(Xena’s POV)
Ang tahimik ng bahay pagkatapos ng dinner. Pero hindi ‘yung tahimik na kalmado—kundi ‘yung klase ng katahimikan na punong-puno ng echo ng mga salitang ayaw mong marinig, pero paulit-ulit pa ring nagre-replay sa utak mo.
“If only I had a son like him, I wouldn’t mind him courting you someday.”
Narinig ko mismo ‘yon mula sa bibig ni Dad habang pinupunasan niya ‘yung baso ng wine, nakangiti pa. Si Kyle, syempre, napailing lang at ngumiti ng magalang. “Sir, wag naman po, student ko ‘yan.”
Natawa si Dad, sabay tapik sa balikat ni Kyle. “Relax, just kidding. Pero seryoso—ang swerte ng future girlfriend mo.”
At doon, officially, tumigil ang mundo ko.
Habang sila nagkakatuwaan, ako naman parang kinain ng sarili kong kalituhan. Hindi ko alam kung matatawa ba ako, mahihiya, o... m
