Im All About You

chapter 23

Chapter 23

(Maesy, point of view)

.

.

.

'pasensya kana at hindi na ako nakapag paalam sayo ng maayos. Biglaan kasi ang aming pag alis. Kinakailangan namin ng buong pamilya ko ang unmalis. Dahil sa trabaho. At kinakailangan din na sumama ako. Dahil dun na kami maninirahan at mag aaral. Ayoko mang sumama pero kailangan kasi. Patawad Maesy, hindi ko sinabi sayo na aalis ako. Pero Maesy, eto lang ang pang hahawakan mo. Eto ang tatandaan mo. May gusto ako sayo, mahal kita. Pangako babalik ako Maesy, babalik ako para sayo. Hintayin mo ako Maesy, hinrayin mo ako. Babalik ako babalik ako. Gagawa at gagawa ako ng paraan para makasama ka muli, gagawa ako ng paraan. Hintayin mo lamang ako.

Ren Derick

                        ang mahal mung si Drigs :)

.

.

.

Yan ang dahilan, bakit ko hinihintay si Ren, pinanghahawakan ko ang pangako niya. Maghihintay ako.

Sulat niya yan sa akin. Isinulat niya yan dun sa notebook ko na madalas naming pag agawan. Hanggang ngayon ay tinatago-tago ko at iniingatan.

Lagi ko yan binabasa, at satuwing binabasa ko yan, hindi ko maiwasang kiligin. Napaka lapad ng ngiti ko abot hanggang taynga. Minsan pa nga pag nasa sarili akong kwarto't naka higa na sa kama at binabasa ko eto, gumugulong ako sa sobrang kilig. Hindi ko akalain na pareho kami ng nararamdaman.

Ren, maghihintay ako. Hihintayin kita.

Kasalukuyan ngayon na nasa kwarto ako. Sa gilid ng aking kama na di kalayuan ay naroon ang mini table ko. Doon ako gumagawa ng mga project o assignment. At ngayon andito ako sa mini table ko, syimpre may upuan, at naka upo ako. Binabasa ko ngayon ang sulat ni Ren mula sa notebook ko. Syimpre, hindi ko parin maiwasan ang mapangiti. Kahit alam ko na ang nilalaman nun, kahit na memoryado ko na ata ang nakasulat dun, ay hindi ko parin maiyalis ang kiligin.

Hanggang sa tinago ko na ang notebook ko. Baka kung ano pa ang mangyari sa akin, dahil sa sobrang kilig ko, at pagkamalan pa ako ni lola na naloloka na.

Nang ililigpit ko ang mga gamit ko, bigla kung nakita ang pocketbook.

Teka! ang puso ko. Bat biglang umiinit ang mukha ko. Ang puso ko, ang bilis ng t***k neto. Anong nangyayari?! kailangan ko na ba magpatingen sa doktor?! seguro nga, hindi kasi normal ang t***k ng puso ko.

.

.

.

Hanggang sa pag tulog ko, ang lakas parin ng t***k ng puso ko. Satuwing naalala ko ang eksena namin ni Jayvee sa school, hindi mapakali ang puso ko. Bakit? anong meron? hindi ako makatulog dahil dun.

Gulong sa kanan, gulong sa kaliwa. Takpan ng unan ang mukha, aalisin at babangon, Hihiga ulit, Gugulong sa kanan, gugulong sa kaliwa, tatakpan ng unan ang mukha at babangon ulit. Paulit ulit na aking ginagawa. Hindi ako mapakali. Hindi ako makatulog. Liangya!! ano ba to?!

.

.

.

'krrriiiiinnngggg! kkriiiinnnnggg! krriiiinnggg!!' tunog ng alarm ko na nasa side table ko.

"Ano ba?!! inaantok pa ako eiy!" raklamo ko. Hindi parin ako bumangon, Nakapikit parin ang aking mga mata ng kinuha ko ang alarm ko sa may side table ko at pinatay para hindi na mag alarm. Saka ulit eto ibinalik sa side table ko. Pagkatapos kinuha ko ang kumot ko at itinakblong sa ulo ko. Nakakatamad bumangon. Hindi ako nakatulog ng maayos. Ni hindi ko alam kung ano ng oras ako nakatulog. Grabi!! hindi na talaga normal ang pagtibok ng puso ko.

"apo!! Maesy! bumangon kana jan! nakahanda na ang almusal mo, malalate kana sa school." sabi ni lola. Teka!! bat ang aga naman ata ako ginigising ni lola. Ano ba naman yan!

