tiningnan ni Therbie si Knight ng masama na ikinatawa lang ng huli. Pati ako napapangiti na rin. Paano, kung makatitig si Therbie ay parang mawawala si Belle kapag kumurap siya.

Therbie: "Gago, tumigil ka nga."

Knight: "Gwapo? I know that."

Therbie: "Tss. Mas gwapo ako sa'yo, pangalawa ka lang."

Knight: "Woo~ Tinatangay ata ako~"

Therbie: "Nicolet, please stop your boyfriend masasapak ko iyan."

Nicolet: "Dada, stop teasing him. Hindi makaka-diskarte lalo si Therbie sa prinsesa."

Sinamaan rin ako ng tingin ni Therbie. Ngayon ay pareho na kaming tumatawa ni Knight at nakikita ko namang napipikon na si Therbie. Pagdating talaga kay Belle pikunin iyan.

Belle: "Tss.. annoying."

We all look at the bed and Belle is already awake. Kaso talaga bang hindi na mababago ang emotionless niyang expression? Pati ang cold eyes niya? Not literally ah.

Therbie: "Belle!"

Knight: "Belle!"

Nicolet: "You're awake!"

Sabay-sabay naming salita. Lalong napa-kunot ang noo nito.

Belle: "Obviously."

Napangiti ako at alam kong ganoon rin ang dalawang lalaki. Trigger is back.

Belle: "What happened to the mission?"

Knight: "It was a mission accomplished, Belle. Don't worry. Magpagaling ka na lang. Anyway, salamat sa pagligtas kay Momo ko."

Belle: "Yeah."

Therbie: "But don't do that again, Belle. Mabuti nga at hindi ang spinal cord mo ang natamaan kundi nasa panganib ka ngayon."

Belle: "I guess hindi ko pa oras kung ganoon. Masamang damo ako e."

We were in an awkward silence after what she said. Sinabi niya iyon ng may lungkot ang boses at wala naman akong masabi tungkol doon. Alam naming lahat na top agents ang pinagdadaanan ni Belle at ang dahilan ng pagsali niya sa ahensya. Marahil ay naisip niya na naman iyon kaya ganyan siya manalita.

I honestly feel sorry for her but I know that being sorry isn't what she needed. Suporta ang kailangan niya kaya nga suportado namin siya sa mga desisyon niya e. I know Boss would agree with me on this.

Therbie: "M-magpahinga ka nalang muna, Belle. And Boss said that you need to rest for a whole week bago ka bumalik sa SU."

Napahinga ito ng malalim at parang hindi sang-ayon sa sinabi ni Therbie pero hindi siya pwedeng hindi sumunod. Boss' orders should be followed. Even the cold and emotionless Princess Trigger should abide the orders.

Belle: "Where's my gun?"

Agad na inilabas ni Therbie sa pocket niya ang maliit na colt m1911 pistol ni Belle, o tinatawag niya ring 'Trigger Gun'. Sabi niya ay may sentimental value sa kanya ang baril kaya kung may gagalaw man nito ay talagang hahanapin niya kung sino and who knows what will happen next. I'm sure of one thing: It'll be bloody.

Belle: "Thanks."

OMG!! I'm not sure but I think I saw Belle Clementine Meyer smiled at Therbie?! 

Tinitigan ko ang nakatalikod na si Therbie. May pag-asa!

End of PoV

Belle's PoV :

One week after

I was walking through the corridor of the BSBA building. Nasa first floor pa ako noon going to fourth floor, sa classroom ko. Ang alam ko ay nagpadala si Boss ng excuse letter para sa one week of absence ko sa SU kaya wala naman sigurong magsasabi na pumunta ako sa principal office.

Paakyat na ako sa second floor pero may boses na tumawag sa pangalan ko.

Ang boses na biglang nagpaluha sa akin.

I turned around and I saw the familiar face of my brother. 

Belle: "K-kuya Pete.."