The Brave Luna

Chapter 6

"Is everything alright?" I immediately asked my Beta when I arrived at the border.

He gave me some clothes before answering my question.

"I guess." he answered. I just nod and tap his back. 

Lumapit ako sa nagkukumpulang trackers sa isang wala ng buhay na katawan.

They gave space and slightly bow their head as a sign of respect. I just nod at them as an answer.

I clinched my fist when me and my wolf, Conner, smelled the stinky scent coming from the dead body on the ground.

Rogues!  My wolf exclaimed. I just let him cause I know he is not in the mood because Troy mind linked me earlier that something came up and as an Alpha, I badly need to do this kind of action in maintaining the peacefulness of my pack. But this situation is not in the good timing that's why Conner is not in the mood right now for being disturbed in taking care of our mate.

"f**k! I miss here already, buddy." Sabi ko sa aking wolf.

"Me too, fucker" sagot naman niya.

I just sighed and study the corpse in front of me. His right eye was no longer there and his intestines were already out of his body. Napailing nalang ako. I wonder why Gron,  the leader of the rogues killed this man brutally. Damn! This wolves is really getting on my nerves.

"Mutts,  I want you to eliminate anyone who will dare to trespass the border cause I know that this rogues will up to something. I will send some men from our pack to help you and for backing up in terms of emergency- " utos ko sa aking mga trackers. "-and Troy I need your help in preparing some plans in attacking Gron's place because I don't want someone from our pack risk their lives and also for the safety our Luna. My mate."

"Yes Alpha." answered them in unison and nodded their heads.

Napatango nalang ako at binaling ulit ang atensyon sa patay na rogue.

Napapikit ako nang maramdaman ko ang lamig ng hangin na tumama sa aking katawan, kasalukuyan akong nakatayo dito sa terrace ng kwarto ni Black. I let the wind kiss my face. Later on,  I suddenly opened my eyes cause I feel something.

Napakunot noo nalang ako nang maramdaman kong may nakatitig sakin kaya lumingon ako sa likod at di napagilang taasan ng kilay ang taong nakatitig sakin na walang iba kundi si Black.

He is just staring at me while leaning on the wall. I admit that this guy in front of me is damn good looking. Para siyang isang greek god or something dahil sa taglay nitong kakisigan. His eyes, nose, lips and everything about him is perfect kaya wala ka talagang maipipintas. Yeah I know!  I'm exaggerating kasi wala namang perpekto sa mundo ngunit di ko lang talaga mapigilan ang sarili ko na purihin ang nilalang na ito.

"How are you feeling? " 

Napakurap ako nang magtanong ito bigla.

"H-huh? " di ko mapigilang tanong ko sa kanya. He just chuckled at lumapit sakin.

I didn't move cause I know wala akong maaatrasan. Napapigil hininga nalang ako nang sobrang lapit nito sakin.

"How are you feeling? " tanong ulit nito sakin habang ang mga mata nito ay nakatuon sakin and for pete sake, why am I affected? Reminder self, hindi ka purong babae. 

"Y-you don't have to know. " sagot ko sa kanya at binaling ang aking atensyon sa kakaibang bulaklak na nasa aming gilid. It's black and white and I didn't know na may ganitong bulaklak palang nageexist sa mundo.

"Oh no! It's not the right answer love." napasinghap ako nang binaon niya ang kanyang mukha sa ang aking leeg at dinampian ng halik kaya naitulak ko ito bigla. Nagpatulak naman ito kaya napahinga ako ng maluwag nang makitang hindi na kami gaano kalapit sa isa't-isa. Ramdam ko kanina ang pagdaloy ng parang kuryente sa buong katawan ko.

"Look,  you don't have to ask me on how do I feel kasi ikaw naman ang may kasalanan nito eh." saad ko kaya napatitig ito ng blangko sakin. "Mas mainam pa siguro kong hayaan mo na akong umuwi." dagdag ko.

Nag-igting naman ang mga panga nito sa narinig ngunit wala akong pakialam.

"No. " he said. Napaawang nalang ako sa sagot nito at tinapunan ng di makapaniwalang tingin.

"Why are you so selfish?" di ko napigilang tanong sa kanya kaya mas lalong nag-igting ang panga nito. I even saw him clinching his fist ngunit nanatiling nakatitig ito sakin at tahimik.  "Can't you see, I miss my father, this is not my home and I-I don't belong here." dagdag ko pa.

Nakatitig pa rin ito sakin kaya I just do the same. Napaawang nalang ang mga labi ko nang makita sa kanyang mga mata ang samu't-saring emosyon ngunit mas nangibabaw rito ang sakit.

And yeah,  I lied to him. This place,  this place is more like a home. Different from Avenia. Ang dali kong na attached sa lugar na ito kahit ngayon lang ako nakarating dito. This place is such a breath taker,  everyone welcomed me with so much joy and love. They look at me na hindi hinusguhan unlike sa Avenia. Kung tingnan ka kasi ng mga tao dun ay para kang kriminal kaya mas gusto ko pa sa bahay manatili dahil nakakagawa ako sa mga gusto ko na walang inaalalang mga masasakit na salita. I am the problem here. There's something in me na kulang. I feel empty and incomplete maybe sa pagkakamiss ni Tatay lalo na't ngayon lang ako nalayo sa kanya pero I know deep in my heart that there's a deep reason why I feel this kind of feeling.

Napakurap nalang ako when I heard Black released a deep sighed at tiningnan ako ng maigi. Napayuko nalang ako kasi hindi ko kayang makipagtitigan sa kanya.

"Are you really sure? " he asked me.

Nagdadalawang-isip ako kung sasagutin ko ba ang tanong niya dahil may  parte sakin na gustong manatili rito pero nangingibabaw sakin ang kagustuhang makita si Tatay. Marahan akong tumango na ikalunok nito na para bang nahihirapan siya sa sagot ko.

"B-but this is your home love. This is the place where you belong." mahinang saad niya.

Napabuga nalang ako nang hangin at napayuko. Napapikit nalang ako nang maramdaman ko ang pagsikip ng dibdib ko.

Napamura siya ng mahina kaya napatingin ako sa kanya ngunit sana hindi ko nalang ginawa dahil malinaw sakin kung anong emosyon ang nasa mga mata niya ngayon.

He took a deep breath and stared at me for a while bago nagsalita.

"If that's what you want." sabi niya kaya napapikit nalang ako nang maramdaman ko ang pamimigat ng aking dibdib. Para bang ramdam ko rin ang nararamdaman niya ngayon kaya pinipigilan kong maluha.

No! I shouldn't feel this kind of emotion cause I'm a lesbian. Tomboy ako tsaka isa pa I'm not good and enough para sa kanya. Ngunit bakit masakit? Isang araw lang ako narito pero bakit ganito ang nararamdaman ko?

Napaawang nalang ang aking mga labi nang maramdaman ko ang pagdampi ng kanyang labi sa aking noo. Pumatak sa aking mukha ang kanyang luha. Agad naman siyang lumayo at tumalikod sa akin.

"Sa-sandali- " pigil ko sa kanya. Tumigil naman ito ngunit nanatili pa rin itong nakatalikod. "I-uhm.."

"You're free." putol niya sa akin at agad pumasok sa loob ng kwarto. Pipigilan ko sana siya pero nabuksan na nito ang pinto palabas ng kwarto nito. Napahawak nalang ako sa aking dibdib habang ang isang kamay ay pinipigilan ang aking mga luha.

Damn! Why am I hurting?