"5 minutes pa la! kaka alarm lang ng alarm clock ko ey!" reklamo ko pero nakatalukbong parin ako ng kumot.

"anong five minutes five minutes ka diyan! hala! bumangon kana diyan! ano ka bang bata ka! 30 minutse nalang at mag e-eight a.m na! mag e-start na ang klase neyo!"

what?! 30 minutes?!

Dali dali ako bumangon at konuha ko ang alarm ko sa ibabaw ng mesa na nasa gilid kang ng aking kama. Nanlaki ang mata ko ng makita na 7:30 na pala!

Hala!! bat ang dali ng oras?! 5:30 ko in-alarm yung alarm clock ko para may oras pa ako sa pag mumuni muni ko, tapos 7:30 na pala! hindi pa ako masyado nakakatulog! ano ba naman yan!

Dali-dali akong bumangon, inihanda ang susuotin, naligo, nagbihis at nag almusal. Ang almusal lang na ginawa ko, tig isang subo lang, isang subo mula sa kanin, itlog at ham mula sa inihanda ni lola na almusal ko. Dalawang beses na higop na mainit na hatas, at isang basong tubig ang ininum ko. Saka nag baon nalang ako ng tatlong sandwich na na gawa ni lola. Sa daan ko nalang kakainin to.

"bye la!!" paalam ko kay lola, sabay halik sa pisngi niya, at sabay kagat sa sandwich na dala ko.

"pambihira kang bata ka!asyado kang nagmamadali! bakit ba kasi anong oras kana na gumising?! nag puyat kaba?!" tanong ni lola.

Ningitian ko lang si lola. Bilang sagot sa tanong niya saka ako dali daling bumaba at lumabas. Pagkalabas ko, nakita ko si Veronica.

"Veron, pasabay ako." tawag ko dito. Kasi paalis na din eto.

"himala ata at hindi ka sumabay kay mama ngayon? anong meron?" takang tanong ni Veronica.

Ay! oo nga pala, kaya pala ako maagang gumising kasi nakikisabay ako kay tita Gwen, sinasamahan ko kasi etong mag ayos at mag display ng mga paninda niya.

"late na kasi akong nagising." rasun ko.

"bat ka late nagising?" tanong ni Veron.

Hayy!! dapat hindi ko nalang sinabi na nalate ako na nagising. Magtatanung to, panigurado. Bat ako napuyat, kung yun ang sasabihin ko. Pag diko naman sinabi kung anong rasun ko, kukulitin ako ng kukuliten. Sasabihin ko ba na Dahil hindi mawala wala sa aking isipan ang nangyaring eksena sa amin ni Jayvee.. Ikukwento ko ba sakanya. O mas magandang sabihin ko nalang sakanya na mali ata ang pagtibok ng puso ko.

"taxi!!" sigaw ni Veron. Tumawag kasi ng Taxi, nasa daan na kami ngayon ni Veron. At may huminto ng taxi sa harapan namin.

Pagkasakay namin, hindi nga ako nagkamali dahil, hindi ako tinigilan ni Veron.

"sege na! bat ka late na na gising?! seguro nag puyat ka nu? o napuyat ka? sino naman ang nagpuyat sayo? o baka naman, ano ang nag papuyat sayo?!" sunod sunod na tanong ni Veronica. Sabi na nga ba eiy!

Tinuro ko ang puso ko, Pero kinunotan lang ako ng noo, saka niya tinaas ang kilay neto.

"aber?!! ano naman ang meron diyan?!" takang tanong niya.

Hindi ako umimik, nag dadalawang isip kasi ako kung paano sasabihin sakanya.

Nagulat nalang ako ng bigla niyang tinakpan ang bibig neto at tinangal din naman, pero napakunot noo naman ako dahil ang lapad ng ngiti neto,

"o! m! g! cous!!" tili niya.

Hala! anong meron bat siya tumili.

"tinuro mo ang puso mo?! ibig sabibin about lovelife?! aaayhhhiiee!!" kinikilig na sabi nia. May pa hampas hampas effect pa siya sa braso ko. Pero ako nakatunganga lang. Naka kunot ang noo.

"dali! dali! sino?! ahm- manliligaw mo ba? ilan ang manliligaw mo? isa? dalawa? o tatlo?" sunod sunod na tanong niya.

Teka?! manliligaw???!! iniisip ba niya porket itinuro ko ang puso ko about sa lovelife na, na may manliligaw na ako. Sira ba ang ulo ng pinsan ko? o lumuwag lang ang tornilyo sa utak niya?!

"ano ba Veron! ano ba yang pianag sasabi mo! wala akong manlikigaw, saka hindi about sa lovelife ko nu! nasisiraan kana ata." Saway ko sakanya.

"eh! kung hindi dahil dun? bat mo tinuturo ang puso mo?" sagot niya.

"may sakit ata ako." sabi ko. Yan nalang muna sasabihin ko. Baka kasi kung ano pa isipin niya.

Pero, nagtaka ulit ako sa reaksyon niya, kung kanina ay anglapad ng ngiti neto, ngayon naman ay napaka seryoso neto.

"sa-sakit?! a-anong sakit?" utal utal na tanong niya.

"seryoso ka na niyan?!" sabi ko.

Pero tinaasan pa ako ng kilay.

"ano ba Maesy! sasabihin mo ba ng malinaw?! nakakaloka kana!" mataray na sabi niya.

"relax! eto na! hindi makapag hintay. Promise lang ha! wag mo ipag sasabi kahit kanino, kahit kay lola, tita at ate Vyda." sabi ko.

"oo na! oo na!" saad niya.

"hindi ata kasi normal pag t***k ng puso ko. Kagabi kasi, nang matutulog na ako, hindi ako makatulog, dahil ang lakas ng t***k neto," sabi ko, sabay turo sa puso ko.

"at bakit?" sagot niya.

"kasi-" pinutol ko ang sasabihin ko. Nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko na o hindi.

"kasi ano??" mataray ulit na sabi sa akin Ni Veron.

hayy!! sege na nga! sasabihin ko na nga sakanya.

At yun na nga ikinuwento ko sakanya ang nangyari sa amin ni Jayvee. Yung pag salo niya sa akin, at ang tila pagtigil ng oras, at ikinuwento ko din nung bago ako matulog na nakita ko ang pocketbook na pinag aagawan namin ni Jayvee, at kadahilanan ng pag bilis ng t***k ng puso ko na kadahilanan na hindi ako makatulog dahil sa sumasagi lagi sa isipan ko ang pangyayaring iyun.

Peron ang babaita, tumawa lang eto ng tumawa.

"ano kaba! normal yun?!" sabi ni Veron, pero tumatawa parin.

"normal lang ba yun? normal lang ba na ganun ang pagtibok ng puso ko?" enosinteng tanong ko.

"ahahahahaha..." tawa niya. Bat niya ba ako tintawanan.

"bakit kaba kasi tumatawa?" tanong ko ulit.

"ganito kasi Maesy!" sabi niya.

"yang pagtibok ng puso mo, normla lang. Minsan kay bilis etong tumibok dahil dalawa lang yan na senyales, una. Mabikis etong tumibok dahil pwedeng nasa panganib tayo. Pero sa kaso mo wala ka sa panganib. Dabil mabilis etong tumibok dahil sa taong minamahal mo. Ibig sabihin may nararamdaman ka para kay Jayvee. Ang taga pagligtas mo." paliwanag niya.

Inlove ako? kay Jayvee? ako? may gusto sakanya? pe-pero wala naman eiy!

"gusto? wala akung gusto sakanya." sabat ko.

"kung wala kang gusto sakanya bat ganyan nararamdaman mo?" sagot niya.

Bakit nga ba? bakit ganito ang pagtibok ng puso ko. Hindi naman ata totoo yang sinasabi ni Veron. Hayyy! bat ko pa kasi sinabi sakanya, wala naman akung napalang magandang sagot mula sakanya. Pero bakit nga ba?

Kilala pala ni Veron si Jayvee. Dahil na ikwento ko na sakanya na magkaklase kami ni Jayvee.. Na si Jayvee at ang taong tumulong sa akin ay iisa. Na siya ung superhero ko na sinasabi niya.

Pero ang taong gusto ko ay walang iba kundi si Ren.

Pero bakit magkaiba ang pagtibok ng puso ko. Hindi!! wala akong gusto kay Jayvee. Nabigla lang ako sa nangyari dahil kamontikan akong mahulog. Tama! yun iyon, yun ang dahilan kung bakit kay bilis ng t***k ng puso ko. Tama si Veron, nasa panganib ako sa mga oras na iyon, kaya ganun nalang ang pagtibok ng puso ko. Sobrang bilis. Yun nga yung dahilan.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

(Jayvee, point of view)

"oh! bat hindi ka ata ngayon maagang pumasok" bungad na sabi ni Geron.

Oo, hindi nga ako maaga nakapasok ngayon, kaya heto ako ngayon nasa DHG house ako ngayon. Dito ako sa lugar, o meeting place naming mga DHG member, at meron pa kaming hide out, na pag mamay ari ng pamilya ko. Kaming lima lang ang nakaka alam ng hide out na yun. Pag gusto naming mapag isa doon kami nag pupunta.

Hindi nga ako maagang pumasok ngayin, at wala din akong balak pumasok sa First subject namin. Bahala na tong apat kung papasok ba sila o hindi, nasakanila na yun.

Ayokong pumasok. Hindi kasi normal ang pagtibok ng puso ko pag nakikita ko Si Maesy, grabi na ang t***k neto dati, pero hindi ko alam na may mas gagrabi pala sa pagtibok neto. Kaya ayun, hindi ako naka tulog ng maayos. Dahil sa tuwing pipikit ako, ang eksena namin ni Maesy ang nakikita, at eto namang puso ko ay walang pakisama dahil mabilis ang oag t***k neto. Kaya, eto walang tulog.

"nga pala dude, ano pala ginagawa mo dito" tanong ni Lexter.

"at napa txt ka na tatambay ka muna dito. Anong meron?" dugtong pa niya.

"Masama na ba ang pagpunta ko dito? ang pagkaka alam ko ay kahit sino pwede mag punta dito, basta member ng grupo? pinag babawalan neyo ba ako?" angas na sabi ko.

"ka buwana mo na naman ba? nereregla ka na naman?" saad ni Johnson.

Napatawa ang tatlo sa sinabi ni Johnson at ako heto hindi maipinta ang mukha. Masama ang iginawi kung tingen kay Johnson. Na nagsasabi na tumahimik siya kung wala namamg magandang sasabihin.

"oh!! mukhang badmood ngayon ang loverboy." Sabi naman ni Lexter. At tumawa pa ulit ang apat.

"i know! its about girl?" hindi tanong yun, kundi pang aasar na sabi ni Chexter.

"its about, MAESY!!" sabay nilang apat na sabi. Tapos saba-sabay din silang tumawa.

Sa sobrang inis ko. Yung pinag lalaruan ko na cards ay ibinato ko sa kanila.

"kalma lang dude!" awat ni Geron.

"tsk! kung wala rin kayong magandang sasabihin itikom neyo ang mga bibig neyo!" sabi ko.

"Bakit kasi hindi mo nalang kasi aminin sakanya." sabi ni Johnson.

"paano naman niya aaminin, kung sa sarili niya mismo hindi niya maamin." sabi naman ni Geron.

Hindi maamin? hindi ko maamin sa sarili ko na gusto ko si Maesy? aminado ako na gusto kp siya, kaya lang..

"dude! mali ka! alam naman natin pare-pareho na gusto niya si Maesy, kaso-" saad ni Lexter.

"si childhood!!" saba-sabay na sabi ng apat.

Tama! gustong gusto ko na si Maesy, kaso- ang inaalala ko ay si Che-Che. Paano na siya, paano na si Che-Che?! paano kung hinihintay pala niya ako. Paano kunh bigla nalang siyang dumating. Paano na??

"love problem!" sabi ni Chexter.

"kung nagkataong masabi ni Jayvee kay Maesy na gusto niya eto, at magkataon din na pareho sila ng nararamdaman, edi mabuti! at kung magkataon din na dumating, o bumalik si Childhood tapos gusto parin eto ni Jayvee, walang problema. Mag two timer nalang siya. Secret nalang. " saad ni Johnson.

"tsk!" bulaslas ko. Kahit kaylan talaga. Walang magandang sinasabi etong si Johnson. Ano? gagayahin ko siya na palyboy. Tsk! hindi ako ganun!.

At etong mga kaibigan ko pangiti ngiti pa sa suggestion ni Johnson na kalaokohan naman.

"walang problema dude! kung magkataon nga na maging kayo ni Maesy, at dumating Che, maki pag break kanalang sa isa. Tapos pag yung isa ay ayaw muna, d bumalik kadun sa isa. Ganun lang kadali." suggestion naman ni Geron.

Hayy! pambihira! Kaylan ba sila titino. Bakit mga kaibigan ko pa ang mga eto.

"pwede ba! manahimik nalanag kayo. Magsi pasok na nga lang kayo! iniistorbo neyo ang pagpapahinga ko!" sigaw ko sakanila. Pero tinatawanan lang ako.

.

.

.

.

.

............